Morgunblaðið - 15.07.2021, Side 41

MINNINGAR 41
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 15. JÚLÍ 2021
✝
Sigríður Jó-
hanna (Sirrý)
fæddist á Akureyri
11. nóvember 1929.
Hún lést þann 23.
júní 2021 á LSH í
Fossvogi eftir stutt
veikindi.
Hún var dóttir
hjónanna Jóhanns
Friðgeirs Steins-
sonar trésmiðs, d.
1973, og Sigríðar
Guðbjargar Jóhannsdóttur, hús-
móður og klæðskera, d. 1962.
Hún var 4. í aldursröð 6 systra,
þær eru: Jóhanna, f. 1922, d.
2010, Soffía, f. 1924, d. 2018, Að-
albjörg, f. 1927, d. 2017, eftirlif-
andi eru Marsibil Baldvina, f.
1931, og Gígja, f. 1932. Þær ólust
upp á ástríku heimili, fyrst í
Grundargötu á Eyrinni. Síðar
fluttu þau upp á Brekku, að Þór-
unnarstræti 114 sem Jóhann
reisti með hjálp fjölskyldu sinnar.
Sigríður lauk prófi frá gagn-
fræðaskóla Akureyrar árið 1946.
Eftir störf á skrifstofu KEA inn-
ritaðist hún í Hjúkrunarskóla Ís-
lands árið1951 og lauk þaðan
prófi í mars 1954. Starfaði við
Fjórðungssjúkrahúsið á Ak-
ureyri til ársloka 1954 en hélt þá
til Bandaríkjanna og lauk námi í
gjörgæsluhjúkrun á Presbyteri-
an Hospital í Chicago árið 1956.
Starfaði á Northwestern Hospit-
al í Minneapolis þangað til hún
flutti aftur heim til Íslands. Eftir
heimkomuna var Sigríður heima-
vinnandi á meðan börnin voru
ung en vann aukavaktir á Landa-
koti og Borgarspítalanum eftir
ástæðum. Árið 1973 fór hún í
fulla vinnu utan heimilis í kjölfar
alvarlegra veikinda Valtýs, eig-
inmanns hennar.
læknir, f. 1957, kvæntur Dóru
Gerði Stefánsdóttur hjúkr-
unarfræðingi. Börn þeirra: a)
Sigríður Ósk, f. 1983, doktor í
byggingaverkfræði gift Óskari
Reynissyni. Synir þeirra eru Bóas
og Bent. b) Kristín Jóna, f. 1985,
læknir gift Ófeigi Orra Victors-
syni. Börn þeirra eru Bjarni Hen-
rik og Eygerður Fríða. c) Stefán,
f. 1991, laganemi í sambúð með
Hildi Ingadóttur. d) Valtýr, f.
1993, vélaverkfræðingur í sam-
búð með Elísabetu Einarsdóttur.
Dóttir þeirra er Alexandra Eik. 2.
Jóhann læknir, f. 1959, í sambúð
með Ewu Hjelm skólastjóra.
Börn hans eru a) Sigríður Marg-
areta, f. 1992, verkfræðingur og
járningameistari. b) Håkan, f.
1995, tölvuforritari í sambúð með
Miamaria Erikson. Barn þeirra
er Alexander Johann. 3. Valtýr, f.
1960, sveitarstjóri kvæntur Sig-
rúnu Björk Benediktsdóttur leik-
skólastjóra. Börn þeirra: a) Val-
týr Bjarki, f. 1982, grafískur
hönnuður kvæntur Dagnýju Ástu
Guðbrandsdóttur Andersen.
Börn þeirra eru Valdís Björk og
Birkir Snær. b) Kristinn Þór, f.
1985, hag- og viðskiptafræðingur
í sambúð með Helenu Björgvins-
dóttur. Börn þeirra eru Benedikt
og Lilja Rún. c) Vala Rún, f. 1994,
tölvunarfræðingur í sambúð með
Kristni Júlíussyni. 4) Sigríður
Þórdís, f. 1966, læknir gift Árna
Jóni Geirssyni lækni, dóttir
þeirra er Hekla Þórunn, f. 2013.
Börn Sigríðar úr fyrri sambúðum
a) Edda Laufey Laxdal, f. 1990,
lögfræðingur í sambúð með Emil
Gunnarssyni. b) Valdís Jóna Mýr-
dal Gunnarsdóttir, f. 2002, stúd-
ent. c) Gunnar Breki Mýrdal
Gunnarsson, f. 2004, nemi.
Útför Sigríðar fer fram frá Há-
teigskirkju í dag, 15. júlí 2021, kl.
15.
Streymt verður frá athöfninni
á slóðinni:
www.skjaskot.is/sigridurjohanna
Virkan hlekk á streymið má
finna á: www.mbl.is/andlat
Sigríður lauk
námi í uppeldis- og
kennslufræðum við
Kennaraháskóla Ís-
lands árið 1976 og
var við nám í Nord-
iska Hälsovårdshög-
skolan í sjúkra-
hússtjórnun og
umhverfisvernd á
árunum 1979-81.
Sigríður var
kennari við Nýja
hjúkrunarskólann 1975-77, hjúkr-
unarforstjóri St. Jósefsspítalans í
Hafnarfirði 1977-79. Árið 1979
réðst hún sem kennari við Hjúkr-
unarskóla Íslands, varð yfirkenn-
ari 1982 og skólastjóri 1983-1987.
Þá var skólinn lagður niður og
allt hjúkrunarnám flutt á há-
skólastig. Sigríður var í broddi
fylkingar um að sameina allt
hjúkrunarnám á Íslandi á há-
skólastig. Á árunum 1988 til 1993
var hún hjúkrunarforstjóri Heil-
brigðisstofnunar Suðurnesja í
Keflavík og að því loknu fór hún á
eftirlaun. Sigríður var meðlimur í
Delta Kappa Gamma alfadeild
sem eru alþjóðasamtök kvenna í
fræðslustörfum.
Eiginmaður Sigríðar var Val-
týr Bjarnason, yfirlæknir svæf-
ingardeildar Landspítalans, f. 6.
mars 1920 í Meiri-Tungu í Holtum
Rangárvallasýslu. Þau gengu í
hjónaband í Minneapolis í Minne-
sotafylki 12. mars 1956. Valtýr
lést í Reykjavík þann 10. mars
1983. Foreldrar hans voru hjónin
Þórdís Þórðardóttir, húsfreyja og
organisti, d. 1972, og Bjarni Jóns-
son, oddviti, bóndi, kennari og
vegaverkstjóri, d. 1958. Sigríður
og Valtýr bjuggu lengst af í Stiga-
hlíð 85 í Reykjavík.
Börn þeirra eru: 1. Bjarni
Í dag er borin til grafar móðir
mín Sigríður Jóhanna Jóhanns-
dóttir. Fullur þakklætis og stolts
yfir að hafa fengið að fæðast í
þennan heim sem sonur hennar og
notið leiðsagnar hennar og um-
hyggju.
Góður guð, nú hefur þreyttur
þjónn þinn gengið inn í sólarlagið
eftir langan ævidag. Tak þú á móti
móður minni og fylgdu henni inn í
ljósið bjarta og eilífa.
Minning um góða konu og móð-
ur mun ávallt lifa í brjósti mér.
Sáran söknuð finn,
sorg í hjarta ber,
létt ei lífið er,
laugast tári kinn.
Finn ei faðmlag þitt,
framar lífs á slóð,
þjáðum varst þú góð,
þú varst skjólið mitt.
Elsku móðir mín,
mér þú varst svo kær,
líkt og lindin tær,
ljúf var ásýnd þín.
Bak við himins hlið,
heilsar englaval,
Guðs í sælum sal,
seinna hittumst við.
(Kristján Runólfsson)
Ég þakka fyrir mig.
Valtýr Valtýsson.
Mamma mín var einstök fyrir
margra hluta sakir en aðallega
fyrir það að vera móðir okkar
systkinanna. Hún hafði lifað tím-
ana tvenna, ólst upp með systrum
sínum fimm á Akureyri. Hún
ákvað ung að verða hjúkrunar-
kona, flutti í stórborgina og út-
skrifaðist frá Hjúkrunarskóla Ís-
lands árið 1954. Fljótlega eftir það
sigldi hún með Helgafellinu til
Bandaríkjanna og byrjaði að
vinna á gjörgæsludeild Presby-
terian Hospital í Chicago. Þar
urðu örlög hennar ráðin og hún
hitti pabba. Þau fluttu síðan heim
til Íslands 1957, eignuðust börnin
sín fjögur og byggðu sér fljótlega
hús í Stigahlíð 85. Það var okkur
öllum mikið áfall og ekki síst móð-
ur okkar 44 ára að aldri þegar
pabbi veiktist alvarlega árið 1973.
Hún hélt ótrauð áfram með upp-
eldi okkar með dyggri aðstoð
föðursystkina okkar, menntaði sig
áfram meðfram vinnu og lauk
kennaranámi frá Kennaraháskóla
Íslands ásamt námi í stjórnun og
umhverfisvernd frá Skandinav-
iska Hälsovårdshögskolan í
Gautaborg.
Mamma var mjög dugleg, vann
mikið og í bernskuminningunni
var mamma alltaf á þönum eftir
venjulega dagvinnu að taka auka-
vaktir hér og þar. Hún veigraði
sér ekki við að fara út á land og
leysa af á sumrin þegar hún var í
fríi frá Hjúkrunarskólanum. Eitt
sumarið vann ég með henni sem
læknanemi á hennar gamla vinnu-
stað á Akureyri. Frá því sumri á
ég yndislegar minningar, með öll-
um sögunum um lífið og tilveruna
á Akureyri þegar hún var ung en
ekki síður frá því að vinna með
mömmu og sjá hversu fagmann-
lega hún vann, nákvæm, vandvirk
og vel að sér í öllu, þá sérstaklega
lyfjafræði.
Mamma var einstaklega gjaf-
mild og gestrisin og fannst fátt
sjálfsagðara en að halda stórar
veislur í Stigahlíðinni hvort sem
það var fyrir stórfjölskylduna, vini
eða vinnutengt. Gekk þá oft mikið
á í undirbúningnum svo mér varð
nóg um og allt á síðustu stundu.
En allt var þó tilbúið þegar gest-
irnir mættu, meira að segja var
naglalakkið yfirleitt þornað hjá
mömmu.
Mamma var stuðningsmaður
minn í gegnum lífið, hafði trú á
öllu sem ég tók mér fyrir hendur.
Einkunnarorð hennar voru „þú
getur allt sem þú vilt, viljinn þarf
bara að vera fyrir hendi“. Þennan
hugsunarhátt innprentaði hún líka
í börnin mín sem hún sinnti af
mikilli alúð alla tíð. Hún ferðaðist
milli landa til að passa barnabörn-
in þegar við bjuggum erlendis og
kenndi þeim bæði á bókina og um
staðreyndir lífsins. Sagði þeim að
þau ættu að koma fram við náung-
ann eins og þau vildu að náunginn
kæmi fram við þau. Hún fylgdist
með hvernig gekk í öllum prófum,
með úrslitum allra íþróttaleikja,
lífinu almennt og hvatti þau með
ráðum og dáð.
Síðustu vikur hafa verið erfiðar
en samt svo ótrúlega dýrmætar.
Við fjölskyldan vöktum yfir
mömmu í veikindunum og hún var
alveg skýr fram á síðasta dag,
ennþá að kenna okkur og segja
okkur til. Hún kvaddi okkur
systkinin, barnabörnin og tengda-
börn, svo æðrulaus og óhrædd.
Sátt við allt og alla. Öll orð voru
sögð og ekkert óútkljáð. Það er
svo gott að taka á móti nýjum degi
þannig. Takk fyrir allt, mamma
mín, og ég er þakklát að hafa átt
þig sem móður.
Sigríður Þórdís Valtýsdóttir.
Tengdamóðir mín Sirrý, eins og
hún var kölluð, hefur nú kvatt
okkur. Hún var dugleg og kjark-
mikil kona sem sigldi ung til
Bandaríkjanna til framhaldsnáms
í hjúkrun. Þar ruglaði hún saman
reytum við verðandi eiginmann
sinn, Valtý Bjarnason svæfinga-
lækni. Eftir heimkomuna eignuð-
ust þau börnin sín fjögur sem öll
hafa staðið sig vel í lífinu. Fjöl-
skyldan bjó lengst af í Stigahlíð
85. Valtýr veiktist alvarlega og
varð óvinnufær eftir það, þegar
Sirrý var 44 ára gömul. Þá kom í
ljós úr hverju hún var gerð, hún
hélt öllu saman, kom börnunum
sínum til mennta. Jafnframt því
hélt hún sjálf áfram að mennta sig
samhliða ábyrgðarmiklum störf-
um, meðal annars sem skólastjóri
Hjúkrunarskóla Íslands. Sirrý var
glaðlynd og hafði gaman af því að
segja sögur frá vinnu sinni á einu
stærsta sjúkrahúsi Banda-
ríkjanna í Chicago. Hún var örlát
og hugsaði vel um barnabörnin sín
og alla afkomendur. Á dánar-
beðinum var hún mjög sátt við sitt
lífshlaup og tók því sem að hönd-
um bar af miklu æðruleysi, eins og
við var að búast. Ég vil þakka
samfylgdina og allar ánægjulegu
samverustundirnar að leiðarlok-
um. Fólkinu hennar votta ég inni-
lega samúð.
Þinn tengdasonur,
Árni Jón Geirsson.
Fallin er frá tengdamóðir mín,
Sigríður Jóhanna Jóhannsdóttir,
91 árs að aldri. Sirrý, eins og hún
var kölluð, kynntist ég þegar ég
hóf nám í Hjúkrunarskóla Íslands,
hún var fyrsti kennarinn minn í
verklegu námi. Hún var mjög ná-
kvæm og fagleg og bý ég að því.
Það var áhugavert að heyra hana
segja frá því þegar hún fór til Am-
eríku til að læra gjörgæslu-
hjúkrun. Það þurfti kjark, þraut-
seigju og hugrekki til þess og sá
hún um allt umsóknarferlið fyrir
þær vinkonurnar, hana og Siggu
Bíldal. Það voru margir á móti
þessu Ameríkuævintýri þeirra.
Þetta var góður tími og tengdist
Sirrý Ameríku ævilangt.
Ég átti eftir að kynnast Sirrý
betur þegar ég kynntist Bjarna,
elsta syni hennar, og við hófum
búskap í kjallaranum í Stiga-
hlíðinni.
Tengdamóðir mín var fagur-
keri og bar heimilið þess vitni.
Hún var líka hörkudugleg og
gerði kröfur til sjálfrar sín og
barna sinna. Þegar Valtýr veiktist
var Siddý, yngsta barnið, einungis
sex ára. Þá fór Sirrý að vinna fulla
vinnu utan heimilis og tók einnig
mikið af aukavöktum til að halda
öllu gangandi. Tók hún vaktir í
Hafnarbúðum þar sem Valtýr
dvaldi til að geta verið nálægt hon-
um. Þegar ég kem í fjölskylduna
þá var hún í mikilli vinnu og einnig
að ná sér í framhaldsmenntun, já,
hún hafði mikið metnað fyrir sig
og börnin sín. Hún hafði einnig
mikinn metnað fyrir hjúkrun á Ís-
landi og vildi koma henni allri á
háskólastig þótt það mundi þýða
að hún yrði atvinnulaus, því hún
var þá skólastjóri Hjúkrunarskóla
Íslands. Ég man að það var mikil
vinna hjá henni og Ragnhildi
Helgadóttur, þáverandi mennta-
málaráðherra, að undirbúa þetta
en það tókst að lokum.
Þegar við Bjarni fluttum til
Bandaríkjanna þá kom hún oft í
heimsókn og passaði fyrir okkur í
tvígang þegar við þurftum að fara
til Íslands með stuttum fyrirvara.
Það voru gæðastundir hjá stelp-
unum okkar, Sirrý og Stínu, þegar
amma kom að passa og var þá ým-
islegt brallað.
Sirrý var með allt á hreinu fram
á síðasta dag og hafði mikinn
áhuga á stjórnmálum, heims-
málum, íþróttum og hverju sem
var. Hún hafði ákveðnar skoðanir
á mönnum og málefnum.
Hún fylgdist vel með barna-
börnunum og spurði alltaf um þau.
Það var yndislegt að sjá hvernig
hún kvaddi þau hvert og eitt í síð-
asta sinn á sjúkrahúsinu rétt fyrir
andlátið.
En komin eru leiðarlok
og lífsins kerti brunnið
og þín er liðin æviönn
á enda skeiðið runnið.
Í hugann kemur minning mörg
og myndir horfinna daga,
frá liðnum stundum læðist fram
mörg ljúf og falleg saga.
(Höf. ók.)
Takk fyrir samfylgdina elsku
Sirrý, þú varst einstök kona.
Dóra Gerður.
Fyrir rúmlega 91 ári fæddist
lítið stúlkubarn. Pínulítið barn
sem fæddist mikið fyrir tímann.
Talið var að hún væri andvana
fædd, lögð í skókassa og svo þurfti
að huga að móðurinni sem var
veik. En þetta litla barn hafði mik-
inn lífsvilja og fór skyndilega að
gráta öllum viðstöddum að óvör-
um. Barnið var lifandi. Það var
strax við fæðingu sem kom í ljós
þessi mikli kraftur og dugnaður
sem síðan einkenndi Sirrý alla tíð.
Hún fæddist lítil en varð „stór“ á
allan hátt. Snemma varð ljóst að
hugur hennar stefndi á að læra
hjúkrun og alltaf var sami metn-
aðurinn og dugnaðurinn hafður að
leiðarljósi. Hún sérmenntaði sig í
Bandaríkjunum og seinna meir
fór hún einnig til Svíþjóðar. Þá
naut hún oft góðrar aðstoðar
systkina eiginmanns hennar sem
bjuggu í Meiri-Tungu þegar hún
var að bæta við sig námi.
Á rúmum fjórum árum eignað-
ist hún drengina sína þrjá, þá
Bjarna, Jóhann og Valtý, og var
þá oft fjör á heimilinu með þessa
hugmyndaríku drengi. Sex árum
síðar kom hún Siddý til sögunnar.
Það var svo árið 1982 sem Sirrý
varð tengdamóðir mín þegar ég
giftist syni hennar, honum Valtý.
Þá fór ég smám saman að kynnast
þessari merku konu. Það leyndi
sér ekki að þarna var á ferð virki-
lega glæsileg og vel gefin kona og
mikill dugnaðarforkur. Þannig
dreif hún börnin sín öll áfram af
miklum metnaði. Fræg er setn-
ingin sem hún sagði svo oft við
þau: „þú getur gert betur“. Það
áttu allir að leggja sig fram. Hún
var góð fyrirmynd og lagði sig
sjálf alltaf alla fram, allt fram á
síðasta dag. Oft vann hún dag og
nótt til að allt gengi upp og börnin
gætu menntað sig.
Sirrý bjó sl. ár á Sléttuveginum
þar sem hún veiktist skyndilega í
byrjun júnímánaðar. Allt fram til
þess síðasta fylgdist hún með
þjóðmálum og íþróttum og hafði
jafnframt sterkar skoðanir á
þeim. Hún fylgdist einnig vel með
öllum afkomendum sínum, en
skömmu áður en hún dó talaði hún
um að hún væri „rík“ kona. Við
fjölskyldan erum einnig „rík“ að
hafa átt hana að. Ég veit að það
verður tekið vel á móti þér í
Sumarlandinu.
Góða ferð og takk fyrir mig.
Sigrún Björk
Benediktsdóttir.
„Menntun er eitt af því fáa sem
enginn getur tekið frá þér,“ sagði
amma alltaf við mig þegar ég
þurfti á hvatningu að halda í gegn-
um grunn-, mennta- og svo loks
háskólanám. Að sögn ömmu kom
ekkert annað til greina fyrir hana
en að fara utan í framhaldsnám
eftir útskrift úr Hjúkrunarskólan-
um. Þar sem engar formlegar leið-
ir voru fyrir hjúkrunarfræðinga
að komast út í frekara nám á þess-
um tíma brá amma á það ráð að
senda bandaríska sendiráðinu
bréf. Samskiptin við sendiráðið
leiddu til þess að hún og Sigga,
vinkona hennar, fengu báðar
stöðu í Chicago. Þegar mamma
Siggu vinkonu bannaði dóttur
sinni að stíga fæti inn í flugvél
neyddust þær til þess að sigla yfir
Atlantshafið. Amma lýsti báts-
ferðinni sem hræðilegri enda voru
þær sjóveikar allan tímann. Leið
þeirra lá til New York þar sem
þær ætluðu að dvelja í nokkra
daga áður en þær færu með lest til
Chicago. Ráfandi um í leit að hót-
elinu sínu rákust þær á hóp stór-
borgarstráka sem þrátt fyrir
ítrekuð andmæli voru staðráðnir í
að fylgja þeim eftir. Lítið varð úr
skipulögðum skoðunarferðum
næstu daga þar sem umræddir
strákar sátu um þær, síhringjandi
upp á hótelherbergið, að reyna fá
þær á „date“. Amma skellihló þeg-
ar hún sagði mér að þær Sigga
hefðu ekki þorað stíga fæti út fyrir
hótelherbergið í tvo daga.
Mikið á ég eftir að sakna henn-
ar ömmu, sakna hlátursins, sakna
hlýjunnar, sakna þess að geta
hringt í hana og sakna spuna-
söngvanna. Fyrstu árin ólst ég
upp í Stigahlíðinni hjá ömmu með
foreldrum mínum. Á meðan þau
voru að keppast við að klára
læknisfræðina eyddi ég ótal
stundum með henni. Það er því
óhætt að segja að amma hafi sett
mark sitt á uppeldi mitt og tekið
virkan þátt í að móta þá mann-
eskju sem ég er í dag.
Amma hafði gaman af því að
rifja upp gamla tíma. Einu sinni
þegar ég var um þriggja ára
keyrðum við austur fyrir fjall í
Meiri-Tungu. Þegar við leggjum
af stað byrjar amma að syngja
Litlu fluguna. Amma klárar lagið
og ég kalla úr aftursætinu „aftur
amma aftur“. Amma syngur lagið
aftur og litla skrímslið fyrir aftan
hana kallar „amma aftur“ og
svona hélt þetta áfram alla leiðina.
Ég lærði loks textann og við
amma sungum lagið hástöfum
saman við öll og engin tilefni. Þeg-
ar hún svo veiktist söng ég lagið
aftur og aftur og aftur fyrir hana.
„Lækur tifar létt um máða steina.
Lítil fjóla grær við skriðufót …“
Takk fyrir allt, minning þín lifir
að eilífu í hjarta mínu.
Þín
Edda Laufey.
Sigríður Jóhanna
Jóhannsdóttir
HINSTA KVEÐJA
Elsku amma, takk fyrir
að hjálpa mér við að læra að
lesa, leiðrétta íslenskuna
mína, væntumþykjuna og
þolinmæðina. Takk líka
fyrir að vera mamma henn-
ar mömmu því annars væri
ég ekki til.
Legg ég nú bæði líf og önd,
ljúfi Jesú, í þína hönd.
Síðast þegar ég sofna fer
sitji Guðs englar yfir mér.
(Hallgrímur Pétursson)
Sofðu rótt í alla nótt.
Þín dótturdóttir,
Hekla Þórunn Árnadóttir.
Samfylgd nú langri lýk-
ur
líf fyrir dauða víkur.
Hverfur nú hjúkrunarkona
himins til dýrðarvona.
Tignarleg, trúföst hún var
traust, sama á hverju bar
stormana stóð,
glaðleg og góð
trygglyndi var hennar svar.
Vertu nú sæl, vinkona kær,
vafin ert minningum hlýjum.
Himinninn skær, Herrann er nær
heitir þér heimi nýjum.
(SGS)
Skólasystur úr
Hjúkrunarskólanum,
Hjördís Briem, Jónína
Níelsen, Margrét Þor-
valdsdóttir og Sigríður
Th. Guðmundsdóttir.
- Fleiri minningargreinar
um Sigríði Jóhannsdóttur bíða
birtingar og munu birtast í
blaðinu næstu daga.
Stapahrauni 5, Hafnarfirði
Sími: 565 9775
www.uth.is - uth@uth.is
Frímann
897 2468
Hálfdán
898 5765
Ólöf
898 3075
Kristín
699 0512