Hvöt - 01.02.1948, Blaðsíða 9

H V 0 T
7
áttan fyrir tilverunni er hörð, og til
þcss að öðlast það, sem nefnt er
nienning, hefur þurft að lyfta Grett-
istökum. Og beztu menn á hverjum
tíma hafa stuðlað að því að þeim
yrði lyft. En illgresið sækir á að
vaxa meðal liveitisins. Þegar menn
voru komnir á nokkuð liátt stig í
því að tileinka sór ýmsa tækni og
auðlindir náttúrunnar, kom vínið
lil þeirra eins og skollinn úr sauð-
arleggnum og licfur loðað við mann-
kynið síðan. Með vaxandi tækni hef-
ur svo framleiðsla þess aukizt, það
orðið ódýrara og neyzlan almenn-
ari. Það hefur líka oft viljað I)cra
við að vinflöskurnar hafi að mestu
lcyti kollvarpað þeim vonum, sem
hver heilbrigður og sannur maður
tengir eðlilega við framtíð barns
síns og eyðilagt það starf, sem for-
eldrarnir leggja i uppeldi barna
sinna Á ]>essu sést bezt, hve auð-
velt cr að kollvarpa, en erfitt að
byggja upp. Til þess að skapa mennt-
aðan nútímamann hefur ekki ein-
ungis gengið margra ára starf for-
eldranna, heldur og menningarhar-
átta og þróun mannkynsins um
aldaraðir. Til að eyðileggja lif hans,
gera hann að dýri aftur, þarf ekki
nema fáar vínflöskur.
Þegar við höfum gert okkur þetta
ljóst, ættum við að géta greitt at-
kvæði gegn áfenginu, ef til þess
kæmi, ekki siður en hinn ógæfusami
drykkjumaður, scm með mér vann
forðum, kvaðst skyldu gera. Kostum
því kapps um að vinna gegn neyzlu
áfengis i orði og verki. Með því
styðjum við þjóðhollan málstað,
málstað Sambands bindindisfélaga
í skólum. Það er líkt með manns-
líkamanum og kjarnorkusprengj-
unni, að í þeim báðum býr mikil
orka, möguleiki, sem hægt er að
nota bæði til ills og góðs. Ég er
sannfærður um það, lesandi góður,
að þú vilt héldur ganga til góðs
„götuna fram eftir veg“. Ef við tök-
umst í hendur og gerum það, þá er
framtíð þjóðarinnar horgið.
sjötugs manns.
Þið kannizt uið kotungssoninn,
scm kommgsrikið vann,
en sjálfsagt ekki uið sögu
um sjötugan eljumann.
/ morgun í fiskuinnu fór hann
með flókahatt sinn og staf,
og rénndi óróum augum
út ó hið svipula haf.
Og myrkur og mæddur ó svipinn
hann mælti við sjátfan sig hljótt;
minning frá umliðnum árum
ósótti hann í nótt:
Kvökl eitt var kótur piltur
með kunningjum sínum við skód,
síðan er eins manns ævi
opinbert leyndarmál.
Og fólk lætur fisk í poka,
fjargviðrast, glettist og lxlær.
Og þetta eru þungqr byrðar,
þytlgri en þær voru í gær.
Böðvar Guðlaugsson.