Morgunblaðið - 28.10.2021, Blaðsíða 30

30 FRÉTTIR
Innlent
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 28. OKTÓBER 2021
Bláu húsin v/Faxafen • Sími 553 7355 • Vefverslun: selena.is
Glæsilegur þýskur náttfatnaður
Vefverslun
selena.is
VIÐTAL
Ómar Garðarsson
Vestmannaeyjum
Það er mikið stökk að flytja með
fjölskylduna frá milljónaborginni
Tókýó til Vestmannaeyja, sem telja
um 4.400 íbúa. Eiga fátt sameig-
inlegt enda var Hiroki Igarashi,
starfsmaður Vinnslustöðvarinnar,
með kvíðahnút í maga þegar
ákvörðun var tekin um að flytja til
Eyja með fjölskylduna, eiginkonuna
Ragnheiði Reynisdóttur og synina
tvo, Einar ellefu ára og Hugo níu
ára.
Ragnheiður er uppalin á Sel-
tjarnarnesi, á ættir að rekja til
Vestmannaeyja og var ákveðin í að
synirnir fengju menntun á Íslandi.
Þau stefndu á Reykjavík en tilviljun
réð staðarvalinu. Nú eru rétt rúmir
tveir mánuðir frá því þau komu til
Eyja og Hiroki sér margt jákvætt,
m.a. styttri vegalengdir. Hér eru
Hiroki og Ragnheiður nokkrar mín-
útur að komast úr og í vinnu sem
tók þau tvo tíma á dag í Tókýó.
Strákunum líkar vel í skóla og
komnir á fullt í fótboltanum.
Hiroko er frá Yamagata, litlum
landbúnaðarbæ norðarlega í Japan.
Mjög lítill bær segir hann um
heimabæinn þar sem búa um 10.000
manns. Heitt og rakt á sumrin og
getur orðið mjög kalt á veturna.
Tvítugur hleypti hann heimdrag-
anum til Tókýó þar sem hann lærði
verkfræði. Ragnheiður er kennari
að mennt.
„Pabbi minn ólst upp hérna.
Hann heitir Reynir Elíesersson, en
flutti upp á land eftir skólaskyld-
una. Afi og amma, Einar Jóhann
Jónsson og Ragnheiður Þorvarð-
ardóttir, bjuggu hérna og ég kom
að heimsækja þau, systkini pabba
og systkinabörn öll sumur,“ segir
Ragnheiður, sem kennir við grunn-
skólann.
„Í Tókýó hef ég búið í 25 ár og
rúma tvo mánuði í Vestmanna-
eyjum,“ segir Hiroki á góðri ensku.
Foreldrar hans eru enn á lífi og búa
í Yamagata. Hann á tvö eldri systk-
ini, systur sem er kennari og bróðir
hans er bóndi. Kurteis og hógvær
að hætti Japana og staðráðinn í að
vinna vel fyrir nýja vinnuveitendur.
„Í Japan vann ég við hönnun fyrir
olíuiðnaðinn og áður en ég flutti
hingað vann ég við gerð stórra
tanka,“ segir hann um starfsfer-
ilinn.
Kynntust fyrir tilviljun í Tókýó
„Við Ragnheiður kynntumst á bar
í Tókýó. Ég var þar með starfs-
félögum mínum og hún íslenskum
vinum. Við spjölluðum saman og
skiptumst á símanúmerum. Hún bjó
í Tókýó og kenndi ensku. Hafði
ferðast mikið, kynnst Japönum og
við það kviknaði áhugi hennar á
Japan, japönsku og japanskri menn-
ingu. Og mér,“ segir Hiroko og
brosir. „Við giftum okkur 2008,
fyrst í Tókýó, svo á Íslandi, og eig-
um tvo stráka.“
Þau voru búin að koma sér vel
fyrir í Tókýó, áttu hús og bæði að
vinna. „Já, við höfðum það gott,
bæði með vinnu og strákarnir okkar
í skóla og gekk vel. Það var ekki það
sem rak á eftir okkur að koma til Ís-
lands. Ragnheiður hafði talað um
það í mörg ár að hún vildi að börnin
okkar hlytu menntun á Íslandi. Að
strákarnir fengju að kynnast lönd-
um beggja foreldranna, Íslandi og
Japan. Nú var komið að því að sá
eldri færi að nálgast framhaldsskóla
og því ekki eftir neinu að bíða.“
Tilviljun að Vestmannaeyjar
urðu fyrir valinu
– Af hverju Vestmannaeyjar?
„Ragnheiður hafði búið og starfað í
Reykjavík og planið var að flytja
þangað. Hún kenndi við alþjóðlegan
skóla í Tókýó og ætlaði að sækja um
kennarastöðu í Reykjavík. Ég var á
leiðinni að sækja um starf sem verk-
fræðingur þegar vinur Ragnheiðar,
sem er bankamaður, benti henni á
að Vinnslustöðin í Vestmannaeyjum
(VSV) væri að leita að Japana sem
væri tilbúinn að flytja til Eyja.
Þetta var í desember í fyrra og þeir
voru að leita að sölumanni.“
Viðræður milli hans og Vinnslu-
stöðvarinnar byrjuðu strax í janúar.
„Við ræddum saman í hverri viku
þar sem ég fékk nánari upplýsingar
um starfið um leið og þeir kynntust
mér. Við Ragnheiður ræddum þetta
fram og til baka og við sáum í þessu
tækifæri fyrir okkur,“ segir Hiroki
og teningunum var kastað.
Þau komu til landsins í byrjun
ágúst og hann byrjaði að vinna hjá
Vinnslustöðinni 25. ágúst. Með fötin
í töskum en innbúið á leiðinni með
skipi, þegar rætt var við Hiroki, og
þau að leita að leigjanda úti.
Er enn að venjast tilhugsuninni
Líf þeirra úti snerist um vinnuna,
skólann og fótboltann hjá strákun-
um. „Það tók okkur klukkutíma að
fara í og úr vinnu. Utan vinnu og
um helgar vorum við mest heima
nema að mikill tími fór í fótboltann
hjá strákunum. Þeir eru mjög
áhugasamir um fótbolta.“
– Hvernig var tilfinningin að yfir-
gefa Tókýó, fjórtán milljóna borg,
og stefna á Vestmannaeyjar, eyju
norður í höfum þar sem íbúar eru
rétt um 4.400?
„Ég er enn að venjast tilhugsun-
inni og breyttum aðstæðum hjá fjöl-
skyldunni. Úti vöknuðum við eld-
snemma á morgnana og við hjónin
tókum lest í klukkutíma í vinnuna.
Ég vann til klukkan sex og þá tók
við klukkutíma lestarferð heim. Hér
ertu fimm mínútur að keyra hvert
sem þú ætlar eða tíu mínútur að
ganga.
Að þessu leyti er gott að búa
hérna, afslappaðra líf. Strákarnir
eru byrjaðir í skóla og eru ekki í
neinum vandræðum með að bjarga
sér. Tala báðir íslensku og jap-
önsku. Ég tala við þá á japönsku og
mamma þeirra notar íslenskuna.
Við hjónin tölum svo saman á ensku
og japönsku þannig að þetta getur
verið nokkuð flókið á heimilinu,“
segir Hiroki og brosir.
Synirnir í ÍBV
– Hvernig komu Vestmannaeyjar
þér fyrir sjónir þegar þú komst
hingað í fyrsta skipti?
„Til að vera alveg hreinskilinn
fannst mér allt mjög smátt. Ein-
angrað. Það voru fyrstu við-
brögðin.“
– Leist þér ekki á blikuna?
„Nei. Fyrstu dagana fann ég fyrir
ónotum en það hefur breyst. Við
leigjum gott hús og höfum bíl til af-
nota. Það er lítið mál að skreppa til
Reykjavíkur. Það skiptir líka máli
að hér finnur maður til öryggis.
Sama tilfinning og maður hafði í
Tókýó en það var gott að koma til
Vestmannaeyja eftir að hafa verið í
Reykjavík.“
Hiroki segir of mikið sagt að
hann sé byrjaður að vinna á fullu í
Vinnslustöðinni. Það sé margt að
læra og hann einbeiti sér að því.
„Ég verð talsvert á ferðinni milli
landanna og vonandi á ég eftir að
skila góðu verki. Starfsfólkið hefur
tekið mér mjög vel, Nú stefnir í
góða loðnuvertíð og Japan er mik-
ilvægur markaður fyrir loðnu-
afurðir, sem gerir þetta spennandi,“
segir Hiroki og sér fram á að fjöl-
skyldunni eigi eftir að líða vel í
Vestmannaeyjum.
„Synirnir eru komnir á fullt í fót-
boltanum hjá ÍBV og eru yfir sig
hrifnir. Úti æfðu þeir tvisvar í viku
en hér eru þrjár æfingar á viku.
Þeim líkar líka vel í skólanum og
eru ekki nema fimm mínútur að
ganga í skólann. Auðvitað eru þetta
breyttar aðstæður og einhver tími
fer í að aðlagast þeim en ég kvíði
ekki framtíðinni hér,“ sagði Hiroki
að endingu.
Frá Tókýó til Vestmannaeyja
- Hiroki Igarashi og Ragnheiður Reynisdóttir fluttu frá Tókýó til Eyja ásamt sonum sínum, Einari
og Hugo - Með hnút í maga í fyrstu en kvíða ekki framtíðinni - Hún í kennslu og hann hjá VSV
Morgunblaðið/Óskar Pétur Friðriksson
Eyjar Fjölskyldan komin til Eyja. Hiroki, Ragnheiður og synirnir Einar, 11 ára og Hugo, níu ára.
Hjón Hiroki og Ragnheiður nýgift í
japönsku hofi árið 2008.