Morgunblaðið - Sunnudagur - 01.03.2020, Blaðsíða 14

Rannveig hefur ekki farið á svig við sorg-
ina í lífinu en þau eiginmaður hennar, Jón
Heiðar Ríkharðsson vélaverkfræðingur,
hafa misst tvo drengi; annar fæddist and-
vana en hinn lést skömmu eftir fæðingu.
„Sársaukafull reynsla af þessu tagi gefur
manni nýja sýn á lífið og skerpir fókusinn.
Eins sárt og það er að missa barn þá er
mikilvægt að dvelja frekar við það sem
maður hefur en ekki það sem maður fær
ekki breytt. Lífið er alltof yndislegt til að
njóta þess ekki,“ segir Rannveig en þau
Jón Heiðar eiga þrjár dætur, þrjátíu, 27 og
nítján ára gamlar. „Við höfum verið gift í
yfir þrjátíu ár og sá tími hefur fært okkur
svo ótal margt sem er mikils virði.“
Elsta dóttirin er verkfræðingur, líkt og
Hefur misst tvo drengi
móðir hennar, og er forstjóri í nýsköp-
unarfyrirtækinu Atmonia, sem hefur
þann tilgang að finna nýjar leiðir til að
framleiða köfnunarefnisáburð. „Hún
valdi sér starf sem hún hefur gaman af en
það eru ákaflega vanmetin lífsgæði að
þykja gaman í vinnunni. Sumir kynnast
því aldrei og líta fyrir vikið á vinnu sem
kvöð. Það er slæmt hlutskipti í lífinu,“
segir Rannveig.
Næstelsta dóttirin „listaspíran í fjöl-
skyldunni“, eins og móðir hennar orðar
það lærði arkitektúr og sú yngsta var að
hefja háskólanám. „Hver þeirra fer sína
leið og ósk okkar foreldranna er einföld –
að þeim líði vel og að þær finni sig í því
sem þær taka sér fyrir hendur.“
kennum sem ég hef fundið fyrir und-
anfarið.“
Álverið í Straumsvík hefur verið talsvert
í fréttum að undanförnu vegna óska Rio
Tinto um endurskoðun á raforkusamn-
ingnum við Landsvirkjun og Rannveig við-
urkennir að þetta sé ekki heppilegasti tím-
inn til að fara í leyfi en heilsan gangi að
sjálfsögðu fyrir. „Þetta er á vissan hátt fúlt
enda hefur mér liðið ljómandi vel í þessu
starfi og stór verkefni framundan. Það er
verið að taka á raforkumálunum enda þarf
að gera upp við sig hvort á að fara eða
vera. Við höfum unnið ötullega að því að ná
fram hagræðingu í rekstrinum sem hefur
skilað miklum árangri. Rio Tinto sendi
hingað hóp sérfræðinga í fyrra til að fara
yfir alla kostnaðarliði rekstrarins. Þeir
fundu ekkert sem við sem stjórnum í
Straumsvík höfðum ekki þegar gert eða
bent á. Það er því Rio Tinto alveg dagljóst
að vandamálið liggur í raforkusamningnum
við Landsvirkjun. Þess vegna hefur verið
leiðinlegt að horfa upp á suma fara í mann-
inn en ekki boltann í þessari umræðu,
reyna að afvegaleiða umræðuna og benda á
annars konar rekstrarvanda. Til að rekstur-
inn verði sjálfbær í Straumsvík þarf raf-
orkuverðið að vera samkeppnishæft. Til
framtíðar litið er það forsenda áframhald-
andi verðmætasköpunar í Straumsvík.“
Fyrirtækið í góðum höndum
Að tillögu Rannveigar hefur Sigurður Þór
Ásgeirsson, fjármálastjóri félagsins og stað-
gengill Rannveigar til 16 ára tekið við sem
starfandi forstjóri. Við starfi hans tekur
Guðdís Helga Jörgensdóttir og verður hún
starfandi fjármálastjóri.
Tveir leiðtogar úr verksmiðjunni, verk-
fræðingarnir Sigríður Guðmundsdóttir og
Óskar Arnórsson verða einnig Sigurði Þór
til aðstoðar á skrifstofu forstjóra.
„Mér fannst mjög mikilvægt að skilja
fyrirtækið eftir í góðum höndum og þess
vegna gerði ég þetta að tillögu minni. Rio
Tinto samþykkti það um leið, sem gladdi
mig. Rio Tinto bakkar mig með öðrum orð-
um alveg upp og af því er gott að vita eftir
öll þessi ár. Það var mikilvægt fyrir mig að
gera þetta á mínum forsendum og skilja
ekki við fyrirtækið úti á rúmsjó. Auðvitað á
ég ekki þessa verksmiðju en hún á mikið í
mér.“
Rannveig fann einnig fyrir mikilli hlýju
og stuðningi þegar hún greindi starfsfólki
álversins frá veikindum sínum. „Stór starfs-
mannafundur þar sem ég greindi frá þessu
endaði með því að fjölmargir föðmuðu mig
og óskuðu mér góðs gengis. Það var ómet-
anlegt, þetta var augnablik sem ég mun
aldrei gleyma og mjög gott veganesti inn í
veikindaleyfið. Ég hef alltaf vitað að það
starfi gott fólk í Straumsvík og þetta
styrkti mig í þeirri trú.“
Ekki er komin dagsetning á endurkomu
Rannveigar en staðan verður metin í sam-
ráði við hjartalækninn með haustinu. „Ég á
töluvert orlof inni, þannig að vel má vera að
ég komi til að byrja með inn í stuttan tíma
og fari svo aftur í frí áður en ég kem aftur
af fullum krafti. Við sjáum til. Ég hlakka í
öllu falli til að koma aftur til starfa.“
Karlar eru oft stoltari
Enda þótt hún vissi innst inni að ekki var
um annað að ræða en að fara í leyfi þá við-
urkennir Rannveig að ákvörðunin hafi verið
erfið. „Að sumu leyti hefði verið auðveldara
að halda bara áfram og taka áhættuna. Það
þarf hugrekki til að stíga til hliðar og setja
sig þar með á skotskífuna. En í mínum
huga er engin skömm að veikjast og gefa
sér tíma til að ná heilsu á ný.“
Sigurjón Rist (til vinstri) og Eberg Elefsen við rennslismælingar í Skeiðará haustið 1976.
Morgunblaðið/RAX
Rannveig ávarpar starfsmenn
við vígslu á nýju húsi í álverinu
í Straumsvík árið 2005.
Morgunblaðið/ÞÖK
„Annars vegar skiptir það mig miklu
máli að hafa allt uppi á borðinu og
koma um leið í veg fyrir að einhverjar
sögur fari á kreik og hins vegar langar
mig að vekja athygli á mikilvægi þess
að fólk gefi heilsufarslegum hættu-
merkjum gaum áður en það er um
seinan,“ segir Rannveig Rist.
VIÐTAL
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 1.3. 2020