Íþróttablaðið - 01.10.1986, Síða 23

Kristín
skortur á samæfingu og þreki. Kolleg-
ar okkar úti í heimi eru miklu sneggri,
fljótari og teknískari en við - reyndar
hafa þær flest framyfir okkur. Að mínu
mati ætti að vera hægðarleikur fyrir
mótanefndina að skipuleggja íslands-
mótið þannig að meiri tími gæfist fyrir
landsliðið. Þá yrði samæfing betri og
við næðum án efa betri árangri á er-
lendum vettvangi."
Þar sem Kristín fer á Laugarvatn í
vetur verður erfitt fyrir hana að stunda
æfingar á fullu í handboltanum en hún
segist samt ætla að mæta eins oft og
henni er auðið. Ef til vill er ekki sann-
gjarnt að spyrja hana hvort henni þyki
meira gaman í fótbolta eða handbolta
en við látum á það reyna.
Ekki stóð á svari:„Frjálsar,“ stutt og
hnitmiðað. „Nei, ef ég á að svara í al-
vöru þá hef ég meira gaman af fótbolta
á sumrin og handbolta á veturna —
ertu ánægður?" Ég gat ekki neitað því
að þetta var skynsamlegt svar og lét
því af frekari forvitni.
Karlarnir fá alla athygli
Þegar leikur fer fram í kvennaknatt-
spyrnu á íslandi er nánast hægt að
telja áhorfendur á fingrum annarrar
handar og var Kristín því spurð hvort
ekki væri leiðinlegt að leika ávallt fyrir
nánast tómum kofa.
„Þessar karlrembur fá alla athyglina.
Ég skil ekkert í þessu því við erum svo
skemmtilegar! Ef áhorfendur fengjust
til að koma og horfa á okkur sæu þeir
hve góðar við erum. Það er oft hjákát-
legt að leika fyrir nánast luktum dyr-
um. Ég man eftir landsleiknum við
Færeyjar í sumar sem leikinn var á
Kópavogsvelli og fáir voru áhorfend-
urnir. Reyndar var leikurinn á sama
tíma og útsending frá HM í Mexíkó og
bjuggumst við ekki við fjölmenni á
völlinn. Þegar þjóðsöngur landanna
var leikinn snerum við allar í átt að
stúkunni og horfðum á tóma bekki.
Það var ekki einn áhorfandi á pöllun-
um og var ekki annað hægt en að
brosa.
Áhorfendur skipta mjög miklu máli
og er ég viss um að gæði kvennaknatt-
spyrnu á íslandi myndu aukast ef fleiri
kæmu á völlinn. Það er mjög hvetjandi
fyrir leikmenn ef einhverjir horfa á.
Landsliðið hefur verið að leika erlendis
gegn sterkum þjóðum fyrir framan allt
að 6 þúsund manns og er það allt ann-
að líf. Þrátt fyrir að bíða oftast lægri
hlut er knattspyrnan sem við leikum
erlendis mun betri en þegar við leikum
hér heima.“
í ljós þrisvar í viku
Kannski dónaleg spurning — það
hefur ekki komið til tals að hjá ykkur
dömunum að leika án fata. Gæti það
ekki laðað að áhorfendur — karl-
menn?
„Það er kannski góð lausn - eða þá
að auglýsa leiki á sérstæðan hátt. Til
dæmis mætti auglýsa:„Kvennalandslið-
ið leikur í Triumph brjóstahöldum í
kvöld, komið og sjáið spennandi leik“.
Nei, þetta gengur ekki svona en von-
andi fáum við meiri umfjöllun og at-
hygli í framtíðinni. Til gamans má geta
þess að þegar við lékum okkar síðasta
leik í l.deild upp á Skaga höfðum við
þegar tryggt okkur titilinn og áttum að
fá íslandsbikarinn afhentan að leik
loknum. Það sýnir best áhugaleysi allra
fyrir því sem við erum að gera að sá
sem afhenti okkur bikarinn var þjálfari
ÍA. Enginn fulltrúi KSÍ var mættur
hvað þá blaðamenn eða ljósmyndarar.
Við sem vorum búnar að vera í Ijósum
þrisvar í viku, orðnar dökkbrúnar á
hörund og vildum vitaskuld fá litmynd
af okkur í blöðin! Nei, í alvöru talað þá
er það fyrir neðan allar hellur að fá ís-
landsbikarinn afhentan á þennan
hátt.“
— Eigum við efnilegar knatt-
spyrnustúlkur í okkar röðum?
„Já, ég myndi segja það. Stelpurnar í
Stjörnunni sem sigruðu í 2.deild í sum-
ar eru flestar ái aldrinum 15-16 ára og
eiga þær því framtíðina fyrir sér.Síðan
eru margar ungar og efnilegar í Breiða-
bliki og víðar."
— Kom árangur Vals í sumar þér á
óvart?
„Alls ekki. Hópurinn er geysilega
samstilltur og æfingasókn mjög góð.
Við erum nánast eins og ein stór
„familía“ og hittumst oft utan æfinga-
tíma. Mórallinn er meiriháttar og við
tökum lífinu Iétt,“ sagði Kristín bros-
andi að lokum.
23