Börn og menning - 2015, Blaðsíða 30
Börn og menning30
Tvær af sterkustu persónunum eru
Melanie og fröken Justineau. Sú síðarnefnda
er einnig kærkomin fyrir þær sakir að vera
hörundsdökk persóna í aðalhlutverki án þess
að kynþættir séu nokkurn tíma gerðir að
umtalsefni í sögunni, engu líkara en að
skipting mannfólks í þá sé ekki lengur til.
Það eina sem kemur upp um húðlit fröken
Justineau er tilbeiðslukennd aðdáun Melanie,
sem finnst kennslukonan það fallegasta sem
hún hefur séð:
Að vísu ber alltaf mikið á andliti fröken
Justineau, því það er svo dásamlegt
á litinn. Það er dökkbrúnt eins og
viðurinn í trjánum á regnskógamynd
Melanie, þessum sem fjölga sér með
fræjum sem spíra hvergi nema í öskunni
af skógareldum, eða eins og kaffið
sem fröken Justineau hellir í bolla úr
hitakönnunni sinni í frímínútum.
Húðin er bara dekkri og fagurlitari en
þetta tvennt, með fjölmörgum öðrum
litbrigðum, og þess vegna er eiginlega
ekki hægt að líkja henni við neitt. Það er
bara hægt að segja að hún sé jafn dökk
og húðin á Melanie er ljós. (16)
Goðsögunni af Pandóru, sem er að ýmsu
leyti hliðstæð sögu Biblíunnar af Evu, lýkur
á því að Pandóra opnar öskju sem Seifur
hefur gefið henni með því skilyrði að hún
opni hana alls ekki. Úr öskjunni streyma allar
plágur og sorgir heimsins, en eitt verður
eftir á botninum: vonin. Í Stúlkunni með
náðargjafirnar sleppir Melanie lausum öflum
sem flestir hefðu ráðið henni frá að koma
nálægt, en einnig þar situr einhvers konar
von eftir í lokin þó að heimurinn verði aldrei
samur.
Stúlkan með náðargjafirnar er spennandi,
hröð og vægðarlaus saga sem geymir
jafnframt ýmsar vangaveltur um mannlega
tilveru, siðferði og siðmenningu og Melanie
er mögnuð og óvenjuleg persóna sem
lesandinn gleymir varla í bráð. Það er sannur
fengur fyrir aðdáendur hvers kyns fantasíu-
og framtíðarsagna að fá bækur eins og þessa
þýddar á íslensku.
Höfundur er þýðandi