Sjómannadagsblaðið - 11.06.2006, Síða 26

NÝKYNSLftO
IISIÍSKERM
Með náttúrulegrí bakteríuuörn
Multi-Ice Fjölískerfi er miklu meira en bara ís !
100% vistvœn og örugg heildarlausn sem eykur verðmœti úr sjó.
STG
FJÖLÍSKERFI
MULTI-ICE / Xynex á islandí
S(mi 587 6005 Fax 587 6004
stg@stg.is www.stg.is
Heildarlausn i forkælingu, ísun og anknn hreiniæti!
Ný og glæsileg hönnun STG Multi-lce Fjölískerfa hentar í alla
forkælingu og ísun á fersku hráefni og stenst íslenskar aðstæður.
Það tryggir ávallt bestu mögulegu kælingu á fersku hráefni. Mikil
vinnuhagræðing og
Fjölísblöndu á dag.
hraðari niðurkæling eykur
geymsluþol á ferskum fiski
í allt að 2-3 vikur við -0°
til -0,5°C kjörhitastig.
100% náttúruleg og
örugg bakteríuvörn
tryggir og viðheldur
hreinlæti og verðmæti allt
vinnsluferlið frá upphafi
veiða til loka vinnslunnar.
Enginn f iskíbátur er of lítill - Ekkert veiðiskip er of stórt!
Multi-lce Fjölískerfið hefur verið í fararbroddi allt frá 1999 í bættri
kælingu, meðhöndlun og auknum gæðum á hráefni úr sjó.
STG/MI-1002 . Mini
45 kg / Afköst 0,5-2,5t
af 10-40% isblöndu
á sólarhring.
Þorsteinn Athursson, vélstjóri hjá Actavis, segir breytingar á störfum vélstjóra hafa verið gífurlegar frá því hann hóf
störf.
Heill heimur
atvi n n utækifæra
Þorsteinn Arthursson vélfræðingur fór ungur í Vélskólann sem í dag heitir Fjöltækniskólinn, með það
fyrir augum að starfa sem vélstjóri til sjós. Þegar upp var staðið hefur sú aldeilis ekki orðið raunin því
megnið af starfsævinni hefur hann verið í landi og unnið þar fjölbreytt störf. Námið í vélvirkjun hefur nýst
honum víða.
„Ég var aðeins á sjó í tvö ár eftir nám-
ið í Vélskólanum og hef varla migið í
saltan sjó síðan,” segir Þorsteinn. „Nú
starfa ég hjá mjög framsæknu fyr-
irtæki, Actavis, og er búinn að vera þar
í tæp fimm ár.”
Gjörólíkur heimur
Heill heimur atvinnutækifæra bíður
útskrifaðra vélfræðinga, bæði á landi
og á sjó. Þorsteinn segir breytingar á
störfum vélststjóra hafa verið gífurleg-
ar frá því hann hóf störf, sérstaklega
eftir að tölvurnar komu til sögunnar.
Vélfræðinga má finna ótrúlega víða;
í virkjunum, á sjó og ekki síst í fram-
leiðsluiðnaði. Þorsteinn hefur t.a.m.
tekið þátt í framleiðslu á áburði, kís-
ilgúr og nú lyfjum.
„Starf mitt hjá Actavis er ekki lík-
amlega erfitt og vinnuumhverfið
hefur breyst mikið. Hreinlæti er í
hávegum haft og sem dæmi má nefna
að í vinnunni er ég klæddur eins og
læknir á skurðstofu. Snyrtimennskan
er töluvert meiri en er að finna ofan
í vélarrúmi skips. Þessi heimur er
gjörólíkur öllu öðru sem maður kem-
ur nálægt, ég er að eiga við vélar sem
eiga sér ekki hliðstæðu í öðrum fram-
leiðslugreinum.”
Hjá Actavis starfa milli fimm og tíu
vélfræðingar í ýmsum störfum, sem
tæknimenn, við almennar viðgerðir og
keyrslu á vélum. „Mitt starf byggist nú
orðið mikið á pappírsvinnu þar sem ég
sé um rekstur á minni vakt. Ekki gerði
ég mér grein fyrir að ég myndi leiðast
inn á þessa braut þegar ég hóf námið í
Vélskólanum.”
Þorsteinn segir gaman að takast á
við nýja hluti og er duglegur að sækja
námskeið, flest hver innan þess fyr-
irtækis sem hann vinnur hjá. „Ég hef
farið á 15 námskeið frá áramótum,
flest starfstengd. Það segir sína sögu
um hversu örar breytingarnar eru og
hversu duglegur maður verður að vera
til að fylgjast með.”
Námið í Fjöltækniskólanum er
bæði bóklegt og verklegt og því nokk-
uð langt eða um fimm ár. Verklegi
hlutinn er tekinn á sjó auk þess sem
nemendur þurfa starfsreynslu úr vél-
smiðju. Þorsteinnn segir nýútskrifaða
vélfræðinga ótrúlega öfluga enda skól-
inn fyrsta flokks.
„Þeir eru með sama grunn og hinir
sem eldri eru en heilmikið því til við-
bótar, svo sem mikla þekkingu á tölv-
ur. En við þessir gömlu verðum allir
að halda í við tæknina og því er unnið
gríðarlega öflugt starf í endurmennt-
un á vegum Véístjórafélagsins. Ég hef
reyndar ekki verið nægilega duglegur
að sækja þau námskeið enda nóg um
slíkt á vinnustaðnum,” segir Þorsteinn
og hlær.
Rétta þarf kynjahlutfallið
Þegar hann er inntur eftir því hvort
margar konur hafi lokið vélstjóranámi
segir hann svo ekki vera og telur
ástæðurnar fyrir því margvíslegar.
„Ekki síst ber að nefna að þegar vél-
stjóranámið leiddi nær yfirleitt til
vinnu til sjós hentaði það ekki konum.
Þeir sem sækja í námið eru líka flestir
það sem maður myndi kalla fiktarar og
ég held að konur séu færri í þeim hópi.
Reyndar hafa komið upp hugmyndir
um að greinaskipta náminu þannig að
fólk geti sérhæft sig sem vélfræðinga
á sjó eða á landi. Það myndi ef til vill
rétta kynjahlutfallið.”
Sendum íslenskum sjómönnum
árnaðaróskir á hátíðisdegi þeirra