Íþróttablaðið - 01.12.1992, Blaðsíða 14

PATREKUR
J ÓH ANNESSON
Það er mál manna að íslendingar
hafi sjaldan eða aldrei haft jafn mörg-
um ungum og efnilegum handknatt-
leiksleikmönnum á að skipa. Margir
þeirra gætu átt bjarta framtíð fyrir sér
í atvinnumennsku. Nægir í því sam-
bandi að nefna Einar Gunnar Sig-
urðsson frá Selfossi og Patrek Jóhann-
esson úr Stjörnunni. Þeir tveir hafa,
þrátt fyrir ungan aldur, leikið fjölda
landsleikja og getið sér gott orð sem
handknattleiksmenn. Patrekur var
tekinn tali og inntur eftir því hvort
hann myndi langa í atvinnumennsku
peninganna vegnaeðatil að bætasig
sem handboltamaður?
„Náttúrlega vil ég fyrst og fremst
bæta mig sem handboltamaður.
Þannig hlýtur maður að hugsa þegar
maður er ekki eldri en ég er og hefur
einhvern metnað. Auðvitað hafa
peningarnir sitt að segja og það væri
gaman að fá greittfyrir það sem mað-
ur hefur yndi af því að gera. En þó svo
að peningarnir hafi sitt að segja,
myndi ég miklu fremur vilja fara út til
að bæta migsem handboltamaðuren
að fara út af gróðafíkn einni saman."
— Hvert myndi þig helst langa til
að t'ara?
„Þýskaland væri það land sem ég
myndi helst vilja fara til, allavega til
að byrja með. Það er staðreynd að
vera manna í Þýskalandi hefur bætt
þá mikið sem handboltamenn og
þeir hafa skólast mikið þar. Nægir í
því sambandi að nefna menn eins og
Alfreð Gíslason, Kristján Arason og
Sigurð Sveinsson. Það hlýtur þó að
vera takmark manna, sem hafa ein-
hvern metnað, að komast að hjá
góðu liði á Spáni — „Ítalíu" hand-
þoltans."
— Af hverju Spánn?
„Á Spáni leikur rjóminn af öllum
leikmönnum heims. Þar er tvímæla-
laust besta deildarkeppni heims og
skærustu stjörnur íþróttarinnar eru
þar. Þá bereinnigað geta þess aðþrír
útlendingar leika með hverju liði sem
hlýtur að veita aukna möguleika."
— Hafa peningarnir ekkert að
segja hvað þetta varðar?
„Að sjálfsögðu hafa þeir sitt að
segja. Það eru mun meiri peningar í
boði í spænsku deildinni en þeirri
þýsku og þangað hlýtur maður að
stefna, eigi maður möguleika á því.
Annarserþettaalltsvoteygjanlegtog
maður gerir sér ekki fyllilega grein
fyrir því um hversu mikla peninga er í
raun og veru að ræða."
— Hvað heldurðu að um háar
upphæðir sé að ræða?
„Hjá þeim spænsku? Því er erfitt að
svara. Ég myndi gera mér í hugarlund
að menn séu að fá frá einhverjum
hundruðum þúsunda upp í nokkrar
milljónir króna fyrir hvert tímabil.
Það ræðst af getu þeirra leikmanna
sem um er að ræða."
— Þarftu nokkuð að vera að fara út
— færðu ekki vel borgað fyrir að vera
handboltamaður hér á landi?
„Þeir peningar, sem eru í boði í
boltanum hérna, eru smáaurar mið-
að við það sem gengur og gerist er-
lendis. Ég er ekki að segja að ég fái
ekki neittfyrir það að leika héren hér
er alls ekki um háar upphæðir að
ræða, m.a. með ti11iti ti I þess að ég er
að æfa tvisvar á dag sem er sambæri-
legt við það sem gerist í atvinnu-
mennskunni. Ég er þó alls ekki að
gefa í skyn að þetta séu einhverjar
stórar upphæðir — það er t.a.m.
langt í frá að maður geti lifað af
þessu."
— Ferðu út þegar fyrsta tilboðið
kemur?
„Nei, alls ekki. Mér stóð t.d. til
boða að leika í Sviss en ég hafði ekki
áhuga á því. Ég tel mig verða að
sanna það að ég hafi eitthvað erindi
út með því að leika nokkur tímabil
hér heima áður en það verður. Ég er
ungur og enn að læra og maður þarf
að hafataká mörgum hlutum áðuren
maður tekst á við það að verða at-
vinnumaður. Ég er þó langt í frá að
segja að ég myndi harðneita öllu sem
fyrir mig yrði lagt, tilboð frá góðum
I iðum hljóta að freista mín, en eins og
staðan er í dag tel ég nokkur ár í það
að ég verði fyllilega tilbúinn í at-
vinnumennskuna."
— Erekki erfittfyrir íslenska hand-
boltamenn að vera í atvinnu-
mennsku þegar landsliðið er annars
vegar. Gleymast menn ekki þegar
þeir fara út?
„Menn hljóta að gleymast þegar
þeir fara í lakari lið en þau sem eru
hér á landi. Ég held samt að það sé
engin hætta á því að menn gleymist
ef þeir fara í sterk lið og með það að
markmiði að bæta sig sem hand-
boltamenn."
— Myndirðu fórna landsliðsferlin-
um fyrir atvinnumennsku?
„Nei, alls ekki. Það hlýtur að vera
metnaður hvers íþróttamanns að
leika landsleiki fyrir hönd lands síns
— og því er ekkert öðruvísi farið hjá
mér. Ég er stoltur af því að leika fyrir
íslands hönd og myndi alls ekki vilja
fórna því. Ef ég færi út í atvinnu-
mennsku í handbolta myndi ég vilja
hafa allt á hreinu varðandi það að ég
gæti leikið þá landsleiki sem ég yrði
valinn til að leika og ég myndi alls
ekki vilja fara í eitthvað erlent lið
bara til þess að fara út og fyrirgera
þannig rétti mínum til að leika með
landsliðinu og falla í gleymskunnar
dá."
14