Morgunblaðið - 19.08.2021, Blaðsíða 21

FRÉTTIR 21Innlent
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. ÁGÚST 2021
ÞÆGINDI OG STUÐNINGUR Í HVERJU SKREFI
KRINGLAN - SMÁRALIND - SKÓR.IS
STEINAR WAAGE
Bláu húsin v/Faxafen • Sími 553 7355 • Vefverslun selena.is
Vefverslun
selena.is
Ný
sending
baka. Það varð alltaf einhver að
vera hjá honum því hann var svo
verkjastilltur. Þetta reddaðist allt
og ég gat haldið áfram að vera með
næstum öll mín dýr, fyrir utan
nautin. Ég varð að losa mig við
eitthvað. Þegar maður byrjar með
nýtt fyrirtæki tekur mjög á að
koma því í gang. Það var bara frá-
bært að upplifa að allir komu
manni til hjálpar.“
Búa hvort á sínum bænum
Eftir að Mark féll frá stóð Selma
ein uppi með búskapinn og jógúrt-
framleiðsluna. Nokkru síðar fann
hún þó fyrir áhuga úr óvæntri átt.
Hafði mjólkurbóndinn í nágrenn-
inu, Keith, samband við hana og
lagði upp með að þau myndu taka
saman. Að sögn Selmu kom þessi
uppástunga henni nokkuð á óvart
og í fyrstu tók hún það ekki í mál
að þau skyldu byrja saman, enda
leit hún á þau sem góða vini.
Bauðst hún meira að segja til að
finna handa honum aðra konu enda
þótti henni mikið til hans koma. Í
því ferli fór þó að koma sífellt bet-
ur í ljós hvað þau áttu í raun mikið
sameiginlegt.
„Þegar ég var að búin að gera
lista yfir hvaða eiginleika konan
hans þyrfti að vera með, og var
komin með 14 mismunandi þætti,
þá fór ég að fatta að ég var í raun
bara að skrifa um sjálfa mig. Ég
passaði eiginlega við hvert einasta
atriði, nema kannski eitt eða tvö,“
segir hún hlæjandi.
Eftir að hafa íhugað þetta í ein-
hvern tíma ákvað Selma að hug-
mynd nágrannans væri ekki svo
vitlaus.
„Ég sagði að lokum við Keith að
við yrðum bara að prófa þetta. Ef
við ætluðum að gera þetta þá yrð-
um við virkilega að prófa, bara þar
til dauðinn myndi aðskilja okkur.“
Hafa Keith og Selma nú verið
gift í fimm ár en þau gengu í það
heilaga árið 2016. Tæpir fimm kíló-
metrar aðskilja sveitabæi þeirra
og því ekki hlaupið að því að sam-
eina býlin og búslóðirnar. Eftir
miklar vangaveltur tóku hjónin
ákvörðun um að búa bara hvort á
sínu býlinu til að einfalda hlutina.
Skipti álit annarra á því fyr-
irkomulagi engu máli.
„Ég er viss um að ef fólk vissi
hvað þetta virkaði vel þá myndu
miklu fleiri gera þetta. Ég sé um
mitt hús og hann sitt.“
Rekstur gekk betur í kófinu
Að sögn Selmu leggja hjónin
mikið upp úr því að koma vel fram
við dýrin sín. Var það eitt af því
sem heillaði hana í fari Keith.
Halda þau núna samanlagt uppi
jógúrtframleiðslu og rekstri
tveggja sveitabæja, Keith með
mjólkurbúið og Selma með sinn bú-
skap. Selja þau jógúrtina í yfir 50
verslunum víðs vegar um Wash-
ingtonríki en kjötið selja þau beint
frá býli.
„Okkar tekjur koma frá svína-
kjöti, lambakjöti, nautakjöti og jóg-
úrt. Við erum í raun kotbændur í
öllu. Við erum með svo mikið af alls
konar.“
Er Selma nú með 600 fasta við-
skiptavini á lista hjá sér sem kaupa
reglulega af henni kjöt. Hefur hún
nú orðið vör við að kynslóðaskipti
þar sem börn eldri viðskiptavina
eru einnig farin að versla af henni.
„Í Ameríku veistu oft ekkert
hvaðan kjötið kemur og þetta getur
verið af einhverjum ömurlegum
stöðum. Viðskiptavinirnir sem
versla hjá mér vilja vita að það er
búið að koma vel fram við dýrin og
að þau hafi fengið gott líf.“
Aðspurð segist Selma ekki hafa
fundið fyrir samdrætti í viðskiptum
vegna yfirstandandi heimsfarald-
urs. Ef eitthvað er hafði hann já-
kvæð áhrif á reksturinn. Fann hún
fyrir aukinni spurn eftir kjöti beint
frá býli samhliða því sem áhyggjur
Bandaríkjamanna af mögulegri
smithættu í kjötvinnslustöðvum
urðu meiri.
„Sveiflur í efnahagslífinu snerta
ekki litla bændur eins og okkur.
Við erum með öðruvísi kerfi sem
hreyfist lítið þar sem við seljum
mikið beint til fólks og allir þurfa
nú að borða. Það eina sem kór-
ónuveiran gerði var að allir fóru að
hugsa í meira mæli um hvaðan
maturinn þeirra kemur. Svo fór
líka að spyrjast út í Bandaríkjunum
að mögulega yrði matarskortur. Þá
skapaðist óvissa og ótti og margir
reyndu að kaupa af bændum í ná-
grenninu. Eftirspurnin er samt að
jafnast út núna.“
Passar ekki í íslenskt samfélag
Á bænum hennar Selmu heldur
hún íslenskt sauðfé og til að minn-
ast frændfólks síns hér heima þá
nefnir hún kindurnar í höfuðið á
frænkum sínum.
Í seinni tíð hefur Selma lagt
mikið upp úr því að heimsækja
fjölskyldu sína á Íslandi að
minnsta kosti einu sinni á ári, þótt
slík ferðalög hafi verið erfið í kóf-
inu. Segist hún finna fyrir því að
hún passi ekki lengur inn í íslenskt
samfélag þar sem neysluhyggjan
er farin að segja verulega til sín.
Að sögn Selmu líður henni vel á
vesturströndinni og sér ekki fyrir
sér að flytja aftur til Íslands.
„Það er engin tíska hjá okkur,
tískan á Íslandi ræður öllu. Ekki
bara í fötum heldur í bílum og öllu.
Það tók allt of mikla orku að passa
inn í samfélagið. Það er það sem
mér finnst erfitt við Ísland. Það
getur verið erfitt að sjá fólk festast
í þessu, þetta er geðveiki í raun-
inni. Fólkið hérna í kringum mig
pælir ekkert í þessu. Við hér í
sveitinni erum í rifnum buxum og
bolum. Við eigum trukk sem er ár-
gerð 1957 og við notum hann enn
þá.“
Hún viðurkennir þó að þessi til-
hneiging virðist ríkari á höf-
uðborgarsvæðinu en á landsbyggð-
inni, þar sem fólk sé ekki jafn
heltekið af nýjustu stefnum og
straumum í tísku- og fataheim-
inum. Ef hún myndi flytja aftur
segir hún Borgarfjörð eystra koma
einna helst til greina. „Eins langt
frá Reykjavík og hægt er! Þar
myndi ég loksins geta verið frjáls
til að vera eins og ég er. Ég held
ég eigi þó heima á vestur-
ströndinni. Mér líður vel hérna.
Mikið af trjám, fjöllum og vötnum,
og svo er Kyrrahafið hinum megin
við fjöllin. Þetta er náttúra sem
mér líkar vel við,“ segir hún að
lokum.
Kindur Selma heldur íslenskt sauðfé í Washington og nefnir hún kindurnar
iðulega í höfuðið á frænkum sínum. Hér fá þær góðgæti, þ.e. kindurnar.
Hjón Selma og maðurinn hennar Keith Fagernes giftu sig árið
2016 og búa þau nú hvort á sínum sveitabænum.
Mjólkurbú Keith Fagernes er kúabóndi og sér hann um mjólk-
urframleiðsluna fyrir jógúrtina sem Selma býr til.
Bóndi Selmu hafði dreymt um að verða bóndi frá því að hún
var lítil stelpa. Sá draumur rættist fyrir um 20 árum.