Strandapósturinn - 01.06.1979, Blaðsíða 30

honum var sonur hans Sigurður, lífsglaður og gjörfilegur ungur
maður. Ina og hann felldu hugi saman og drógu þau kynni til
hjónabands, sambúð þeirra reyndist farsæl og varð þeim níu
barna auðið sem öll eru hin mannvænlegustu. Seinna fluttust
Ina og Sigurður til Djúpuvíkur og gjörðist hann þar símstöðv-
arstjóri, það var á þeim árum þegar síldin var í algleymingi og
símstöðin opin allan sólarhringinn og oft mikið um að vera.
Þegar Ina og Sigurður fluttu til Djúpuvíkur varð Sigríður elsta
dóttir þeirra eftir hjá afa sínum á Kúvíkum og var hún hans
augasteinn svo sem flestir geta giskað á.
Seinna þegar Jensen var hættur við búskap og verslunarstörf
fluttist hann algjörlega til Inu og Sigurðar og hjá þeim var hann
til dauðadags.
Ekki er hægt að skilja svo við þessar línur að minnast þess ekki
að Jensen ól upp að nokkru leyti þrjú fósturbörn, sem að vísu
voru stálpuð er þau komu á hans heimili. Öllum þessum börnum
var hann mjög góður og bar til þeirra hlýjan hug.
Mann sinn missti ína Jensen fyrir nokkrum árum, þar varð
skarð fyrir skildi, hún heldur eftir sem áður glaðværð sinni og
þakkar það mikla barnalán sem henni hefur hlotnast. Frú Ina
Jensen er mannkosta manneskja „og sannur vinur í raun“.
Að endingu aðeins þetta. Það stóð autt rúm og vandfyllt er
Carl F. Jensen lést, hann var sérstæður persónuleiki og góður
fulltrúi síns tíma.
Hann hélt uppi reisn Reykjarfjarðarkaupstaðar í fjörutíu ár.
28