Strandapósturinn - 01.06.1979, Page 78

eldhúsinu var herbergi þar sem eldri hjónin sváfu, þar var upp-
hitun og ávallt nægur hiti. Fólki var oft boðið þar inn að vetri til
og drukkið kaffi þar og borðað, stóð borð undir glugga er vissi í
suður sem og líka eldhúsglugginn gerði. Tvær tröppur lágu af
„plássinu“ að forstofunni og þar lá til vinstri stigi upp á loftið en
til hægri var svokölluð „norðurstofa“, hún var nokkuð stór með
tveimur gluggum. Þegar leið á dag ljómaði sólin inn um þá og
var þá hugþekkur blær yfir henni, var hún svefnherbergi ungu
hjónanna. Uppi var mót austri yfir stofunum svokallaður „sal-
ur“, var þar allgott rými og minnir mig að þar væru lokrekkjur,
þar var kalt á vetrum. Svo var allstórt loft fyrir framan, þar voru
þvegnir þvottar, soðið slátur og sitthvað fleira aðhafst. Hliðar-
herbergi var inn af sem vissi fram á ,,plássið“ með litlum glugga
þar sem kvöldsólin skein inn um, þar svaf vinnufólkið.
Geymslukjallari var að einhverju leyti undir húsinu. Húsið var
mikið lengra en þetta, það sem sagt hefur verið frá, tilheyrði
aðeins þessu nýflutta fólki.
Sigurður var ekki nema þennan eina vetur umgangskennari,
söknuðum við hans þó annar kæmi í staðinn. Veturinn áður en
ég og drengur sem ólst að nokkru upp heima áttum að fermast,
var Sigurður fenginn í hálfan mánuð til að kenna okkur, var
Halldór þá með honum og fögnuðum við því, þeir voru á líku
reki Símon bróðir minn og hann og urðu fljótt mestu mátar. Það
var ótrúlegt hvað við lærðum á svona stuttum tíma, þá var
námsleiði óþekkt fyrirbæri og tíminn notaður til hins ýtrasta.
Við lékum okkur þó úti í rökkrinu ef vel viðraði, ef svo var ekki
þá söng Sigurður því hann var söngmaður góður eða hann sagði
okkur frá ýmsu sem við höfðum gaman eða gott af að heyra,
raunverulega var hann alltaf að fræða. Þessi kennsla í hálfan
mánuð fyrir ferminguna var nú öll kennslan sem við nutum utan
þess er heimilið veitti.
Eins og frá er sagt hér á undan var Kristín á tímabili úti í
Noregi og sá þar margt er óþarft þótti að sveitakonur veittu sér
þó bóndinn væri vel stæður, svo mun þarna hafa verið. Ólafur
hélt fast við fornar venjur en gaf lítið fyrir nýbreytni í mat né
klæðnaði, gaf nytsemdinni meiri gaum. Má vera að Kristín hafi
76