Morgunblaðið - 08.05.2020, Side 20

20 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 8. MAÍ 2020
✝ Katrín Guð-mundsdóttir
fæddist á Súðavík
29. desember 1925.
Hún lést á Hrafnistu
í Hafnarfirði 29.
apríl 2020.
Foreldrar hennar
voru Guðmundur
Óskar Þorleifsson, f.
1884, d. 1964, og
Ágústína Jónsdóttir,
f. 1884, d. 1957.
Systkini Katrínar eru: Gísli Ágúst
Guðmundsson, f. 1909, d. 1909,
Lovísa Guðbjörg Guðmunds-
dóttir, f. 1910, d. 1913, Þorlákur
Guðmundsson, f. 1912, d. 1929,
Ástríður Guðbjörg Guðmunds-
dóttir Stave, f. 1913, d. 1996, Guð-
mundur Guðmundsson, f. 1914, d.
1949, Bjarni Guðmundsson, f.
1916, d. 2011, Sigurður Konráð
f. 14. október 1979, gift Tryggva
Ingólfssyni, f. 2. júní 1981. Sonur
þeirra er Óskar, f. 24. júní 2015. b)
Katrín Ósk, f. 14. október 1979,
gift Viðari Steini Árnasyni, f. 17.
maí 1976. Þau eiga tvo börn: El-
ísabetu Ósk, f. 20. nóvember 2009,
og Rebekku Sigrúnu, f. 8. desem-
ber 2015. c) Ársæll Páll, f. 31.
ágúst 1990, sambýliskona hans er
Salóme Guðmundsdóttir, f. 21.
október 1983. Sonur þeirra er
Benjamín, f. 23. júlí 2018. 3) Jó-
hannes Sævar, f. 23. ágúst 1958. 4)
Sigurgeir Kári, f. 23. ágúst 1958,
kvæntur Kristínu Magnúsdóttur,
f. 4. desember 1960, og eiga þau
tvö börn: Theodór og Kára, fædda
5. febrúar 1997. Kristín átti áður
Magnús Stefánsson, f. 20. ágúst
1988, giftur Söndru Bergþórs-
dóttur, f. 1990, og dóttir þeirra er
Diljá Mist, f. 2016. Sandra átti áð-
ur Halldór Atla, f. 2011. Katrín
átti áður 5) Guðmundu Ásdísi
Guðbjörnsdóttur, f. 28. maí 1949,
gift Peter Vita Sr., f. 29. sept-
ember 1949. Eiga þau tvö börn,
Peter Jr., f. 2. nóvember 1983,
kvæntur Jennifer Nifer, f. 29.
ágúst 1985, og Soley, f. 27. janúar
1981, gift Louis Zeppetelli, f. 5.
maí 1977, og eiga þau börnin Bo-
den, f. 8. nóvember 2015, og Ade-
lynn, f. 27. janúar 2019. 6) Ólaf
Pétur Pétursson, f. 12. júlí 1952.
Dóttir Ólafs er Kristín Eva Ólafs-
dóttir, f. 1. desember 1991, sam-
býlismaður hennar er Kristinn
Freyr Sigurðsson, f. 1991, og dótt-
ir þeirra er Heiða Karen, f. 2016.
Katrín ólst upp á Súðavík en flutt-
ist ung til Siglufjarðar og vann
þar í apóteki. Katrín bjó lengst af
á Akranesi og í Keflavík, þar sem
hún starfaði í þvottahúsi varnar-
liðsins. Árið 1996 fluttu Katrín og
Ársæll til Garðabæjar þar sem
synir þeirra bjuggu en undanfarin
fjögur ár hefur Katrín dvalið á
Hrafnistu í Hafnarfirði þar sem
hún síðan lést.
Útför Katrínar fer fram frá
Hafnarfjarðarkirkju í dag, 8. maí
2020, og hefst athöfnin klukkan
15. Streymt verður frá athöfninni
á https://www.sonik.is/
hafnarfjardarkirkja. Slóðina má
einnig nálgast á www.mbl.is/
andlat.
Guðmundsson, f.
1918, d. 1993, Sigríð-
ur Halldóra Guð-
mundsdóttir, f. 1922,
d. 2013, Sigurgeir
Óskar Guðmundsson,
f. 1924, d. 2010. Eft-
irlifandi systir Katr-
ínar er Anna Svein-
borg
Guðmundsdóttir Os-
tenfeld, f. 1927. Katr-
ín giftist Ársæli Jó-
hannesi Jónssyni frá
Öndverðarnesi á Snæfellsnesi, f. 3.
október 1928, d. 26. mars 2017.
Foreldrar hans voru Jón Þorleifur
Sigurðsson, f. 1893, d. 1961, og
Guðrún Jóhannesdóttir, f. 1889, d.
1948. Börn Katrínar og Ársæls
eru: 1) Jón Rúnar, f. 4. október
1954. 2) Óskar Ágúst, f. 25. júní
1956. Börn hans eru: a) Björg Rún,
Elsku mamma. Núna ertu
komin í hvíldina löngu, 94 ára.
Mamma bjó á Hrafnistu í Hafn-
arfirði síðustu árin og vil ég þakka
starfsfólkinu þar fyrir góða og
hlýja umönnun. Starfsfólkið talaði
um það hversu vel var hugsað um
hana. Heimsóknir á hverjum degi
frá Nonna bróður, og reglulegar
heimsóknir frá öðrum systkinum
og ættingjum. Frænka okkar og
nafna mömmu, Katrín Alberts-
dóttir, kom vikulega og lagaði á
henni hárið og snyrti neglur. Það
verður seint hægt að endurgreiða
þann velvilja.
Mamma var alltaf svo fín og
flott, í nýjum fötum sem Guð-
munda systir sendi henni frá New
York, þar sem hún og fjölskylda
hennar búa. Þau gátu því miður
ekki verið með okkur í dag og ekki
heldur eina eftirlifandi systkini
hennar, Anna Ostenfeld sem bú-
sett er í Danmörku.
Önnur nafna mömmu, Katrín
Ósk, dóttir mín, er því miður líka
fjarverandi sökum ástandsins í
heiminum en hún er búsett í Lúx-
emborg.
Mamma fæddist og ólst upp á
Tröð í Súðavík, í stórum systkina-
hópi. Tröð var tvílyft hús sem
stendur enn. Afi var með smíða-
verkstæði á neðri hæðinni og fjöl-
skyldan bjó á efri hæðinni. Bræð-
ur mömmu fóru ungir á sjóinn og
systur hjálpuðu til við heimilis- og
almenn bústörf. Blessuð sé minn-
ing þeirra. Þau voru með eina kú
og mamma mundi hvað hún hét
alveg fram á síðasta dag, þó svo að
hún hefði verið greind með Alz-
heimer fyrir nokkrum árum. Hún
hét Stjarna.
Við mamma áttum okkur
leyndarmál sem Samgöngustofa
verður ekki hrifin af. Áður en ég
fékk bílpróf fór ég í innkaupaferð-
ir fyrir mömmu snemma á laug-
ardagsmorgnum, á Opelnum hans
pabba. Ferðin var farin frá Skóla-
vegi 44 að Skúlabúð í Lyngholti.
Skúli og frú báðu mig um að fara
varlega heim, því ég náði varla
upp fyrir stýrið.
Elsku mamma, takk fyrir allt,
ást og hlýju sem þú veittir okkur
öllum. Þín verður sárt saknað af
öllum sem fengu að kynnast þér,
ættingjum, börnum, barnabörn-
um, barnabarnabörnum og vin-
um.
Með von um að þér líði vel á
nýjum stað.
Óskar Ágúst Ársælsson.
Elsku fallega amma okkar er
dáin. Dýrmætar minningar
streyma fram í hugann á ljós-
hraða. Amma Gógó var yndisleg
kona eins og allir vita sem voru
svo lánsamir að kynnast henni.
Heimili hennar og afa einkenndist
af hlátri, gleði, góðvild og um-
hyggju og þar vildum við systur
helst vera. Hún elskaði að hafa
fólk hjá sér og þá sér í lagi barna-
börnin, sem hún gat stjanað við og
dekrað út fyrir endamörk heims-
ins. Allt var leyfilegt hjá ömmu og
setningin „Þær mega allt“ er okk-
ur efst í huga þegar við systurnar
lékum okkur með kristalla, stytt-
ur og fínerí sem amma hafði safn-
að í gegnum árin. Okkar ánægja
var meira virði en einhverjir líf-
lausir skrautmunir sem margir
hverjir voru án efa verðmætir, því
við vorum jú „gullin hennar ömmu
sinnar“. Foreldrar okkar höfðu
oft orð á því hversu uppvöðslu-
samar við vorum þegar við kom-
um heim eftir helgardvöl í Kefla-
vík og tók það gjarnan nokkra
daga að ná okkur aftur niður á
jörðina. Amma var glæsileg hús-
móðir og gestrisni hennar var slík
að engum gleymist er hana sóttu
heim. Hún bauð gjarnan upp á te-
kex með osti og tesopa að kvöld-
lagi, áður en hún söng mann í
svefn með sinni yfirveguðu söngs-
nilld. Hún bakaði pönnukökur og
bar fram bakkelsi við minnsta til-
efni og aldrei fór maður svangur
frá ömmu. Örlæti var einnig að-
alsmerki hennar. Fyrir hverja ut-
anlandsferð var komið við hjá
ömmu, þar sem við systur vissum
vel að peningagjöf væri þar að
þiggja. Fimm- og tíuþúsund kall-
arnir flæddu úr veski hennar yfir í
vasa okkar og þetta voru nammi-
peningar, að hennar sögn. Þvílík
alsæla fyrir litla óvita krakka, að
geta keypt sér nammi í fríhöfninni
fyrir allan þennan pening. Á ung-
lingsárum okkar fékk amma
stundum það hlutverk að sitja í
farþegasætinu þegar kom að æf-
ingaakstri okkar systra. Amma
þurfti að komast í lagningu og við
þurftum að æfa aksturshæfni
okkar en í sakleysi sínu áttaði hún
sig aldrei á því að það hlutverk
krefðist ökuskírteinis (sem hún
aldrei hafði). Ömmu vantaði því
aldrei far á hárgreiðslustofuna
eða í bankann til að sækja pening
handa okkur. Amma var líka frið-
arsinni með eindæmum. Þegar við
systur rifumst (sem var ansi oft)
heyrðist hún segja „vera góin“
sem þýðir einfaldlega að við eig-
um að vera góð hvert við annað.
Við systur náðum ekki alltaf að til-
einka okkar þann boðskap þá en
við skiljum það í dag. Fyrir það
erum við henni ævinlega þakklát-
ar, sem og allar þær fallegu minn-
ingar og yndislegu samverustund-
ir sem við áttum með henni.
Elsku amma, hvíl í friði. Við
elskum þig alltaf, að eilífu.
Björg Rún og Katrín Ósk.
Katrín
Guðmundsdóttir
✝ EymundurÞórarinsson
fæddist 26. ágúst
1951 í Saurbæ í
Skagafirði. Hann
lést 30. apríl 2020 á
HSN á Sauðár-
króki eftir baráttu
við krabbamein.
Hann var sonur
Þórarins Eymunds-
sonar bónda í Saur-
bæ, f. 12. maí 1925,
d. 13. ágúst 1976. Móðir hans er
Margrét Björnsdóttir fyrrver-
andi húsfreyja í Saurbæ, f. 25.
júní 1931.
Systkini Eymundar eru Sól-
borg Jóhanna, f. 8. febrúar
1953, Hörður, f. 14. ágúst 1955,
og Hrefna, f. 7. janúar 1957.
Eymundur giftist 17. júní
1976 Sigríði Halldóru Sveins-
dóttur, dóttur Sveins Jónssonar
og Guðnýjar Friðriksdóttur á
Hjallalandi í Sæmundarhlíð. Ey-
mundur og Sigríður slitu sam-
vistum 2008.
Börn þeirra eru: 1) Þórarinn,
f. 19. janúar 1977. Eiginkona
hans er Sigríður Gunnarsdóttir,
þeirra börn eru Eymundur Ás,
Þórgunnur og Hjördís Halla. 2)
Hallgrímur, f. 19. maí 1978. 3)
lagsmálum, var m.a í stjórn
Þroskahjálpar, Slátursamlags
Skagfirðinga, Landverndar-
samtaka Blöndu/Héraðsvatna
og hestamannafélagsins Stíg-
anda. Eymundur var frum-
kvöðull að kornrækt í Skaga-
firði og stofnaði Þreski ehf.
ásamt fleirum. Hann var for-
maður Gullhyls ehf. sem sá um
framkvæmd Landsmóts hesta-
mannafélaga árin 2002 og 2006
á Vindheimamelum. Síðasti
hreppstjóri Lýtingsstaðahrepps
1991-1998. Var félagi í Lions-
klúbbi Skagafjarðar. Réttinda-
mál fatlaðra brunnu á Ey-
mundi, sér í lagi beitti hann sér
fyrir umbótum í aðgengismál-
um.
Eymundur hætti búskap
2014, flutti á Sauðárkrók og
sneri sér að sölumennsku í
fyrirtæki sínu Bændaþjónust-
unni.
Útförin verður frá Sauðár-
krókskirkju í dag, 8. maí 2020,
klukkan 14.
Vegna aðstæðna þarf að tak-
marka aðgang að kirkjunni, en
útvarpað verður frá athöfninni
og hægt að hlusta í bílum á FM
107,2. Einnig verður hægt að
fylgjast með streymi á face-
booksíðu Sauðárkrókskirkju.
Slóð á streymi: https://
www.facebook.com/saud-
arkrokskirkja. Stytt slóð:
https://n9.cl/wd0h. Slóðina má
einnig nálgast á www.mbl.is/
andlat.
Heiðrún Ósk, f. 30.
september 1985.
Eiginmaður henn-
ar er Pétur Örn
Sveinsson og dóttir
þeirra er Árdís
Hekla.
Fyrir átti Ey-
mundur dótturina
Ástríði Margréti, f.
14. mars 1971,
móðir hennar er
Salmína Sofie Tav-
sen Pétursdóttir. Fyrrverandi
eiginmaður Ástríðar er Már
Halldórsson, synir þeirra eru
Vignir Már og Orri Már.
Eymundur ólst upp í Saurbæ,
gekk í Steinsstaðaskóla og síð-
ar í Iðnskóla Sauðárkróks þar
sem hann lærði húsasmíði og
lauk meistaraprófi 1979. Ey-
mundur bjó á Akureyri frá
1973 til 1977 þar sem hann
vann við húsasmíðar. Þau hjón-
in tóku við búskap í Saurbæ
1976 ásamt Herði bróður Ey-
mundar, eftir að faðir þeirra
féll frá. Hann stundaði áfram
húsasmíðar meðfram búskap
og hélt úti byggingarflokki til
ársins 1984 þegar Hörður seldi
þeim hjónum sinn hlut í búinu.
Hann tók virkan þátt í fé-
Margs er að minnast,
margt er hér að þakka.
Guði sé lof fyrir liðna tíð.
Margs er að minnast,
margs er að sakna.
Guð þerri tregatárin stríð.
(Valdimar Briem)
Í dag verður kvaddur hinstu
kveðju Eymundur Þórarinsson,
eiginmaður minn í 32 ár.
Við kynntumst fyrst sumarið
1972 þegar Eymundur vann í
byggingaflokki sem kom í Sæ-
mundarhlíðina. Vorið eftir flutti
Eymundur til Akureyrar, þar sem
ég var í skóla, og komst þar á
samning hjá byggingafyrirtæki og
lauk sveinsprófi vorið 1976.
Hann var ákaflega vinnusamur
og greiðvikinn maður; þegar hann
var að læra á Akureyri vann hann
við smíðar og múrverk í auka-
vinnu, oft langt fram á kvöld.
Hann var kappsamur og ósérhlíf-
inn og vildi láta hlutina ganga.
Við byrjuðum búskap okkar á
Akureyri, fyrst í leiguhúsnæði en
síðar í eigin íbúð sem Eymundur
smíðaði allar innréttingar inn í.
Vorið 1977 fluttum við aftur í
Skagafjörðinn, tókum við búinu í
Saurbæ ásamt Herði bróður Ey-
mundar, af foreldrum þeirra
bræðra. Þar var strax hafist
handa við að byggja upp og bæta
og var vinnudagurinn oft langur.
Fljótlega fór Eymundur einnig að
vinna við húsasmíðar og stofnaði
byggingaflokk. Þann tíma sem
Eymundur var með bygginga-
flokkinn hvíldi búskapurinn meira
á Herði bróður hans, en 1984
keyptum við hans hlut í búinu.
Fyrstu árin var blandað bú í
Saurbæ, en síðar nær eingöngu
mjólkurkýr og hross. Eymundur
var mikill ræktandi, lagði áherslu
á að rækta góð tún og hafa góð
hey, en einnig afurðamiklar kýr
og góð hross. Hann var land-
verndarsinni og náttúrubarn og
vildi vernda og græða upp landið.
Hann var áhugasamur um allar
nýjungar í vélvæðingu varðandi
ræktun og heyskap. Hann var
óhræddur við að prófa nýja hluti,
réðist í verkefnin og lét hendur
standa fram úr ermum.
Hann var félagslyndur maður
og starfaði í mörgum félögum,
naut þess að hafa marga í kring-
um sig, gat verið hrókur alls fagn-
aðar.
Eymundur var góður faðir,
gerði kröfur til barnanna sinna en
vildi allt fyrir þau gera. Hann
hafði gaman af útreiðartúrum ef
færi gafst, við höfðum alltaf ágæta
reiðhesta, einnig barnahesta.
Þegar við hættum með mjólk-
urkýr 2003 var meiri áhersla lögð
á hrossarækt og fjósinu breytt í
hesthús. Eymundur var þá byrj-
aður að vinna sem sölumaður hjá
Skeljungi, seldi bændum áburð.
Síðar stofnaði hann fyrirtækið
Bændaþjónustuna og seldi bænd-
um ýmsar landbúnaðarvörur.
Góður drengur er fallinn, ég er
þakklát fyrir samfylgdina við
hann, margar góðar minningar
lifa.
Hvíl í guðs friði, elsku vinur.
Sigríður Halldóra
Sveinsdóttir.
Kveðja frá móður
Ég sendi þér kæra kveðju,
nú kominn er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfinn úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Að leiðarlokum vil ég af alhug
þakka þér, elsku Eymundur minn,
allt sem þú gafst mér. Í hjarta
mínu mun minningin um þig lifa
að eilífu.
Mamma.
Það er komið að kveðjustund.
Pabbi lést 30. apríl eftir langvinn
veikindi og þó svo að hann hafi
kvatt okkur allt of ungur að árum
var hvíldin á þeim tímapunkti vel-
komin. En ég vil ekki minnast
hans sem veiks manns, enda lét
hann veikindi ekki aftra sér í
neinu og vann fram á hinstu
stund; síðasta verk hans var að
fylgjast með uppskipun áburðar
sem hann hafði selt nokkrum dög-
um fyrir andlát sitt. Heldur vil ég
minnast hans sem athafnamanns,
framsýns tækjakalls sem tók nýj-
ungum með opnum örmum og var
alltaf tilbúinn að stökkva á ný
tækifæri.
Ég vil minnast hans sem ást-
kærs pabba sem tók skyldur sínar
sem föður alvarlega og sinnti
börnum sínum af ást og umhyggju
þó að hann hafi líka kennt okkur
gildi vinnu, dugnaðar og að gefast
ekki upp þótt móti blási. Ég vil
minnast hans sem yndislegs afa
sem vildi hafa barnabörnin sem
mest hjá sér og snúast í kringum
þau.
Ég vil þakka honum fyrir allt
það sem hann hefur gefið mér, ást
á tónlist allt frá því að ég var barn
því hann leyfði mér að fikta að vild
í plötuspilaranum hans, allir út-
reiðartúrarnir á fallegum sumar-
kvöldum, ást á dýrum, ást á sam-
veru með stórfjölskyldunni sem
var honum svo mikilvæg, öll ferða-
lög sem við fórum, ekki síst stóra
fjölskylduferðin síðastliðið sumar
til Berlínar sem er einstaklega góð
minning að hlýja sér við núna. Ég
hefði viljað eiga svo mörg ár til
viðbótar með þér, pabbi minn, en
minning þín lifir með okkur.
Ástríður Margrét
Eymundsdóttir, Vignir Már
og Orri Már.
Hann hleypur við fót og er rok-
inn af stað. „Að láta hlutina
ganga“ gætu verið einkennisorð
pabba. Hann byggði upp búið í
Saurbæ á skömmum tíma, sam-
hliða smíðavinnu, seinna verk-
takavinnu og sölumennsku. Að
ógleymdri sjálfboðavinnu við fé-
lagsstörf. Pabbi var félagslyndur
og átti einstaklega auðvelt með að
kynnast fólki og spjalla. Hann var
maður framkvæmda og hafði allt-
af mörg járn í eldinum. Tími til
tómstunda var sjaldnast mikill.
Oft var þó lagt á eftir kvöldmatinn
á sumrin og riðið í kaffi á
nágrannabæjunum. Hestaferðir
og ferðalög voru honum að skapi
því þá bar alltaf eitthvað nýtt fyrir
augu.
Pabbi kenndi mér að vinna,
hann var kröfuharður og mest á
sjálfan sig. Hann hafði gott verks-
vit og náði árangri í því sem hann
tók sér fyrir hendur. Ekki var
slakað á fyrr en takmarkinu var
náð þótt stundum væri markið
annað er lagt var upp með í upp-
hafi. Hann kenndi mér að hafa
„augun hjá mér“, fylgjast vel með
öllu og sjá hvort eitthvað væri at-
hugavert. „Taldir þú hrossin?“ var
algeng spurning.
Að gera það sem hugurinn
stendur til, þora að elta drauminn,
var gott veganesti. „Má ég prófa
Sokka?“ spurði ég. „Ræður þú við
hann?“ var svarið. Með það var ég
farinn að leggja á og sjálfstraustið
óx með traustinu sem mér var
sýnt.
Pabbi var réttsýnn og hjálp-
samur, einkum gagnvart þeim
sem stóðu höllum fæti. Hann
barðist fyrir málefnum fatlaðra og
aðgengismál voru honum hugleik-
in. Hann vildi sjá tröppur og
þröskulda hverfa, benti á lausnir
sem þykja sjálfsagðar í dag.
Pabbi hikaði ekki við að fara
ótroðnar slóðir og taka áhættu.
Hann var með fyrstu mönnum til
að kaupa rúllubindivél. Fór norð-
ur í Eyjafjörð með áræðni og
framsýni að vopni og keypti hross
og hvílík hross! Gola frá Yzta-
Gerði og Kraftur frá Bringu sem
urðu margverðlaunaðir gæðingar
hjá okkur Heiðrúnu. Hallgrím
fékk hann til að sjá um tölvu-
vinnslu á mörgum Landsmótum,
sem tókust með glæsibrag svo
stoltið skein af ykkur mömmu í
mótslok. Pabbi var fjölskyldumað-
ur, hugsaði fyrst og síðast um hag
okkar barnanna og hélt sterkum
tengslum við stórfjölskylduna.
„Fé er jafnan fóstra líkt.“ Hest-
arnir hans voru snarir, þolnir og
ósérhlífnir. Í göngum á Eyvindar-
staðarheiði fór hann austastur á
Hraunin, þar er færið þungt og
dagleiðin löng og fáir voru betri að
hleypa fyrir stóðhrossin.
Oft sagt að helstu styrkleikar
séu á sama tíma helstu veikleikar.
Þannig var pabbi, kappið var oft
mikið og stundum einum of. Hann
var hvatvís og án þess að hika var
hann rokinn út í eitthvað sem eftir
á að hyggja var misráðið. En það
fannst pabba skárri kostur en að
sjá á eftir vannýttum tækifærum.
Pabbi hélt ótrauður áfram og lét
ekkert stoppa sig, ekki einu sinni
krabbann sem hann barðist við
undanfarið. Þó að veikindin ágerð-
ust og sjúkrahúsvistin tæki við
hélt hann sölumennskunni áfram
og við grínuðumst með að réttast
væri að hengja merki Bændaþjón-
ustunnar á herbergisdyrnar.
Ég minnist pabba með stolti og
þakklæti fyrir allt sem hann gaf
mér og kenndi. Pabbi, þín verður
sárt saknað, hvíl í friði.
Þinn sonur,
Þórarinn.
Eymundur
Þórarinsson