Skólablaðið - 01.02.1978, Blaðsíða 21

Auk þess sem ég hvet menn til að koma, vil benda á, að við bjóð-
um öllum, sem vilja, að gerast félagar í klúbbnum gegn vægu gjaldi.
Að vera félagar veitir mönnum auk verulegs afsláttar á jazzkvöldum
10% afslátt á plötum í Faco.
Það, sem við stefnum að, er að verja þeim peningum, sem okkur safn-
ast, til að fá til landsins erlenda hljóðfæraleikara, en slíkt kostar
morð fjár og er eingöngu kleift, ef jazzfólk sameinast um áhugamál sitt.
Benda má á, að í Danmörku er starfandi félagsskapur, sem á heima í húsi,
er kallað er Montmartre (kennt við götu (hverfi) 1 París, þar sem fyrr
á árum var mjög aktívt jazzlíf). Þar er framinn international jazz
(einnig í París áður) og það, sem þeir bjóða upp á - guð minn almátt-
ugur, maður verður beinlínis grasnn af öfund. Nöfn eins og Dissy, Gill-
espie, Dexter Gordon, Stan Getz og Mac Roach auk fjölmargra frábærra
jazzleikara frá Norðurlöndunum. Þar er opið alla daga nema sunnudaga.
Þetta er draumurinn - og hann skal rætast.
Þessi mynd er tekin í Norræna húsinu á slagverkskonsert sem
Jazzvakning hélt í samvinnu viö Áskel Másson. Allt efni var samiö
af Áskeli og var þetta frumflutningur á meiri hluta efnisins. Seð
frá vinstri (sjá mynd hér til hægri) eru Áskell Másson, Reynir Sig-
urðsson og Guðijiundur Steingrímsson.
Friedrich
von
Lindenau
Hugsið ykkur,
að enskukennarinn ykkar ----
kæmi sprangandi inn
með bækur undir hendinni
á svörtum lakkskóm
með gleðiblik í augum,
rifi sig úr buxunum
og stæði bísperrtur
á hnésíðu,
rauðröndóttu nærskjóli
i svörtum gamaldags
herrasokkaböndum
og svörtum
baðmullarsokkum
en gráloðnir fótleggir
og gljáandi lakkskór
svifu skyndilega
i fjörugum þjóðdansi
frá Monadhliath
í skosku Hálöndunum,
(reyndar væri þetta
hópdans)
og kátínan skini
úr augum hans.
Já, sannarlega er þetta
brjáluð veröld.
(1977)
Eftirmáli þýðanda:
Þetta nýjasta meistaraverk von Lindenaus
rakst ég nýlega á í (Der Spiegel) og gat
ekki stillt mig um að snara því lauslega
yfir á móðurmálið.
Kvæðið er ort í virðingarskyni við ensku-
kennara skáldsins í Heidelberg. Sá góði
maður hefur hins vegar misskilið kveðskap-
inn og hafði, er síðast fréttist, höfðað
meiðyrðamál á hendur skáldinu.
Marga refilstigu mega þjónar listagyðjunnar
feta í þessu lífi.
(Þýðandi, N.N.)
Eramhald: Franz Kafka
Bréfið er aukinheldur tilraun til að grafast fyrir rætur sektarkenndarinnar.
Kafka ásakar föðurinn um að hafa þegar í bernsku kúgað son sinn með sínum óskilj-
anlega mætti, valdi og kröfum. Afleiðing þvilíks uppeldis var veiklyndi, skortur
á sjálfstrausti og eilíf sektarkennd. Öllum undankomúleiðum, sér í lagi hjúskap-
aráætlunum, var frá því fyrsta lokað. En engin skynsamleg innsýn í sálarlífið
leysir Kafka undan sektarkenndinni og hatrinu á föðurnum. Þemið um sekt einstak-
lingsins og valdaleysi hans andspænis yfirvöldunum er og verður miðkjarni alls,
sem Kafka skrifaði.
Þ.
BROT ÖR HAMSKIPTUNUM 1 ÞÝÐINGU
HANNESAR PÉTURSSONAR.
„Við verðum að gera tilraun til að losna við þessa ókind," sagði systirin
og beindi nú orðunum eingöngu til föður síns, því móðir hennar heyrði ekkert
gegnum hóstakviðuna, „hún drepur ykkur bæði, ég sé það fyrir. Þegar maður verður
að þræla svona eins og við gerum öll, þá er ekki hægt að afbera þetta eilífa
kvalræði heima á heimilinu. Ég geri það ekki lengur." Og hún brast í svo
óstöðvandi grát, að tárin flæddu niður yfir andlit móður hennar, og hún strauk
þau burtu þaðan með vélrænum handahreyfingum. „En væna mín," sagði faðir Gregors
brjóstgóður og óvenjulega skilningsríkur, „hvað eigum við að gera?"
Dóttir hans yppti bara öxlum til merkis um það ráðaleysi, sem hafði hertekið
hana meðan hún grét, andstætt þeirri ákveðnu afstöðu, sem hún hafði haft fyrir
stundu.
,|Ef hannskildi okkur," sagði faðirinn hálft í hvoru spyrjandi; systir Gregors
hristi ákaft höndina í miðri gráthviðunni til merkis um, að það væri algerlega
óhugsandi.
„Ef hann skildi okkur," endurtók faðir
Gregors, og sem hann lagði aftur augun,
drakk hann í sig þá sannfæringu dóttur
sinnar, að slíkt kæmi ekki til mála,
„þá væri ef til vill hugsanlegt, að
komast mætti að samkomúlagi við hann.
En eins og nú er -" „Burt verður hann,"
kallaði systirin, „og það er eina leið-
in, pabbi. Þú verður bara að reyna að
uppræta þá tilhugsun, að þetta sé Gregor.
Hin raunverulega ógæfa okkar er einmitt
sú að hafa trúað því svona lengi. En
hvernig getur þetta verið Gregor? Ef
þetta væri Gregor, hefði hann fyrir
löngu skilið, að ómögulegt er fyrir
fólk að búa undir sama þaki og svona
dýr, og væri horfinn sjálfkrafa. Þið
ættuð þá engan son og ég engan bróður,
en við gætum lifað lífinu áfram og
haldið minningu hans í heiðri. En
þetta dýr ofsækir okkur, eins og nú er,
flæmir burt leigjendurna, ætlar aug-
sýnilega að leggja undir sig alla íbúð-
ina og láta okkur gista á götunni. Kafka ásamt Felice Bauer sumarið 1917.
Sjáðu nú, pabbi," æpti hún allt í einu
upp, „hann er byrjaður aftur.'"