Heilsuvernd - 01.09.1959, Blaðsíða 14

76
HEILSUVERND
bandvef og vöðvalög, áður en þeir ná til innri líffæra og
fruma, sem viðkvæmust eru fyrir verkunum geislanna.
Slíkar varnir koma ekki til greina, þegar um er að ræða
geisla frá geislavirkum efnum, er sezt hafa í vefi líkamans.
Og enn vita menn minnst um allar afleiðingar þessarar
innri geislunar.
Fyrr héldu menn, og halda margir enn, að engin hætta
stafi af friðsamlegri nýtingu kjarnorkunnar. En nú hafa
margir vísindamenn komizt að þeirri niðurstöðu, að hér
sé engu minni hætta á ferðum en af geislamagni því, sem
framleiðist við kjarnasprengingar. Og þrátt fyrir aðvar-
anir vísindamanna hafa nú margar þjóðir tekið í notkun
þessa orku, sem getur eytt öllu lífi á jörðinni, ef hún fær
að aukast.
Ameríski nóbelsverðlaunaþeginn H. J. Miiller hefir ný-
lega bent á það, að það eru ekki vetnissprengjutilraunirnar
einar, sem geta spillt erfðastofnum kynslóðanna, heldur
einnig síaukin notkun röntgengeisla og geislavirkra efna,
bæði til rannsókna, til lækninga og í iðnaði. Af þessu geti
hlotizt enn meira tjón en af kjarnorkuhernaði.
Dr. med. Siegmund Schmidt, sem er einn fremsti sér-
fræðingur á þessu sviði, hefir ásamt mörgum japönskum
læknum leitað að ráðum til varnar gegn heilsutjóni af völd-
um geisiaverkunar. I bók sinni „Stafar heilsu okkar tjón
af frumeindaorkunni?" segir hann: „Heilsu starfsmanna
í kjarnorkuverum er stöðugt hætta búin, og margir kjarn-
orkufræðingar hafa á undanförnum áratugum látið lífið
fyrir aldur fram“. Dr. Schmidt segir frá ummælum
prófessors Labeyrie, sem hefir skýrt svo frá, að frá 100
þúsund kílóvatta kjarnorkuofni, sem ekki er einangraður
með veggjum úr sementssteypu og blýi, eða ef slík ein-
angrun bilar, leggi svo sterka geisla, að þeir verði full-
orðnum manni í 100 m fjarlægð að bana á fáeinum mín-
útum.
Kjarnorkuofnarnir þurfa geysimikið vatn. Þannig komu
kvartanir frá bændum í grennd við Múnchen út af því, að