Morgunblaðið - 30.10.2020, Page 17

MINNINGAR 17
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. OKTÓBER 2020
✝ Fanney Sæ-mundsdóttir
fæddist á Árskógss-
andi 9. október
1945. Hún lést á
Heilbrigðisstofnun
Suðurnesja í Kefla-
vík 19. október
2020. Hún var dótt-
ir hjónanna
Sæmundar Bene-
diktssonar, f. 15.6.
1912, d. 14.12. 1994,
og Önnu Margrétar Maríu Pét-
ursdóttur, f. 20.7. 1913, d. 3.4.
1973.
Systkini Fanneyjar eru: Jón
Sæmundsson, f. 16.7. 1933, Krist-
jana Sæmundsdóttir, f. 5.8. 1934,
d. 14.6. 1985, Benedikt
Sæmundsson, f. 15.2. 1937, Sig-
urrós Sæmundsdóttir, f. 30.7.
1938, d. 3.4. 1973, Pétur Guð-
björn Sæmundsson, f. 14.12.
1939, d. 20.1. 2015, Hallbjörn Sæ-
mundsson, f. 17.12. 1947.
Þann 25. desember 1964 gift-
ist Fanney eftirlifandi manni sín-
um, Oddgeiri Björnssyni, f. 10.9.
1944.
Börn Fanneyjar eru: 1) Björn
Oddgeirsson, f. 11.12. 1964. Maki
Sigrún Haraldsdóttir, f. 12.2.
andi fyrstu 13 árin. Eftir það
fluttist hún til Keflavíkur með
foreldrum sínum sem bjuggu
lengst af á Melteig 22. Fimmtán
ára, 1960, fer hún að sumri til
Raufarhafnar á síldarvertíð þar
sem hún kynntist mannsefninu
sínu. Næstu fjögur árin er hún
fyrir sunnan á veturna við vinnu í
fiskvinnslu og á sumrin fyrir
norðan á síldarvertíð.
Fanney og Oddgeir flytja sam-
an til Keflavíkur árið 1964 og
hefja búskap þar sem þau eignuð-
ust öll sín börn. Eftir að börnin
fæddust starfaði hún mestmegnis
sem húsmóðir og af og til við fisk-
vinnslu hjá Kela í Keflavík hf. Eft-
ir að börnin stálpuðust vann hún
hjá hernum á Keflavíkurflugvelli
frá 1989 til 2006 þegar herinn fór,
síðustu árin vann hún í Njarðvík-
urskóla fram til 67 ára aldurs.
Útför Fanneyjar fer fram frá
Keflavíkurkirkju 30. október
2020 og hefst athöfnin kl. 13.
Vegna aðstæðna verða aðeins
nánustu aðstandendur viðstaddir.
Streymt verður frá athöfninni:
https://tinyurl.com/y353cv99
Virkan hlekk á slóð má nálgast
á:
https://www.mbl.is/andlat
1961. Börn þeirra
eru: a) Elfa, f. 31.5.
1989. Hennar börn
eru Björn Orri, f.
5.5. 2018 og stúlka
óskírð, f. 8.10. 2020.
b) Berta, f. 24.5.
1991. 2) Hlaðgerður
Oddgeirsdóttir, f.
9.5. 1967. Maki
Georg E.P. Jónsson,
f. 28.4. 1965. Börn
þeirra eru: a) Eð-
vald, f. 16.1. 1992, barn hans er
Dagur Trausti, f. 22.4. 2015. b)
Svava Tanja, f. 31.1. 1995. c) Jón
Benedikt, f. 4.9. 1996. d) Katrín, f.
19.9. 2001. 3) Brynja Oddgeir-
dóttir, f. 20.9. 1971. Maki Vilhelm
Einar Eiðsson, f. 3.2. 1966. Börn
þeirra eru: a) Guðmundur, f. 24.8.
1992, hans börn eru Viktor Elí, f.
19.5. 2018 og Heiðrún Ylfa, f.
14.6. 2020. b) Eiður Geir, f. 20.3.
1996. c) Fanney, f. 1.1. 1999. d)
Bríet Helga, f. 15.7. 2015. 4) Arna
Oddgeirsdóttir, f. 5.3. 1980. Maki
Davíð Páll Viðarsson, f. 20.9.
1980. Börn þeirra eru: a) Arnór
Breki, f. 20.5. 1999. b) Oddgeir
Bent, f. 17.3. 2009. c) Emma Rún,
f. 23.3. 2011.
Fanney ólst upp á Árskógss-
Tíminn er liðinn.
Ég býð þér góða nótt, elsku
mamma mín. Áður en ljósin
slokkna vil ég minnast þín.
Ef ég á að lýsa þér með einu
orði þá er það hógvær. Þú varst af
gamla skólanum, mikil húsmóðir,
alltaf að baka og hugsa um börnin
þín. Ekki kom til greina að fara út
að vinna á meðan börnin voru ung,
það átti að fæða þau og klæða.
Gamli tíminn var þinn tími, þar
sem menn unnu með höndunum,
þar varst þú á heimavelli, alltaf
fljótust og duglegust. Ég varð
vitni að því sem ungur drengur að
sjá þig salta síld í trétunnur hjá
Kela í hf., þvílíkur hraði, þvílíkur
dugnaður, ég hef aldrei séð annað
eins. Þegar heim var komið eftir
erfiðan vinnudag man ég hvað þú
varst stolt af því að vera alltaf með
mestu afköstin. Ein minning frá
berginu þar sem við bjuggum, tók
ég þátt í að skera af netum með
þér og það var alltaf nett keppni á
milli okkar um hvort kláraði netið
á undan.
Handavinna lék í höndum þín-
um, prjónaskapur, föndur og tala
nú ekki um garðinn, hann þurfti
alltaf að vera fullkominn eins og
hjá mömmu þinni. Jólin voru í
miklu uppáhaldi hjá þér, skreyt-
ingar alls staðar enda húsið valið
jólahús ársins og ekki mátti
sleppa jólagjöfunum þó að barna-
börnin væru orðin stálpuð, allir
urðu að fá gjafir.
Þú varst kona fárra orða, hóg-
vær, hjartagóð og vildir öllum vel
en það sem litaði þína ævi voru
áföll sem maður áttaði sig á
seinna. Þú misstir þínar bestu vin-
konur í hræðilegu bílslysi á
Reykjanesbrautinni aðeins 28 ára
gömul, mömmu þína og Sissu
systur þína. Sissa var þinn drif-
kraftur, hún dró þig með sér hvert
sem hún fór, þið voruð eins og
samlokur. Þarna varð til mikið
tómarúm í þínu lífi sem þú jafn-
aðir þig aldrei á. En þetta var ekki
eina áfallið því þú misstir einnig
hana Dídí systur þína þegar þú
varst fertug. Seinna meir komu
áföllin á færibandi, fyrst var það
magakrabbameinið og maginn
tekinn en þú fórst í gegnum það
eins og hetja. Næst var það
brjóstakrabbameinið og annað
brjóstið tekið, sama hetjudáðin og
að endingu var það lungnakrabba-
meinið sem þú þurftir að lúta í
lægra haldi fyrir en kvartaðir
aldrei, það var ekki þinn stíll.
Barnatrúna hafðir þú alltaf,
bókina Draumalandið hafðir þú
lesið margoft og varst sannfærð
um að þangað færir þú þegar þinn
tími kæmi, enda var þessi bók á
náttborðinu hjá þér til síðasta
dags. Kvaddi ég þig með þeim
orðum að þú værir að fara í
draumalandið og jánkaðir þú því.
Ljósin slokkna, hvíl í friði, elsku
mamma.
Björn Oddgeirsson.
Fanney Sæmundsdóttir
✝ Ástráður Ólafs-son fæddist í
Reykjavík 19. mars
1929. Hann lést á
Ljósheimum á Sel-
fossi 18. október
2020.
Foreldrar hans
voru Ólafur Helga-
son frá Skálholti, f. 6.
apríl 1873, d. 18.
október 1933, og
Guðlaug Sigurð-
ardóttir frá Hrygg í
Hraungerðishreppi, f. 15. sept-
ember 1889, d. 25. nóvember 1962.
Systkini Ástráðs eru: Helgi, f.
27. júní 1924, d. 30. desember
1991; Sigurður, f. 21. ágúst 1925;
Valgerður, f. 4. desember 1926, d.
30. desember 2006; Ólafur, f. 3.
júlí 1930, d. 20. apríl 2018.
Ástráður kvæntist hinn 30.
nóvember 1951 Erlu Þórhalls-
dóttur, f. 8. nóvember 1933. Börn
þeirra eru: 1) Sævar, f. 7. júlí
1951. Maki Hrafnhildur Eyþórs-
dóttir, f. 28. apríl 1953. Þau eiga
fjögur börn. 2) Birgir, f. 30. júní
1952. Maki Guðrún Kristjana Jak-
obsdóttir, f. 26. desember 1957.
Þau eiga þrjú börn. 3) Elín, f. 7.
desember 1954. Maki Gunn-
laugur Sveinsson, f. 30. júní 1950.
Þau eiga tvö börn. 4) Sigurður
Þór, f. 4. september 1968. Maki
Margrét Einarsdótt-
ir, f. 25. febrúar 1971.
Þau eiga tvo syni.
Barnabörnin eru
11 talsins, langafa-
börnin 15 og eitt
langalangafabarn.
Ástráður bjó
fyrstu árin með fjöl-
skyldu sinni á Bald-
ursgötu í Reykjavík
en flutti með móður
sinni og fjórum systk-
inum að Austurkoti í
Hraungerðishreppi þegar faðir
hans féll frá. Hann lauk hefð-
bundinni skólagöngu frá Þing-
borg og flutti á Selfoss með fjöl-
skyldunni 1941. Hann stundaði
sjómennsku frá 18 ára aldri en
hóf árið 1950 störf hjá Mjólkurbúi
Flóamanna, þar sem hann hafði
unnið sem „brúsastrákur“ á ung-
lingsárunum.
Hjá Mjólkurbúi Flóamanna
starfaði hann í rúmlega hálfa öld.
Ástráður var einn af stofnendum
Björgunarsveitarinnar Tryggva
á Selfossi og var hann einnig í
slökkviliði Selfoss.
Ástráður og Erla bjuggu allan
sinn búskap á Selfossi, lengst af á
Miðtúni 20.
Útför Ástráðs fer fram í kyrr-
þey að ósk hins látna í Selfoss-
kirkju í dag, 30. október 2020.
Ég hef á tilfinningunni að þeg-
ar Ástráður tengdafaðir minn
kvaddi þetta jarðlíf á fögrum októ-
berdegi hafi honum fundist tíminn
vera kominn og látið gott heita.
Árið sem er að líða var búið að
vera honum erfitt sökum veikinda
og vissulega hafði ástandið í þjóð-
félaginu einnig verið honum í
óhag.
Ástráður var drengur góður,
sannkallaður mannvinur. Hann
var glaðsinna og átti auðvelt með
að kynnast fólki og rækta með sér
hlýju og gæsku gagnvart náung-
anum. Hann var samviskusamur
og fljótur að sinna hlutunum.
Þoldi ekkert slór og gat verið ör
og fljóthuga.
Í upphafi sambúðar Erlu og
Ástráðs byggðu þau sér reisulegt
hús í Miðtúni 20 á Selfossi, þar
sem þau bjuggu í yfir 40 ár. Ég
minnist þess þegar ég kom þang-
að fyrst sem ungur maður hversu
stórhuga þau höfðu verið á þess-
um árum og hversu vel var hugað
að öllu. Þar átti ég um tíma mitt
annað heimili, þar leið mér vel og
það var vel hugsað um mig.
Á unga aldri stefndi hugur Ást-
ráðs til sjómennsku, sem hann
sinnti um nokkurt skeið. Hann hóf
nám í sjómannaskólanum, en varð
frá að hverfa og hóf störf í
Mjólkurbúi Flóamanna og varð
hans ævistarf lengstum sem
mjólkurbílstjóri og að endingu
sem húsvörður í Mjólkurbúinu.
Hann var hvarvetna vinsæll og
virtur, bæði meðal bændanna sem
hann sótti mjólkina til, sem og
annarra samstarfsmanna í búinu.
Erla og Ástráður voru einstak-
lega dugleg að ferðast, sérstak-
lega um landið okkar fagra. Þau
fóru í sína fyrstu utanlandsferð
árið 1988 og nutum við Ella og
börnin okkar þess að vera með í
þeirri ferð. Síðar fóru þau margar
ferðir til útlanda með bændaferð-
um og einnig til sólarlanda, en
Ástráði fannst þægilegt að njóta
sólarinnar í friði og ró þegar ald-
urinn færðist yfir.
Að fá að vera samferðamaður
Ástráðs í rúmlega 40 ár eru for-
réttindi sem ég mun ávallt geyma
í mínum minningum. Pétur okkar,
sem er búsettur og innilokaður í
Danmörku á þessum forkastan-
legu tímum, saknar þess að geta
ekki fylgt afa sínum sem hann var
mjög hændur að.
Ég kveð Ástráð með söknuði og
hjartans þökk fyrir allt það sem
hann gerði fyrir mig og mína fjöl-
skyldu.
Guð geymi góðan dreng.
Gunnlaugur Sveinsson.
Í dag kveð ég afa minn hann
Ástráð sem kvaddi þessa tilveru á
fallegum haustdegi þann 18. októ-
ber sl. Margar minningar hafa
leitað á hugann síðustu daga um
hláturmildan, góðhjartaðan og
harðduglegan mann. Það eru ekki
mörg ár síðan ég kom í heimsókn
til afa og ömmu þar sem hann lá á
hnjánum að reyta arfa úti í garði
við raðhúsið sem hann og amma
bjuggu í eftir að þau seldu húsið
sem þau byggðu sér fyrir utan á
eins og það er kallað. Þannig var
afi hörkuduglegur. Það er því
skoplegt að hugsa til þess sem
hann sagði við mig þá 89 ára gam-
all þegar hann og amma seldu rað-
húsið og festu sér íbúð í blokk, að
hann væri loksins að setjast í helg-
an stein. Enginn garður að hugsa
um, enginn bíll að bóna í bílskúrn-
um. Afi vann fyrir Mjólkurbú
Flóamanna í næstum sextíu ár,
lengst af sem mjólkurbílstjóri.
Pétur eldri bróðir minn fór í ófáar
ferðir með afa í mjólkurbílnum og
eftir sat öfundsjúk lítil stelpa sem
vonaðist til að einn daginn fengi
hún einnig að fljóta með í sveitina
að sækja mjólkina. Sá draumur
rættist aldrei, en eftir að afi fór í
liðskiptaaðgerð á mjöðm átti hann
erfitt með langan akstur og fór þá
að vinna sem húsvörður í mjólk-
urbúinu. Sagan segir að þegar afi
hætti sem húsvörður þurfti að
ráða tvo í hans stað, þannig var afi
,hörkuduglegur og vann sig inn í
hjörtu þeirra sem hann keyrði til
að sækja mjólkina. Einnig átti
hann það til að sinna erindum fyrir
þau í kaupstaðnum. Enda var nei
orð sem hann átti erfitt með að
segja. Lítil afastelpa var fljót að
læra inn á það og vissi að alltaf
leyndust gersemar í skápum og
voru ófáar kókómjólkurfernurnar
og ísarnir sem sporðrennt var hjá
afa og ömmu. Sú vitneskja hefur
erfst áfram til minna barna sem
minnast langafa sem alltaf sýndi
þeim hlýhug og hafði mikinn
áhuga á hvað þau voru að bralla.
Afi var mikill áhugamaður um
veðrið og var yfirleitt vel farið yfir
veðrið á Selfossi og borið saman
við veðrið á höfuðborgarsvæðinu.
Sem og hvernig skýjafarið væri yf-
ir Ingólfsfjalli þá stundina þegar
maður sló á þráðinn til afa og
ömmu. Í síðustu heimsóknum til
ömmu hef ég verið dugleg að fletta
myndaalbúmunum. Þar kemur
bersýnilega í ljós þeirra lífshlaup
en þau voru dugleg að ferðast.
Áttu bæði tjöld og tjaldvagna og
voru komin vel yfir áttrætt þegar
þau fóru í síðustu útileguna. Ég
var heppin að fá að ferðast með
þeim bæði til Danmerkur 1988
þegar þau fóru í fyrstu utanlands-
ferðina og í nokkrar útilegur. Al-
búmin geyma einnig mikinn fjölda
af myndum frá fjölskylduboðum
og ber þar hæst að nefna hið ár-
lega jólaboð sem afi og amma
héldu á jóladag. Milli rétta var
gjarnan farið út á hólinn sem var
rétt hjá húsinu þeirra fyrir utan á.
Þar renndu ungir sem aldnir sér á
risabílaslöngum sem afi kom með
heim úr mjólkurbúinu, því fleiri
sem hrúguðu sér á slönguna því
hraðar og lengra fór hún. Missir
ömmu er mikill, hennar lífsföru-
nautur í tæp sjötíu ár hefur kvatt
og er söknuðurinn mikill. Ég end-
urtek hér þau orð sem ég hvíslaði
að afa að lokinni bænastund sem
haldin var á Ljósheimum eftir
andlát hans: „Elsku afi, við pöss-
um ömmu.“
Þóra Gunnlaugsdóttir.
Ástráður Ólafsson
✝ Einar fæddist íReykjavík 21.
ágúst 1982. Hann
lést af slysförum 10.
október 2020.
Foreldrar hans
eru Hafrún Lára
Ágústsdóttir, f. 9.
október 1963 og
Jón Einarsson, vél-
stjóri og grasalækn-
ir, f. 27. febrúar
1959. Stjúpmóðir
Einars og eiginkona Jóns er Þór-
unn Elva Guðjohnsen, rafmagns-
verkfræðingur og fram-
kvæmdastjóri, f. 29. júlí 1964.
Hálfbræður Einars föður-
megin eru: Jóhann Hinrik Jóns-
son tölvunarfræðingur, f. 10.
ágúst 1996, Ingimar Jónsson,
nemi í lyfjafræði, f. 18. maí 1998,
kærasta hans er Katla Björk
Ketilsdóttir, nemi í hjúkr-
unarfræði, f. 8. nóvember 2000,
og Björn Gústav Jónsson stúd-
ent, f. 22. febrúar 2000. Móðir
þeirra er Steinunn Jóhannsdóttir
lýðheilsufræðingur, f. 25. desem-
ber 1961. Hálfbræður Einars
móðurmegin eru Óskar Steinn
Gunnarsson, f. 13. ágúst 1978,
maki hans er Helga Lára Páls-
dóttir, f. 18. febrúar 1975, Þor-
valdur Sæmundsson, f. 2. maí
1987 og Víkingur Sæmundsson,
f. 7. júní 1988. Stjúpsystkin Ein-
ars, börn Þórunnar Elvu, eig-
inkonu Jóns, eru Eggert Karl
Hafsteinsson,
stærðfræðingur og
tölvunarfræðingur,
f. 7. júní 1989, maki
hans er Hlín Önnu-
dóttir tölvunar-
fræðingur, f. 18.
febrúar 1990, Stef-
án Árni H. Guðjohn-
sen læknir, f. 11.
janúar 1991, maki
hans er Ellen Dag-
mar Björnsdóttir
læknir, f. 24. júní 1991, Ingibjörg
Viktoría Hafsteinsdóttir, nemi í
sjúkraþjálfun, f. 29. desember
1995, maki hennar er Norman
Jón Karlsson rafeindavirki, f. 14.
júní 1994, og Árni Elvar H. Guð-
johnsen, útskrifaður af starfs-
braut Menntaskólans í Kópavogi,
f. 3. mars 1998.
Einar gekk í Austurbæj-
arskóla, Laugalækjarskóla og
stundaði síðan nám við Borg-
arholtsskóla í bifreiðasmíði. Ein-
ar starfaði við iðn sína alla tíð og
nú síðast hjá GB tjóna-
viðgerðum.
Útför Einars fer fram frá
Lágafellskirkju í dag, 30. októ-
ber 2020, kl. 15. Vegna aðstæðna
í þjóðfélaginu verða einungis
nánasta fjölskylda og vinir við-
stödd athöfnina en henni verður
streymt á:
https://facebook.com/jongrasa
Virkan hlekk á slóð má nálgast á:
https://www.mbl.is/andlat
Elsku Einar minn. Þú varst
frumburðurinn minn, glókollur
sem fylgdir mér frá fyrsta degi.
Við feðgar horfðumst í augu
með gagnkvæmri aðdáun þegar
ég lék við þig frá unga aldri. Þú
varst aðeins tveggja ára þegar
við urðum tveir í heimili en
amma Ásta og Ingimar voru
okkur mikill styrkur ásamt fjöl-
skyldu minni. Þú varst alnafni
föður míns sem lést um aldur
fram svo þú kynntist afa þínum
aldrei.
Þú áttir góða barnæsku, um-
vafinn ást okkar allra enda
varst þú sérstaklega glaðvært
og brosmilt barn.
Margt brölluðum við feðgarn-
ir saman, fórum í hjólatúra og
veiðiferðir að ógleymdum öllum
jeppaferðunum upp um fjöll og
firnindi, jafnt að sumri sem
vetri.
Þú varst alltaf reiðubúinn að
deila öllu sem þú áttir hvort
sem það var sælgæti eða leik-
föng á milli vina. Við gerðum
saman upp nokkra bíla og bif-
hjól, bæði fyrir mig og þig. Þeg-
ar við unnum saman að þessum
verkefnum kenndi ég þér allt
sem ég kunni en þér tókst að
gera það betur. Þú varst útsjón-
arsamur og nákvæmur enda átti
það eftir að reynast þér vel í
þínu framtíðarstarfi sem bíla-
smiður.
Þrátt fyrir að ungir menn fari
stundum sínar eigin leiðir í líf-
inu þá var alltaf sterkur þráður
á milli okkar og vináttan varði
alla tíð.
Alltaf varstu reiðubúinn að
leggja lið þegar verka þinna var
óskað, hvort sem það var frá
fjölskyldu eða vinum.
Að öllum ólöstuðum varst þú
augasteinninn hennar ömmu
Ástu og barnið hans Ingimars
sem hann eignaðist aldrei sjálf-
ur. Ingi og amma voru þau sem
þú gast alltaf leitað til og faðm-
ur þeirra ávallt opinn.
Ekki liðu margir dagar á milli
þess að við feðgarnir komum við
hjá ömmu og Inga. Skemmti-
legur húmor var á milli ykkar
ömmu og oft svaraðir þú í sím-
ann fyrir hana þegar hún mátti
ekki vera að því að tala. Þú
svaraðir á hnyttinn og skemmti-
legan hátt sem allir dáðust að.
Ólöf systir mín var dagmóðir
þín og frænka sem gekk þér
ungum í móðurstað. Það voru
aðeins tveir mánuðir á milli ykk-
ar Óla hennar Ólafar svo þið ól-
ust upp hlið við hlið. Við feðg-
arnir vorum heppnir að Ólöf
kappkostaði alltaf að gera eins
fyrir þig og syni sína, eins og til
dæmis að sauma á ykkur sams
konar jólaföt.
Við vorum alltaf saman svo
þú umgekkst marga af mínum
vinum. Fólk hafði því á orði við
mig hvað þú værir þroskaður
miðað við aldur. Þrátt fyrir
tröppugang í lífinu varstu alltaf
sannur sjálfum þér, fjölskyldu
og vinum.
Á síðustu mánuðum lífs þíns
fórum við feðgarnir að skoða
sumarbústaðalönd þar sem þú
hafðir áhuga á að byggja þér
heilsárshús fyrir þig og
hundana þína. Þú, Trítla, Moli
og Snúlli voruð óaðskiljanlegir
vinir og þú settir þarfir þeirra
framar öllu öðru. Þau skyldu fá
að hlaupa um í frelsi sveitarinn-
ar.
Óendanleg sorg og söknuður
ríkir nú í mínu hjarta en þú
munt ávallt eiga þar stóran
sess. Þinn faðir og vinur að ei-
lífu.
Pabbi.
Elsku Einar minn.
Orð fá ekki lýst þeirri sorg
sem býr í hjarta mínu eftir frá-
fall þitt. Mér hefur þótt ofur
vænt um þig frá því að við hitt-
umst fyrst fyrir 17 árum. Þú
hafðir svo margt til brunns að
bera og ég mun aldrei gleyma
því hvað þú faðmaðir mig fast
eftir langt spjall í bílskúrnum
hér heima í sumar. Megi englar
Guðs umvefja þig kærleika og
blessa hundana þína sem þú
elskaðir svo heitt.
Einstakur
Þú varst einstakur
„Einstakur“ er orð
sem notað er þegar lýsa á
því sem engu öðru er líkt
faðmlagi
eða sólarlagi
eða manni sem veitir ástúð
með brosi eða vinsemd.
„Einstakur“ lýsir fólki
sem stjórnast af rödd síns hjarta
og hefur í huga hjörtu annarra.
„Einstakur“ á við þá
sem eru dáðir og dýrmætir
og hverra skarð verður aldrei fyllt.
„Einstakur“ er orðið sem best lýsir
þér.
(Teri Fernandez)
Þín
Þórunn Elva.
Einar Jónsson