Dagrenning - 01.02.1940, Blaðsíða 16

478
DAGRENNING
MILLI SVEFNS og VÖKU.
+
LÝSING GUNNARS Á HLÍÐARENDA HÁMUNDARSONAR
+
Jón frá Grunnavík, Ólafsson, segir frá pví, að f>ega,r
Þorvaldur á Sauðanesi í Vöðlas/slu var að kveða rímur af Gunnari á
Hlíðarenda, og honum f>ótti sagan af Gunnari ekki vel slcfr, f>ar sem
hetjunni er lýst, f>á hafi Gunnar vitrast honum á milli svefns og
vöku. Kvað f>á Þorvaldur f>essa vísu, sem hann lét koma fram í
rímunum:
Andlitsfagur, augnablár,
ásjón fegurðin vafði,
réttnefjaður með rauðgult hár,
rósir í kinnum hafði.
í>orvaldur pessi var uppi á 17. öld. Takið eftir orða-
valinu í vísunni; finst ykkur f>að vera inikil breyting orðin á málinu
frá f>ví, sem var á 17 öld? Ekki er f>að að sjá á f>essari vísu.
Svo er sagt, að velmegandi Múhameðstrúarmenn í
Asíu og Afríku norðanverðri, séu svo tortrygnir og hræddir um líf
sitt, að f>eir f>ora ekki að neyta matar né drykkjar án f>ess, að láta
aðra smakka matinn og drykkinn á undan sér, og ganga pannig úr
skugga um hvort alt sé óeitrað og peim ætt.
Menn eru peirra á meðal, sem gefa sig eingöngu að pví,
að prófa pannig drykki og matvæli pessara manna, og er talið f>eir
hljóti góð laun fyrir starfið, og purfi ekkert annað að gera, fremur en
peir vilja.