Samtökin '78 - 40 ára afmælisrit Samtakanna '78 - 01.06.2020, Side 16

16
Bak við tjöldin í Samtökunum ’78 hefur alltaf verið fólk sem vinnur baki brotnu að
verkefnum sem fylgir lítil virðing eða viðurkenning. Einn þessara manna var Sigþór
Sigþórsson. Hann gekk í nánast öll störf í félaginu í tvo áratugi, allt frá því að hann
kom þangað fyrst árið 1987. „Hann var aldrei almennilega virtur,“ segir Böðvar
Björnsson um Sigþór, „en svo var búist við því að hann ætti að gera allt.“ Fríða
Agnarsdóttir kynntist Sigþóri þegar hann stóð vaktina á barnum á Lindargötunni.
„Hann var bak við borðið og vildi ekki láta mikið á sér bera. Allt í einu var bara búið
að ganga í verkið. Hann var eins konar falinn starfsmaður,“ segir Fríða, en hún tók
við verkefnum Sigþórs þegar hann dró sig út úr starfseminni í nóvember 2009.
Eftirfarandi er brot úr minningargrein sem Þorvaldur Kristinsson ritaði um
Sigþór og birtist í Morgunblaðinu þann 16. maí 2014:
„Þegar við lítum yfir hóp samkynhneigðra félaga okkar hættir okkur stundum
til að stara um of á fólkið sem skipar sér í framvarðarsveitina, en gleymum
fótgönguliðinu sem fylgir fast á eftir. Án þess hefðu engir sigrar unnist og engin
hreyfing verið merkjanleg. Því það er fótgönguliðið, þessi lítt sýnilegi hópur,
sem myndar aflið sem skiptir máli í hverri þeirri grasrótarhreyfingu sem sækir á
brattann.
Einn sá þrautseigasti í þeim hópi var Sigþór. Hann birtist fyrst í félagsmiðstöð
Samtakanna ’78 á Lindargötu 49 kvöld eitt árið 1987 og sagðist nýkominn
að norðan.
í vikunni þar á eftir var hann farinn að taka til hendinni, byrjaður að þrífa, mála
og smíða og nokkru síðar var hann sestur í stjórn félagsins og orðinn gjaldkeri
þess. Því starfi gegndi hann í fimm ár og vann það einstaklega vel. Ekki var þó
framlagi hans þar með lokið því að í tvo áratugi sinnti hann margvíslegum störfum
á vettvangi Samtakanna ’78, kom að verkefnum á skrifstofu félagsins milli þess
sem hann hélt uppi fyrri iðju, að smíða, mála, þrífa og taka á móti þeim sem komu
í fyrsta sinn á vettvang. Hann vissi allt um það hve fyrstu skrefin inn í hópinn geta
verið erfið og var laginn við að mæta nýjum gestum á þeirra forsendum. „Það er
hagur félagsins að þeir komi aftur,“ sagði hann af þeirri diplómatísku hyggju sem
honum var eiginleg. Og þegar Sigþóri fannst sig skorta verkefni á vettvangi síns
gamla félags leitaði hann lengra til að veita athafnaseminni útrás og var árum saman
ötull liðsmaður félagsins MSC ísland þar sem hommar komu saman og ræktuðu
fjörugan félagsskap. Þar varð hann að sjálfsögðu líka gjaldkeri, málari, smiður
og gestgjafi. Ekki er öll sagan sögð því að hann var líka einn af brautryðjendum
Hinsegin daga í Reykjavík og vann það meðal annars sér til ágætis að smíða fyrstu
vagnana sem ekið var niður Laugaveg í Gleðigöngunni á árum áður.“