Morgunblaðið - 08.01.2020, Blaðsíða 16

16 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 8. JANÚAR 2020
✝ Kristinn ÓlafurÓlafsson fædd-
ist á Akureyri 30.
júlí 1959. Hann lést
á Líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 22. des-
ember 2019. For-
eldrar hans voru
Agnes Guðný Har-
aldsdóttir, f. 19.
nóvember 1936 á
Akureyri, d. 22.
maí 2007 í Reykjavík og Ólafur
Bjarki Ragnarsson, f. 28. júlí
1934 í Reykjavík, d. 10. febrúar
2013 í Reykjavík. Systkini
Kristins eru 1) Sigríður, f. 17.
mars 1955, maki Pétur Már Pét-
ursson, f. 14 júní 1955, 2) Ragn-
ar, f. 1. september 1956, maki
Hólmfríður Jóna Guðmunds-
dóttir, f. 8. nóvember 1960, 3)
Haraldur, f. 7. apríl 1962, 4)
Helgi, f. 18. janúar 1965, maki
Wanpen Srima, f. 5. september
1965.
Árið 1986 kynntist Kristinn
eiginkonu sinni Helgu Þór-
isdóttur, f. 21. nóvember 1960.
Foreldrar hennar eru Þórir
Hilmarsson, f. 14. október 1931,
d. 4. mars 1999 og Þórhildur
Katrín Helgadóttir, f. 9. ágúst
1934. Börn Kristins og Helgu
eru Davíð Már, f. 9. maí 1987,
maki Eva Gunnarsdóttir, f. 8.
júlí 1967 og Sigríður Kolbrún, f.
31. ágúst 1990. Kristinn og
Helga skildu árið
2014.
Kristinn lauk
gagnfræðaprófi frá
Þingholtsskóla og
nam við Iðnskólann
í Reykjavík í
grunndeild málm-
iðnaðar. Hann hóf
starfsferil sinn árið
1979 hjá Skeljungi
hf. sem bílstjóri og
sölumaður í smá-
vörudeildinni. Árið 1986 lá leið
hans til Vöruflutningamiðstöðv-
arinnar, síðar Flytjanda, þar
sem hann starfaði sem skrif-
stofustjóri og launagjaldkeri.
Árið 2004 hóf hann störf hjá
Landsbankanum og vann í
eignadeild og öryggismálum
bankans.
Helstu áhugamál Kristins
voru handbolti, veiði og golf.
Kristinn æfði handbolta með
HK í um 20 ár og var í
unglingalandsliði Íslands 14-16
ára. Hann var einnig þjálfari
fyrir yngri flokka félagsins í 2.
og 3. flokki í tvö ár og var í
stjórn félagsins 1983-1984.
Kristinn var mikill veiðimaður
og stundaði bæði skotveiði og
stangveiði en til síðari ára var
það stangveiðin sem stóð upp úr
hjá honum.
Útför Kristins fer fram í
Kópavogskirkju í dag, 8. janúar
2020, klukkan 15.
Pabbi minn var afar hjarta-
hlýr, það var ósjaldan sem mað-
ur fékk að heyra hvað pabbi
væri góður maður.
Hann vildi allt fyrir sína nán-
ustu gera og maður fann að
hans helsta ósk var að fólkinu
hans vegnaði vel í lífinu og um-
fram allt að það væri hamingju-
samt. Hann hvatti mann áfram
og gerði alltaf allt sem hann gat
til að aðstoða og maður fann það
alltaf að hann hefði trú á manni,
sama hvað maður tók sér fyrir
hendur.
Pabbi var einstaklega þolin-
móður með mikið jafnaðargeð
og það var stundum sem maður
hélt að það væri ekkert sem
gæti fengið hann til að æsa sig,
nema þá kannski þegar hann
horfði á íþróttir. Hann hafði
mikla ástríðu fyrir handbolta,
golfi og á síðari árum fótbolta.
Hann naut þess að horfa með
fjölskyldu og vinum og var oft
mikil athöfn í kring, sérstaklega
þegar mikilvægir leikir eða mót
voru í gangi, en þá var ekki
bara horft, heldur var gert
kvöld úr þessu og grillaður góð-
ur matur og með því.
Pabbi hafði líka gaman af
veiði, bæði skotveiði og stang-
veiði. Ég var svo heppinn að fá
að fara í nokkrar laxveiðiferðir
með honum og fá góða leiðsögn
hjá honum varðandi veiðina, en
fyrst og fremst er ég heppinn að
hafa fengið að verja þessum
stundum með honum við ár-
bakkann við þetta sameiginlega
áhugamál og sjá hve spenntur
hann varð þegar bitið var á og
hve glaður hann varð þegar
maður náði að landa fiskinum.
Pabbi var mikill fjölskyldu-
maður og naut hann sín best í
faðmi fjölskyldu og vina. Ekki
var það verra ef það væri yfir
góðri máltíð í notalegum bústað
í Selvíkinni. En hann hafði ein-
staka ánægju af því að elda góð-
an mat og lagði í það mikla ást.
Það var ein af hans leiðum til að
tjá ást sína og umhyggju til
þeirra sem í kringum hann voru,
með góðri máltíð í notalegu um-
hverfi. Að lokinni máltíð þótti
honum afar notalegt að spjalla,
jafnvel dotta smá inn á milli,
horfa á góða mynd eða slaka á í
heita pottinum í Selvík og horfa
á norðurljósin og stjörnurnar á
himninum og hlusta á kvakið frá
Álftavatni, en það var þar sem
hann sagði svo oft að „þetta ger-
ist ekki betra“.
Elsku pabbi, mig langar að
kveðja þig með broti úr texta
Vilhjálms Vilhjálmssonar.
Það var alltaf best að koma
og kúra í pabba holu sem lítill
drengur og þessi texti hefur
alltaf minnt mig á þig.
Man ég munað slíkan,
er morgunn rann með daglegt stress,
að ljúfur drengur lagði á sig
lítið ferðalag til þess
að koma í holu hlýja,
höfgum pabba sínum hjá.
Kúra sig í kotið hálsa,
kærleiksorðin þurfti fá.
Góða nótt, sofðu rótt og
dreymi þig vel.
Þinn sonur,
Davíð Már Kristinsson.
Vetrarsólstöður hafa alltaf
verið uppáhaldsdagur pabba og
sagði hann að það væri vegna
þess að þá tæki daginn að
lengja. Oftast eru vetrarsólstöð-
ur 21. desember en árið 2019
voru þær degi seinna; 22. des-
ember. Ég veit ekki hvort sól-
stöðurnar hafi beðið eftir pabba,
eða hvort hann hafi beðið eftir
þeim, en á hvorn veginn sem
það var þá er það ávallt dimm-
asti dagur ársins þegar svona
góður maður kveður. En ég tel
það ekki að ástæðulausu að
pabbi valdi þennan dag til að
kveðja, en þessi dagur kennir
okkur að þótt tímarnir virðist
svartir og þungir, þá muni birta
til á endanum.
Það er ein minning sem
stendur upp úr hjá mér þessa
dagana. Við pabbi sátum í bíl og
vorum að tala um hvað ég vildi
verða þegar ég yrði stór. Ætli
ég hafi ekki verið í kringum 9
ára. Pabbi spurði hvort ég vildi
kannski verða læknir, lögfræð-
ingur eða stjórnmálakona. Ég
sagðist vilja verða söngkona og
leikkona. Pabbi var nú sammála
því að ég yrði frábær söngkona
en sagði að ég gæti sko líka al-
veg orðið afbragðs lögfræðingur
ef ég vildi. Ég fussaði því og
hugsaði „Þekkir pabbi mig ekki
neitt?! glætan að ég vilji vinna
skrifborðsvinnu!“ En þegar ég
lít til baka er ég svo þakklát fyr-
ir að eiga föður sem vildi að það
væri á hreinu að ég gæti verið
hvað sem væri, hvort sem það
væri söngkona, leikkona eða
læknir.
Elsku pabbi, þú kenndir mér
svo margt. Kenndir mér að vera
góður vinur, að standa við orð
mín og hvernig á að koma fram
við fólk með hlýju og ást. Þú
kenndir mér að ég get verið
hvað sem ég vil og aldrei að gef-
ast upp á draumum mínum. Þú
kenndir mér að hlusta á hjartað.
Mér finnst ég enn þá eiga svo
mikið ólært, en ég lofa að ég
mun taka það sem þú kenndir
mér og halda áfram að gera þig
stoltan.
Mér finnst enn þá óraunveru-
legt að vera að kveðja þig. Það
var enn þá svo margt sem við
áttum eftir að upplifa saman.
En ég vona að þú vitir að allt
sem ég hef áorkað í lífinu, allt
sem ég er og allt sem ég mun
verða, er þér að þakka.
Góða nótt, sofðu rótt, og
dreymi þig vel, elsku pabbi
minn.
Þín dóttir
Sigríður Kolbrún
(Sigga Kolla).
Ég var fimm ára og Kiddi
tveggja ára í minni fyrstu minn-
ingu af okkur þegar við brutum
neðra glerið í hjólateborðinu
hennar mömmu; ég að keyra og
þú sitjandi á neðri hlutanum.
Við áttum vel saman sem krakk-
ar og átti ég til að gefa þér þær
jólagjafir sem mig langaði í
sjálfan en þannig gátum við
leikið okkur saman með þá gjöf.
Þú máttir ekkert aumt sjá, alltaf
að aðstoða aðra og hjálpa til. En
uppátækin hjá þér um áramótin
voru ótrúleg, sprengjur og þú að
taka þetta í sundur og betr-
umbæta. Bomban sem átti að
fljúga í burtu en snerist í
nokkra hringi og síðan inn á
svalirnar aftur, skaust þar fram
og til baka og sprakk. Við
reyndum að hlaupa undan
sprengjunni öskrandi af hræðslu
en ómeiddir. Það voru kaldir
bræður sem fengu að koma inn
af svölunum klukkustund síðar.
Golfið átti stóran sess hjá
okkur báðum enda vorum við
nánast aldir upp í Grafarholtinu.
Þú þurftir aldrei að æfa þig,
varst nánast alltaf á sama lága
höggafjöldanum sama hvenær
þú spilaðir. Við spiluðum fyrsta
hringinn okkar saman uppi í
Grafarholti, ég ellefu ára og þú
átta.
Við spiluðum tólf holur eins
og völlurinn var þá og þú vannst
mig með þremur höggum; ég á
112 og þú á 109. Eftir þetta fór
ég að æfa golf en ekki þú, það
varð líka munurinn á okkur í
þessu sporti.
Síðar lá leið okkar í handbolt-
ann hjá HK, Handknattleiks-
félag Kópavogs, þú sem af-
burðalínumaður og ég fyrir utan
að mata þig með línusendingum.
Alla vega varstu það góður að
þú varst valinn í unglingalands-
liðið og ég man hvað ég var
rosalega stoltur af þér. Hjá HK
varstu í stjórn og þjálfaðir yngri
flokka félagsins og varst far-
arstjóri hjá GSÍ svo eitthvað sé
nefnt.
Nú á seinni árum náðum við
okkur vel á strik í púttinu með
pabba í vetrarmótum hjá GR,
nokkrir góðir sigrar og svo síð-
ustu ár með þeim feðgum Guð-
mundi S. og Guðmundi Ó. þar
sem við tókum fyrsta sætið síð-
astliðinn vetur.
Á karlakvöldunum okkar voru
bara nautalundir á boðstólum
þar sem við reiknuðum 460
grömm á mann og allt kláraðist.
Þú sagðir hlæjandi: „Hverju átt-
irðu von á Raggi minn, það er
hægt að borða kjötið með
skeið!“ En bérnaisesósan hans
Kidda setti alltaf punktinn yfir
góða veislu.
Laxveiðiferðir okkar voru frá-
bærar en best þegar ég setti í
lax og þú renndir þér niður af
háum bakkanum með háfinn,
það tók svona átta mínútur að
landa laxinum en það tók mig 12
mínútur að koma þér upp á
bakkann aftur, ég man hvað við
hlógum ógurlega að þessu.
Svo núna síðustu árin þegar
við horfðum á öll stóru mótin í
golfinu hjá þér og ekki má
gleyma nánast alla Liverpool-
leiki síðastliðin fjögur árin og
ekki skemmdu sms-in frá Gunn-
ari Guðnasyni, samstarfsmanni
okkar, sem var upphafsmaður
að þessu Liverpool-fári hjá þér.
Ég vil þakka Landsbankanum
og þá sérstaklega starfsmönnum
eignadeildar fyrir allt sem þau
gerðu fyrir Kidda í hans veik-
indum og líknardeild Landspít-
alans í Kópavogi þar sem algjört
fagfólk vinnur og leyfði Kidda
og okkur hinum að líða vel á
hans lokametrum. Elsku Davíð
Már og Sigga Kolla, hugur minn
er hjá ykkur á þessum erfiðu
tímum.
Ragnar Ólafsson.
Laugardaginn 22. desember
2019 náðu himnarnir að svipta
af sér vetrardrunga sínum um
stund. Í stað hans færðu þeir
okkur á jörðu niðri undurfal-
legan ljósbjarma sem lýsti upp
himininn og skildi okkur sem
eftir tókum eftir agndofa yfir
fegurð hans. Á þann hátt tóku
himnarnir á móti Kidda frænda
inn í eilífðina. Að Kiddi hafi
fengið slíkar móttökur kemur
þeim sem þekktu hann ekki á
óvart, því hjartahlýja hans skein
af honum líkt og ljósbjarmi him-
insins og dugnaður hans, hetju-
dáð og æðruleysi voru aðdáun-
arverð. Sinn innri mann er oft
erfitt að fela fyrir litlum börnum
og hjartahlýju og góðmennsku
Kidda frænda var ég fljót að
greina, því alltaf þótti mér gott
að leita til hans þegar ég var í
heimsókn hjá ömmu og afa í
Kópó og bræðrum pabba míns.
Eftir hlátrasköll, leik og læti var
alltaf gott að fá að kúra hjá
Kidda frænda til að jafna sig
fyrir næstu atrennu leiksins.
Það er skrýtið þegar einhver
sem hefur fylgt manni alla tíð
hverfur af braut. Líkt og tíminn
teymi okkur áfram um leið og
tíminn hans Kidda hefur stopp-
að. Á meðan við sem fylgdum
Kidda í gegnum lífið þeysumst
með tímanum inn í næsta dag,
ár og áratug getum við í sorg
okkar lygnt aftur augum og ylj-
að okkur við ljós þeirra minn-
inga sem urðu til í öllum þeim
fjölmörgu augnablikum sem við
áttum með honum. Augnablik
sem voru svo dýrmæt en alls
ekki nógu mörg.
Hvíl í friði elsku frændi minn.
Hugur minn, hjarta og styrk-
ur er hjá fallegu börnunum þín-
um.
Þín frænka,
Björg Kristín
Ragnarsdóttir.
Mig langar með nokkrum
orðum að minnast góðs félaga,
Kristins Ólafs Ólafssonar, sem
fallinn er frá eftir langa og
stranga baráttu við krabbamein.
Síðustu mánuði var bardaginn
ójafn, en Kiddi spilaði vörnina
vel og náði að tefja leikinn sér í
hag, náði mörgum skyndisókn-
um og framlengingum, en varð
að lokum að lúta í lægra haldi í
uppbótartíma.
Ég kynntist Kidda þegar við
unnum saman hjá Landsbank-
anum um árabil. Frá fyrstu
kynnum var það augljóst að
Kiddi bjó yfir einstökum mann-
kostum. Hann var alltaf rólegur
og yfirvegaður og skipti sjaldan
skapi, þótt stundum blési á
móti, kostir sem nýttust honum
vel í störfum sínum. Það var
helst að hann æsti sig upp yfir
handbolta- eða fótboltaleikjum.
Kiddi var íþróttamaður í eðli
sínu, öflugur handboltamaður á
yngri árum og góður golfari alla
tíð. Áhugi hans á íþróttum var
víðtækur, hvort sem það var
handbolti, golf eða amerískur
fótbolti, sem hann fylgdist með
af miklum áhuga, og var ofar
mínum skilningi.
Sameiginlegur stuðningur
okkar við fótboltalið Liverpool
varð þess valdandi að við vorum
yfirleitt í síma- og sms-sam-
bandi á meðan leikir okkar
ágæta félags fóru fram. Þetta
samband okkar varði fram á síð-
ustu daga og kröftuglegar sms-
athugasemdir hans um leikmenn
og dómara endurspegluðu ekki
alltaf hrakandi heilsufar.
Keppnisskapið var alltaf fyriri
hendi.
Því miður verð ég staddur er-
lendis þegar Kiddi verður bor-
inn til grafar, en hugur minn
verður hjá honum. Að lokum vil
ég senda innilegar samúðar-
kveðjur frá okkur Ernu til dótt-
ur, sonar, systkina og annarra
ástvina.
Gunnar Guðnason.
Góður drengur er fallinn frá,
allt of snemma. Við Kiddi
kynntumst um 12 ára aldur í
gegnum handbolta hjá HK, sem
var þá nýstofnað. Við vorum
nokkrir sem bæði æfðum saman
og vorum mikið saman eftir
skóla. Það var gjarnan hist á
kvöldin við Þinghólsskóla, hitta
aðra krakka, vera saman og
slæpast og annað slagið fikta við
tóbak og áfengi. Ég man að
Kiddi gerði margar tilraunir til
að reykja en varð alltaf grænn í
framan og ældi þannig að á end-
anum sleppti hann því bara að
reykja. Þegar HK var að kom-
ast upp í 1. deild með lið sem að
mestu var skipað eldri leik-
mönnum og svo unglingum þá
vorum við Kiddi yngstir, aðeins
16 ára. Það var mikil stemning í
liðinu og eftir leiki var gjarnan
partí og svo skellt sér út á lífið.
Þá var vandamál að koma kjúk-
lingunum inn á staðina en það
hafðist yfirleitt. Ógleymanleg er
ferð til Færeyja þar sem við átt-
um að gista sinn í hvoru lagi hjá
leikmönnum færeysks liðs en við
náðum að breyta því þannig að
við gátum verið saman. Í þeirri
ferð var farið á ferjum á milli
staða og var það yfirleitt þannig
að þegar Kiddi fór um borð þá
var farið beint niður á klósett og
ælt þó dallurinn væri enn bund-
inn við bryggju. Þegar á leið
fórum við sína leiðina hvor, ég í
menntó og með fótboltaveiki en
hann fór að vinna og var í golfi á
sumrin. Á þeim tíma skildi ég
ekkert í því að vera í golfi en 25
árum seinna fór ég að skilja
þetta. Við hittumst stopult á
fullorðinsárum en alltaf var eins
og við hefðum verið að hittast í
gær þegar við náðum að hittast.
Vorið 2017 fór ég í golfferð á
Spáni og var svo heppinn að
hitta þar Kidda og Ragga ásamt
Guðmundunum tveim. Kiddi var
orðinn veikur þá en það var
samt golfað alla daga og svo
hittingur á kvöldin og gleði og
er ég óendanlega þakklátur fyr-
ir þann tíma. Við náðum þar vel
saman og ræddum fyrri tíma og
hvernig lífið hefði gengið hjá
okkur. Það er annars sér kapít-
uli hvernig Kiddi tókst á við
veikindin, setti fram á Facebook
hvað væri að gerast, enginn
feluleikur með eitt eða neitt,
bara látið vita hver staðan væri.
Nú er Kiddi fallinn frá en
hans minning lifir í huga okkar.
Mynd af þessum glaða og já-
kvæða dreng er eitthvað sem við
munum alla tíð. Ég votta að-
standendum innilega samúð
mína á þessum erfiðu tímum.
Hinsta kveðja,
Jón Ásgeir Einarsson.
Í dag kveðjum við góðan vin
og félaga, Kristin Ó. Ólafsson.
Leiðir okkar lágu saman í
Landsbankanum og þá sérstak-
lega í Golfklúbbi Landsbankans.
Kiddi var hvers manns hugljúfi
og hörkukylfingur sem gaman
var að vera í kringum.
Undanfarinn áratug höfum
við farið saman í árlega vorferð
um Suðurland, spilað golf og
skemmt okkur saman. Kiddi var
hluti af hópnum frá byrjun og
lét sig aldrei vanta í ferðina þar
sem hann gegndi veigamiklu
hlutverki, meðal annars sem yf-
irmatreiðslumaður. Meira að
segja þegar veikindin settu strik
í reikninginn varðandi golfið
vildi hann ekki heyra minnst á
það að hann fengi frí frá béar-
naisesósugerðinni og mætti allt-
af hress og kátur. Húmors hans
og nærveru verður sárt saknað í
þessum ferðum.
Við félagarnir kveðjum Kidda
með hlýju í hjarta. Erum stoltir
af að hafa fengið að kynnast
honum og tengjast vinaböndum.
Við sendum börnum hans og
öðrum ástvinum okkar innileg-
ustu samúðarkveðjur.
Fyrir hönd South Coast-fé-
laga,
Eggert Eggertsson,
Rafn Jóhannesson og
Sigurjón Þór Sigurjónsson.
Mikið óskaplega erum við nú
þakklát þér, elsku vinur, að hafa
ráðið okkur í vinnu á sínum
tíma. Vinnustaðurinn var Vöru-
flutningamiðstöðin í Borgartúni
þar sem margt ungt fólk fékk
sín fyrstu tækifæri á að fóta sig
á vinnumarkaði. Stór vinnustað-
ur, auk allra þeirra bílstjóra frá
hinum fjölmörgu flutningsaðil-
um á landsbyggðinni, svo oft var
glatt á hjalla.
Og þau eru ófá samböndin
sem urðu til á þessum góða og
skemmtilega vinnustað. Stelp-
urnar á skrifstofunni urðu auð-
veldlega ástfangnar af hressum
og skemmtilegum sveitamönn-
um sem höfðu álpast í meira-
prófið og um leið verið plataðir í
að aka flutningabíl á milli
heimabyggðar sinnar og höfuð-
borgarinnar.
Mörg samböndin urðu að
hjónabandi með börn og buru.
Svo að það er þér mikið að
þakka að líf okkar er eins
dásamlegt og frábært og það er.
Það var alltaf gaman í
vinnunni og þú varst allt í öllu,
hélst utan um starfsmenn, laun-
in, bókhald o.fl o.fl. Komst með
þeim fyrstu að morgni og fórst
alltaf síðastur. Duglegur, ósér-
hlífinn og eigendur fyrirtækisins
Kristinn Ólafur
Ólafsson
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017