Íþróttablaðið - 01.09.1944, Blaðsíða 29

IÞRÓTTABLAÐIÐ
21
Ilústökk með velluaðferð (séð framan f'rá). Myndasamstæða af Walter Marty
fyrverandi heimsmethaf a i hástökki innan og utanhúss. Stökkmaðurinn
stekkur upp af hægra fæti.
Vinstri handleggurinn, sem
samstætt sveiflufætinum sveifl-
aðist upp og fram, verður nú við
byrjun veltunnar teygður eða
réttur til liliðar — vfir og niður
fyrir rána, meðan hinum hægri
er sveiflað til liliðar —• upp og
yfir, til vinstri (2 mvnd 4). Staða
líkamans við þetta verður eins
og við armlyftu og bolvindu til
vins'tri ásamt hnélyftu vinstri
fótar (2. mynd (i).
Samhliða heygju og lvftu stökk-
fótar í veltunni, fylgir rétting
mjaðmarinnar og sitjandinn
hnvkkist laus frá ránni — og
yfir (2. mynd 4). Stökkfóturinn
smýgur fram, boginn um hnéð
en réttur í öklalið, milli ráar og
sveiflufótar í veltunni.
Æfðu þig í veltunni, að teygja
vinstri handlegginn til jarðar,
yfir ránni, og' horfa eftir honum
með viðliti (3. mynd 8), og sláðu
svo hægri handlegg út og fram.
Margur stökkmaður eyðileggur
stökkið með því, að halla vinstri
öxlinni að ránni, um leið og hann
lyftist.
Báðir armar eiga að lyftast í
axlarhæð, bolurinn beinn, og
sveiflufótur að lialda sinni fullu
hæð, þar til mjaðmirnar eru í
ráarhæð. Meðan stökkmaður
spyrnir sér upp í Joftið, dregur
hann vinstra hné beygt að brjósti
sér, en vinstri hæll nemur við
sitjanda. Vinstri fóturinn er því
beygður um mjöðm og lmé og
hægri fótur lielzt í svo hárri stöðu,
sem mögulegt er að ná, þegar hk-
aminn nær ráarliæðinni.
(Ath.: Hné stökkfótar á að vera
yfir ránni og hærra en olnbogi
vinstri arms, sjá 6 á mynd 2 af
veltustökki Walters Martys).
Veltan frá hægri til vinstri hef-
ir þegar verið hafin, við fyrstu
sveiflu hægri fótleggs. Vinstri
armur og öxl komast auðveldlega
yfir rána, en hægra fótlegg verð-
ur að hnykkja yfir með töluverðu
afli. Þessi hnykk-hreyfing miðar
einnig að því, að lyfta vinstri
mjöðm upþ yfir rána.
Slökkmaður getur nú haldið á-
fram veltu líkamans um lengd-
aröxullinn frá hægri til vinstri,
og látið vinstri fót og hendurnar
falla í sandgrvfjuna, meðan
hægri hællinn sveiflast aftur og
upp i eðlilegri móthæfni (2 mvnd
7).