Fjarðarfréttir - 01.12.1982, Síða 5

Fjarðarfréttir
5
INNAR DRAFNAR
grunninum svo og hægt væri að
hefja vinnu að morgni. Var allt
grafið með skóflum og ekið til
hliðar í sporvagni. Þegar lokið
hafði verið við undirbyggingu undir
spilhúsið og verið var að slá upp
mótum fyrir görðunum lét fyrir-
staðan að framan undan í mikilli
flóðhæð. Menn, sem voru að vinna
í grunninum sáu hvað var að ske og
gátu með naumindum forðað sér
upp á grunn spilhússins og varð
enginn meira en mittisblautur en
sjórinn fyllti grunninn nánast á
augnabliki.
En allt tókst þetta fyrir harðfylgi
og dugnað þeirra, sem að verkinu
stóðu en það voru hluthafarnir
sjálfir sem um það sáu og unnu oft
mikið í sjálfboðavinnu utan hins
almenna starfstíma. Og brautin
komst upp.
BYRJUNARÖRÐUGLEIKAR
Jafnframt skipa- og húsasmíðum
var rekið verkstæði og verslun. Var
snemma reynt að fá einhvern
timburinnflutning, en þá vár allt í
viðjum innflutningshafta og verð-
lagsákvæða. Ekki var nóg að fá
innflutningsleyfi heldur varð að fá
leyfi fyrir skiprúmi. Þetta var því
allt tímafrekt og nánast hvimleitt.
Ég minnist þess, þegar Dröfn
fékk sína fyrstu timbursendingu. Þá
þurfti að taka tillit til ýmissa
ákvæða við verðlagningu, sem
reglur sögðu til um. Ég man að
,,sortering“ á timbrinu og upp-
röðun í geymslu átti að vera sam-
kvæmt reikningi. Það atvikaðist
þannig að smiðirnir önnuðust þetta
verk og var ég því með hærra tíma-
fljótir að þessu að það var langt
innan við öll norm. Þannig fengum
við miklu meira fyrir að selja fyrsta
timbrið en við gerðum ráð fyrir.
Þetta voru fyrstu kynni min á verð-
lagseftirliti og síðan hef ég aldrei
haft trú á að það gerði nokkurt
gagn.
Eins og gefur að skilja hafa skipts
á skin og skúrir í starfsemi Drafnar.
Þó var það einna erfiðast þegar upp
komu þær raddir að leggja dráttar-
brautina niður á þessum stað og
flytja hana sunnar í höfnina. Ríkti
óvissa í þessu efni um mörg ár.
Varð það til þess að kyrrstaða
myndaðist og ekki voru gerðar
nauðsynlegar endurbætur á braut-
inni. Háði það starfseminni veru-
lega. En Dröfn var ekki á því að
FÓRNFÚST UPPBYGG-
INGARSTARF
Ég held að fólk geri sér ekki
almennt grein fyrir því, hve geysi-
mikla vinnu það fólk leggur á sig,
sem er að byggja upp fyrirtæki og
annast rekstur þess. Það voru
margar stundir unnar af hlut-
höfunum án þess nokkur greiðsla
kæmi fyrir. Og það var ótrúleg
samheldni svo margra manna sem
hér var um að ræða. Þeir lágu ekki
á liði sínu.
Þegar svo var ráðist í að byggja
húsið, ofan við Strandgötuna, þá
var enn á ný lögð á sig mikil sjálf-
boðavinna til þess að koma verkinu
áfram.
Fljótlega eftir að Dröfn h.f., hóf
starfsemi sína komu allir smiðirnir,
sem að fyritækinu stóðu til starfa.
Alla tíð var unnið að skipavið-
gerðum og skipasmíðum, húsavið-
gerðum og húsasmíðum, auk fleiri
verkefna. Sömu menn og stofnuðu
Dröfn stofnuðu Byggingafélagið
Þór h.f., og hafði það félag húsa-
byggingarnar með höndum, en fél-
ögin voru ávallt rekin í nánu sam-
starfi. Fyrstu stjórn Þórs h.f.,
skipuðu: Gísli Guðjónsson form.,
Bjarni Erlendsson og Vigfús
Sigurðsson.
(
Tvö skip í smíðum.
kaup en reiknað var með að fengist
samþykkt. En allt var þetta reiknað
eins nákvæmlega og reglur sögðu til
um.
Þegar ég kom svo með útreikn-
ingana til verðlagsskrifstofunnar
hafði ég nú alls ekki framkvæmt
þetta eins og hún ætlaðist til. Var
það einkum ,,sorteringin“. Verð-
lagstofan var búin að mynda sér
ákveðinn skala eftir magni og
niðurstaðan var sú, að uppröðunar-
kostnaðurinn var stórhækkaður svo
ekki kom að sök smíðakaupið, sem
ég reiknaði með. Smiðirnir voru svo
leggja starfsemi sína niður. Fyrir-
tækið var tilbúið til þess að flytja
sig um set ef skipulagið krefðist
þess. Það varð því að ráði að
pöntuð var skipalyfta til uppsetn-
ingar á öðrum stað. Um svipað leyti
var hafnarlögum breytt þannig að
dráttarbrautir voru gerðar styrk-
hæfar á sama hátt og aðrar hafnar-
framkvæmdir. Leitaði Dröfn því til
bæjaryfirvalda um það að höfnin
byggði skipalyftuna en fyrirtækið
fengi hana leigða til rekstrar.
Þegar hér var komið var það talið
eðlilegra, að þau fyrirtæki í bæn-
um, sem að skipaþjónustu störfuðu
mynduðu samtök til þess að reka
slíka skipalyftu og var komið af
stað viðræðum í því sambandi. Var
Dröfn reiðubúin til þess að taka
þátt í slíkum samtökum. I stuttu
máli lauk þeim viðræðum þannig
að aðilar höfðu ekki áhuga að
Dröfn undanskilinni. En málið
dróst á langinn og endaði með því
að hafnarsjóður var ekki tilbúinn
að byggja lyftuna og var hún seld
til Vestmannaeyja og var komin
þangað rétt fyrir eldgosið, sem tafði
svo uppsetningu hennar og hún er
nú nýlega tekin til starfa og reynist
vel samkvæmt því sem fréttir
herma. Er ástæða til þess að óska
Vestmannaeyingum til hamingju
með framtak sitt. En hinu er ekki
að neita að sársaukalaust var það
ekki fyrir Dröfn að horfa á eftir
lyftunni burt úr bænum hér hefði
hún getað verið búin að vera í
noktun um 10 ára skeið ef hún hefði
verið byggð í Hafnarfirði.
Þegar þetta mál var úr sögunni
snéri Dröfn sér að því að endur-
byggja dráttarbraut sína, enda þótt
enn væri sama óvissan um varan-
lega framtíð á staðnum. En ekki var
nema um þann kost að ræða eða að
hætta starfsemi og leggja dráttar-
brautina niður.
GRÓSKA í STARFI — GÓÐ
STJÓRN
Nú síðustu ár er ljóst að brautin
fær að vera á sínum stað um næstu
framtíð. breytir það mjög miklu
fyrir Dröfn h.f., og áframhaldandi
uppbyggingu fyrirtækisins. Nú
stendur til að bæta aðstöðu fyrir
viðgerðarþjónustu skipa með því að
byggja viðlegukant sunnan brautar-
Þessar myndir eru teknar skömmu eftir að framkvæmdir hófust við
byggingu brautarinnar. Á efri myndinni sést hvar verið er að bera járnin
út í sjóinn á flóðinu, en á fjörunni voru þau svo fest. Það eru þrír úr hópi
frumherjanna, Gísli, Kristmundur og Bjartur, sem láta það ekki á sig fá
þótt þeir þurfi að vaða sjóinn upp fyrir hendur..
Greinarhöfundur, og einn af stofnendum Drafnar, Páll V. Daníelsson, fyrir
framan Drafnarhúsið. Hann var framkvæmdastjóri Drafnar fyrstu árin.
55 38 1-j
ifL!ns.«
Eddan, stærsta tréskipið sem smíðað var í Dröfn.
innar og er það nú þegar komið á
áætlun hafnarframkvæmda. Dröfn
hefur komið uppp gistiaðstöðu fyrir
menn utan af landi, sem koma með
skip til viðgerðar og hefur það orðið
til þess að auka eftirspurn eftir upp-
sátrum og um Ieið aukið skipakomu
til Hafnarfjarðar. Fyrirtæki í
bænum hafa fengið að vinna að
viðgerðum á skipum í brautinni og
hefur Dröfn aldrei tekið gjald fyrrir
þá aðstöðu. Það hefur komið við-
skiptaaðilum til góða.
Ég hef ekki rakið verkefnasögu
Drafnar heldur getið nokkuð innri
mála og þátta, sem fólk almennt
hefur ekki daglega fyrir sjónum.
Dröfn h.f., hefur starfað í 40 ár.
Fjölmargt og gott starfsfólk
hefur unnið hjá fyritækjunum
Dröfn og Þór um dagana og má
geta þess að útskrifaðir hafa verið
í skipasmíði, húsasmíði og járn-
smíði 60 nemar og hafa 6 þeirra
farið í tæknifræðinám.
Mikið starf hvíldi á stjórnarfor-
mönnum fyritækjanna einkum
fyrstu árin, en það voru þeir
Haukur Jónsson og Gísli Guðjóns-
son, sem gengdu þeim störfum á
meðan þeim entist aldur. Gísli var
jafnframt aðalverkstjóri í húsa-
smíðinni svo og Sigurbjartur Vil-
hjálmsson, en Sigurjón Einarsson í
skipasmíðinni. Kristmundur
Georgsson og núverandi stjórnar-
Hafsúlan, síðasta tréskipið sem smíðað var í Dröfn.
Góður andi hefur ríkt í fyrirtækinu
bæði meðal eigenda og starfsfólks.
Við hlutafjáraukningu hefur þess
alltaf verið gætt að hinir gömlu 12
hlutir væru jafnir. Það má geta þess
að hluthafarnir voru allir þeir
sömu, þegar fyrirtækið var 20 ára
og áttu allir jafnan hlut. Þetta segir
e.t.v., meiri sögu um samheldni
hluthafanna en mörg orð.
Alla tíð hafa þau sjónarmið ríkt
að hluthafarnir hefðu örugga
atvinnu við fyrirtækið og hefur það
gengið eftir í megin dráttum. Oft
hafa laun manna verið lægri en
hægt hefði verið fyrir hina dug-
miklu menn að fá utan fyrirtækis-
ins. Og oft hafa hluthafarnir hlaup-
ið undir bagga, þegar greiðsluerfið-
leikar hafa verið og dregið að taka
Iaunin sín. E.t.v., á fólk erfitt með
að skilja að slíkt geti gerst en þannig
er það þegar menn leggja sig fram
um að koma hlutunum áfram og
njóta þess að leggja á sig erfiði til
þess að greiða úr hverjum vanda
sem að höndum ber, án aðstoðar
annars staðar frá.
formaður Drafnar, Böðvar Sigurðs-
son báru hitann og þungann af
stjórn verkstæðisins og flestir hlut-
hafanna lentu meira og minna í því
að stjórna einstökum verkum. Þeir
voru nánast allir við stjórnunarstörf
að einhverju leyti. Framkvæmda-
stjóri hefur verið Vigfús Sigurðs-
son, nema fyrstu árin að Páll V.
Daníelsson gengdi því starfi. Nú
hefur Guðjón Tómasson hag-
ræðingaráðunautur verið ráðinn
framkvæmdarstjóri.
ÞÁTTASKIL
Nú eru að verða nokkur þáttaskil
í starfsemi Drafnar að því er hlut-
hafana snertir. Ekki það að starfs-
seminni verði ekki haldið áfram,
heldur hitt að hluthafarnir, sem
stofnuðu fyritækið eru aldraðir
orðnir og sumir fallnir frá Uppi-
staðan í starfsmannaliði verður því
ekki lengur hópur eigenda. Hins
vegar er áhugi fyrir því að fyrirtæk-
ið haldi áfram að starfa og geti
vaxið og orðið sem flestum traustur
vinnuveitandi um ókomin ár.