Morgunblaðið - 30.10.2020, Qupperneq 25

DÆGRADVÖL 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 30. OKTÓBER 2020
Smáralind | Kringlunni | Reykjanesbæ | Akranesi | Sími 511 2022 | dyrabaer.is
Úrval náttúrulegra bætiefna og fóðurs fyrir hunda og ketti.
Nánar á dyrabaer.is
HOLLUSTA OG HEILBRIGÐI FRÁ
„ÉG HELD AÐ EINKUNNIRNAR MÍNAR GEFI
NOKKUÐ GÓÐA MYND AF GETU ÞINNI SEM
KENNARI.”
Ferdinand
Hrólfur hræðilegi
Grettir
Í klípu eftir Mike Baldwin eftir Jim UngerHermann
... ferð í ísbúðina.
HVAÐ? OG SAMT
MALARÐU ÁFRAM!
ÉG… UH…
SKO…
UM…
HVAÐ?!
STUNDUM DETTUR MÉR
EKKERT Í HUG TIL AÐ SEGJA
ÞETTA ER
VIÐSKIPTA-
TÆKIFÆRI,
PABBI!
„ANDARTAK, ELSKAN, ÉG ER AÐ HAKKA
MIG INN Í VARNARMÁLARÁÐUNEYTIÐ.”
heim í húsið sitt rauða til að gefa
kettinum að éta og var svo farin út að
bera út póstinn í hverfinu. Hún þótti
svo snögg með póstinn að hún var
kölluð hraðlestin. Þegar komið var
fram að hádegi gat hún loksins komið
heim og fengið sér kaffi og sígó. Þeg-
ar hún hætti að vinna, komin langt á
áttræðisaldur, þótti íbúum hverfisins
æði mikil eftirsjá að þessari kviku og
kraftmiklu konu.
„Mér hefur verið það eðlislægt í
mínum ómeðvitaða lífsstíl, sem
ósjálfrátt mótast af persónuleik-
anum, að lítilsvirða hvorki sjálfa mig
né aðra í þjón-
ustustörfum lífs-
ins, nema brýna
nauðsyn beri til,
og allra sízt í
bókum.“ (Les-
bók Mbl.,
21.6.1980).
Guðrún dvel-
ur nú í góðu
yfirlæti á Skjóli
og vilja aðstand-
endur koma á
framfæri kæru
þakklæti til alls
þess frábæra
starfsfólks sem
hefur sinnt
henni undan-
farin ár.
Fjölskylda
Eiginmaður Guðrúnar var Karl
Júlíusson bryti, f. 26.4. 1924, d. 19.10.
1975. Þau eignuðust þrjú börn: Þröst
Júlíus Karlsson rithöfund, f. 1.11.
1948, Sigrúnu Stellu Karlsdóttur, f.
1.2. 1954 og Hörpu Karlsdóttur, f. 9.4.
1961. Karl og Guðrún skildu.
Guðrún eignaðist sitt fjórða barn,
Guðrúnu Glódísi Gunnarsdóttur,
13.12. 1968. Faðir hennar var Gunnar
Einarsson, prentsmiðjustjóri Ísafold-
arprentsmiðju, f. 26.12. 1893, d. 19.2.
1975. Guðrún á núna fjórtán barna-
börn og fimmtán barnabarnabörn.
Systkini Guðrúnar Jacobsen sam-
feðra voru Þorvaldur Valdimar
Jacobsen, f. 8.9. 1896, d. 16.3. 1970;
Lovísa Ágústa Jacobsen, f. 21.8. 1898,
d. 25.4. 1920; Bryndís Stefanía
Jacobsen, f. 26.11. 1919, d. 11.8. 1996
og Svanur Óskar Jacobsen, 29.1.
1923, d. 20.10. 1999. Systkini Guð-
rúnar Jacobsen sammæðra voru
Guðbjörn Sigfús Halldórsson, f.
26.12. 1916, d. 25.2. 1960; Guðmann
Svavar Halldórsson, f. 27.10. 1918, d.
26.2. 1997; Ósvald Wathne, f. 1.1.
1920, d. 24.3. 1976; Guðjón Egill Hall-
dórsson, f. 26.1. 1928, d. 7.1. 1985 og
Málfríður María Linnet, f. 17.5. 1929,
d. 21.7. 2012.
Foreldrar Guðrúnar voru Carl
Anton Jacobsen, f. 6.6. 1868, d. 1942
og Þorbjörg Aldís Björnsdóttir, f.
7.10. 1893, d. 24.11. 1957.
Sjálfsmynd
Málverk
eftir
Guðrúnu.
Kokkur til sjós Fáar konur af kyn-
slóð Guðrúnar voru kokkar til sjós.
Þórarinn Eldjárn yrkir á feisbókog kallar „Ósköp“:
Margir hneykslast heimi í
harma það sem tapast
en óskapast svo yfir því
sem er um leið að skapast.
Jón Sigurbjörnsson frá Björgum
í Kinn sendi mér leiðréttingu á vísu
móðurbróður síns, Gríms Sigurðs-
sonar bónda á Jökulsá, sem hér
birtist í Vísnahorni á mánudag. Jón
hefur undir höndum hefti sem
Grímur vélritaði sjálfur og nefndi
„Vísnabendu“. Á blaðsíðu 18 er
þessi vísa svona og samhljóða í
„Þingeyskum ljóðum“:
Eg hef kynnst til þrautar því,
þeim mun logar minna,
sem menn skara oftar í
elda vona sinna.
Ég biðst afsökunar á þessum
pennaglöpum. Ég get ekki stillt mig
um að rifja upp tvær stökur eftir
Grím:
Ekki þekki ég þennan hól,
- þetta er hríðin meiri!
Þarna fauk í þetta skjól.
Þau eru töpuð fleiri.
Eins og gömul, gróin sár
geta ýfst og rifnað,
gleði sem var gleymd um ár,
getur endurlifnað.
Ég fékk góðan tölvupóst frá
Guðna Ágústssyni um daginn þar
sem hann vitnar í þjóðsögurnar og
vil ég leyfa fleirum að njóta: „Djöf-
ullinn vildi ekki verða minni en
guð, fór til og ætlaði að skapa
mann. En sú tilraun fórst honum
ekki hönduglega því í staðinn fyrir
að skapa mann varð kötturinn úr
því og þó vantaði á hann skinnið.
Sankti-Pétur aumkvaðist þá yfir
þessa sköpun og skapaði skinnið á
köttinn sem hér segir:
Skrattinn fór að skapa mann,
skinnlaus köttur varð úr því;
helgi Pétur hjálpa vann,
húðina færði dýrið í.
Enda er skinnið hið eina sem
þykir nýtandi af kettinum.
Aðrir (Norðlendingar) hafa vís-
una þannig:
Skrattinn fór að skapa mann
skringilega með hár og skinn
andanum kom hann ekki í hann,
úr því varð þá kötturinn.
Enn hafa aðrir síðasta vísuorðið:
átti að heita Þórarinn.“
Sigurlín Hermannsdóttir yrkir á
Boðnarmiði, - „ því er ég“:
Ég hlusta og hugsa og skil
en heyri þó bara sem vil.
Með tappa í eyra
ég tala því meira.
Ég þykist, og því er ég til.
Halldór Blöndal
halldorblondal@simnet.is
Vísnahorn
Af Kölska og
sköpunarkrafti hans