Íþróttablaðið - 01.12.1974, Qupperneq 25

Judo —
hin
milda
aðferð
Judoíþróttin er ein hinna ungu íþrótta-
greina hér á landi, en nýtur vaxandi
vinsælda. Til að kynna þessa skemmti-
legu íþróttagrein fyrir lesendum Iþrótta-
blaðsins, ræddum við nýlega við Eystein
Þorvaldsson, formann Judosambandsins.
— Hvaö geturöu sagt okkur um upp-
haf Judoíþróttarinnar, Eysteinn?
Judo eins og það er í dag hefur þróast
upp úr gamalli japanskri bardagaaðferð.
Segja má að það sé þaulhugsað og jafn-
vel byggt á heimspekilegum athugun-
um. Sjálf aðferðin er ekki síst fólgin í
því að notfæra sér árásarhreyfingar
andstæðingsins, t.d. með því að víkja
sér undan og færa sér í nyt fallkraft
andstæðingsins. Nafnið Judo þýðir raun-
verulega „hin milda aðferð" og judo-
iðkunin byggist einmitt á því að sigra
andstæðinginn með því að láta undan i
stað þess að gera árás. En auðvitað verð-
ur að kenna bæði sókn og vörn og stund-
um getur sókn verið besta vörnin.
Judoið eins og við þekkjum það hefur
haldist mikið til óbreytt frá því á síð-
ustu öld, en er þó alltaf að þróast og
íþróttin er mjög móttækileg fyrir nýj-
ungum.
SKÓLAÞRÓTT 1 JAPAN —
GAMLAR OG RÓTGRÓNAR VENJUR.
I Japan er judo kennt í öllum skólum,
ekki síst í framhaldsskólum. Allar reglur
siðir og venjur í sambandi við judo-
kennslu og keppni eru dálítið sérstæðar
og geta virkað jafnvel broslegar frá
leikmanns sjónarmiði. En þetta hefur
allt sinn ákveðna tilgang. Sumar hreyf-
ingar eru nokkurs konar merkjamál,
en að öðru leyti er lagt mjög mikið upp
úr ströngum aga og virðingu fyrir iþrótt-
inni í iheild. Það á jafnt við um iðkendur,
þjálfara og dómara. Margt af þessu bygg-
ist á erfðavenjum frá gömlum tima, en
þjónar sínum tilgangi ekkert síður nú
Jóhannes Haraldsson t.v., smeygir sér undan bragöi Eysteins Þorvaldssonar for-
manns Judosambandsins.
en þá. Judoíþróttin gerir strangar kröf-
ur til manna og það uppfyllir enginn
þær kröfur ef hann slær slöku við.
— Er mikiö um slys í judo?
Nei, afar lítið. Þetta var einmitt at-
hugað sérstaklega nú nýlega, vegna þess
að í athugun er á vegum judofélaganna
að fá hópslysatryggingar. Þá kom í Ijós,
að slys við judoiðkanir eru með minnsta
móti. Geri ég ráð fyrir að það stafi ekki
síst af þvi, að mikil rækt er lögð við
alhliða líkamsþjálfun þannig að menn
fá gott jafnvægi og jafnframt er þess
gætt að menn leggi ekki út í harða við-
ureign nema vera vel undir það búnir.
— Hefur þú sjálfur iökaö mikiö
judo ?
Það er ekki mjög mikið, þó hef ég
æft s. 1. átta ár. Áður æfði ég töluvert
íslenska glímu, en fylgdist alltaf nokk-
uð vel með judoinu frá þvi að það kom
hingað fyrst.
— Einnst þér judo skemmtilegri en
glíma?
Já, ég held ég verði nú að segja það.
Ég 'hafði all lengi afskipti af glímu-
málum, ekki bara sem iðkandi, heldur
líka af félagsmálefnum glímunnar. Því
miður finnst mér glíman í algerri sjálf-
heldu eins og haldið er þar á málum.
Ihaldsemi er mjög ríkjandi og ekki hlust-
að á það að Þróa glímuna til samræmis
við breytta tíma eins og i öðrum iþrótta-
greinum. Um s. 1. aldamót var mikill upp-
gangstími í glímunni, þegar t.d. Jóhann-
es á Borg og Hallgrímur Benediktsson
komu fram á sjónarsviðið. Þeir breyta
þá glímunni að verulegu leyti, m.a. bún-
ingum og finna upp glímubeltin sem enn
eru notuð. Síðan hefur engu mátt breyta,
handtökin eru t.d. alveg föst og þetta
25