Morgunblaðið - 02.10.2020, Qupperneq 27

MINNINGAR 27
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 2. OKTÓBER 2020
✝ Sæberg Þórð-arson fæddist á
Hólmavík 1. febr-
úar 1934. Hann lést
á Vífilsstöðum þann
15. september 2020.
Foreldrar hans
voru Magnelja Guð-
mundsdóttir, f.
1914, d. 1997, og
Þórður Jónsson, f.
1910, d. 2005.
Systkini Sæbergs
eru: Guðbjörg Þórðardóttir, f.
1938, Guðmundur Vignir Þórð-
arson, f. 1940, Bergþóra Þórð-
ardóttir, f. 1945.
Fósturbróðir Brynjar Viggós-
son, f. 1951.
Hinn 15. júní 1957 giftist Sæ-
berg, Magnýju Kristinsdóttur, f.
í Reykjavík 3. apríl 1936.
ander og Natan Funi.
3) Erna Guðrún Sigurjóns-
dóttir, fósturdóttir, f. 1949, d.
2004. Börn hennar, Ragnheiður
Ármey, Hildur Birna og Gunnar
Lúðvík. Barnabörn, Erna Guð-
rún, Björn, Sandra, Júlía Klara,
Jenný Lilja, Dagmar Lilja og
Mikael Ingi.
Sæberg fæddist á Hólmavík
og var alinn þar upp til 14 ára
aldurs, þá flutti fjölskyldan til
Reykjavíkur. Mestallan sinn bú-
skap bjuggu Sæberg og Magný í
Mosfellsbæ, hann var virkur í
stjórnmálum bæjarins og í
Lionshreyfingunni. Hann var
einnig félagi í Oddfellow-regl-
unni í hart nær 50 ár. Hann
gegndi ýmsum störfum um æv-
ina, þar á meðal sölustörfum og
lengst af rak hann sína eigin
fasteignasölu.
Sæberg verður jarðsunginn
frá Guðríðarkirkju í Grafarholti
í dag, 2. október 2020, kl. 13.
Dætur þeirra
eru: 1) Hekla Kar-
en, f. 1958. Sam-
býlismaður Friðrik
Guðmundsson.
Börn hennar eru;
Haukur Herberts-
son, maki Selma
Edda Guðmunds-
dóttir, börn þeirra
Guðmundur Bjart-
ur, Katla Rós og
Tinna Sóley.
Heiður Magný Herberts-
dóttir, maki Stefán Freyr Hall-
dórsson.
2) Hulda Katla, f. 1967, maki
Ólafur Andrésson, f. 1961, d.
2011, börn þeirra Vivian, Anni,
Örn og Natan Máni, barnabörn
Kolbrún Una, Dagný Esja, Yrja
Erna, Gunnar Óli, Björn Alex-
Nú þegar kveðjustundin er
komin langar okkur systur að
minnast þín, kæri pabbi.
Pabbi fæddist á Hólmavík og
var alinn þar upp til 14 ára ald-
urs, þá flutti fjölskyldan til
Reykjavíkur í leit að betra lífs-
viðurværi. Hann bar alla tíð
sterkar taugar til átthaganna,
Hólmavík og Strandir áttu stór-
an sess í hjarta hans. Flest sum-
ur var farið norður á Strandir
og á síðari árum fórum við fjöl-
skyldan á hverju hausti norður í
berjamó. Þar voru tínd aðalblá-
ber og jafnvel skroppið út í
Grímsey ef færi gafst.
Foreldrar okkar kynntust ár-
ið 1955, en þá var pabbi að
keyra mjólkurbílinn og mamma
vann í kaupfélaginu í Mosfells-
sveit. Þau byggðu saman æsku-
heimili okkar, Áshamar í landi
Helgafells. Þar var gott að alast
upp og allir ávallt velkomnir.
Gestrisni og örlæti voru stór
þáttur í hans fari og þegar boðið
var til veislu var ekkert til spar-
að. Sameiginlegt áhugamál for-
eldra okkar var að dansa og
voru þau í dansskóla til fjölda
ára. Oft var tekið upp hald og
danssporin æfð á eldhúsgólfinu
heima.
Pabbi var afskaplega geðgóð-
ur, réttsýnn og duglegur maður.
Hann fór meðal annars í
Bændaskólann á Hvanneyri og
fékk þar hæstu einkunn fyrir
dugnað, en í þá daga var gefin
einkunn fyrir það. Hann þurfti
alltaf að vera sýsla eitthvað
enda mjög framkvæmdaglaður
og bar heimilið og garðurinn
þess vitni. Það sýnir vel kraftinn
sem í honum bjó, langt fram á
efri ár, að rúmlega sextugur
réðst hann bygginu nýs íbúðar-
húss og flutti þar inn árið 2001.
Þar bjuggu þau til haustsins
2019, þegar flutt var á Hlað-
hamra.
Lengst af starfaði hann sem
sölumaður hjá Heklu og hélt
ávallt tryggð við Volkswagen-
bíla og bílnúmerið G-225 var
honum kært. Hann átti nokkrar
VW-bjöllur um ævina og fór litla
fjölskyldan í ófáar útilegur á
þeim, með farangurinn á toppn-
um og kerruna aftan í. Minn-
umst við þessara ferðalaga með
gleði og hlýju í huga.
Pabbi var félagslyndur, hann
var virkur félagi í Oddfellow-
reglunni frá árinu 1971 til dán-
ardags. Einnig var hann félagi í
Lionsklúbbi Mosfellsbæjar, jafn-
framt starfaði hann fyrir Sjálf-
stæðisflokkinn þar í bæ.
Barnabörnin og langafabörnin
voru honum afar kær og vissi
hann fátt betra en að vera í
kringum þau. Hann var ætíð til
staðar fyrir okkur og okkar fjöl-
skyldur, enda nutum við gjaf-
mildi og greiðvikni hans alla tíð.
Elsku pabbi, nú ertu í sum-
arlandinu þar sem örugglega
var vel tekið á móti þér.
Þakklæti og kærleikur til þín
fyrir góða leiðsögn í gegnum líf-
ið.
Þínar dætur,
Hekla Karen og
Hulda Katla.
Elsku afi, sem barn sótti ég
mikið í að fara í Mosfellssveitina
til ykkar ömmu um helgar. Þar
var margt gert sér til dundurs;
verið í garðinum, gróðurhúsinu
eða úti í bílskúr. Ég á margar
góðar minningar frá þessum
tíma þegar þið amma bjugguð á
Áshamri, eins og að hjálpa ykk-
ur að taka upp kartöflur í garð-
inum, svamla í heita pottinum á
föstudags- og laugardagskvöld-
um eða smíða litla báta í bíl-
skúrnum. Stundum hjólaði ég til
þín í vinnuna á fasteignasölunni,
þar var alltaf tekið vel á móti
mér og boðið var upp á Sviss
Miss og kex.
Það var alltaf hægt að leita til
þín ef mann vantaði hjálp, alveg
sama hvað það var, þínar dyr
stóðu ávallt opnar. Þú hjálpaðir
mörgum sem voru í vandræðum,
hvort það var fjárhagslega, að
lagfæra eitthvað eða að þá vant-
aði ráðleggingar. Í mínum
barnshuga fannst mér þú geta
allt! Þú varst óhræddur við að
prufa eitthvað nýtt, skipta um
starfsferil eða demba þér í nám.
Ég tel mig heppna að hafa
fengið þig sem afa, þú varst frá-
bær fyrirmynd og góður afi. Um
ævina náðir þú að afreka ótrú-
lega margt, byggðir tvö hús fyr-
ir þig og ömmu, kláraðir bú-
fræðinám, stofnaðir fasteigna-
sölu, rakst hana þar til þú
hættir að vinna og svona mætti
lengi telja. Það má segja að
dugnaður hafi verið þér í blóð
borinn, þú varst alltaf með ein-
hver hliðarverkefni. Lengi vel
vannstu einnig sem ökukennari,
kenndir mér að keyra eins og
flestum öðrum í fjölskyldunni.
Þú hafðir ætíð nóg að gera og
lítið um að þú værir að slaka á.
Það var helst í heita pottinum
um helgar eða þegar þú last
blöðin. Þrátt fyrir annríki varstu
heimakær og mér þótti svo vænt
um að sjá hvað þið amma voruð
samheldin, þið héldust alltaf í
hendur þegar þið horfðuð á
sjónvarpið.
Elsku afi, ég vona að þú sért
kominn á betri stað. Takk fyrir
allar samverustundirnar, góðu
ráðin og allar ómetanlegu minn-
ingarnar sem sitja eftir. Í mín-
um huga varstu heimsins besti
afi.
Þitt barnabarn,
Heiður Magný.
Í dag kveðjum við afa sem
okkur þótti mjög vænt um. Afi
Sæberg var yndislegur maður
sem hafði marga kosti. Við
minnumst þín sem manns sem
aldrei skipti skapi og var alltaf
til í að gera allt fyrir okkur.
Þegar ég var yngri eyddi ég
helgunum oft með þér og ömmu
á Áshamri. Þar var unnið í garð-
inum eða smíðað í skúrnum á
daginn og spilað eða horft á
sjónvarpið á kvöldin. Minnis-
stætt er þegar þú hafðir farið
með mig fyrr um daginn að
kaupa nammi, ég valdi mér bara
sterkt nammi. Um kvöldið sveið
mig í munninn af þessu öllu
saman og sannfærði þig um að
lausnin á því væri að kaupa
hlaup. Þú fórst með mig út í
sjoppu að kaupa hlaup. Einhver
hefði sagt mér að láta ekki eins
og kjáni, ekki þú. Þetta var ekki
í eina skiptið sem þú sýndir þol-
inmæði sem fáir aðrir hefðu
gert.
Þú kenndir mér á bíl og
fyrsta bílinn minn eignaðist ég
með þinni hjálp. Þú hjálpaðir
mér að leggja parketið á fyrstu
íbúðina okkar Selmu, það var
þannig að við hinir áttum erfitt
með að halda í við þig. Fyrsta
vinnan mín fólst í því að sendast
fyrir fasteignasöluna þína. Þar
sem ég hjólaði með pappíra á
milli opinberra stofnana og lagði
inn greiðslur í banka. Það hefðu
ekki allir treyst 12 ára dreng
fyrir þeim upphæðum sem
þurfti að koma í banka. Að
minnsta kosti var mér mætt
með undrunarsvip þegar ég til-
kynnti þetta heima. Í ljós kom
að í sumum tilfellum var um að
ræða margföld mánaðarlaun
fullorðinna.
Þú hefur verið til staðar á öll-
um tímamótum í mínu og okkar
lífi, þannig að það hefur skipt
máli. Þú hefur aldrei sett þig í
fyrsta sæti og beygt okkur í fjöl-
skyldunni eftir þínum vilja.
Frekar virðist það vera þannig
að þú hafir sett ánægju okkar
og vellíðan ofar öllu öðru.
Ég spurði ömmu um daginn
út í allar bækurnar sem eru í
stóra bókaskápnum. Hún sagði
að þú hefðir nú aldrei lesið þess-
ar bækur, vinir þínir hefðu kom-
ið reglulega að selja bækur og
þú hafir alltaf keypt þær. Þú
varst maður sem varst alltaf til í
að aðstoða vini þína enda minn-
ist ég þess ekki að hafa heyrt
nokkurn mann segja slæma
hluti um þig. Þú varst vinmarg-
ur og samkvæmt ömmu áttir þú
til að halda veislur af minnsta
tilefni sem iðulega voru vel sótt-
ar.
Meiri Strandamann hef ég
aldrei hitt. Þú varst uppalinn á
Hólmavík og áttir það til að
koma Hólmavík að í mörgum
samtölum. Þú varst stoltur
Hólmvíkingur og vildir öllum
bænum allt það besta. Einu
sinni þegar ég var á leið vestur
vissir þú að ég þyrfti að keyra í
gegnum Hólmavík. Fyrir ferðina
horfðir þú á mig sagðir: „Við
biðjum að heilsa öllum á Hólma-
vík.“ Ég horfði á þig eins og þú
værir að grínast, þú horfðir til
baka af mikilli alvöru. Þú varst
að meina þetta.
Hólmavík! Sæberg biður að
heilsa!
Við fjölskyldan minnumst þín
með hlýhug og miklum söknuði.
Líf þitt er öðrum til eftirbreytni.
Hvíl í friði.
Haukur, Selma og börn.
Sæberg bróðir er farinn í
draumalandið eftir 11 mánaða
erfiða legu á spítala og hjúkr-
unarheimilum með heimsóknar-
bann vegna Covid. Sæberg hélt
sínu jafnaðargeði þrátt fyrir
mótlætið. Ég komst til hans 25.
júlí á Vífilsstaði og var sama
jafnaðargeðið og áður og hann
með bros á vör.
Ég man fyrst eftir honum
þegar við bjuggum á Langholts-
vegi 87 þá rak hann matvöru-
verslun á Langholtsvegi 89 og
fannst mér ungum dreng það
mjög spennandi.
Þau Magný byggðu sér hús í
Mosfellssveit á Helgafelli á
glæsilegum en erfiðum stað og
skírðu þau húsið Áshamar. Það
var mikil vinna að byggja þarna
upp á hamrinum og vinna í lóð-
inni mjög mikil. Sæberg var
seigur að koma sér áfram en
það gera menn ekki nema eiga
góða konu sér við hlið og hún
Magný var hans stoð og stytta
alla tíð.
Sæberg var traustur maður
og það var alltaf gott að leita til
hans. Sæberg var góður bróðir
og góður sonur, ég dáðist alltaf
að því hvað hann og Magný
hugsuðu vel um mömmu alla tíð.
Nú er hann kominn í drauma-
landið þar sem mamma hefur
tekið vel á móti honum.
Elsku Magný, Hekla, Hulda
og fjölskyldur, innilega samúð.
Hvíldu í friði elsku bróðir,
Brynjar og fjölskylda.
Kveðja frá Lionsklúbbi
Mosfellsbæjar
Félagi okkar Sæberg Þórð-
arson hefur nú kvatt þessa jarð-
vist eftir nokkurra mánaða veik-
indi þar sem hann dvaldi m.a. á
Vífilsstöðum.
Sæberg gekk í Lionsklúbb
Mosfellsbæjar í mars árið 1968,
þremur árum eftir að klúbbur-
inn var stofnaður. Hann var
lengi einn af öflugustu félögun-
um og gegndi mörgum trúnað-
arstörfum. Sæberg var t.d. ritari
klúbbsins 1970-1971 og formað-
ur 1974-1975.
Þegar Lionsklúbbur Mosfells-
bæjar ákvað um 1970 að ráðast í
það stórvirki að byggja fyrsta
áfanga íbúða fyrir aldraða að
Hlaðhömrum var Sæberg einn
af þeim klúbbfélögum sem stóðu
í framlínunni við undirbúning og
skipulag byggingarframkvæmd-
anna. Við þessa framkvæmd
lyftu félagar í Lionsklúbbi Mos-
fellsbæjar grettistaki í sjálfbo-
ðaliðsvinnu, bæði við að afla fjár
til framkvæmdanna og einnig
við ýmsa þætti í byggingarvinn-
unni á kvöldin og um helgar.
Fyrsta skóflustunga var tekin
26. nóvember 1976 og 6 íbúða
hús var svo afhent Mosfells-
hreppi fullbúið til eignar og
rekstrar 12. júlí 1980. Það sum-
ar unnu svo Lionsfélagar að frá-
gangi lóðar við húsið.
Klúbburinn gerði Sæberg að
Melvin Jones-félaga árið 2006
og seinna, þegar aldurinn færð-
ist yfir og getan til að taka virk-
an þátt í starfi klúbbsins minnk-
aði, var hann gerður að
ævifélaga.
Við kveðjum Sæberg félaga
okkar með söknuði og þakklæti
fyrir langt og skemmtilegt sam-
starf og vottum Magný eigin-
konu hans og fjölskyldu okkar
dýpstu samúð.
Magnús Sigsteinsson,
formaður.
Ég segi oft að ég sé alin upp
á tveimur heimilum, Liltagerði
og Áshamri, ég átti heima í
Litlagerði og nafna mín og besta
vinkona bjó á Áshamri. Þar sótti
ég í frið og ró, frá erilsömu
stóru heimili sem Litlagerði var,
í að vera á Áshamri, en þar bjó
hún nafna mín ásamt eldri syst-
ur og foreldrum sínum, Magný
og Sæberg.
Sæberg vann hjá Heklu bíla-
umboði, var ökukennari og í Od-
fellow. Við stórgræddum á því,
gátum alltaf fengið VW-blöðrur
(í minningunni), farið á skauta á
tjörninni meðan á Odfellow-
fundi stóð og þegar við höfðum
aldur til var yfirleitt hægt að fá
far og labba niður Laugaveginn
á meðan Sæberg fór með ein-
hvern í ökutíma. Og auðvitað fór
svo að þegar kom að því að taka
bílpróf þá að sjálfsögðu fór mað-
ur í ökutíma til hans. Við gönt-
uðumst með það að fáir hefðu
haft sama ökukennara og
mamma þeirra, en Sæberg hafði
einmitt kennt mömmu á bíl.
Hann var alltaf og kenndi á VW
sem hafði að öllum líkindum þau
áhrif að minn fyrsti bíll var að
sjálfsögðu VW Golf.
Á þessum árum var ekki ver-
ið að tæta eða henda pappír eins
og gert er í dag, Sæberg tók
það sem til féll með sér heim og
við gátum föndrað og leikið eins
og við vildum með þennan papp-
ír og höfðum ómælda ánægju af.
Hann kenndi okkur líka að gera
kertaskreytingar fyrir jólin og
voru þær iðulega gerðar á Þor-
láksmessu.
Sæberg rak fasteignasöluna
Berg í nokkur ár og þegar kom
að því hjá mér og mínum manni
að kaupa okkar fyrstu eign var
Sæberg okkur innan handar og
sá um kaupin og aðstoðaði okk-
ur á allan hátt sem við vorum
honum ævinlega þakklát fyrir.
Þegar mamma var orðin ein
reyndust þau henni einstaklega
vel og miklu meira en bara ná-
grannar.
Sæberg hitti ég á Landspít-
alanum sl. haust, hann lá á
hjartadeildinni eftir að hafa
greinst með alvarlega hjartabil-
un.
Hann var allur að hressast
daginn sem ég hitti hann og það
lá vel á honum en veikindi hans
jukust frá þeim tíma og úr varð
að hann sneri ekki aftur heim.
Nú standa Litlagerði og Ás-
hamar í sínum stað með nýja
íbúa en eftir sitja góðar minn-
ingar um eitthvað sem var mikli
meira en bara nágrannakærleik-
ur.
Þeim mæðgum Magný,
Heklu, Huldu Kötlu og fjöl-
skyldum þeirra votta ég mína
innilegustu samúð og þakka Sæ-
berg samfylgd og og góð ráð í
gegnum tíðina, blessuð sé minn-
ing hans.
Hulda Bergrós.
Sæberg Þórðarson
✝ Elísabet Sig-urjónsdóttir
fæddist 6. sept-
ember 1962. Hún
lést á líknardeild
Landspítalans í
Kópavogi 23. sept-
ember 2020.
Elísabet var
dóttir hjónanna
Mattínu Sigurð-
ardóttur, kaup-
manns Innrömm-
unar Sigurjóns, f. 15. mars
1944, og Sigurjóns Kristjáns-
sonar slökkviliðsmanns og
kaupmanns Innrömmunar Sig-
urjóns, f. 25. júní 1941, d. 25.
nóvember 2019.
Systkini Elísabetar eru: 1)
Anna Sigríður Sigurjónsdóttir,
f. 1. apríl 1961, listakona, búsett
í Grindavík, gift Sólveigu Magn-
eu Jónsdóttur, f. 20. maí 1962,
leiðsögumaður og ljósmyndari.
2) Ríkey Sigurjónsdóttir, f. 9.
desember 1965, sjúkraliði og
fótaaðgerðafræðingur.
Börn Elísabetar eru: 1) Sig-
urjón Agnar Daníelsson, raf-
virkjameistari, f. 6. nóvember
1982. Faðir Sigurjóns er Daníel
Agnarsson, f. 11.
júlí 1960. 2) Aníta
Sædís Ingimars-
dóttir, bókari, f. 5.
janúar 1990. Faðir
Anítu Sædísar er
Ingimar Skúli Sæv-
arsson, f. 13. sept-
ember 1962. Sam-
býlismaður Anítu
Sædísar er Daði El-
ísson, f. 26. júní
1989. Ömmubarnið
er Skúli Daðason, f. 8. ágúst
2019.
Elísabet ólst upp í Skólagerði
9 í Kópavogi og gekk í Kárs-
nesskóla, Þinghólsskóla og síðar
í Fjölbrautaskólann við Ármúla
þar sem hún stundaði nám til
sjúkraliða á heilsugæslubraut.
Hún greindist með MS-sjúkdóm-
inn fyrir 25 árum eða aðeins
rúmlega þrítug. Síðustu árin bjó
hún á Sléttuvegi 7. Í MS-setrinu
eignaðist hún marga góða vini.
Elísabet lagðist til hinstu hvíld-
ar á líknardeild Landspítalans í
Kópavogi 23. september eftir
erfiða baráttu við krabbamein.
Útför hennar fór fram frá
Lindakirkju 1. október 2020.
Elskuleg frænka okkar, Elísa-
bet Sigurjónsdóttir, er látin um
aldur fram eftir langvarandi
veikindi. Við erum systkinabörn
og vorum í nánu sambandi á okk-
ar æsku- og unglingsárum. Sam-
verustundirnar með henni og
systrum hennar hjá afa Sigga og
ömmu Ingu á Skeiðarvogi 153
eru okkur ógleymanlegar. Vænt-
umþykja og fjölskyldubönd voru
þar treyst í sessi. Eftir unglings-
árin gengum við hefðbundna
vegi, menntabrautir, við störf á
vinnumarkaði, stofnuðum fjöl-
skyldur og ólum af okkur börn.
Vegirnir lágu kannski ekki að
öllu leyti saman síðari ár en við
frændsystkinin höfum í gegnum
árin fylgst náið hvert með öðru
með virðingu og væntumþykju.
Í æsku er lífið allt áhyggju-
laust fram undan, lífið endalaust
og tíminn lengi að líða. Þegar
komið er á efri ár líður lífið hins
vegar allt of hratt og virðist
óþarflega stutt. Á lífsleiðinni eru
lagðir margir þröskuldar. Elísa-
bet, okkar kæra frænka, þurfti að
mæta mótbyr vegna alvarlegra
veikinda.
Þar voru margir þröskuldar
sem þurfti að ganga yfir. Af
æðruleysi, dugnaði og velvild tók
hún fullan þátt í lífinu með ynd-
islegum börnum sínum, Sigurjóni
og Anítu, foreldrum og vinum.
Þegar frænka okkar kveður
þennan heim á vit látins föður og
annarra látinna ættingja sverfur
að okkur söknuður vegna fráfalls
yndislegrar konu, frænku og
móður, sem við hefðum viljað
hafa með okkur miklu lengur í
þessari jarðvist. Hjarta okkar og
hugur mun um ókomin ár geyma
minningu um Elísabetu frænku.
Væntumþykja byggir brýr
og bætir menn í flestu,
hennar vitund skín svo skýr
og skapar tengsl og festu.
Á stefnumót við dýrðardraum
hún dregur mikinn skara
er yfir lífsins ljúfa straum
hún lætur okkur fara.
Ég fer um þessa bestu brú
á björtum lífsins degi
og þar í gleði gengur þú
á gæfu þinnar vegi.
(Kristján Hreinsson)
Elsku Sigurjón og Aníta,
Mattína, Anna Sigríður og Ríkey,
missir ykkar er mikill. Við vott-
um ykkur og fjölskyldum einlæga
samúð.
Guð blessi minningu Elísabet-
ar Sigurjónsdóttur.
Ingunn Guðlaug,
Sigurður, Helga og
Auður Björk.
Elísabet
Sigurjónsdóttir