Heilsuvernd - 01.09.1959, Blaðsíða 12

74
HEILSUVERND
kjarnorkuveri í Hanford. Rannsóknin sýndi, að geisla-
magn fljótsins sjálfs var ekki mjög mikið. Hinsvegar hafði
geislamagn svifdýranna í ánni 2000-faldazt og geislamagn
fiskanna aukizt 150 þúsund sinnum. 1 líkama svöluunga,
sem nærðust á lirfum úr ánni, hafði geislamagn 500 þús-
und-faldazt, en þó hafði langsamlega mest safnazt í egg
sundfugla við ána, því að í eggjarauðunni var geislamagnið
milljón sinnum meira en venjulega. Þetta eru ótrúlegar
tölur, en því miður óvéfengjanlegar.
Albert Schweitzer segir ennfremur: „Enda þótt ráða-
menn þjóðanna séu alltaf að fullvissa okkur um, að geisla-
magn í loftinu sé ekki það mikið, að okkur sé hætta búin,
er hér verið að fara kringum staðreyndir. Þó að geisla-
magnið í loftinu sé ekki komið á það stig, að okkur stafi
hætta af, bíður heilsa okkar tjón af þeim geislavirku efn-
um, sem fallið hafa til jarðar og mengað vatnsból, jurtir
og dýr“.
Og hann skýrir frá því, að hin geislavirku efni dreifast
ekki jafnt um líkama okkar en safnast fyrir í vissum vefj-
um, sérstaklega í beinum, lifur og milti, og þaðan senda
þau eyðandi áhrif til annarra líffæra. Á þessari geisla-
verkun verður ekkert lát, hún helzt stöðug, nótt sem nýt-
an dag, og fer vaxandi eftir því sem meira hleðst upp af
geislavirkum efnum í umhverfi okkar.
—o—
Áhrif hinna geislavirku efna á líkamann verða með
þeim hætti, að geislarnir valda breytingum á rafmagns-
hleðslu fruma og vefja. Við það verða truflanir á starf-
semi fruma og líffæra og fyrst og fremst á blóðmyndun.
Frumur þær í beinmergnum, sem mynda rauð og hvít
blóðkorn, eru sérstaklega viðkvæmar, ganga úr sér og
eyðileggjast. Þannig hafa margir brautryðjendur í rann-
sóknum á röntgen- og radíumgeislum látið líf sitt, svo og
læknar, sem notuðu þessa geisla til rannsókna og lækn-