Íþróttablaðið - 01.08.1983, Qupperneq 69

stöð, en íþróttahúsið í Garðabæ
sem dæmi um óhagkvæma.
Undirrituðum var nokkuð sæmi-
lega kunnugt um hvernig staðið
var að framkvæmdum við bygg-
ingu miðstöðvarinnar í Vest-
mannaeyjum, þótt ekki gæfist
ráðrúm til þess að skýra það ná-
kvæmlega í ritstjórnarspjallinu,
né heldur ef til vill þörf á því. Það
sem skiptir mestu máli var það að
íþróttamiðstöðin í Vestmanna-
eyjum rúmar vel nauðsynlega
íþróttastarfsemi heils bæjarfélags
og miðað við stærð hússins og
þá starfsemi sem það rúmar
væri fróðlegt að fá þeirri fullyrð-
40% stærra, en það er ekki víst að
það hefði kostað ntikið meira að
byggja húsið þannig að unnt
hefði verið að byggja við það og
stækka, en samkvæmt upplýs-
ingunt sem undirritaður hefur
fengið frá Garðbæingum var það
nýlega kannað hvort þess væri
kostur og leiddi sú könnun í ljós
að húsið var svo óhaganlega
byggt að þess er enginn kostur. Er
því afar hætt við því að Garðbæ-
ingar megi lengi bíða þess að fá
hús nteð löglegunr keppnisvelli
fyrir handknattleik, og þurfi að
leika heimaleiki sína annars
staðar í náinni framtíð. Ef slíkt
mætti ætla að opinberum aðilunr
væri í mun að reisa sent flest og
best hús og búa þau góðurn bún-
aði. Þar væri aðeins komið á móts
við þarfir og óskir. Ómótmælan-
legt er að mikið átak hefur verið
gert á undanförnum tveimur
áratugum í byggingu íþróttahúsa
á íslandi. Bæði hefur húsunum
fjölgað verulega og þau byggð
stærri en áður. Sú aðstaða sem
undirritaður ræddi um í rit-
stjórnarspjallinu, þ.e. veitingaað-
staða og félagsleg aðstaða, verður
að teljast svo nátengd starfsemi
slíkra húsa að það hlýtur að vera
bæjarfélögunum í hag að reyna
Bygging iþróttamannvirkja er mikið átak fyrirbæjar- og sveitarfélög. Þvíer mikils um vertað þau séu þannig að
annað hvort þjóni þau öllum íþróttagreinum þegar í upphafi eða séu byggð þannig að möguleikar séu á að
stækka þau síðar.
ingu sem sett var fram í ritstjórn-
arspjallinu unr að húsið væri til-
tölulega ódýrt. hnekkt.
Örfá orð um Iþróttahúsið Ás-
garð. Það er rétt hjá Þorsteini að
það var mikið átak fyrir Garða-
bæ að byggja húsið, enda var það
kostnaðarsamt í byggingu, og
væri t.d. fróðlegt að fá upplýs-
ingar unt hver hönnunarkostn-
aður hússins einn og sér var.
Gangur sá sent unr er talað var
alls ekki ætlaður til nota fyrir
þrekæfingar og leikfimi, heldur
mun forstöðumaður hússins hafa
tekið það upp hjá sjálfunt sér að
freista þess að ná betri nýtingu út
úr húsinu. Eftir situr svo það sem
alvarlegast er, en það er hús-
stærðin. Það hefði kostað nreira
fyrir Garðabæ og ríkissjóð á sín-
unt tínra að byggja hús sem var
fy ri rhyggj uleysí sem ríkti við
byggingu þessa húss er ekki að-
finnsluvert, þá er sennilega eins
gott að stinga allri gagnrýni end-
anlega undir stól.
Að lokum aðeins eitt atriði í
sambandi við byggingu íþrótta-
húsa og það átak sent það er fyrir
sveitarfélög og bæjarfélög að
reisa slík nrannvirki:
Þótt ef til vill sé óvarlegt að
fullyrða má mikið vera ef nokkr-
ar opinberar byggingar eru eins
vel nýttar og íþróttahús. Þar er
venjulega starfsemi í gangi frá
morgni til miðnættis og ber það
vitni um þörfina að það er sama
hvað bætist við. alltaf eru húsin
full og erfitt fyrir marga að fá
tíma í þeirn, m.a. þá sem vilja
iðka íþróttir sér til ánægju og
heilsubótar. Með tilliti til þessa
að kappkosta að koma henni upp.
Víða er verið að baksa við að
koma upp félagsaðstöðu og öðru
slíku á sama tíma og verið er að
byggja íþróttahúsin og því ef til
vill ntinna átak en margir halda
að samtengja þetta tvennt. Unt
hlutverk íþróttahúsa sem æsku-
lýðsmiðstöðva held ég að enginn
efist, né heldur það, að það er
óhjákvæmilegt að hið opinbera
veiti stuðning við alnrenna æsku-
lýðsstarfsemi. íþróttastarfið á ís-
landi er veigamesta æskulýðs-
starfið sem hér fer fram, og til
þessa hefur tekist með ólíkindum
vel að samtvinna þar sjálfboða-
liðsstörf áhugamanna og opin-
beran stuðning og vonandi
verður svo einnig um ókomna
framtíð. Það veltur á miklu
Framhaldábls. 86
69