Samtökin '78 - Samtakafréttir - 01.12.1999, Page 18

Allt í einu var dyrasímanum hringt á
hverri íbúð og fólkið hugsaði með sér
heldur fúlt:
„Hvaða kerling eða krakkar skyldu
vera að koma á þessum tíma til að
selja rækjur eða harðfisk þegar hátíð-
in er að byrja?" Engu að síður svaraði
hver sínum síma og heyrði að spurt
var á öllum hæðum ergilega:
Hver er þarna úti?
Þá var svarað afar mjóum rómi en
á látlausan hátt: Jesúbarnið.
„Á nú að fara að pretta inn á
mann eggjum, harðfiski og rækjum
með því að segja að Jesúbarnið sé
komið í söluerindum?" hugsaði fólkið
og hló næstum yfir því hvað sumir
ganga langt í að notfæra sér lögmál
markaðsins með sjálfsbjargarviðleitni
sem byggist á lygi og ósvífni. Það
ákvað að sjá við klækjunum með heil-
brigðum hætti
klætt hvítri skikkju. Af henni stafaði
Ijómi sem fólkið hélt að væri af því að
móðir barnsins hefði notað við þvott-
inn Ariel últra, fremur en af heilag-
leika þess, eða inn hefði borist birta
frá snjónum.
Birtan skein skærust af enninu. En
þótt alkunna sé að það getur verið
bjart yfir enni sumra barna verður
ijóminn sjaldan eða aldrei svo mikill
að hann lýsi upp krók og kima á
gangi tveggja hæða húss. Það gerði
þessi.
Fólkið horfði á furðuverkið steini
lostið og gamla, bakveika konan
stamaði fremur en hún spyrði:
Hvað ætlastu fyrir, krakkaskarn, þú
kemur ekki einu sinni til að selja rik-
ling?
Kristnum manni hefði aldrei dott-
ið í hug að bera fram þannig spurn-
ingu við Jesúbarnið ef hann vissi að
hann stæði
■k
og hleypa
engum inn.
En það sama var að segja um
þetta fólk og aðra: þótt það tryði hálft
í hvoru að Jesúbarnið kæmi einhvern
tímann með sama hætti og segir frá í
barnasögunum gat það varla ímynd-
að sér að barnið hefði valið heimili
þeirra enda eru gífurlegar mótsagnir í
trúmálum kristinna manna. Það er
segin saga að þegar það rætist sem
kristinn maður hefur vonað að rættist
en verið viss um að rættist aldrei, þá
trúir hann því ekki; og fyrir vikið fer
hann að sjálfsögðu á mis við uppfyll-
ingu óska sinna og verður stöðugt
óánægður.
Auðvitað óttuðust allir að Jesú-
barninu yrði úthýst í nútímanum, líkt
og í jólasögunum og höfðu á tilfinn-
ingunni að þannig ætti það að vera
svo hægt væri að viðhalda sektar-
kenndinni í kristinni sál, en í lokin
ákváðu þeir að hleypa krakkanum inn
til að ganga úr skugga um að þetta
væri venjulegur gemlingur með sölu-
dót í plastpoka. í fyrsta sinn í sögu
hússins fóru allir samtímis út á gang.
Inn kom fremur lítið barn með
svart hár og mikið, hrokkið skegg,
andspænis því
á aðfangadagskvöld. Þetta barn hélt á
gulri plastfötu með rjúkandi, ilmandi
sápuvatni og þar sem Jesú hefur
aldrei haldið á skúringafötu, hvorki á
málverki né biblíumynd, datt engum í
hug að þetta væri hann. Magisterinn í
mannkynssögu hugsaði sem svo:
„Það er hvergi til rituð heimild fyrir
að Jesú hafi átt skjólu." Svo hann
spurði:
Til hvers kemur þú?
Barnið svaraði jafn látlaust og
áður:
Til að skúra stigann og sýna fólki
af konungakyni að þótt ég sé sonur
himnadrottins tel ég mig ekki of góð-
an til þess að beygja núna hnén í
þágu hreinlætisins.
Það skipti engum togum, barnið
vatt skínandi skúringatusku upp úr
gullfötunni, lagðist mjúklega á hnén
líkt og það krypi á grátur í kirkju og í
sama mund fór um stigann hreinlæt-
issveipur eins og í auglýsingu á nýj-
um gólfþvottalegi. Þrepin urðu hrein
á svipstundu; enginn hafði séð annað
eins kraftaverk.
Fólkinu gafst ekki tími til að láta
tilfinningar sínar í Ijós með þakkar-
bæn, minna hefði það ekki getað
gert, því barnið hvarf á svipstundu
með jafn dularfullum hætti og það
kom. Gamla konan sagði þá:
Úr því Jesú var svo lítillátur að
beygja kné sitt, þá get ég líka beygt
mitt bak; ég er varla með það mikið
brjósklos.
Og læknaneminn sagði jafn hátíð-
legur og hann segði sjúklingi að taka
inn eina töflu af síðasta undralyfinu
þrisvar á dag:
Þótt ég eigi eftir að verða mesti
skurðlæknir landsins er ég ekki of
góður til að setja á mig gúmíhanska,
meðan ég er réttur og sléttur kandí-
dat, og skúra úr því Jesú hefur komið
í kvöld og hreinsað betur en nokkur
ræstingatæknir og ekki farið í verkfall
í miðjum klíðum og heimtað kaup-
hækkun, annars skvetti hann skólpi
framan í okkur trúarlegu tækifæris-
sinnana. Að skúringum loknum ætla
ég að taka mér tak á annan í jólum,
ekki er seinna vænna, og ganga til
minnar fyrstu messu eftir ferming-
una!
Píanistinn tók í sama streng og
sagði á lágu nótunum eins og
hans var von og vísa:
Ég er viss um að ég hlýt að spila
noktúrnur betur fram eftir nóttu ef ég
skúra með silkihönskum á daginn.
Hann Chopin, þetta heimsfræga tón-
skáld, skúraði alltaf gólfin í sveitakof-
anum á Mallorca fyrir skáldkonuna
Georg Sand og leyfði henni að skrifa
á meðan í ró og næði!
Og maðurinn sem réttláta konan
átti sagði nú við sinn innri mann:
Jesú var ófeiminn við að taka stig-
anum tak í augsýn allra og hætti að
pukrast með eðli sitt í skjóli nætur;
það sama get ég. Ég er varla merki-
legri en sá sem Faðirinn með stórum
staf sendi til þess að sonurinn gengi
á okkar fund með hreinlætið af himn-
um ofan. Ég skelfist ekki þótt einhver
karlmaður kunni að kalla mig Messías
með gólftuskuna.
Þannig leystist vandamálið með
undursamlega farsælum hætti rétt
áður en jólahátíðin gekk í garð. Upp
frá því hefur dæmigerða skeljasand-
pússaða fjölbýlishúsið angað af kristi-
legum ilmi sem berst vikulega inn í
hvern krók og kima af hverju þrepi og
gerir fólk hamingjusamt og sælt eins
og jólin væru haldin hátíðleg fjórum
sinnum í mánuði allan ársins hring
og einhver heilagur maður fórnaði
sér fyrir íbúana og gerði ekkert annað
en það að skúra þeim að kostnaðar-
lausu.
18 SAMTAKAFRÉTTIR