Heilsuvernd - 01.09.1952, Blaðsíða 25

HEILSUVERND
85
Börnin líkjast öpum. Þau herma eftir fullorðna fólk-
inu. Það að sjúkdómar reynast ættgengir stafar að miklu
leyti af því, að lífsvenjurnar ganga að erfðum. Faðir minn
borðaði mjög mikið af allskonar sykri og sætindum, en
virti grænmeti að vettugi. Eg „erfði“ frá honum sterka
sælgætisfýsn og viðbjóð á nýjum ávöxtum og grænmeti.
Faðir minn notaði meðul daglega, og tók ég það einnig
eftir honum.
Afleiðingarnar af hinu ranga mataræði, sem ég bjó við
á heimili foreldra minna, og af þeim vana mínum að skeyta
engu kalli náttúrunnar, hlutu að koma í ljós. Eg var enn
á barnsaldri, þegar ég tók að þjást af hægðatregðu. Fór
ég þá að dæmi föður míns og byrjaði að nota pillur og
sölt. Með tíð og tíma versnaði ástandið, og ég varð að taka
sterkari meðul. Eg varð magaveikur, og heilsu minni hrak-
aði smátt og smátt. Eftir dauða föður míns leitaði ég
ráða hjá mörgum læknum, sem gáfu mér hægðalyf,
styrkjandi lyf o. s. frv., án þess að minnast á það einu orði,
að nokkuð væri athugavert við mataræði mitt. En þeir
voru líka áhangendur Liebigs. Þeir þékktu ekki hinar
skaðlegu verkanir ónáttúrlegra og einhæfra fæðutegunda,
sem sviptar eru þeim aukaefnum, grófefnum og fleiri efn-
um, er fylgja þeim náttúrlegu ástandi.
Sjúkdómurinn, sem ég þjáðist af, ágerðist smámsaman,
en mjög hægt. Melting og hægðir urðu stöðugt lakari og
erfiðari. Einn ágætur írskur læknir fyrirskipaði mér
aZom-töflur. Það var ógæfa mín. Því að aloin-töflur verka
ekki aðeins á þarmana sem hægðalyf, heldur eru þær
kröftugt æsilyf, þareð þær hafa inni að halda rúmlega
1 mg af strikníni. Þetta geysisterka meðal virtist gera
mér mikið gott — um tíma — og gefa mér nýjan þrótt. Eg
tók eina töflu með hverri máltíð. Og þegar áhrifin dofnuðu,
þá jók ég bara skammtinn. Eg hlýt að hafa etið aloin-töfl-
ur svo þúsundum skipti, nægilegt striknin til að gera út
af við heilt herfylki, því að af 50—60 mg getur stafað
lífshætta.