Morgunblaðið - Sunnudagur - 05.04.2020, Blaðsíða 22

22 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 5.4. 2020
LÍFSSTÍLL
Markvörðurinn og goð-
sögnin Neville Southall og
markaskorarinn Graeme
Sharp með bikarinn á
Wembley 1984 eftir sigur
Everton á Watford.
Twitter
Fullyrða má að síðasti áratug-urinn þar sem enski bikarinn,sigurlaunin í elstu knattspyrnu-
keppni í heimi, var „á lausu“ hafi verið
sá áttundi en þá skiptu félögin í land-
inu honum bróðurlega á milli sín; níu
ólík félög hömpuðu bikarnum frá 1970
til 1979. Arsenal tvisvar en Chelsea,
Leeds United, Sunderland, Liverpool,
West Ham United, Southampton,
Manchester United og Ipswich Town
einu sinni hvert félag. Slík breidd
væri óhugsandi í dag.
Á níunda áratugnum hertu stóru
félögin tök sín á bikarnum; unnu
hann samtals sex sinnum; Totten-
ham Hotspur, Manchester United
og Liverpool öll tvisvar. Öðrum fé-
lögum tókst þó fjórum sinnum að
leysa gripinn til sín; West Ham
United, Everton, Coventry City og
Wimbledon, af öllum liðum.
Svo það sé á hreinu þá er hér rætt
um stóru liðin sex samkvæmt skil-
greiningunni í dag; það er Liverpool,
Manchester United, Arsenal,
Chelsea, Tottenham Hotspur og
Manchester City.
Neðrideildarlið vann
Árið 1980 urðu ein óvæntustu úrslit í
sögu enska bikarsins, þegar West
Ham United, sem þá lék í 2. deild
(sem á þeim tíma var í raun og sann
2. deild) gerði sér lítið fyrir og lagði
ríkjandi bikarmeistara, Arsenal, að
velli, 1:0 á Wembley. Lið utan efstu
deildar hefur ekki orðið bikarmeist-
ari síðan; sumsé í fjörutíu ár.
Það var ein af goðsögnunum úr
sögu West Ham, Trevor Brooking,
sem skoraði sigurmarkið, aldrei
þessu vant með skalla, strax á 13.
mínútu eftir ringulreið í vítateig
Arsenal. Eftir það stýrði Arsenal
leiknum en gekk afleitlega að finna
glufur á vörn West Ham, þar sem
miðverðirnir Billy Bonds og Alvin
Martin skelltu í lás fyrir framan
markvörðinn Phil Parkes. Af öðrum
leikmönnum West Ham þetta síð-
degi má nefna Frank Lampard eldri,
Alan Devonshire og Paul Allen, sem
var aðeins 17 ára og 256 daga gamall
og þar með yngsti maðurinn í sög-
unni til að leika bikarúrslitaleik á
Wembley. Minnstu munaði að Allen
skoraði í leiknum en Willy Young,
miðvörður Arsenal, brytjaði hann
niður eins og hvern annan lauk þeg-
ar ungi maðurinn var kominn einn í
gegn í seinni hálfleik. Hlaut að laun-
um gult spjald, eins og tíðkaðist á
þeim tíma. Mönnum var að jafnaði
ekki vikið af velli nema þá helst að
lim vantaði á mótherjann eftir aðför-
ina. Billy Bonds reif bikarinn stoltur
upp í leikslok en þetta var síðasti
mótssigur West Ham United.
Risastóra litla félagið
Stuðningsmannaklúbbur Everton á
Íslandi kæmi með alvæpni heim til
mín dytti mér í hug að skilgreina liðið
þeirra sem „minni spámenn“, allra
síst á níunda áratugnum, þegar Ever-
ton vann meistaratitilinn í tvígang.
Það er á hinn bóginn svo að Everton
á ekki aðild að sexliðaklúbbnum í dag
og því ber mér í þessu samhengi, þótt
það sé mér þvert um geð, að nefna
sigur liðsins á Watford í bikarúrslita-
leiknum 1984, 2:0.
Sá leikur er annar af tveimur bik-
arúrslitaleikjum undanfarin fjörutíu
ár þar sem ekkert af stóru liðunum
sex kemur við sögu. Það sætti á hinn
bóginn nákvæmlega engum tíð-
indum á þeim tíma enda var Everton
eitt af sterkustu liðum landsins.
Engum brá því þegar þeir karmell-
ungar unnu sveinana hans Eltons
Johns (söngvarinn var þá eigandi
Watford) næsta örugglega með
mörkum frá miðherjunum Graeme
Sharp og Andy Gray, hvoru í sínum
hálfleik. Mark Grays var að vísu um-
deilt en sumum fannst hann hafa
brotið á Steve Sherwood, markverði
Watford, í aðdraganda þess.
Kevin Ratcliffe fyrirliði lyfti bik-
arnum í leikslok en af öðrum leik-
mönnum Everton má nefna Neville
Southall, Gary Stevens, Trevor Ste-
ven og Peter Reid. Í liði Watford var
ungur útherji sem síðar átti eftir að
gera garðinn frægan hjá Liverpool,
John Barnes. Everton glímdi í þrí-
gang í viðbót um bikarinn á níunda
áratugnum en laut í gras í öll skiptin.
Uppáhaldsleikur Motsons
Þá komum við að vígfrægum leik,
milli Coventry City og Tottenham
Hotspur, vorið 1987, en John Mot-
son, sparklýsandinn kunni, hefur
sagt að það sé besti úrslitaleikur
sem hann hafi lýst um dagana. Þetta
var fyrsti og eini bikarúrslitaleik-
urinn sem Coventry City hefur tekið
þátt í.
Flestir bjuggust við öruggum
sigri Tottenham og markakóngurinn
Clive Allen kom þeim yfir strax á 2.
mínútu með sínu 49. marki í öllum
keppnum á leiktíðinni. Dave Bennett
jafnaði fyrir Coventry en varnarjaxl-
inn Gary Mabbutt svaraði fyrir
Spurs rétt fyrir leikhlé. Miðherjinn
Keith Houchen jafnaði öðru sinni
fyrir þá heiðbláu á 62. mínútu og úr-
slitin réðust ekki fyrr en í framleng-
ingu þegar téður Mabbutt varð fyrir
því óláni að skila tuðrunni í eigið net.
Það var hinn grjótharði varnar-
maður Kevin Kilcline sem lyfti bik-
arnum en í liði Coventry þetta vor
voru einnig menn á borð við Steve
Ogrizovic, Cyril heitinn Regis og
Micky Gynn.
Það eina sem skyggði á gleði Cov-
entry-manna var að félagið öðlaðist
ekki þátttökurétt í Evrópukeppni
bikarhafa, vegna bannsins sem þá
gilti eftir Haysel-slysið, þar sem 39
áhorfendur týndu lífi fyrir úrslita-
leik Liverpool og Juventus í Evr-
Leikmenn Coventry
City kampakátir með
bikarinn vorið 1987.
ccfc.co.uk
Séntilmaðurinn Sir Trevor Brooking
fagnar sigurmarki sínu fyrir West
Ham United, sem þá lék í 2. deild,
gegn Arsenal á Wembley vorið 1980.
Sporting-greats.co.uk
Boðflennur í bikarveislunni
Frá árinu 1980 hafa stóru liðin sex unnið enska bikarinn 33 sinnum og átt
aðild að úrslitaleiknum öll árin utan tvö. Hvernig væri að kíkja á
„smælingjana“ sem gerst hafa boðflennur í bikarsamkvæminu eftirsótta?
Orri Páll Ormarsson orri@mbl.is

Rauðarárstígur 12-14, sími 551 0400 · www.uppbod.is
PÁSKAPERLUR
Vefuppboð nr. 475
Lýkur 15. apríl
Jón Stefánsson
vefuppboð á uppbod.is
Úrval góðra verka
Sigurbjörn Jónsson