Morgunblaðið - 21.10.2021, Side 49

MINNINGAR 49
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. OKTÓBER 2021
✝
Hólmfríður
Sigurðardóttir
fæddist í Hafn-
arfirði 31. ágúst
1942. Hún lést á
Landspítalanum
10. október 2021.
Foreldrar henn-
ar voru Sigurður
Guðmundsson
(1891-1966) og
Guðný Pálína Guð-
varðardóttir (1901-
1959). Bræður hennar voru Lár-
us Sigurðsson (1920-1976) og
Haukur Valberg Sigurðsson
(1933-1994).
Fóstra hennar var Emelia
Lára Jörundsdóttir (1893-1970).
Hólmfríður gekk í Barna-
skóla Hafnarfjarðar og nam við
börn þeirra Auður Katla Mar-
teinsdóttir (2015) og Bjarki
Hrafn Marteinsson (2019), Guð-
björg Lára (1990), í sambúð með
Jónasi Inga Jónassyni (1988),
börn þeirra Brynja Jónasdóttir
(2015) og Haukur Ísar Þrast-
arson (2018), Kolbeinn Lárus
(1991) og Þangbrandur Húmi
(1996), í sambúð með Dagmar
Þórhildi Lúðvíksdóttur (1996).
Ríkarður er kvæntur Guð-
rúnu Margréti Björnsdóttur
(1971). Börn þeirra: Steinunn
Fríða (1994), í sambúð með Guð-
mundi Hermanni Salbergssyni
(1993). Börn þeirra: Elísabet Sól
Guðmundsdóttir (2013), Sig-
urjón Kristinn Gunnarsson
(2015), Ríkarður Jökull Gunn-
arsson (2017), Guðný Lára
(2002), í sambúð með Magnúsi
Sólberg Baldurssyni (2003),
Björn Andri (2008), Magnús
(2010), Margeir (2010).
Útförin fer fram frá Fríkirkj-
unni í Hafnarfirði 21. október
2021 klukkan 13.
Húsmæðraskólann
á Laugarvatni
1961-1962
Hólmfríður gift-
ist Magnúsi Sigurði
Ríkarðssyni (1942)
árið 1966. Hólm-
fríður vann við ým-
is störf meðfram
húsmóðurstörfum,
aðallega versl-
unarstörf.
Synir Hólm-
fríðar og Magnúsar eru Sig-
urður Magnússon (1966) og Rík-
arður Kristinn Magnússon
(1970)
Sigurður er kvæntur Þóru
Þórisdóttur (1962), börn þeirra:
Sigrún Birta (1984), í sambúð
með Marteini Einarssyni (1984),
Nú er elsku mamma farin til
himna. Konan sem kom mér á
legg. Mamma sem stóð við bakið á
mér, elskaði og vildi allt fyrir mig
gera.
Betri móður er varla hægt að
hugsa sér, hún sem stóð með mér í
öllum þeim uppátækjum og hverju
sem ég tók mér fyrir hendur á upp-
vaxtarárunum, hvatti mig áfram ef
mér fannst ekkert ganga. Hún
meira að segja settist niður með
mér þegar ég var að brasa við að
líma plastmódelin.
Alltaf stóð hún upp og tilbúin að
hjálpa mér og okkur bræðrum,
styðja okkur þegar allt gekk á
afturfótunum. Mamma hafði alltaf
orku fyrir okkur bræður hvernig
sem heilsa hennar var. Stuðningur
hennar á uppvaxtarárum mínum
er ómetanlegur, stundum sátum
við saman við eldhúsborðið og hún
hlustaði með athygli á það sem ég
vildi gera og verða. Þetta voru
ómetanlegar stundir.
Stuttu eftir að ég kynntist Guð-
rúnu minni fór mamma að segja
við mig „vertu góður við konuna
þína“ eða „vertu góður við hana
Guðrúnu mína“, bara upp úr
þurru. Á þeim tíma áttaði ég mig
ekkert á því hvað hún var að meina
því auðvitað var ég góður við hana.
Svo með auknum þroska hef ég
skilið betur hvað mömmu gekk til.
Hún var nefnilega búin að sjá að
hún Guðrún væri rétta konan fyrir
mig og að hún myndi hvetja mig og
styðja í því sem ég tæki mér fyrir
hendur.
Þegar ég lít til baka sé ég ömm-
una sem stelpurnar mínar dýrkuðu
og dáðu. Þær voru nefnilega svo
heppnar að fá að kynnast ömmu
sinni þegar heilsan var oftar betri
en núna á seinni árum. Ekki svo
sjaldan að þau fóru fjögur, amma,
afi og stelpurnar, saman í Kringl-
una og fengu sér ís og kíktu á
hringekjurnar. Þær áttu mjög auð-
velt með að vefja ömmu og afa um
fingur sér og græða á því.
Einu sinni fórum við saman til
Spánar, í sólina. Þar sá maður hvað
mamma naut sín í sólinni, hún varð
kaffibrún á engum tíma. Þá eig-
inleika erfði ég ekki frá mömmu.
Nú er hún farin til himna og
hittir þar systur mína sem ég fékk
aldrei að hitta.
Elsku mamma, við hittumst síð-
ar.
Þinn sonur,
Ríkarður Kristinn.
Hún mamma mín er dáin.
Mamma, sem hefur háð marga
hildina við veikindi í gegnum árin
og alltaf sigrað á ótrúlegan hátt,
var að lokum sigruð.
Mamma, sem barðist fyrir mig í
gegnum uppvaxtarárin, að ég fengi
þá læknishjálp sem til þurfti og
huggaði þegar komið var að enn
einni aðgerðinni.
Mamma, sem bakaði bestu kök-
urnar, saumaði fötin og lagfærði
eftir einhver skammarstrikin.
Mamma, sem kenndi mér á
saumavél, krosssaum, prjóna,
baka, elda og svo fjölmargt sem
gott hefur verið að búa að í lífinu.
Mamma, sem hlustaði á tón-
smíðarnar, las sögurnar og hlust-
aði á draumana.
Mamma, sem þurrkaði okkur
bræðrunum eftir enn eina ferðina
upp úr læknum.
Mamma, sem varð besta amm-
an um leið og fyrsta barnabarnið
birtist.
Mamma, sem deildi með okkur
sorgum og gleði á vegi okkar í
stækkun fjölskyldunnar.
Mamma, sem kom úr lítilli fjöl-
skyldu en lagði grunninn að
stórum ættboga, minning hennar
mun lifa með stórum hóp barna-
barna og vina.
Pabbi fann á sér að hann þyrfti
að taka sér auka ferð inn á spítala
daginn sem hún kvaddi, hann kom,
kyssti og kvaddi stuttu áður en hún
lést.
Eitt sinn verða allir menn að deyja.
Eftir bjartan daginn kemur nótt.
Ég harma það en samt ég verð að
segja,
að sumarið líður allt of fljótt.
(Vilhjálmur Vilhjálmsson)
Starfsfólkinu á deild 11G á
Landspítalanum vil ég þakka inni-
lega fyrir einstaka hjartahlýju og
auðsýnda vináttu í veikindum móð-
ur minnar.
Sigurður (Siggi).
Elsku Fríða tengdamamma hef-
ur kvatt þessa jarðvist. Við Fríða
áttum afskaplega gott samband
frá fyrstu kynnum. Hún sagði
stundum við mig að ég væri henni
eins og dóttir og það þótti mér af-
skaplega vænt um.
Þegar við Rikki minn áttum
okkar fyrsta barn fengum við sko
að kynnast elsku Fríðu ömmu.
Hún var alltaf til taks fyrir okkur
ungu hjónin og auðvitað áfram fyr-
ir sístækkandi fjölskyldu. Nú
seinni ár kom heilsuleysi oft í veg
fyrir að Fríða gæti áorkað og tekið
þátt í lífinu eins og hún hefði kosið
og fannst henni það miður.
Þakklæti og hlýja er mér efst í
huga á þessum tímamótum. Takk
fyrir allt elsku Fríða.
Guðrún Margrét.
Ég kynntist Fríðu tengda-
mömmu fyrir rúmum 35 árum.
Hún varð amma nánast samdæg-
urs því mér fylgdi dóttir sem var
tveggja ára og varð hún sú fyrsta í
röð barnabarna sem upplifðu
ómælda ást og dekur. Fríða var
með góðan húmor, oft eilítið kald-
hæðinn, en þar var ég á heimavelli
og okkur kom vel saman alveg frá
byrjun. Sameiginlegur áhugi okk-
ar á saumum, hannyrðum og
föndri var allsráðandi í okkar sam-
skiptum fyrstu árin og við keypt-
um sameiginlega gamlan lager af
loðefni úr bangsagerð til að föndra
úr dótarí sem við seldum í hand-
verksbúð sem ég rak á þessum ár-
um. Við tengdumst enn nánari
böndum eftir það mikla áfall að
deyða þurfti fyrsta barn okkar
Sigga í móðurkviði vegna litninga-
galla. Fríða sagði mér þá frá dóttur
sinni sem hún hafði misst alheil-
brigða í móðurkviði, þegar þurfti
að velja á milli lífs hennar og
barnsins. Þetta var mikil sorg sem
fylgdi tengdamóður minni alla tíð,
sorg sem var nánast aldrei talað
um og hún byrgði inni alla tíð. Hún
bar á fingri sér hring sem vinkonur
hennar gáfu henni til minningar
um dótturina, hring sem Fríða
hafði fyrir löngu ákveðið að færi
með sér í gröfina þegar þar að
kæmi. Þrátt fyrir fleiri áföll þá gaf
Guð okkur Sigga þrjú börn til við-
bótar og urðu þau því alls fjögur
hjá okkur. Fríða saumaði og prjón-
aði á barnabörnin, saumaði út í
klukkustrengi, tækifæriskort og
púða ásamt því að hekla heilu tepp-
in sem barnabörnin fengu þegar
þau voru orðin stálpuð.
Eftir að Fríða og Magnús voru
orðin eftir ein í kotinu, og hún enn
sæmilega heilsugóð, þá ferðuðust
þau mikið og bjuggu að þeim minn-
ingum alla tíð. Seinni árin í lífi
Fríðu einkenndust af ótrúlega
miklum veikindum sem hamlaði
henni og þeim hjónum að taka þátt
í lífinu eins og þau hefðu viljað. Síð-
ustu 25 ár höfum við ósjaldan hald-
ið að við værum að fara að kveðja
hana en krafturinn, þrjóskan og
lífsviljinn sem einkenndi Fríðu
kom henni ávallt aftur af stað. Við
héldum að hún myndi eiga auka-
tíma á Hrafnistu og vorum farin að
undirbúa það þegar Fríða kvaddi
þennan heim eftir 112 daga á
Landspítalanum. Eftir situr
ákveðinn tómleiki og sorg en einn-
ig minningin um yndislega og
sterka konu sem við sjáum bregða
fyrir á margvíslegan hátt í svip og
atgervi sona hennar, barnabarna
og barnabarnabarna. Elsku Fríða,
eins og ég lofaði þér þá mun ég
klára jóladagatalið og hekluteppið
sem þú náðir ekki að ljúka við og
átti að fara á ákveðinn stað. Ég
þakka þér samfylgdina, hlýhuginn
og gæskuna.
Þóra Þórisdóttir.
Elsku amma. Það er erfitt að
skilja að þú sért komin til himna en
sért ekki hjá okkur.
Ég var svo heppin að fá að vera
mikið í kringum ykkur sem barn
þegar mamma og pabbi voru í
námi. Mér finnst eins og það hafi
verið í gær þegar við fórum í allar
Kringluferðirnar að kaupa ís og
nammi. Og einstaka sinnum leynd-
ust leikföng með.
Það er yndislegt hvað það situr
mikið eftir af minningum, þekk-
ingu og ást. Það er gífurlega sárt
að sjá þig fara og mun ég syrgja
það sem hefði getað orðið en ég
mun halda fast í allt það góða sem
gerðist. T.d. þegar við sátum við
eldhúsborðið og spiluðum saman
eða þegar við sátum í sófanum og
prjónuðum.
Þú varst alltaf dugleg að fara
með bænir með mér á kvöldin þeg-
ar ég gisti hjá ykkur afa. Að þessu
mun ég búa alla ævi.
Ég á eftir að sakna kærleikans
sem við bárum hvor til annarrar,
en ég trúi því að þú sért dansandi í
skýjunum og þegar sólin skín sértu
brosandi að horfa niður til okkar.
Elsku amma mín, ég á eftir að
sakna þín svo mikið og þess að
faðma þig og knúsa.
Vertu yfir og allt um kring
með eilífri blessun þinni,
sitji Guðs englar saman í hring
sænginni yfir minni.
(Sigurður Jónsson)
Þangað til við hittumst næst.
Þín
Steinunn Fríða.
Elsku Fríða amma mín. Mér
þótti svo virkilega vænt um þig. Þú
eignaðist tvo stráka en hugsaðir
um barnabörnin þín eins og þín
eigin börn. Eitt af því uppáhalds
sem ég gerði þegar ég var lítil var
að fara með ykkur afa í Kringluna
nánast alla laugardaga.
Svo fannst mér auðvitað svo
gaman að koma í heimsókn og fá
að gista. Litli tígrisdýrabangsinn
fylgdi mér auðvitað alltaf líka. Það
var alltaf sama gatavesenið á hon-
um Tígra sem var verksmiðju-
framleitt tuskudýr. En það var svo
heppilegt að þú varst svo góð í að
sauma svo hann varð alltaf heill
eftir heimsókn til þín.
Þér fannst svo gaman að nafn-
inu mínu sem mér var gefið því
ekki var það bara eftir mömmu
þinni heldur líka fóstru þinni sem
þú sagðir mér oft frá. Þú varst
mjög ánægð með það.
Minning þín mun alltaf lifa í
hjarta mínu elsku amma.
Þín
Guðný Lára.
Amma mín.
Það er svo merkilegt að hugsa
til baka, allar þær stundir sem við
áttum saman, við tvær.
Við þurftum bara að hugsa hvor
til annarrar og þá vorum við komn-
ar í símann eða ég komin til þín.
Þær stundir sem ég dvaldi hjá
þér og þú sagðir mér sögurnar all-
ar um æsku þína í Hafnarfirðinum,
húsið ykkar í Hellisgerði, foreldra,
bræður og tímann sem þú bjóst hjá
fóstru þinni sem þér þótti svo vænt
um, henni Emelíu Láru í Láru-
garði, og hvernig ég minnti þig á
hana.
Tíminn á Öldugötunni þegar ég
bankaði upp á og tautaði að þú
værir ekki heima á meðan þú
hljópst niður úr saumaherberginu
til að opna fyrir mér með opinn
faðminn. Skiptin sem þú saumaðir
á mig náttföt þegar ég „gleymdi
mínum“, hvernig þú ljómaðir þeg-
ar þú sýndir mér nýjustu verkin
þín, þegar við veltum upp öllu sem
þú mundir um allt og alla í Hafn-
arfirðinum.
Öll skvísukvöldin þegar afi, sem
var þér svo kær, eldaði fyrir okkur
dömurnar með Björgvin Halldórs
eða Elvis á fóninum og við töluðum
um það sem þú varst að sauma,
prjóna, hekla og hvernig mér tókst
ekki að læra það af þér, ferðalögin
ykkar afa, vinkonurnar, blómin,
sólina sem þú elskaðir og okkur,
kæru barnabörnin þín.
Stríðnin, hláturinn, þrjóskan,
stóru stundirnar, draumarnir og
erfiðu tímarnir sem við deildum
saman.
Þú varst hetjan mín sem barðist
í gegnum óendanleg veikindi til að
fá að fylgjast með okkur vaxa og
dafna með stóru orðunum „ég
ætla“.
Ástin sem þú umvafðir mig og
gleðin sem þú deildir þegar lang-
ömmubörnin komu.
Hvað þú varst ákveðin í að læra
eitthvað nýtt, hvort sem um var að
ræða mynstur eða á snjallsíma því
þú vildir sko fá að fylgjast með því
sem var í gangi í lífinu okkar.
Þegar þú hvíslaðir að mér að þú
hefðir fundið hús sem þig langaði í
því þú saknaðir þess að vera með
garð og blóm og saman létum við
það rætast. Þegar ég sendi þér kis-
una þína, fallegu kisuna þína sem
þú fóstraðir svo vel.
Hönd þín á hjarta mínu þegar
Hólmfríður
Sigurðardóttir
HINSTA KVEÐJA
Fríðu kynntist ég á ung-
lingsárunum og áttum við
margar góðar stundir sam-
an. Ég kveð þig elsku Fríða
með ljóði eftir Guðrúnu Jó-
hannsdóttur frá Brautar-
holti.
Ég kveð þig, hugann heillar minning
blíð,
hjartans þakkir fyrir liðna tíð,
lifðu sæl á ljóssins friðar strönd,
leiði sjálfur Drottinn þig við hönd.
(Guðrún Jóhannsdóttir)
Ása Guðjónsdóttir.
Elsku amma, takk fyrir
allar góðu stundirnar sem
við höfum átt saman. Frá
því ég fæddist hefur þú ver-
ið fastur punktur í lífi mínu.
Hvern einasta jóladag vor-
um við hjá þér og afa í
hangikjöti og uppstúf, smá-
kökum og ístertu. Þraut-
seigjan þín mun alltaf vera
mér fyrirmynd og hvetja
mig áfram í lífinu. Minn-
ingu þína mun ég geyma í
hjarta mér.
Þangbrandur Húmi
Sigurðsson.
alls konar postulínsdýr á ferðum
sínum. Við amma áttum það sam-
eiginlegt að elska dýr og þá sér-
staklega ketti. Ömmu og afa fannst
gaman að koma óvænt í heimsókn
og taka okkur krakkana með í bíl-
túra hingað og þangað en oftast í
ísbíltúr til Eden í Hveragerði. Hún
amma var alltaf svo glettin og góð,
minning hennar lifir áfram í hjarta
mér.
Sigrún Birta Sigurðardóttir.
Það var fyrir 60 árum sem við
Hólmfríður Sigurðardóttir
sáumst fyrst þegar við vorum
ásamt fríðum flokki ungra
stúlkna námsmeyjar á Hús-
mæðraskóla Suðurlands Lind-
inni á Laugarvatni. Þar var okk-
ur skipt upp í þrjá flokka, A, B og
C, og við Fríða eins og hún var
ávallt kölluð lentum saman í
„númeri“ ásamt tveim öðrum
innan B-flokksins. Margt var
brallað og brasað og númerin
góðu urðu að leysa málin saman í
húsverkunum, og ekki var slæmt
að eiga góða að þegar kom að
handverkinu þar sem allt lék í
höndum Fríðu hvort sem þurfti
að sauma eða prjóna.
Ljóð skólastýrunnar Jensínu
koma upp í hugann þar sem hún
kvað:
Á Laugarvatni í ljúfum draumi við leidd-
umst tvö ein um vonarstíg.
Fjær dægurþysi og dagsins glaumi í
draumaheima þú seiddir mig.
Í kvöldblíðunni minn kæri vinur þú kveikt-
ir eldinn í brjósti mér.
Mig vafði örmum hinn ungi hlynur og ást
mín heitust var bundin þér.
Þessi vetur í Lindinni var
ógleymanlegur og sannkallaður
reynslubanki fyrir lífið og hefur
saumaklúbburinn Húsóskvísur
6́1-2. haldið hópinn síðan. Það fór
ekki mikið fyrir elsku Fríðu innan
stóra hópsins en alltaf var hún
tilbúin til að vera í baklandinu þeg-
ar þurfti, og var þar traust og föst
fyrir. Fríða var í mörg ár búin að
berjast hetjulega við alvarleg veik-
indi sem ágerðust hratt seinni árin,
þar til ekki varð aftur snúið. Þessar
fallegu ljóðlínur eiga vel við þegar
við námsmeyjarnar minnumst
hennar með þakklæti:
Þegar ég leystur verð þrautunum frá,
þegar ég sólfagra landinu á
lifi og verð mínum lausnara hjá –
það verður dásamleg dýrð handa mér.
Dásöm það er, dýrð handa mér,
dýrð handa mér, dýrð handa mér,
er ég skal fá Jesú auglit að sjá,
það verður dýrð, verður dýrð handa
mér.
(Þýð. Lárus Halldórsson)
Elsku Maggi, Siggi, Rikki og
fjölskyldur. Okkar innilegustu
samúðarkveðjur til ykkar allra.
Þið voruð hennar líf og yndi.
Megi minningin lifa um ást-
kæra eiginkonu og móður.
Fyrir hönd saumaklúbbsins,
Hjördís Geirsdóttir.
þú hvattir mig áfram, faðmaðir
mig innilega og hvíslaðir í eyrað
mitt: „Stelpan mín, mundu, ég
ætla.“
Amma, því er ekki lýsandi hvað
ég mun sakna þín, en ég veit að þú
veist það og hversu mikið ég elska
þig.
Þú áttir trúaryl og ljós,
og andans göfgi sanna,
í hjörtum græddir rós við rós –
rósir minninganna
(S.K.)
Þín
Lára.
Hún Fríða var hin fullkomna
amma og ég naut þessa að rölta yf-
ir til hennar á Öldugötuna þegar
ég var lítil. Amma og afi tóku á
móti mér, fyrsta barnabarninu, af
mikilli ástúð og þótti greinilega
gaman að fá litla stelpu inn í fjöl-
skylduna þar sem þau áttu tvo syni
fyrir.
Fyrir unga stelpu með prins-
essudrauma var ómetanlegt að
eiga ömmu sem hlustaði á óskirnar
um bleika kjóla með margföldum
pilsum og blúndum, tók mann með
í efnabúðir og lét svo draumana
rætast í saumaherberginu. Ekki
bara saumaði amma kjóla á mig
heldur líka á dúkkuna mína og litlu
systur í stíl. Amma keypti svo litla
saumavél til að kenna mér að
sauma og leyfði mér að fikta við að
sauma dúkkuföt í hennar saumavél
líka. Þær voru yndislegar stund-
irnar sem ég átti með ömmu bæði í
saumaherberginu og eldhúsinu
enda var amma alltaf að dekra
mann eða gantast í manni enda
frekar stríðin að eðlisfari. Amma
eldaði ofan í mathákana mig og Óla
kött ógrynni af fiski, hrærði marga
lítrana af skyri með berjum og
rjóma, bakaði vínarbrauð og annað
bakkelsi.
Amma og afi fóru oft til útlanda
og færðu þá okkur barnabörnun-
um alls konar glingur þegar þau
komu til baka. Líkt og amma kom
ég mér upp ágætis styttusafni og
var hún dugleg að finna handa mér
Minningarkort á
hjartaheill.is
eða í síma 552 5744
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma
og langamma,
ÞRÚÐUR S. INGVARSDÓTTIR,
lést á hjartadeild Landspítalans
fimmtudaginn 14. október.
Útför hennar fer fram í Hafnarfjarðarkirkju
mánudaginn 25. október klukkan 13.
Reynir S. Hreinsson Nína B. Bernhöft Salvarard.
Gottskálk Daði B. Reynisson Saga Sigríðardóttir
Bjarni F. Bernhöft Reynisson
Eva R. Bernhöft Reynisdóttir