Morgunblaðið - 08.07.2021, Blaðsíða 55

MINNINGAR 55
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 8. JÚLÍ 2021
✝
Kjartan Guð-
brandur Magn-
ússon fæddist í
Reykjavík 17. nóv-
ember 1927. Hann
lést 21. júní 2021.
Móðir hans var
Júlíana Oddsdóttir
húsmóðir, f. 26.6.
1904, d. 19.3. 1980.
Faðir hans var
Magnús Guðbrands-
son fulltrúi, f. 4.1.
1896, d. 23.10. 1991. Alsystir
Kjartans er Katrín Guðrún, f.
5.9. 1934. Hálfbróðir samfeðra
var Kristinn, f. 2.6. 1922, d. 28.2.
2003. Eiginkona Kjartans var
Snjólaug Sveinsdóttir tann-
læknir, f. 17.7. 1928, d. 24.2.
1986.
Börn þeirra eru: 1) Sveinn
barnalæknir, f. 13.2. 1951. Maki
er Lára Pálsdóttir félagsráð-
gjafi, f. 25.10. 1952. Börn þeirra
eru: a) Snjólaug, f. 1973, b)
Nám og störf: Kjartan ólst
upp í Reykjavík. Stúdent frá MR
1947. Cand. med. frá HÍ 1954.
Almennt lækningaleyfi á Íslandi
1955 og í Svíþjóð 1956. Sérfræð-
ingsleyfi í kvensjúkdómum og
fæðingarhjálp 1959 og í hand-
lækningum 1960. Starfaði á Nor-
wegian-American Hospital í Chi-
cago 1954-55. Á Landspítalanum
1955-56 og 1963-65. Í Svíþjóð
1956-60 (Karlskoga, Gävle og
Lundur). Sjúkrahúslæknir á Sel-
fossi 1960-62. Sérfræðingur í
handlækningum og kvensjúk-
dómum á Landakotsspítala 1965-
96 og að lokum starfaði hann á
Sjúkrahúsi Reykjavíkur 1996-97.
Frá 1972 starfaði Kjartan á
sumrin við grásleppuveiðar og
æðarrækt í Jónsnesi við Breiða-
fjörð. Þar átti hann margar af
sínum bestu stundum með eig-
inkonu, börnum og barnabörn-
um.
Kjartan var mikill áhugamað-
ur um íþróttir og var um tíma í
landsliði Íslands í handbolta.
Hann iðkaði badminton af miklu
kappi fram á elliár.
Útförin fer fram frá Fossvogs-
kirkju í dag, 8. júlí 2021, klukk-
an 15.
Kjartan Páll, f.
1977, c) Jóhann
Jökull, f 1989. 2)
Júlíana Elín fiðlu-
leikari, f. 13.8.
1956. Maki er Jósef
Ognibene hornleik-
ari, f. 17.8. 1957.
Þeirra börn eru: a)
Arthúr Geir, f.
1985, b) Kjartan, f.
1991. 3) Jóhann
Kjartansson
badmintonþjálfari, f. 13.5. 1959.
Maki er Ingilaug Erlingsdóttir
kennari, f. 18.2. 1963. Þeirra
börn eru: a) Halldóra Elín, f.
1985, b) Snjólaug, f. 1987, c) Jó-
hanna, f. 1992, d) Margrét, f.
1995, e) Júlíana Karitas, f. 2003.
Barnabarnabörn Kjartans og
Snjólaugar eru 19.
María Teresa Goncalves
hjúkrunarfræðingur, f. 22.8.
1936, var ástvina Kjartans síð-
ustu áratugina.
Mikil lifandis ósköp var guð góð-
ur að gefa mér svona yndislegan
pabba. Pabbi var góðmenni. Hann
tók á móti mér þegar ég kom í
heiminn í orðsins fyllstu merkingu
og bar mig á höndum sér alla tíð.
Aldrei heyrði ég hann slúðra um
eða baktala annað fólk. Hann þurfti
ekki að upphefja sjálfan sig. Verkin
töluðu. Hann var hreinn og beinn.
Pabbi var hnarreistur og glæsileg-
ur á velli. Vingjarnlegur og kær-
leiksríkur við fólkið sitt og sam-
ferðamenn, ekki síst þá sem minna
máttu sín. Barngóður með afbrigð-
um. Pakkaði svo fallega inn gjöfum
og skrifaði svo skemmtilega á tæki-
færis- og jólakort. Fagmaður fram
í fingurgóma í starfi sínu sem lækn-
ir og var vakinn og sofinn yfir skjól-
stæðingum sínum. Harðduglegur
og verklaginn í Jónsnesinu okkar
við Breiðafjörð við að flá kópa,
smíða bryggjur, tína dún, veiða
grásleppu og lunda og lifa á lands-
ins gæðum. Nýta hlunnindin.
Pabba minnist ég af óendanlegu
þakklæti. Hjarta mitt er fullt af
gleði fyrir yndislegan og góðan
mann sem var mér svo kær.
Jóhann.
Nú kveðja þau eitt af öðru, fólkið
af vorkynslóðinni íslensku. Fólkið
sem horfði vonarbjörtum augum til
framtíðar og fannst allt vera mögu-
legt. Tengdafaðir minn, Kjartan G.
Magnússon, bar þessari kynslóð
fagurt vitni. Hann var glæsilegur á
velli, kjarkmikill og vel menntaður.
Ég kynntist honum fyrir hálfri öld
þegar ástir tókust með mér og elsta
syni hans Sveini. Kjartan og eig-
inkona hans Snjólaug voru einstak-
lega fögur hjón bæði til orðs og æð-
is. Þegar ég hitti þau fyrst fannst
mér þau vera eins og háálfar úr
Hringadróttinssögu. Húsið þeirra í
Mávanesi var eins og álfaborg, hátt
til lofts og vítt til veggja og allt inn-
an stokks sem utan vandað og
smekklegt. Í garðinum var hóll
með berjalyngi og hagleiksstein-
veggur úr hrauni sem Kjartan
hafði sjálfur sótt á Reykjanes. Þar
hlúði hann að íslenskum plöntum
og vegginn prýddu fegurstu blómin
úr íslenskri flóru. Heimili Snjólaug-
ar og Kjartans var sannkallað
menningarheimili þar sem bók-
menntir og tónlist voru höfð í há-
vegum. Mér var strax tekið með
miklum virktum og sýndu Snjólaug
og Kjartan mér aldrei annað en
væntumþykju og virðingu þrátt
fyrir að ég hefði sterkar skoðanir
og væri dálítið brothætt. Við náð-
um vel saman og bar ekki skugga á
vináttu okkar Kjartans allt að leið-
arlokum. Ég tel að það besta í fari
Kjartans hafi gert gæfumuninn.
Við Sveinn bjuggum hjá Snjó-
laugu og Kjartani fyrstu búskap-
arár okkar og þar fæddist Snjólaug
dóttir okkar. Kjartan var yndisleg-
ur afi og sinnti sonardóttur sinni af
mikilli natni og elskusemi. Barnið
endurgalt ást afa síns og ein af
hennar fyrstu setningum var „við
skulum lesa, afi minn“.
Griðastaður Kjartans var Jóns-
nes í Helgafellssveit við Breiða-
fjörð. Fyrstu árin voru lögð kópa-
net og hjálpuðust allir við að verka
skinnin. Undir handarjaðri Kjart-
ans lærðum við börn og tengda-
börn að skafa og spýta. Hann fláði
sjálfur og sást þar vel hans vandaða
handbragð. Við tíndum dún bæði í
landinu og eyjunum og lærðum við
borgarbörnin að lesa í náttúruna og
nýta okkur gjafir jarðar í sátt við
umhverfið. Það sem Kjartan
kenndi mér á þessum árum fæ ég
seint fullþakkað. Ást til þess sem
lifir og virðingu fyrir landinu tel ég
mig hafa lært af tengdaföður mín-
um.
Síðustu áratugina alveg uns
heilsan þvarr gerði Kjartan út á
grásleppu frá Jónsnesi. Barna-
börnin eitt af öðru urðu hásetar hjá
afa sínum og kenndi hann þeim það
sama og hann kenndi mér. Í kaup-
bæti fengu þau innsýn í sjó-
mennsku og reynslu af úthaldi og
þrautseigju á sjó. Börnum okkar
Sveins hefur þetta reynst einstak-
lega hollt fararnesti. Öll hafa þau
sterka tengingu við Breiðafjörðinn
og una sér hvergi jafn vel. Virðingu
fyrir hafinu fengu þau frá afa sín-
um ásamt hæfileikanum til þess að
stýra sínum skútum gegnum boða-
föll lífsins og leggja ekki árar í bát
þótt móti blási.
Mín von er sú að nú sigli Kjartan
með himinskautum með Svein
yngri sér við hlið. Saman leggja
þeir stjörnum prýdd sólskinsnet og
mokveiða í þau himneskar grá-
sleppur.
Góðan byr, heiðursmaður, og
takk fyrir allt
Lára Pálsdóttir.
Í dag fylgjum við elsku afa okk-
ar síðasta spölinn.
Afa sem var lengi vel svo hress
og hraustur, spilaði badminton, fór
á skíði og stundaði grásleppuveiðar
fram yfir áttræðisaldurinn. Síðustu
árin var hann samt orðinn slappur
en við sem eldri erum í systrahópn-
um getum sagt þeirri yngstu ótal
margar sögur af afa á meðan við
brosum út í annað. Því þannig
minningar eigum við um afa.
Við munum eftir því þegar afi
fékk sér nýjan bíl sem byrjaði á bíl-
númerinu AB og upp frá því köll-
uðum við hann afa besta. Við mun-
um líka eftir öllum bréfunum
stíluðum á Kjartan G. Aðspurður
sagði afi að það stæði fyrir Kjartan
góði sem við efuðumst aldrei um.
Okkur fannst afi svo fyndinn og
gaman að vera í kringum hann. Við
hlæjum enn að orðagríninu í fjöl-
skyldunni sem hitti í mark þvert á
kynslóðir. Vegna afa segjum við
Ave María en ekki afi og María,
spaghetti bor‘í nef í stað spaghetti
bolognese og ananas frá Mars þeg-
ar bera á fram ananasfrómas.
Afi var mjög sjálfstæður og
gekk í öll verk. Hann bakaði alltaf
pönnukökur á tveimur pönnum og
sá alfarið um uppvaskið í Jónsnesi.
Við lærðum ungar að óhreinka alls
ekki diskana báðum megin með því
að stafla þeim. Toppurinn var síðan
jóladagsboðið þar sem sænska jóla-
skinkan var skorin í örþunnar
sneiðar með rafmagnssög að hætti
skurðlæknisins.
Við erum þakklátar fyrir hann
afa sem var alltaf svo ljúfur og blíð-
ur við okkur og munum ylja okkur
við góðar minningar um ókomna
framtíð.
Halldóra Elín, Snjólaug,
Jóhanna, Margrét og
Júlíana Karitas.
Fyrir 40 árum var ég ljóshærð
stúlka með úfnar fléttur sem hélt
fast í hönd afa. Við gengum saman
Jónsnesströndina á stígvélum og
afi kenndi mér að hlusta á fuglana,
skynja sjóinn, þekkja fjöllin í
fjarska og blómin í urðinni. Hann
tengdi mig við landið mitt og fortíð-
ina, sagði mér sögur af Breiðafirði
þannig að ég veit hvaðan ég kem. Á
leiðinni til baka horfðum við á spor-
in í sandinum, lítil og stór stígvél út-
skeif á sama hátt, aðeins meira á
hægra fæti en þeim vinstri. Afi
sagði mér að svona litu spor kyn-
slóðanna út.
Afi var í senn heimsborgari og
sérvitringur, víðsýnn og aftur-
haldssamur. Hann ferðaðist heims-
horna á milli, kom heim uppfullur
af sögum af framandi menningu en
ákveðinn í að allt væri langbest upp
á gamla mátann. Við spjölluðum
um allt milli himins og jarðar, rif-
umst oft heiftarlega og þannig
kenndi afi mér að finna mína eigin
rödd og standa með sjálfri mér. Við
vorum samtaka um að segja ekki
orð fyrir hádegi en spjalla þeim
mun meira undir miðnætti því ekk-
ert þótti okkur verra en að vakna á
morgnana nema ef vera kynni að
fara að sofa á kvöldin.
Afi fylgdi mér í gegnum öll
þroskaskeið, stoltur af öllum áföng-
um mínum og þess fullviss að ég
gæti gert hvað sem hugur minn
stefndi að. Hann smíðaði handa
mér kassa í bátnum svo ég gæti les-
ið bækur á sjónum. Hann gaf mér
pening í stúdentsgjöf svo ég gæti
farið á vit ævintýranna. Hann
kenndi mér að sauma þegar ég var
læknanemi og sprakk nánast úr
stolti þegar ég varð læknir. Hann
var fyrstur í heimsókn þegar frum-
burður minn fæddist og sagðist
hafa stækkað um tíu sentímetra
enda væri hann núna langur afi.
Ég geng eftir strönd við Breiða-
fjörð með lítinn lófa í hendinni
minni. Stígvélin mín eru núna stór
en lítil stígvél eru mér við hlið. Ég
hlusta á fuglana og kenni litlum
skottum hvað þeir heita. Sporin í
sandinum eru lík þeim fyrir 40 ár-
um. Fótspor kynslóðanna.
Snjólaug Sveinsdóttir.
Ég vill minnast móðurbróður
míns, Kjartans G. Magnússonar,
sem kvaddur er í dag.
Kjartan var mér alltaf góður og
traustur vinur.
Ég kom oft í heimsón til Kjart-
ans, Snjólaugar og þriggja barna,
þegar ég gisti hjá ömmu og afa í
Mávanesi, gegnt húsi þeirra hjóna
og barna þeirra, þar var gott að
koma, alltaf mikil gestrisni og góð-
ur matur, við áttum þar góðar
stundir saman, Sveinn, Júlíana og
Jóhann og ég.
Einnig reyndist hann mér vel
árið 1994 þegar ég var á erfiðum
stað í lífi mínu, þá heimsótti ég
hann í Jónsnes og var þar með hon-
um í viku sem hjálpaði mér afar
mikið, Kjartan var mjög jákvæður
maður og eftir þessa dvöl fannst
mér eins og ég gæti auðveldlega
tekist á við alla mína erfiðleika í líf-
inu.
Amma mín, Júlíana Oddsdóttir,
móðir Kjartans, var mér afar kær,
hún lést í mars árið 1980, á Landa-
koti þar sem Kjartan starfaði sem
læknir, þetta var mér mikill missir,
og ég hugsa oft til ömmu minnar
með þessum orðum:
„Hjarta er ekki metið af því hvað
það elskar, heldur af því hvað það
er elskað mikið“.
Það sama má segja um Kjartan.
Kjartan var mikill náttúruunn-
andi og eftirfarandi kvæði á vel við
hann og hans elskaða Jónsnes und-
ir Snæfellsjökli, þar sem hann
dvaldi mjög oft.
Er völlur grær og vetur flýr
og vermir sólin grund,
kem ég heim og hitti þig,
verð hjá þér alla stund.
Við byggjum saman bæ í sveit
sem brosir móti sól
þar ungu lífi landið mitt
mun ljá og veita skjól.
Sól slær silfri á voga
sjáðu jökulinn loga.
Allt er bjart fyrir okkur tveim,
því ég er kominn heim.
Að ferðalokum finn ég þig
sem mér fagnar höndum tveim.
Ég er kominn heim.
Já, ég er kominn heim.
(Jón Sigurðsson)
Já, núna er komið að ferðalok-
um, og ég vill að lokum minnast
Kjartans með þessum orðum Matt-
hías Johannessen.
Nú bíðum við þess að bráðum komi
þessi broslausi dagur – og svo þetta
högg.
Þegar líf okkar er að lokum aðeins
eitt lítið spor í morgundögg.
Fjölskyldu og ástvinum Kjart-
ans votta ég mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Hvíli Kjartan G. Magnússon í
friði, og minningar um hann, munu
ávallt lifa.
Baldur Þorsteinsson.
Kjartan minn kæri mágur er bú-
inn að kveðja þetta jarðlíf saddur
lífdaga eftir erfið veikindi.
Hann kom inn í líf mitt þegar ég
var smátelpa þegar hann kynntist
Snjólaugu systur minni meðan þau
voru bæði í MR.
Það hefur aldrei fallið skuggi á
okkar vináttu og betri mág hefði ég
aldrei getað eignast.
Hann var traustur, ábyggilegur
og reyndist vel í blíðu og stríðu.
Hann bjargaði í orðsins fyllstu
merkingu lífi mínu og 2ja sona
minna með snarræði og þekkingu á
ögurstundu.
Ég ætla ekki að fara nánar út í
það en er honum ævinlega þakklát.
Ég minnist margra góðra
stunda sem við fjölskyldan áttum
saman í matarboðum og lautarferð-
um oftast til Þingvalla og þá fann
Kjartan alltaf fallegustu lautirnar.
Ég dvaldi hjá þeim í Svíþjóð í
heilan vetur meðan ég var að bíða
eftir að byrja í Hjúkrunarskólan-
um.
Þar fékk ég vinnu á sjúkrahús-
inu sem var góð reynsla fyrir nám-
ið.
Kjartan var glæsilegur maður
sem vakti athygli í Reykjavík
ásamt systur minni Snjólaugu. Þau
voru fallegt par.
Hann var góður og dáður læknir
sem gaf sér líka tíma til mannlegra
samskipta sem var mikill kostur
fyrir sjúklinga hans.
Kjartan fékk nafngiftina „Dýr-
lingurinn“ þar sem hann starfaði
lengst af á Landakoti.
Mörg börn bera nafn hans sem
sýnir best hvern mann hann hafði
að geyma.
Með þessum orðum kveð ég
yndislegan mann sem vildi öllum
vel.
Takk fyrir allt, elsku mágur.
Ég sendi fjölskyldu þinni mínar
innilegustu samúðarkveðjur.
Minningin lifir.
Guðríður Sveinsdóttir.
Kjartan Guðbrand-
ur Magnússon
HINSTA KVEÐJA
Tengdafaðir minn var
yndislegur maður, einstak-
lega ljúfur og tryggur og
reyndist mér ávallt vel.
Honum þakka ég sam-
fylgdina og kveð með virð-
ingu og þakklæti.
Minning þín er mér ei gleymd;
mína sál þú gladdir;
innst í hjarta hún er geymd,
þú heilsaðir mér og kvaddir.
(Káinn)
Ingilaug Erlingsdóttir.
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma,
langamma og langalangamma,
SESSELJA HANNESDÓTTIR,
Lilla,
Ægisstíg 2, Sauðárkróki,
lést fimmtudaginn 1. júlí á HSN
Sauðárkróki. Útför fer fram frá Sauðárkrókskirkju
fimmtudaginn 15. júlí klukkan 14. Streymt verður frá athöfninni
á facebook-síðu Sauðárkrókskirkju.
Ásta Margrét Sigurðardóttir
Haraldur Friðriksson Rósamunda Óskarsdóttir
Ólöf Friðriksdóttir
Hans Birgir Friðriksson
Hannes Friðriksson Anna Guðbrandsdóttir
Árni Þór Friðriksson Guðrún Hanna Kristjánsdóttir
barnabörn, barnabarnabörn
og barnabarnabarnabörn
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð,
stuðning og hlýju vegna andláts og útfarar
okkar ástkæra
ARNAR FRIÐRIKSSONAR,
Löngubrekku 19, Kópavogi.
Sérstakar þakkir til starfsfólks
Heimahjúkrunar Kópavogs og líknardeildar LSH fyrir einstaka
umönnun og alúð.
Unnur M. Guðmundsdóttir
Þórunn Arnardóttir Helgi Gíslason
Elín Arnardóttir
Friðrik Arnarson Sólveig Lilja Sigurðardóttir
Guðrún Arnardóttir Jay Harvard
og barnabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir og afi,
GUNNLAUGUR EINAR ÞORSTEINSSON
bóndi,
Klaufabrekknakoti,
lést á Hornbrekku í Ólafsfirði mánudaginn
28. júní. Útför hans fer fram frá Urðakirkju laugardaginn 10. júlí
klukkan 13.30. Blóm og kransar afþakkaðir en þeim sem vilja
minnast Gulla í Klaufrakoti er bent á Krabbameinsfélag
Akureyrar eða Urðakirkju. Streymt verður frá athöfninni á
facebook - Jarðarfarir í Urðakirkju.
Jónasína Dómhildur Karlsdóttir
Anna Lilja Gunnlaugsdóttir
Þorsteinn M. Gunnlaugsson Halldóra Eydís Jónsdóttir
Helgi Pétur Gunnlaugsson Jóhanna Sara Jakobsdóttir
Rut Marín
Gunnlaugur Orri
Ástkær sonur okkar, bróðir, mágur
og frændi,
SÆVAR ÞÓR HILMARSSON,
verður jarðsunginn frá Hafnarfjarðarkirkju
mánudaginn 12. júlí klukkan 13.
Þeim sem vildu minnast Sævars er bent á
Píeta-samtökin.
Hilmar Kristensson Sigrún Halldórsdóttir
Helga M. Gestsd. Sørtveit John Sørtveit
Jón Gestur Sørtveit Áslaug Jónsdóttir
Kristinn Adolf Hilmarsson Hafdís Ármannsdóttir
og frændsystkini