Íslenskar landbúnaðarrannsóknir - 01.09.1982, Blaðsíða 37

LANDSNYTJAKORT Á ÍSLANDI 35
Við kortagerðina hafa nær eingöngu
verið notaðar loftlj ósmyndir og mælikvarði
korta hefur verið 1:10 000 — 1 : 50 000.
Vinnuaðferðir hafa í meginatriðum verið
þannig, að aflað er loftmynda og
grunnkorta af svæðinu, sem á að kort-
leggja, og enn fremur ýmissa korta og
ritaðra heimilda. Þessi gögn eru könnuð og
borin saman og síðan hefst vettvangsvinna
og gerð vinnukorts. Þá er gengið um svæðið
og landsnytjar teiknaðar á loftmynd (vett-
vangskort). í bæjum og þorpum þarf oft að
leita upplýsinga hjá umráðamönnum
lands og mannvirkja, m. a. vegna óvissu
um lóðamörk og notkun húsa. Þegar
starfsmenn eru margir þarf að samræma
mörk vettvangskorta og túlkun og síðan
eru upplýsingarnar færðar inn á grunnkort
og landsnytjakortinu lokið.
Vorið 1980 var búið að reyna ýmiss
konar flokkun lands í Reykjavík, sem var
þannig gerð að nota mátti tákn og mynztur
til að sýna landsnytjar. Það er að ýmsu leyti
meðfærilegra en að setja upp númeraða
flokkun (2 — 4 stig), sem felur aðjafnaði í sér
fleiri flokka, og einnig meiri þörf á, að slík
landsnytjakort séu litprentuð. Fyrrnefndu
aðferðinni var beitt við gerð landsnytja-
korts af austursvæðum Reykjavíkur (1.
mynd) og fór landgreining fram að mestu
árið 1980 (Gylfi Már Guðbergsson
1981b).
Að undanfornu hefur einnig verið unnið
að flokkun þeirri, sem birt er t 2. töflu, og
var fyrsta gerð hennar reynd í Hafnarfirði
1981 (2. mynd). Sú flokkun lands og
landsnytja er m. a. reist á kerfi bandarísku
jarðfræðastofnunarinnar (1. tafla). Hér
eru birt fjögur stig flokkunar. Fyrsta
aðalflokki, borgar- eða bœjarlandi, þar sem
byggð er samfelld, var skipt í þrjú stig
undirflokka, en í hinum aðalflokkunum
voru einungis notuð þrjú flokkunarstig (2.
mynd).
3