Morgunblaðið - Sunnudagur - 22.03.2020, Blaðsíða 14

Kórónu-
smitaðir á
batavegi
Kórónusmitaðir eru komnir á fimmta hundrað
hér á landi. Allt það fólk er í einangrun og
upplifir mismikla vanlíðan. Morgunblaðið
náði tali af fjórum sem eru á batalvegi og bað
þau að segja frá reynslu sinni af vágestinum.
Ásdís Ásgeirsdóttir asdis@mbl.is
Unsplash
KÓRÓNUVEIRAN
14 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 22.3. 2020
Blaðamaður sló á þráðinn til manns semsmitaðist í byrjun mars og er nú í ein-angrun ásamt kærustu sinni. Þau eru á
bataleið en eru bæði búin að vera mjög veik.
Maðurinn vill ekki láta nafn síns getið en
nefnist Jónas í þessu viðtali. Jónas byrjar frá-
sögnina á því hvernig hann nældi sér í kór-
ónuveiruna skæðu.
„Ég virðist hafa náð í smit með því að hitta
nágranna mína. Þau voru að koma frá Selva
laugardaginn 29. febrúar og fóru í sjálfskip-
aða sóttkví því þá var enn ekki búið að gefa
út nein boð um að senda þau í sóttkví. Á
sunnudeginum 1. mars renndi ég til þeirra og
færði þeim mat sem ég
átti. Ég passaði mig á
því að koma ekki nálægt
þeim, tók ekki utan um
þau eða neitt. Ég fór inn
með matinn og lagði
hann á eldhúsborðið
og settist út í
horn í
tveggja,
þriggja metra
fjarlægð frá þeim.
Ég fékk einn kaffi-
bolla og kannski smit-
aðist ég af bollanum. En
mögulega smitaðist ég
af húninum á útidyra-
hurðinni. Þetta eru einu
smitleiðirnar sem ég
kem auga á. Ég stopp-
aði þarna í kannski tíu
mínútur,“ segir Jónas,
sem er á sextugsaldri.
Einkenni tveimur
dögum síðar
„Hjónin sem höfðu verið í Selva fóru svo í
próf á mánudeginum og á miðvikudeginum
var staðfest smit hjá þeim og þau sett í ein-
angrun. Strax á þriðjudegi fann ég einkenni.
Ég fór að labba á Esjuna á þriðjudagseft-
irmeðdegi og ég komst bara upp í miðjar hlíð-
ar því ég var svo ofboðslega móður og þreytt-
ur. Sem er ekki eðlilegt hjá mér því ég er
vanur göngumaður og fer oft þarna upp. Ég
sneri við og um kvöldið var ég kominn með
bullandi hita,“ segir hann.
„Kærastan mín fór með mér á Esjuna og
við fundum bæði sömu einkennin á sama
tíma. Við erum nokkurn veginn búin að hald-
ast í hendur í gegnum þetta nema að ein-
kennin hafa verið aðeins mismunandi. Hún
fékk ekki eins mikinn hita og ég en ég var
með hita í tólf daga.“
Smit af handföngum taska
„Smit hjónanna frá Selva voru með fyrstu
smitum sem greind voru og voru þau beðin
um að tilgreina alla sem þau höfðu verið í
samskiptum við. En það var aldrei haft sam-
band við mig frá Landlæknisembætti eða
heilsugæslu. Það er ekki fyrr en ég hafði
sjálfur samband við heilsugæslu að ég komst
í tékk. Það var á mánudeginum 9. mars en þá
var ég búinn að vera veikur í tæpa viku,“
segir hann og segist aldrei hafa verið í vafa
um að þau væru bæði smituð af kórónu-
veirunni. Bæði hann og kærasta hans fengu
svo staðfestingu samdægurs á því að þau
væru smituð.
„Sonur þessara
hjóna greindist einnig
þrátt fyrir að þau
hefðu ekkert hist,“
segir hann og útskýrir
að fólkið hafi komið
beint af vellinum og
hent skíðadótinu inn
áður en þau héldu í
sjálfskipaða sóttkví í
sumarbústað. Son-
urinn hafi síðan geng-
ið frá töskunum og að
öllum líkindum smit-
ast þannig, við snert-
ingu á handföngum.
Hljóðar undan
verkjum
Hvað varstu með mik-
inn hita?
„Ég var mest með
fjörutíu stiga hita. Ég
var með þessi týpísku
flensueinkenni; bein-
verki, höfuðverk og mikinn hósta. Í fjórar
nætur svitnaði ég út úr rúminu. Við þurftum
að skipta á rúminu; það var allt rennandi
blautt. Kærastan mín fékk aðeins vægari
hita, en hún er með viðkvæmari lungu og hef-
ur verið með ofboðslega slæma vöðvaverki.
Hún hljóðar undan verkjum. Hún hefur verið
virkilega kvalin,“ segir Jónas, sem segir að
kærastan sé enn með hita af og til.
„Nú er ég búinn að vera hitalaus í tvo
daga, sem betur fer. Við erum enn í ein-
angrun en vitum ekki neitt því enginn hefur
haft samband við okkur í þrjá daga. Nú fjölg-
ar smitum og þá erum við gleymd. Ég er enn
með hósta en það er svo mikil vellíðan sem
fylgir því að vera laus við hitann. Ég er núna
að bíða eftir að einhver hringi svo ég viti hve-
nær við megum taka þátt í lífinu aftur.“
SMITAÐIST 1. MARS
„Var kominn með
bullandi hita“
’Ég fékk einn kaffibolla ogkannski smitaðist ég afbollanum. En mögulega smit-aðist ég af húninum
á útidyrahurð-
inni. Þetta eru
einu smitleið-
irnar sem ég
kem auga á.
hverjum degi og mamma. Það er ótrúlegt hvað
tæknin í dag gerir manni kleift að vera í sam-
bandi. En ég segi það ekki, það er alveg erfitt að
vera einn heima hjá sér svona lengi. Svo það að
vita að ég má ekki fara út gerir það að verkum
að mig langar enn meira út!“ segir Laufey.
„Ég er ekki mjög virk á samfélagsmiðlum al-
mennt en vinkona mín stakk upp á því að ég yrði
„kórónuáhrifavaldur“,“
segir Laufey og segist
ekki hafa sagt frá veik-
indunum á samfélags-
miðlum. „Fréttirnar eru
samt mjög fljótar að
berast út og ég er búin
að heyra í öllum sem
ég þekki,“ segir hún
og segist aðeins sjá
framan í foreldra sína úr
mikilli fjarlægð.
„Foreldrar mínir færa mér mat og
setja við dyrnar og bakka svo frá dyr-
unum og ég kíki út svo þau sjái aðeins
framan í mig. Þetta er mjög spennandi
matur; ég borða yfirleitt það sem þau voru með í
matinn kvöldinu áður,“ segir hún og hlær. „Sem
er auðvitað fínt því maður nennir ekki að elda
þegar maður er slappur.“
Líka erfitt andlega
Hvaða ráð myndir þú gefa fólki sem smitast?
„Ég held það sé ótrúlega mikilvægt að halda
jafnaðargeði og huga að líkama og sál. Ég hefði
aldrei getað ímyndað mér hvað þetta er líka erf-
itt andlega. Þó að ég geti hringt í fólk er ég bara
ein heima,“ segir hún og bætir við: „Það er mjög
súrrealískt að upplifa þessa tíma sem maður
veit að fara í sögubækurnar.“
Laufey Blöndal er 28 ára gömul flugfreyjahjá Icelandair. Hún er nú stödd í ein-angrun heima hjá sér og því fer samtalið
fram í gegnum síma. Það er létt yfir henni þótt
einangrunin sé farin að taka á, en Laufey reynir
að halda í gleðina.
Smitaðist í flugvél
Laufey segist að öllum líkindum hafa smitast af
kórónuveirunni í vinnunni.
„Ég var í München-fluginu miðvikudaginn 4.
mars. Það kom síðar í ljós að í þessu flugi var
fólk sem var smitað af veirunni,“ segir hún.
„Ég kom heim úr vinnunni á mánudaginn 9.
mars úr Ameríkuflugi og lagði mig og vaknaði
með hita og var slöpp. Ég ákvað að vera heima
og reyna að sofa þetta úr mér en var enn með
hita daginn eftir. Mamma hvatti mig til að
hringja í 1700, sem ég gerði, og ég var send í
sýnatöku á heilsugæsluna. Á fimmtudeginum
12. mars fékk ég svarið, að ég væri jákvæð. Ég
hef ekki farið út úr íbúðinni síðan ég fór í sýna-
tökuna.“
Reyni að halda í jákvæðnina
Hvernig var að fá þessar fréttir?
„Þetta var ekkert svo mikið sjokk. En auðvit-
að var alveg óþægilegt að heyra þetta og ég er
ekkert að gera lítið úr
þessum sjúkdómi en í
raun er ég bara heima
hjá mér með flensu. Mér
hefur ekki liðið neitt
mjög illa. Ég er ung og
ekki með neina undir-
liggjandi sjúkdóma
þannig maður er að
reyna að halda í já-
kvæðnina. Ég hef hingað
til verið með væg ein-
kenni; hósta og hita. Ég er samt búin að
vera með hita í viku og er enn með hita.
Ég mæli mig of oft á dag,“ segir hún og
hlær.
„Ég hef mest fengið 39 stiga hita en ekki ver-
ið með svo háan hita síðan fyrir viku. Það er að
leggjast yfir mig mikið slen en ég er aðeins að
skána,“ segir Laufey, sem segist halda að hún
þurfi að vera í einangrun í viku, tíu daga, eftir að
hún verði einkennalaus. Hún er því ekki að
losna úr prísundinni í bráð.
Kórónuáhrifavaldur?
Hvernig styttir þú þér stundirnar?
„Ég horfi mikið á sjónvarpið og hef látið færa
mér púsluspil, sem ég er ekki komin langt með.
Ég hef líka verið að prjóna svolítið. Svo tala ég
rosalega mikið í símann. Amma hringir í mig á
SMITAÐIST 4. MARS
„Ég mæli mig of
oft á dag“
’ Ég er ekki mjög virk á sam-félagsmiðlum almennt envinkona mín stakk upp á því aðég yrði „kórónu-
áhrifavaldur“.