Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.09.1982, Síða 82

80 ÍSLENZKAR LANDBÚNAÐARRANNSÓKNIR
ÁLYKTANIR
Helstu ályktanir, sem draga má af þeim
niðurstöðum, sem lagðar eru fram hér, eru
eftirfarandi:
Mjög lítið samband fannst í gögnum frá
árinu 1980 milli feldgæðaeinkunna á lif-
andi lömbum og sömu einkunna, sem
gefnar voru á sútuðum skinnum af sömu
lömbum.
í norskum rannsóknum kom fram lág
fylgni milli feldgæðaeinkunna á lifandi
lömbum og á skinnum þeirra eftir sútun
(Eikje og Steine, 1974), en í sænskum
rannsóknum hefur fylgnin milli einkunna á
lifandi lömbum og skinnum reynst mun
hærri (sjá Ahlén, 1978, vegna tilvísana í
sænskar rannsóknir). Vera má að hin lága
fylgni í þeim rannsóknum, sem hér er lýst,
stafi að einhverju leyti af því, að lítill
brey tileiki hafi verið í feldgæðaeiginleikum
Reykhólalambanna haustið 1980 og þau
lömbin, sem skáru sig mest úr að gæðum,
hafi verið sett á. Þess vegna er mikil þörf á
að endurtaka þennan þátt
rannsóknarinnar á efnivið, þar sem er
meiri breytileiki og hærra meðaltal fyrir
feldgæði en var á Reykhólum haustið 1980.
Arfgengi var lágt, en marktækt á ein-
kunnum fyrir útbreiðslu og gerð lokks að
vori, en 0 á gljáa að vori og útbreiðslu, gerð
og gljáa lokks að hausti, sjá 6. töflu.
Þessar niðurstöður benda til, að lítils sé
að vænta í umbótum á feldgæðum með
skoðun og vali á lifandi lömbum. Hin lága
fylgni feldgæðaeinkunna á lifandi lömbum
að hausti við sömu atriði á sútuðum
skinnum bendir ennfremur til þess, að
einkunnagjöf á lifandi lömbum hafi haft
lítið sem ekkert spágildi um einkunnirnar
eftir sútun.
Það er athyglisvert í 4. töflu, að gæru-
þungi er tiltölulega mikill eða 23.2% af
fallþunga. Hann hefur því verið 1.2% yhr
reiknuðum gæruþunga. Það er ljóst á fylgni
gæruþunga við fallþunga í 8. töflu, 0.65, að
fallþunginn gefur ekki nákvæma mynd af
gæruþunga einstakra lamba. Eins má sjá á
4. töflu, að aukning í gæruþunga með aldri
er nærri 37% af aukningu í fallþunga með
aldri, þannig að eldri lömbin hafa verið
með mun þyngri gæru miðað við fallþunga
heldur en yngri lömbin. Þessar tölur gefa
tilefni til að ætla, að endurskoða þurfr
reiknihlutfallið, sem nú er notað í slátur-
húsum landsins, þar sem gæruþungi
reiknast sem 22% af þurrum fallþunga án
mörs. Sú meðaltalstala ívilnar þeim, sem
hafa ullarrýr lömb með léttar gærur, en
tekur frá þeim, sem eiga ullarmikil lömb
með þungar gærur.
Samkvæmt niðurstöðum í 9. og 10. töflu
virðast hafa komið til muna betri gærur af
Reykhólalömbunum haustið 1981 heldur
en haustið 1980. Ekkier hægt að útiloka að
munurinn milli ára stafi af mismun í
notkun einkunnastigans, og skal því ekki
fjölyrt um þann mun. Þó er áberandi, hve
útbreiðsla lokks er meiri seinna árið, og þá
fara 71% skinnanna í pelsvinnslu, en ekki
nema 43% árið áður.
Áberandi og marktækur munur kemur
fram milli kynja á feldgæðaeinkunnum í 9.
töflu, og eru gimbrarnar allsstaðar hærri.
Þessi niðurstaða er í samræmi við það sem
fundist hefur í norskum (Eikje og Steine,
1974) og sænskum rannsóknum (Ahlén,
1978).
Það er athyglisvert, að öll feldgæðaatrið-
in í 9. töflu lækka marktækt með aldri
lambanna. Þetta má að öllum líkindum
skýra með því, að eftir því sem lömbin