Íþróttablaðið - 01.08.1983, Qupperneq 61

Þorsteinn Einarsson fyrrv. íþróttafulltrúi
Rangfærslur ritstjórnar-
spjalls leiðréttar
Iþróttablaðið — íþróttir og
útilíf — er i upplýsingum um
blaðið á fyrstu lessíðu þess, skráð
málgagn íþróttasambands ís-
lands og skrifstofa ritstjórnar í
íþróttamiðstöðinni í Laugardal í
Reykjavík.
Ritstjórnarspjall fyrstu lessíðu
mætti því ætla að yrði til í
höfuðstöðvum íþróttamálanna
og jafnvel hjá framkvæmda-
stjórninni sjálfri.
I síðasta hefti blaðsins — 2. tbl.
43. árg. — er að venju ómerkt
ritstjórnarspjall, sem ber heitið:
íþróttamannvirki.
I því eru sett fram 16 atriði til
þess að vekja athygli á hvernig að
uppbyggingu íþróttaaðstöðu og
þá sérstaklega byggingu íþrótta-
húsa hefur verið staðið hina síð-
ustu tvo áratugi.
Ég hefi athugað að fram-
kvæmdastjórn ÍSl á engan hlut
að þessu ritstjórnarspjalli og
kvaðst sjá til þess að leiðrétting á
rangfærslum eða misskilningi,
sem fram koma í því fáist birt í
næsta tölublaði Iþróttablaðsins.
Ég tel að eigi sé rétt að láta
þessum atriðum spjallsins ósvar-
að, þar sem þau eru sett fram í
opinberu málgagni ÍSÍ, alrangt
farið með staðreyndir og sveigt á
óverðugan hátt að bæjar- og
sveitarfélögum, sem mörg hver af
litlum efnum hafa unnið stórvirki
í uppbyggingu aðstöðu til
íþróttaiðkana og keppni. Áber-
andi í þjóðlífinu eru hinir tíðu
leikir í knattspymu, kerfisbundnir
í deildir og aídursflokka og háðir
um allt land. Vellina, aðstöðuna,
sem stuðla mjög að þessari fram-
Þorsteinn Einarsson fyrrverandi
íþróttafuiitrúi ríkisins.
kvæmd, hafa bæjar- og sveitarfé-
lögin gert sjálf eða styrkt félög til
með aðstoð íþróttasjóðs.
Þá eiga fjölmargir einstakling-
ar hlut að íþróttamannvirkjagerð
með störfum í nefndum og svo
arkitektar og verkfræðingar, sem
með kunnáttu sinni hafa leyst oft
vandasöm verk af kostgæfni.
Teldi ég mig minni mann, ef ég
ekki leitaðist við að andmæla
vitleysum um mannvirkin og
ásökunum rabbshöfundar í garð
hinna fjölmörgu, sem hlut eiga að
máli, sem ég hefi unnið með fyrir
íþróttanefnd ríkisins og mennta-
málaráðuneytið.
Ég hefi númerað atriði spjalls-
ins, til þess að afmarka athuga-
semdir og tengja þær ljóslega
viðkomandi atriði.
1.—2. „... virðist hver vera að
pota í eigin horni og fara sínar
leiðir ...“ Niðurstaðan: „aukinn
kostnaður og engin húsanna
eins“.
Venjan hefur verið sú, að þeir,
sem ætla að reisa íþróttahús
koma á fót undirbúningsnefnd
eða bygginganefnd. Haldinn á
hennar vegum fræðslufundur um
slík mannvirki. Þar tekið til um-
ræðu: fyrir hvað á að reisa hús,
hver kostnaður ýmsra staða,
reksturskostnaður þeirra, mis-
munandi gerðir húsa og smíða-
aðferðir (sjö sinnum gerðar á
þessu rannsóknir), hvernig hafa
hús verið reist til þessa (sýndar
teikningar), skýrð væntanleg
hlutdeild ríkissjóðs santkv. gild-
andi reglugerð um viðmiðun á
kostnaði skólahúsa o.s.frv.
Þegar bygginganefnd hefur
valið hönnuði, hefur verið efnt til
skoðunarferða á íþróttahúsum,
þar sem eigendur hafa verið
spurðir um margt t.d. hvað forð-
ast, ef þeir væru að undirbúa
hússmíði, að fenginni reynslu af
því sem fyrir er.
Meðan hönnuðir hafa unnið
að teikningum hefur oft verið
komið saman til athugana.
Af þessu má ljóst vera að eigi
er rétt, að hver hafi verið að pota í
sínu horni.
Það hefur markvisst verið
61