Morgunblaðið - Sunnudagur - 20.12.2020, Blaðsíða 6

VETTVANGUR
6 MORGUNBLAÐIÐ SUNNUDAGUR 20.12. 2020
Jólin eru dásamleg. Sama hvernig árareru þau flestum yndisleg hátíð þar semfjölskyldur koma saman, njóta hátíðar-
innar og borða góðan mat. Opna pakka,
spila og bara almennt njóta þess að vera
saman.
En jólin breytast. Þau fara frá því að
vera ótrúlega spennandi tími með gjöfum
sem koma á óvart í að vera nokkurra daga
törn þar sem allt þarf að skipuleggja í
hengla. Óskalistar breytast í excel-skjöl,
ábyrgðin vex og pressan eykst. Og hvað
sem líður góðum ásetningi um að byrja
snemma næst hefur sagan tilhneigingu til
að endurtaka sig og allt í einu áttar maður
sig á að það þarf að redda ansi mörgu á
lokametrunum.
Þegar ég var lítill var ég starfsmaður á
plani í jólaundirbúningnum. Ég þurfti bara
að mæta og sinna mínu starfi. Það var ein-
falt: Þykjast taka til í herberginu mínu,
kaupa gjafir handa mömmu og pabba og
bræðrum mínum og reyna að komast í
gegnum aðfangadag án þess að brjóta neitt
og springa ekki úr spenningi.
Svo verður maður fullorðinn, eignast
slatta af börnum og jafnvel barnabörnum,
og allt í einu er maður orðinn einhvers kon-
ar verkefnisstjóri jólanna. Eða yfirmaður
framkvæmdasviðs jólahátíðarinnar, eins og
það héti ef maður væri hjá hinu opinbera.
Það er undir manni sjálfum komið hvort
allt verður í lagi. Búið að kaupa allar gjaf-
irnar, allan matinn og sjá til þess að allar
hefðirnar séu á sínum stað. Því það er nátt-
úrlega fátt mikilvægara á jólum en að halda
í venjur til að tryggja að öll jól renni saman
í ein í minningunni. Ég hef reyndar daðrað
við ákveðnar breytingar síðustu ár, enda
haldið jólin í útlöndum. Það er alls ekki í
boði núna og þá liggur í augum uppi að
maður gerir bara allt eins og venjulega.
Þetta er ekki einfalt starf. Það þarf að
fela jólagjafirnar, finna eitthvað sem mögu-
lega gæti komið á óvart (sem verður erf-
iðara með hverju árinu), þrífa, kaupa í mat-
inn, elda og sjá til þess að allt sé á sínum
stað.
Til að bregðast við þessari ábyrgð höfum
við hjónin tekið upp þann einstaklega ójóla-
lega sið að setja þessa hátíð upp í excel-
skjöl, eins og ég hef ábyggilega talað um
einhvern tímann áður í pistli. Í jólamöpp-
unni er listi með gjöfum ársins, litakóðar
sem segja til um hver staðan sé (búið að
ákveða, kaupa, pakka inn og skila) og dálk-
ar með jólagjöfum fyrri ára svo við gefum
ekki sömu gjöfina aftur. Frekar fjarri þeim
hugmyndum sem ég hafði um jólin þegar ég
var lítill drengur sem gat ekki beðið eftir að
klukkurnar hringdu inn jólin.
Svo gerir maður
bara sitt besta og
þetta fer allt ein-
hvern veginn. Þessi
jólaundirbúningur
hefur samt verið
skrýtnari en venju-
lega, í takt við ann-
að á þessu ári.
Fjöldatakmarkanir
og fjarlægðarmörk
hafa sett svip sinn á búðarferðir og senni-
lega verður jólahaldið sjálft dálítið spes. Ég
sé þetta alveg fyrir mér: Allir í tíu manna
jólakúlunni búnir að spritta sig, slá saman
olnbogunum til að óska hver öðrum gleði-
legra jóla og þykjast halda tveggja metra
fjarlægð við þá sem ekki búa á sama heim-
ili.
En það gleymist örugglega þegar sest er
niður á aðfangadagskvöld. Messan ómar í
útvarpinu, pakkarnir bíða og spennan vex.
Eins mikið og ég elska jólin þá tengi ég
æ meira við minninguna um mömmu, sitj-
andi í stólnum sínum og horfandi yfir stof-
una, fulla af jólapappír og gjafir út um allt
að segja: Æ, það er gott að þetta er búið!
Gleðileg jól, elskurnar mínar.
’Því það er náttúrlegafátt mikilvægara á jólumen að halda í venjur til aðtryggja að öll jól renni sam-
an í ein í minningunni.
Á meðan ég man
Logi Bergmann
logi@mbl.is
Verkefnisstjóri jólanna
Ég er ekki hlutlaus þegar HótelSaga er annars vegar. Ég rerinefnilega á heimasmíðuðum
prömmum í grunni þessarar miklu
byggingar þegar hún var í smíðum,
sótti síðan böllin í Súlnasalnum, há-
tíðahöld og ráðstefnur í ótal salar-
kynnum gömlu Sögu og síðan við-
byggingum þegar þær komu til.
Grillið var toppurinn!
Og svo voru þetta höfuðstöðvar
samtaka bændanna í landinu, sam-
taka sem ég alla tíð hef borið mikla
virðingu fyrir. Hótel Saga var þann-
ig annað og meira en hótel. Þetta var
sjálf Bændahöllin.
Ég rek þetta sem formálsorð til að
vara við hlutdrægni minni áður en
ég kem að meginmálinu sem í raun-
inni er ósköp stutt, rúmast í hálfri
annarri setningu sem er eftirfar-
andi: Ég sé eftir
Hótel Sögu, og ég
sé eftir höll
bændanna ef hún
hverfur úr eignar-
haldi þeirra.
Er þá komið að
eftirmálanum: Ef þessi mikla bygg-
ing kemur til með að nýtast öldr-
uðum eins og nefnt hefur verið eða
gegna góðu virðingarverðu hlutverki
þá mun eftirsjá mín eflaust fljótt
hverfa. En ekki er sú stund enn
runnin upp.
Í huga mér hrannast upp spurn-
ingar. Sagt er að Hótel Saga kæmi
til með að eiga erfitt á hótelmarkaði.
Hvers vegna? Jú, verið er að byggja
hvert risahótelið á fætur öðru í
miðju borgarinnar og er Austur-
völlur þar ekki undanskilinn. Millj-
arðamæringur frá Malasíu – maður
sem aldrei mun hafa stigið fæti hér á
land en er, sem eigandi Icelandair-
hótelanna í landinu, einn af helstu
styrkþegum íslenskra skattgreið-
enda í viðspyrnu stjórnvalda gegn
kórónuveirunni – vill nú nota styrk-
ina til að byggja heljarinnar hótel og
lúxusíbúðir við Tryggvagötuna í
miðbæ Reykjavíkur. Skammt und-
an, við hlið tónleikahússins Hörpu,
er verið að ljúka smíði risahótels
bandarísku Marriott-keðjunnar. Svo
er, sýnist mér, orðið fokhelt nýtt
hótel í Lækjargötunni. Allt þetta er
til viðbótar við öll hin hótelin, gömul
og ný.
Hver skyldi stjórna þessu? Því er
auðsvarað, fjármagnið stjórnar
þessu, fjáfestarnir. Þeir spyrja aldr-
ei um samfélagslega hagkvæmni
heldur aðeins hvar þeir nái í bestu
lóðina, hvernig auðveldast sé að
ryðja keppinautum til hliðar, með
öðrum orðum, hvernig hanna megi
eina borg þannig að hún þjóni hags-
munum þeirra sem best. Í Reykjavík
hefur þetta tekist bærilega.
Svo tala stjónmálamennirnir um
mikilvægi skynseminnar og hófsem-
innar, að dregið verði úr kolefnis-
myndun sem hljótist af öllu bram-
boltinu og raskinu sem mann-
skepnan ræðst í sýknt og heilagt.
Það var einmitt það sem bandaríski
umhverfissinninn
Fred Magdoff sagði
þegar hann kom
hingað til lands fyrir
rúmu ári, að kapítal-
isminn, með inn-
byggðri útþenslu
sinni, ráði ekki við að glíma við um-
hverfisvána. Hann kyndi þvert á
móti undir henni. Það þurfi því að
taka fram fyrir hendur hans. Varla
verður það gert með heitstrenging-
um um að við ætlum að koma okkur
undir öll lofuð mörk og viðmið eftir
tíu ár eða tuttugu ár, með því að
rækta asparskóga, moka ofan í mýr-
lendisskurði og draga úr iðrakvefi
búfjár.
Magdoff sagði að við yrðum að
hemja kapítalismann. Taka stjórn-
ina úr höndum fjárfestanna. Koma
skynseminni fyrir í stjórnklefanum, í
stuttu máli, höggva á verktakaæðið
hjá ríki og borg.
Ef það væri gert ættu Hótel Sög-
ur þessa heims góða lífsmöguleika
og íhaldsmenn eins og ég gætum
glaðst.
Morgunblaðið/Kristinn Magnússon
Saga um Sögu
Úr ólíkum
áttum
Ögmundur Jónasson
ogmundur@ogmundur.is
’Hótel Saga varþannig annað ogmeira en hótel. Þettavar sjálf Bændahöllin.
á heimasíðu Hreyfils:
hreyfill.is
eða í App Store
og Google Play
SÆKTU APPIÐ
Sæktu appið frítt á AppStore
eða Google Play
Hreyfils appið
Pantaðu leigubíl á einfaldan
og þægilegan hátt
Þú pantar bíl1
3 og færð SMS skilaboðað bíllinn sé kominn.
2 fylgist með bílnum í appinu