Strandapósturinn - 01.06.1979, Síða 111

Vertu nú blessuð í burtu égfer
björg sœki í œginn handa þér
þú mátt ekki kúga mig móðir.
Eg frjálslyndur sonur þinn fer mína leið
frjáls skal ég renna mitt síðasta skeið
uns oþnast mér uþþhimins slóðir.
Svo fór hann á sjóinn ég sá hann ei meir
sárlangir fundust mér dagarnir tveir
sem bjóst hann við burtveru sinni.
Nú er komið á annað ár
oft hafa um vanga minn runnið tár
senn líður að lokastund minni.
Til sólríkra landa ég flýti nú för
mér fer senn að leiðast að bíða
erfið verða mín œfikjör
við elli og vanheilsu að stríða.
Sem blaðlaus eik á stofni fúnum stend
en stofnsins rót í sorgar eldi brennd.
Eg treysti þér drottinn himins mikli herra
hjálþaðu mér og láttu ei kjarkinn þverra
styrk þú mig að standa í kífi nauða
stjórna mér uns legg á hafið dauða
það fer ég glöð og lending Ijúfa finn
og líka hjartakœra drenginn minn.
109