Strandapósturinn - 01.06.1979, Síða 113

áfangastaðar. Eftirfarandi saga sýnir ótvírætt, að sá er var hér-
aðslæknir í Strandalæknishéraði varð að vera meira en góður
læknir, hann varð að vera þolinn og harðger ferðagarpur.
Að morgni þann 11. apríl 1940, gerðist sá atburður, að ófrísk
kona, Jensína Guðlaugsdóttir á Steinstúni í Norðurfirði, tók
léttasótt. Var þá strax sótt ljósmóðir, er var Jensína Óladóttir og
bjó að Bæ í Árneshreppi. Það var mjög haft orð á því hve Jensína
væri fljót að ferðbúast er hennar var vitjað og eins hversu dugleg
hún var á ferðalögum. Það leið því ekki langur tími þar til hún
var mætt norður á Steinstúni. Hún athugaði nú sængurkonuna
og fann ekki neitt athugavert og taldi að allt væri í lagi. Leið svo
nóttin að ekkert gerðist, sóttin fór vaxandi er á daginn leið, en
ekkert gekk þann dag og næstu nótt, að morgni þess dags fór
Jensína ljósmóðir í síma, en símstöð var þá í Norðurfirði hjá
Valgeiri bónda Jónssyni, og bað um læknirinn á Hólmavík til
viðtals. Seint gekk að ná í læknirinn, en er hún náði sambandi
við hann, sagði hún honum hvernig ástatt væri með konuna, að
hún gæti ekki fætt og hann yrði að koma norður og hjálpa
konunni.
Læknirinn var í fyrstu óákveðinn, en sagðist samt myndi
koma. Jensína ljósmóðir fór nú aftur upp á Steinstún, en bráð-
lega fór hún aftur niður á símstöð og var þá læknirinn ekki farinn
af stað, svo hún hastaði allrækilega á hann. I þriðja sinn fór hún
í símann, en þá var hann farinn af stað.
Nú víkur sögunni til læknisins á Hólmavík, er hét Ólafur
Thorarensen, var hann þar um stundarsakir í stað héraðslækn-
isins Karls Magnússonar.
Ólafur mun hafa verið vínhneigður og í þetta sinn mun hafa
staðið þannig á fyrir honum og þess vegna hafi hann verið svo
óákveðinn er Jensína ljósmóðir talaði við hann fyrst, en er ljós-
móðirin ítrekaði við hann hvað við lægi, að hann reyndi að
bjarga lífi konu og barns, hefur skylduræknin orðið yfirsterkari
og hann tekið þá ákvörðun að bregðast ekki skyldu sinni, þó
hann jafnvel treysti sér ekki í svo erfitt ferðalag, sem hann átti
fyrir höndum, en hann varð að fara yfir þrjá fjallgarða fótgang-
andi og sjóveg yfir tvo firði. Hann bjóst því strax til ferðar og fékk
111