Morgunblaðið - 10.06.2021, Síða 59

MINNINGAR 59
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 10. JÚNÍ 2021
Sálm. 14.2
biblian.is
Drottinn horfir á
mennina af himnum
ofan til þess að sjá
hvort nokkur sé
hygginn, nokkur
sem leiti Guðs.
✝
Katrín Krist-
jánsdóttir
fæddist 14. maí
1926 á Hæli í
Gnúpverjahreppi.
Hún lést á hjúkr-
unarheimilinu
Fossheimum á Sel-
fossi 26. maí 2021.
Foreldar hennar
voru Guðmunda
Þóra Stefánsdóttir
húsfreyja í Geira-
koti, f. 1.1. 1901, d. 5.12. 1995,
og Kristján Þórður Sveinsson
bóndi í Geirakoti, f. 5.9. 1891,
d. 2.8. 1990. Systkini Katrínar
eru: Sveinn, f. 1925, d. 2015;
Stefán, f. 1927, d. 1970; Sig-
rún, f. 1929; Steinþór, f. 1931,
d. 2021; Ólafur, f. 1949.
Fjölskyldan fluttist að
Geirakoti í Sandvíkurhreppi
árið 1929 og þar ólst Katrín
upp. Þann 29.12. 1951 giftist
Katrín eiginmanni sínum Gud-
mund Aagestad, frá Gjerstad í
arsson, dóttir þeirra er Ylfa.
Sonur Halldóru er Atli Egg-
ertsson, eiginkona hans er
Linda Ósk Högnadóttir, börn
þeirra eru Ásgeir Jaki, Högni
Jökull og Katla Lind. Fyrir átti
Atli synina Arnþór Ósmann og
Hrannar Örn. c) Anna Gína
Aagestad, f. 1966, eiginmaður
hennar er Guðmundur Árni
Bjarnason. Börn þeirra eru
Bjarni Ævar, sambýliskona
hans er Margrét Vala Guð-
mundsdóttir, barn þeirra er
Lúna Sif. Sif, sambýlismaður
hennar er Sigurður Þór Arn-
arson, sonur Sifjar er Guð-
mundur Árni Arnþórsson.
Katrín og Gudmund hófu
búskap í Noregi. Þau fluttustu
til Íslands árið 1957 og bjuggu
lengst af á Birkivöllum 25 á
Selfossi. Katrín vann aðallega
verslunarstörf. Hún tók virkan
þátt í félagsstörfum, má þar
nefna Skógræktarfélag Árnes-
inga, Samkór Selfoss og Félag
eldri borgara á Selfossi.
Starfsfólk Fossheima á Sel-
fossi fær þakkir fyrir góða
umönnun og hlýju.
Útför Katrínar hefur farið
fram í kyrrþey að ósk hinnar
látnu.
Noregi, f. 7.6.
1928, d. 13.10.
2017. Foreldrar
hans voru Aanon
Aagestad, f. 3.8.
1884, d. 5.1. 1967,
og Gurine Aa-
gestad, 15.10.
1886, d. 14.5. 1938.
Börn þeirra eru: a)
Munda Kristín Aa-
gestad, f. 1952, var
gift Gunnari Leifi
Þórðarsyni. Börn þeirra eru
Guðmundur Þór, sambýliskona
hans er Ragnheiður Ragn-
arsdóttir, börn þeirra eru El-
ínborg og Kristín. Þórður.
Katrín. b) Roar Aagestad, f.
1955, eiginkona hans er Hall-
dóra S. Ásgeirsdóttir. Börn
þeirra eru Helena Aagestad,
sambýlismaður hennar er Dag-
ur Hjartarson, börn þeirra eru
Dagbjört og Fróði. Aníta
Aagestad, sambýlismaður
hennar er Jóhann Smári Gunn-
Elsku amma mín. Þá ertu
farin í ferðina fögru sem þú
hefur svo oft talað um, með
dulúð og jafnvel spennu í rödd-
inni.
Minningarnar hrannast upp í
huga mér á þessari kveðju-
stund, og þær eru allar góðar.
Ég get svifið inn í stofuna á
Birkivöllunum, ég heyri þig
raula í eldhúsinu, það skrjáfar í
dagblaðinu hans afa og pípu-
lyktin blandast við matarilm-
inn. Kórsöngur í útvarpinu.
Þetta var hamingjustaður.
Þú varst amma sem gafst
svo mikið af þér til okkar
barnabarnanna. Þú nenntir að
sitja með okkur tímunum sam-
an og spila, lita, syngja og spila
á píanóið. Við fórum í fjöruferð-
ir og berjamó, fengum að skoða
slæðurnar þínar og kíkja í
skartgripaskrínið.
Þegar ég var orðin eldri sát-
um við gjarnan saman í stof-
unni og spjölluðum um heima
og geima. Þú hafðir unun af
því að rifja upp æsku þína og
lýstir nákvæmlega hvernig
húsakynni ykkar voru í Geira-
koti, þar sem moldargólf voru
undir rúmunum, en samt var
alltaf svo gaman og mikið fjör.
Sennilega er einna eftirminni-
legust sagan af því þegar þú
fannst 10 krónur á götunni,
keyptir fyrir þær happdrætt-
ismiða og vannst á hann nýjan
bíl, og það viku eftir að þú
fékkst bílprófið!
Og alltaf, alveg fram á síð-
asta dag, fylgdist þú með fólk-
inu þínu, mundir alla afmæl-
isdaga og sýndir lífi og störfum
okkar barnabarna þinna mikinn
áhuga. Og barnabarnabörnin
voru þér ekki síður kær. Á 93
ára afmæli þínu fórst þú í elt-
ingaleik við eins og hálfs árs
gamla dóttur mína, ég veit ekki
hvor ykkar skemmti sér betur,
þú eða hún. Við spjölluðum oft
saman í síma, og þá dugði ekk-
ert minna en að taka kvöldið
frá, því símtölin voru löng og
skemmtileg. Þú varst amma
mín en líka vinkona mín. Svo
skemmtileg, umhyggjusöm,
hláturmild og lífsglöð.
Og nú er komið að brottför,
enda var ævin orðin löng, síð-
asta árið var þungt í róðri og
þú tilbúin til að kveðja þennan
heim og sigla inn í Sumarland-
ið. Þú sagðir mér að þar væru
allir eins og þegar þeir voru
upp á sitt besta. Svo ég geri
ráð fyrir að afi hafi beðið þín,
fjallmyndarlegur með glott á
vör, og tekið á móti sinni geisl-
andi fögru konu, þið bæði með
glampa í augunum. Þannig
mun ég minnast þín amma
mín, með glampann í augun-
um.
Takk fyrir allt.
Þitt barnabarn,
Helena.
Elsku amma. Mikið sem ég á
eftir að sakna þín. Í staðinn
fyrir söknuð er kannski betra
að tala um þakklæti, því ég er
þakklát fyrir svo margt. Þakk-
lát fyrir þig. Þakklát fyrir alla
hversdagslegu hlutina sem eru
svo ótrúlega merkilegir þegar
ég horfi til baka.
Þú dróst fram möndlukökur
með bleiku kremi, kex og suðu-
súkkulaði úr öllum mögulegum
skápum fyrir okkur krakkana.
Það var mikill hasar í eldhúsinu
hvort sem það var sláturgerð
eða troðfullar sultukrukkur upp
um allt eldhús. Þú varst líka á
níræðisaldri en samt komin upp
á eldhúsbekkinn því það bara
varð að þurrka af efri skáp-
unum. Það fylgdi þér mikill
kraftur, dugnaður og það var
mikið líf í kringum þig. En á
sama tíma var alltaf friðsælt að
koma á Birkivellina. Það var
friðsælt að sitja með þér og
læra að prjóna og það var frið-
sælt þegar þú settir plötuna
með píanótónlistinni á fóninn
og nuddaðir á mér tásurnar því
ég gat ekki sofnað. Það var
friðsælt að sitja hjá þér og
fletta í gegnum vel skrásett
myndaalbúmin og lesa ná-
kvæmar lýsingar á því hverjir
voru á myndunum og hvað
hafði verið í gangi. Það var
friðsælt að kíkja á jarðarberin
og gulræturnar í garðinum og
fá að gæða sér á uppskerunni
með skítuga fingur og glotta
með þér. Ég man eftir sama
glottinu þegar við spiluðum
púkk á jólunum og þú áttir það
til að kíkja óvart á spilin hjá
næsta manni. Það var friðsælt
að gleyma stað og stund með
þér á Birkivöllunum því við
gátum alltaf fundið okkur eitt-
hvað að grúska í, gömul frí-
merki frá Noregi, allar mynd-
irnar sem þú málaðir og
rósirnar í garðinum sem þú
hugsaðir svo vel um. Svo líður
mér eins og endurnar á tjörn-
inni hafi verið orðnar ofaldar
því í minningunni áttum við
ótal stundir þar á bakkanum,
hlið við hlið að gefa þeim
brauð.
Friðsældin fylgdi þér alla
leið upp á Fossheima þar sem
ég naglalakkaði þig og við
spjölluðum lífið og tilveruna.
Þér tókst að gera hversdaginn
svo merkilegan og í dag á ég
óteljandi minningar sem ylja.
Takk fyrir allt, amma.
Katrín Aagestad
Gunnarsdóttir.
Katrín
Kristjánsdóttir
✝
Helga Her-
móðsdóttir
fæddist þann 10.
júní árið 1925 á
Þernunesi við
Reyðarfjörð. Hún
lést á hjúkrunar-
heimilinu Grund
14. janúar 2021, 95
ára gömul.
Hún var þriðja í
röðinni af tólf
börnum hjónanna
Hermóðs Guðnasonar frá Vet-
urhúsum í Hamarsdal og Ingi-
bjargar Bjarnadóttur frá Hall-
bjarnarstöðum í Skriðdal.
Eldri systkini Helgu voru þau
Herdís og Haukur og yngri
systkinin eru þau Hörður,
Hrefna, Héðinn, Hulda Mar-
grét, Hróar, Hringur, Halla,
Hermann og Hrefna yngri. Að-
eins þau Hringur og Hrefna
yngri lifa systur sína.
Helga fluttist snemma ásamt
fjölskyldunni að Mjóeyri við
Eskifjörð en bjó flest sín upp-
vaxtarár á Hólmum og Fram-
nesi við Reyðarfjörð.
Helga fluttist til Reykjavík-
ur rétt um tvítugt. Þar kynnt-
ist hún Guðmundi Sigurðssyni
húsasmíðameistara, f. 1913, og
opinberuðu þau trúlofun sína á
aðfangadegi árið 1946 og
gengu í hjónaband 20.4. 1949.
Þau eignuðust einn son, Örn,
og bjuggu flest sín hjúskap-
arár á heimili sínu við Bar-
ónsstíg 18 í Reykjavík. Þau
slitu síðar sambúð.
Helga eignaðist
tvo syni: 1) Örn
Guðmundsson,
stýrimaður og
skipstjóri, f. 21.4.
1948, d. 25.3. 2018.
Örn var í sambúð
með Jóhönnu
Hrefnu Hólm-
steinsdóttur hjúkr-
unarfr. Þeirra
einkadóttir Guðný
Arnardóttir hjúkrunarfræð-
ingur, f. 1974, áður í sambúð
með Jóni Andra Sigurðarsyni
tölvunarfræðingi, f. 1972,
þeirra sonur Elvar Örn Jóns-
son háskólanemi, f. 1995, Þau
slitu sambúð. Guðný er gift
Ragnari Loga Magnasyni
lækni, f. 1970, þeirra börn Jó-
hann Hrafn stúdent, f. 2001,
Katrín María, f. 2006, og Íris
María, f. 2007. 2) Níels Níels-
son, f. 1959, hans kona Stein-
unn Guðrún Harðardóttir,
þeirra synir Hörður Óli, f.
1986, Níels Arnar, f. 1989, og
Kjartan Helgi, f. 1995.
Helga var húsmóðir og vann
ýmis önnur störf á sinni starfs-
ævi, bæði í Reykjavík og um
nokkurt skeið á Seyðisfirði og
þá aðallega við saumaskap.
Hún var fagurkeri og pjattrófa
með stórt skap, hjarta úr gulli
og ævinlega höfðingi heim að
sækja.
Útför hennar fór fram í
kyrrþey 26. janúar 2021.
Og þannig týnist tíminn …
Í byrjun árs fylgdi ég flottu
og frábæru ömmu minni Helgu
Hermóðsdóttur síðasta spölinn.
Hún lést á hjúkrunarheimilinu
Grund fimmtudaginn 14. janúar
sl., 95 ára gömul. Sagt er að
hverjum þyki sinn fugl fagur og
allt það, en það verður ekki af
ömmu minni tekið að hún var
einstaklega eftirminnilegur og
skemmtilegur karakter … og já
sérlega glæsileg kona. Amma
var fædd og uppalin á Aust-
fjörðum, ein tólf systkina og
þriðja elst. Hún flutti undir
stríðslok til Reykjavíkur og bjó
þar að mestu eftir það, fyrir ut-
an nokkur ár á Seyðisfirði þar
sem ég dvaldist einnig sem
barn eitt skólaár og gekk m.a. í
sunnudagaskólann í „Bláu
kirkjunni“. Þaðan á ég góðar
minningar, enda borin á hönd-
um hennar og alúð, verandi
eina barnabarnið hennar í 12
ár. Hún var yndislega snúðugur
persónuleiki, hvöss ef til þurfti
og sérlega hnyttin og orðhepp-
in og hélt hún þessum eigin-
leikum allt til loka þó svo minn-
ið færi þverrandi og líkamlegt
heilsufar hnignandi. Þá brást
það aldrei í neinni heimsókn að
hún kæmi manni til að skella
upp úr með hárbeittum tilsvör-
um og skipti þá engu þótt hún
væri í sínum huga stödd á öðr-
um aldarfjórðungi en við hin.
Margar eru sögurnar og minn-
isstæð tilsvörin. Minnisleysið
var svo mögulega blessun þeg-
ar eldri sonur hennar Örn,
pabbi minn, lést árið 2018,
langt um aldur fram. Ég kallaði
hana ömmu pæju þegar ég var
lítil og var það ekki að ástæðu-
lausu því hún var pjattrófa
fram í fingurgóma og var auk
þess andlitsfríð og sérlega hár-
prúð. Rauður varalitur, lakk-
aðar neglur og háir hælar er í
mínum huga hennar vörumerki
ef svo má að orði komast. Ég
sakna hennar mikið um leið og
ég er þakklát fyrir að hún hafi
fengið hvíld, fyrir löngu orðin
södd af lífsins byrði. Ég er ekki
síður þakklát fyrir að hafa
fengið að kveðja hana á dán-
ardaginn. Ég hafði verið hjá
henni skömmu áður þennan
dag og við ræddum lífið og til-
veruna og leiðina okkar allra,
hún sagði mér að vera ekki að
eyða tíma í að heimsækja sig,
nóg væri nú að gera hjá okkur
yngra fólkinu. Ég kyssti hana á
ennið og sagði að mér þætti
vænt um hana og hún kvaddi
mig með fallega brosinu sínu
eftir að ég sagði; sjáumst eftir
helgina amma mín. Heimsókn-
irnar verða ekki fleiri að sinni,
góða ferð og hvíl í friði. Þín
ömmustelpa,
Guðný
Arnardóttir.
Helga
Hermóðsdóttir
✝
Sigurður Sam-
úelsson fædd-
ist 14. október
1927 á Akureyri.
Hann lést á
hjartadeild Land-
spítalans 29. maí
2021.
Foreldrar hans
voru Samúel
Kristbjarnarson,
Stapaseli, Mýra-
sýslu, f. 4. október
1892, d. 21. júní 1972, og
Svava Sigurðardóttir, Ystuvík,
Svalbarðsströnd, f. 7. júlí
1901, d. 7. júlí 1994.
Sigurður var næstelstur sex
systkina, en þau voru: Ásgeir,
f. 1926, d. 1. ágúst 1995, Krist-
ín, f. 1931, Guðrún, f. 6. apríl
1995. Sigurður á tvö börn með
eiginkonu sinni, Guðrúnu Lilju
Jónsdóttur: Katrínu, f. 2001,
og Nóa, f. 2006.
Sigurður hóf störf í fyrir-
tæki föður síns á Akureyri 16
ára gamall. Skömmu eftir tví-
tugt hóf hann nám í Loft-
skeytaskóla Íslands og lauk
þaðan prófi 1948. Hann var
lengst af loftskeytamaður á
togaranum Jörundi frá Ak-
ureyri eða í níu ár. Eftir það
starfaði hann á Póststofunni
á Akureyri frá 1958 til 1962,
en síðan á Tollpóststofunni í
Reykjavík, þá sem fulltrúi,
frá 1967. Hann varð fyrsti
útibússtjóri póstsins í Ármúla
frá 1. maí 1984 til 1. sept-
ember 1986. Sama ár var
hann skipaður skrifstofustjóri
Póststofunnar og gegndi því
embætti allt til starfsloka ár-
ið 1997.
Útför Sigurðar fer fram frá
Áskirkju í dag, 10. júní 2021,
klukkan 13.
1933, Viðar, f. 20.
maí 1934, d. 14.
febrúar 2014, og
Kristján Björn, f.
4. nóvember 1935,
d. 16. júní 2004.
Eftirlifandi eig-
inkona Sigurðar
er Edda Ögmunds-
dóttir, f. 14. októ-
ber 1932 á Dalvík.
Sigurður og Edda
gengu í hjónaband
13. maí 1954. Þau eignuðust
þrjá syni: Jarl, f. 1954, d.
1958, Kristján, f. 1958, og Sig-
urð, f. 1970.
Kristján hefur lengst af bú-
ið í Danmörku. Börn hans eru:
Sarah Björg, f. 1986, Siggi C.,
f. 1993, og Signe Marie, f.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið,
og þín er liðin æviönn,
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
Þín vinartryggð var traust og föst
og tengd því sanna og góða,
og djúpa hjartahlýju og ást
þú hafðir fram að bjóða.
Og hjá þér oft var heillastund,
við hryggð varst aldrei kenndur.
Þú komst með gleðigull í mund
og gafst á báðar hendur.
Svo vinur kæri vertu sæll,
nú vegir skilja að sinni.
Þín geta máttug verndarvöld
á vegferð nýrri þinni.
Með heitu, bljúgu þeli þér
ég þakka kynninguna,
um göfugan og góðan dreng
ég geymi minninguna.
(Höf. ók.)
Í dag kveðjum við góðan vin
okkar og samstarfsmann til
margra ára, hann Sigga Sam.
Okkar starfsvettvangur var
hjá Pósti og síma og sinntum
við þar ýmsum störfum.
Siggi tók virkan þátt í Póst-
mannafélaginu og var áhuga-
samur, virkur og drífandi í öllu
sem hann tók sér fyrir hendur.
Fyrir löngu keypti félagið jörð
austur í sveit með gömlum
burstabæ, Rauðaberg, sem ætl-
aður var sem orlofshús fyrir
póstmenn og fjölskyldur þeirra.
Bærinn þurfti töluverðrar
hressingar við og var því stofn-
aður hópur innan félagsins til
að taka til hendinni, sinna við-
haldi og endurbótum og koma
bænum í stand.
Farið var bæði vor og haust
í þessar ferðir okkar og smám
saman var bænum komið í
nokkuð gott stand. Siggi var
einn af Rauðabergshópnum.
Hann lá ekki á liði sínu. Hann
var ævinlega hress, glaður og
vinnusamur og gott og gaman
að spjalla þegar dagur var að
kvöldi kominn. Við gróður-
settum tré, máluðum úti sem
inni, gerðum við það sem
þurfti. Settum upp sturtu og
fleira. Siggi hafði góða nær-
veru og mikinn húmor. Hann
sá oft spaugilegu hliðarnar og
gerði gjarnan grín að hlutum
og aðstæðum. Hann var svo
sannarlega góður félagsskap-
urinn. Þetta voru yndislegir
tímar.
Að leiðarlokum er okkur efst
í huga söknuður og þakklæti
fyrir áralanga vináttu, dreng-
skap og samskipti sem aldrei
bar skugga á. Við vottum Eddu
og fjölskyldu hans innilega
samúð.
Fyrir hönd okkar Rauða-
bergshópsins,
Lea
Þórarinsdóttir.
Sigurður
Samúelsson