Morgunblaðið - 13.02.2021, Qupperneq 33

MINNINGAR 33
MORGUNBLAÐIÐ LAUGARDAGUR 13. FEBRÚAR 2021
✝ Ríkarður Jó-hannesson
fæddist í Flögu í
Þistilfirði 24. sept-
ember 1931. Hann
lést á Dvalar- og
hjúkrunarheimilinu
Nausti á Þórshöfn
5. febrúar 2021.
Foreldrar hans
voru Jóhannes Guð-
mundsson, f. 20.
febrúar 1890, d. 29.
október 1980, og Sigríður Gests-
dóttir, f. 28. júní 1893, d. 27.
október 1979. Systkini Ríkarðs:
Rósa Lilja, f. 1919, d 2012; Guð-
mundur Aðalbjörn, f. 1922, d.
1924; Björn Aðalmundur, f.
1926, d. 1949; Gestur, f. 1929, d.
1952; Þórhallur, tvíburabróðir
Ríkarðs, d. 1963, og Hjalti, f.
1932, d. 2015.
Árið 1954 hóf Ríkarður bú-
f. 2010. b) Jónína Ósk Hansen, f.
1988, hennar sonur er Ríkarður
Leó Ólafsson, f. 2008, sambýlis-
maður hennar Jónatan Gerlach.
c) Ragnhildur Ýr Björnsdóttir, f.
1992, hennar börn eru Kolbrún
Ósk, f. 2010, og Óliver Máni, f.
2014. d) Vilborg Björnsdóttir, f.
1994.
Ríkarður hóf störf hjá Vega-
gerðinni á Þórshöfn einungis
tólf ára gamall og vann hann þar
allan sinn starfsferil til sjötugs.
Árið 1954 hófu þau Sísí búskap í
Flögu og sinnti hann bústörfum
samhliða vinnu í Vegagerðinni
allt til ársins 1970 þegar fjöl-
skyldan fluttist til Þórshafnar.
Hann vann við snjómokstur og
vegalagnir, lengi vel sem veg-
hefilsstjóri og síðar verkstjóri
hjá Vegagerðinni. Hann var mik-
ill hestamaður og hélt lengi vel
hesta á Þórshöfn. Hann stundaði
einnig rjúpnaveiðar og lýsti
þeim veiðiferðum gjarnan á leik-
rænan og skemmtilegan hátt.
Útför Ríkarðs verður gerð frá
Þórshafnarkirkju í dag, 13. febr-
úar 2021, og hefst athöfnin kl.
14.
skap í Flögu með
Svanhildi Sigríði
Kristinsdóttur, allt-
af kölluð Sísí, f. 13.
mars 1931, d. 20.
ágúst 1993. Þau
giftust í Flögu 18.
ágúst 1962.
Árið 1969 tóku
þau í fóstur Rós-
björgu Stefáns-
dóttur, f. 18. nóv-
ember 1968.
Rósbjörg er frænka Ríkarðs í
móðurætt og ólu þau Sísí hana
upp sem sína eigin dóttur. Rós-
björg býr í Stjørdal í Noregi,
sambýlismaður hennar er
William Steele. Dætur Rós-
bjargar eru: a) Svanhildur Sig-
ríður Ríkarðs, f. 1985, eig-
inmaður hennar er Hjálmar Þór
Ingibergsson, þeirra börn eru
Lilja Rós, f. 2003, og Ingibergur,
Elsku afi, mikið sem ég á eft-
ir að sakna þín. Þú varst sá sem
kenndir mér að veiða, bæði á
stöng og að skjóta úr byssu. Þú
kenndir mér nafn á hverjum
einasta hól og hverri hæð og
hvað fjöllin í kring hétu. Bæði
þegar við vorum að labba eftir
rjúpu og þegar ég fékk að að
fara með þér í eftirlitsferðir í
vegagerðarbílnum.
Eftir því sem ég fór að eldast
náði ég mér í mann og leist afa
nú ekkert rosalega vel á það.
Enda að hans mati var enginn
nógu góður. En í heimsókn kom
ég með hann á Fjarðarveginn
og var hann ekki lengi að ná at-
hygli þar sem drengurinn var
hestamaður. Eftir þessa heim-
sókn var hann samþykktur og
kom afi nokkrar ferðir til okkar
í heimsókn á Akranes og alltaf
var farið í hesthúsið til að skoða
gripina og þeir teknir út. Og
jafnvel þó hann sæi illa í lokin
sagði hann alltaf: „Þó svo ég sjái
ekki, heyri ég taktinn.“ Eftir
nokkrar heimsóknir fór afi að
tala um að ég þyrfti nú að eign-
ast minn eigin hest og vildi afi
að ég gerði það í samráði við
tengdaföður minn sem hann
lýsti sem glæsilegum tamning-
ar- og reiðmanni. Hest fékk ég
og fékk hann nafnið Gjafar,
enda gjöf frá þér, elsku afi. Afi
hringdi á hverjum degi til að at-
huga hvernig gengi með Gjafar
og til þess að gefa mér ráð. Og
auðvitað til þess að athuga með
veðrið.
Afi elskaði barnabörnin sín
og voru þau alltaf það fyrsta
sem spurt var um í öllum okkar
samtölum. Og þegar ég spyr
börnin mín í dag hver sé þeirra
fyrsta minning um afa, þá er
það afi sitjandi með þau í fang-
inu, raulandi lag og þegar þau
voru farin að geta eitthvað sagt
var það fyrsta sem hann sagði
og kenndi þeim. Það var að
hann héti afi Rixi. Öll börn sem
komu í heimsókn kölluðu hann
afa Rixa og í dag eru þau sko
mörg börnin sem kveðja hann
afa Rixa.
Takk elsku afi fyrir allt sam-
an og kysstu ömmu frá mér. Við
sjáumst aftur seinna.
Svanhildur þín, Hjálmar,
Lilja Rós og Ingibergur.
Elsku afi.
Þegar við hugsum til þín og
förum í gegnum minningar þá
er okkur efst í huga minning
sem við barnabörnin og langafa-
börnin eigum öll sameiginlega.
Að sitja í fanginu á þér á meðan
þú ruggaðir okkur, raulaðir lag
og kenndir okkur vísur. Okkur
þótti svo gaman að koma í heim-
sókn til þín þegar við vorum litl-
ar og fá að gramsa í skápnum
þínum og skoða gamla hluti og
ljósmyndir á meðan þú eldaðir
fisk fyrir okkur. Eins og þú
gerðir í hvert skipti sem við
komum til þín frá því við vorum
litlar og þar til við vorum orðn-
ar fullorðnar.
Það er erfitt að trúa því að þú
sért farinn en við vonum að þú
hafir það betra núna og að þú
hafir fundið frið.
Takk elsku afi fyrir að
hringja reglulega til þess að at-
huga hvernig okkur gengi í líf-
inu, takk fyrir alla þá aðstoð og
stuðning sem þú veittir okkur
og takk fyrir að vera afi okkar.
Við elskum þig.
Við kveðjum þig einu sinni
enn á sama hátt og við gerðum
venjulega.
Bless og góða nótt afi.
Þín
Ragnhildur og Vilborg,
Kolbrún og Óliver.
Ég kynntist Rixa þegar ég
var fimm ára gömul og fór fyrst
til þeirra Sísíar í sveit í Flögu í
Þistilfirði.
Ég man vel eftir fyrsta deg-
inum, hann var sólríkur og fal-
legur, pabbi fór með mig í sveit-
ina. Eftir nokkra stund kvaddi
pabbi og ég varð eftir á tröpp-
unum. Ég var ósátt við að vera
skilin eftir og harðneitaði að
fara inn í bæinn, fór ekki inn
hvernig sem ég var dekstruð.
Þá voru nokkur fleiri börn í
sumardvöl í Flögu. Allir reyndu
að fá mig til að fara inn, til að
borða og skoða herbergið mitt.
En á tröppunum sat ég allan
daginn og fram á kvöld, skapið
var stórt þótt tátan væri lítil.
Loks kom Rixi heim eftir
langan vinnudag á vegheflinum.
Hann tók mig í fangið og þá var
björninn unninn. Hann sagði
mér sögur og söng fyrir mig
uppáhaldsbítlalagið sitt, „Óbaldí,
óbalda“ … eða þannig hljómaði
það í barnseyrunum. Ég kallaði
hann alltaf Nanna og ég var
Nanna-Gunna. Líklega hef ég
átt í erfiðleikum með r-in og s-
in. Ef hann var við vegavinnu í
nágrenni heimilisins þá kom
hann heim á heflinum á kvöldin.
Þá hljóp ég á móti honum og
fékk að fara inn í þetta risatæki
og keyra með honum heim. Ég
man sérstaklega eftir einum jól-
um sem ég dvaldi í Flögu hjá
Sísí og Rixa. Þá saumaði Sísí á
mig afar fallegan ljósbláan kjól
með fjaðrakraga, mér fannst ég
eins og prinsessa. Þá var ég
eina barnið hjá þeim. Auðvitað
var spenningurinn yfir pökkun-
um mikill og í einum þeirra
leyndist dýrindi sem ég á enn í
dag. Þetta var forláta bangsi á
hjólum, hann suðaði á gólfinu í
nokkra stund, stoppaði og lyfti
örmunum og smellti af mynd!
Mörg sumur var ég í Flögu
ásamt fleiri krökkum og systr-
um mínum.
Við sóttum kýrnar, sátum yfir
lambfénu á vorin, við áttum bú
við fjárhúsin þar sem fram voru
bornar dýrindis hnallþórur með
sóleyjum og fíflum. Það var líka
sérleg upphefð að fá að vera í
búrinu og snúa skilvindunni og
sjá rjómann verða til. Þá var líf-
ið einfalt og ljúft.
Eftir að ég varð fullorðin
héldum við alltaf sambandi.
Hann fylgdist með börnunum
mínum vaxa úr grasi og kom í
heimsókn þegar hann átti leið
hjá.
Dóttir mín, Ríkey, er skírð í
höfuðið á honum og ég gleymi
ekki hve mikla gleði það vakti.
Hann hafði mikið dálæti á nöfnu
sinni og þau spjölluðu oft sam-
an. Á meðan hann hafði heilsu
færði hann mér rjúpur í jóla-
matinn og þá fylgdu alltaf með
margar sögur úr rjúpnaleið-
öngrum.
Síðastliðið ár var ég svo lán-
söm að vera í nágrenni við hann
og reyndi að létta honum lund-
ina og lífið á erfiðum tíma. Síð-
asta sinn sem ég heimsótti hann
í vetur var kalt úti og ég kom
vettlingalaus og handköld. Þá
tók hann mínar hendur í sínar
og sagði: „Ertu komin, elsku
barnið mitt,“ og blés hlýju í
kalda fingurna.
Nú ertu farinn í sumarlandið,
fóstri minn, ég þakka þér allt
gott. Þitt skarð verður aldrei
fyllt.
Guðrún Helga
Sigurðardóttir.
Elsku nafni. Ég fyllist alltaf
miklu þakklæti þegar ég hugsa
til þín. Þú hafðir á mér óbilandi
trú og þreyttist ekki á gera mér
það ljóst að í þínum augum gæti
ég allt sem ég ætlaði mér. Takk
fyrir að trúa á mig, alltaf.
Ég fékk að hafa þig svo lengi
nafni minn, það eru mikil for-
réttindi. Fyrst um sinn kallaði
ég þig afa, því mínir fóru langt
um aldur fram, en svo fannst
mér sérstakt og einkennandi
fyrir okkar vináttu að þú værir
nafni minn. Þannig ávörpuðum
við alltaf hvort annað. Aldrei
með skírnarnafni, heldur notuð-
um þennan gamalkunna og hlý-
lega sameiningartitil: „Nafni/
Nafna“. Við hringdumst reglu-
lega á til að ræða daginn og
veginn, þú vildir ólmur fá veiði-
sögur þegar ég sagði þér að ég
væri farin á gæsaskytterí og
þegar ég fór í nám til Long-
yearbyen hafðir þú orð á því að
verst þætti þér að komast ekki
með til að verja mig gegn hugs-
anlegri ísbjarnaárás.
Stuðningur þinn kom fram
bæði í orðum og æði og með
virðingu og væntumþykju kveð
ég þig í síðasta sinn.
Þanki minn fyllist þakklæti,
þeyr blæs kærleik í hjarta.
Saddur þú tekur þinn sess og sæti,
í sumarlandinu bjarta.
(RJ)
Vertu blessaður og sæll,
Nafni minn.
Ríkey Júlíusdóttir.
Hann Rixi vinur minn. Vin-
skapur sem spannar hátt í hálfa
öld. Frá því ég var nánast
kornabarn og þar til við kvödd-
umst í síðasta sinn síðasta sum-
ar.
Ein af mínum fyrstu minn-
ingum var þegar við vorum uppi
í hesthúsi. Hann og afi minn og
ég. Ég var líklega 2-3ja ára. Það
var aftakaveður og varla sást út
úr augum og ekki auðvelt fyrir
smágutta að vaða skafla sem
voru mun hærri en hann sjálfur.
En hann Rixi vinur minn tók
mig á bakið á sér og bar mig
alla leið á Sólvelli í gegnum
óveðrið og skaflana.
Þegar ég bjó í Svíþjóð þá
sendi hann mér pakka reglu-
lega. Það var alltaf spennandi
en innihaldið var alltaf það
sama, íslenskt súkkulaði.
Ein af mínum stoltustu
stundum sem barn tengist hon-
um Rixa. Þeir félagar hann og
afi höfðu verið að heyja og þeg-
ar sótt var á eitt túnið þurfti að
keyra í gegnum Þórshöfn.
Nema hvað hann Rixi lét mig
keyra dráttarvélina í gegnum
þorpið með vagn aftan í. Ég var
líklega 11-12 ára. Hann auðvitað
stóð við hliðina, tilbúinn að
grípa inn í sem þó gerðist ekki
þörf. En mikið óskaplega var ég
stoltur og upp með mér að fá
svona mikið traust og merkilegt
verkefni.
Í grunninn er ég þakklátur
fyrir að hafa kynnst honum. Að
hafa fengið að bralla allskyns
með þeim félögum honum og afa
mínum og að hafa alltaf upplifað
kærleika og hlýju frá honum
Rixa vini mínum. Takk fyrir mig
og hvíldu í friði, kæri vinur.
Emil Þór (barnabarn
Dodda og Lóu).
Ríkarður
Jóhannesson Ástkær eiginkona mín, móðir, amma
og systir,
SÓLVEIG ÞÓRA JÓNSDÓTTIR,
Breiðagerði 17a, Vogum á
Vatnsleysuströnd,
lést á Landspítalanum við Hringbraut
laugardaginn 6. febrúar.
Útförin fer fram frá Lindakirkju föstudaginn 19. febrúar
klukkan 14.
Hólmgrímur Rósenbergsson
H. Daníel Snær Hólmgrímsson
Sara Lillý Hólmgrímsdóttir
Rósenberg Hólmgrímsson
Petra Hólmgrímsdóttir
og systkini hinnar látnu
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Frímann & hálfdán
Útfararþjónusta
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Sími: 565 9775
www.uth.is
uth@uth.is
Cadillac 2017
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi, langafi
og langalangafi,
GUNNAR JÓHANNESSON
rafeindavirki,
lést á heimili sínu í Seattle í Bandaríkjunum
laugardaginn 30. janúar.
Jarðarförin fór fram þar í kyrrþey. Minningarathöfn verður haldin
síðar. Blóm og kransar eru vinsamlega afþökkuð en þeim sem
vilja minnast hans er bent á Flugbjörgunarsveitina í Reykjavík.
Sandra Gunnarsdóttir Pétur Hallgrímsson
Birgir Jóhannesson Svava Björg Jóhannesson
Haukur Jóhannesson Lisa McKeirnan
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabarn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
GESTUR GUÐMUNDSSON,
rafvirki og söngvari
frá Gullbringu, Svarfaðardal,
Melabraut 7, Blönduósi,
lést á Sjúkrahúsinu á Akureyri 3. febrúar.
Hann verður jarðsunginn frá Grensáskirkju föstudaginn
19. febrúar klukkan 11 að viðstöddum ættingjum og vinum.
Sigrún Sigurðardóttir
Guðbjörg Gestsdóttir Daníel Magnússon
Anna Rósa Gestsdóttir Eiríkur Halldór Gíslason
G. Sunna Gestsdóttir Héðinn Sigurðsson
Eyþór Ingi Sigrúnarson Kärstin Irene Trygg
barnabörn og barnabarnabörn
Elskuleg móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
JÓNA KRISTÍN ÓLAFSDÓTTIR,
lést á hjúkrunar- og dvalarheimilinu Höfða,
Akranesi, þriðjudaginn 9. febrúar.
Útförin fer fram frá Akraneskirkju föstu-
daginn 19. febrúar klukkan 13.
Í ljósi aðstæðna verða aðeins nánustu aðstandendur og vinir
viðstaddir útförina en streymt verður frá vef Akraneskirkju,
www.akraneskirkja.is.
Ólafur Rúnar Guðjónsson Hrafnhildur Geirsdóttir
Valur Þór Guðjónsson Hulda Björg Birgisdóttir
Bryndís Ólöf Guðjónsdóttir Júlíus Pétur Ingólfsson
Smári Viðar Guðjónsson Sara Margrét Ólafsdóttir
Garðar Heimir Guðjónsson Kristín Líndal Hallbjörnsdóttir
Hugrún Olga Guðjónsdóttir Gústav Adolf Karlsson
Kristín Mjöll Guðjónsdóttir Baldvin Bjarki Baldvinsson
og fjölskyldur
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, bróðir
og afi,
GUÐMUNDUR KRISTINSSON
skipstjóri,
lést á heimili sínu mánudaginn 8. febrúar.
Hann verður jarðsunginn frá Vídalínskirkju
föstudaginn 19. febrúar klukkan 13.
Allir eru hjartanlega velkomnir svo lengi sem pláss leyfir.
Þeim sem vilja minnast hans er bent á Umhyggju - félag
langveikra barna.
Hlekk á streymi er hægt að nálgast á mbl.is/andlat.
Olga Gunnarsdóttir Pétur Smári Richardsson
Kristinn Þór Guðmundsson Friðrikka Auðunsdóttir
Erlendur G. Guðmundsson Hildur Brynja Sigurðardóttir
Sigurborg Kristinsdóttir Kári Valvesson
og afabörn