Strandapósturinn - 01.06.2019, Síða 33

32
svæðið var þétt skipað farandsölum með bása sína. Það var heitt í
veðri, vel yfir 30 stig. Einhverjir leigðu sér báta og sigldu og jafn-
vel syntu í vatninu. Þeir sem ekki fóru niður í bæ til að borða
fengu sér mat á hótelinu við lítinn fögnuð starfsfólks, þó aðallega
yfirmannsins. Hann brást hinn versti við og sagði að við hefðum
átt að panta með fyrirvara. Helst vildi hann ná í fararstjórann til
að skamma hann.
Laugardagur 16. júní. Þá var heimferðardagurinn runninn
upp og rútan lagði af stað kl. 10 áleiðis til Mílanó en þaðan var
flogið frá Malpensa flugvelli. En þetta var ekkert ómerkilegt skutl
að flugvelli því þennan dag var nefnilega fótboltaleikur á HM í
Rússlandi á milli Íslands og Argentínu. Það var mikill hugur í
fólki og meiningin að horfa á leikinn á krá í Mílanó sem heitir
Carlsberg Ol. Fríða og Ragnar Torfabörn höfðu veg og vanda að
undirbúningi. Fríða hafði verið í sambandi við Íslendingafélagið
á svæðinu sem benti henni á að Íslendingar yrðu á fyrrnefndri krá
og þar væru stórir sjónvarpsskjáir og pláss fyrir allan hópinn. Við
vorum því ekki einu Íslendingarnir á staðnum. Ragnar var hins
vegar á heimavelli með andlega uppbyggingu og stemmingu fyrir
stórleikinn. Hann hafði ásamt Vilberg samið mergjað baráttuljóð
við rússneskt sönglag sem er betur þekkt sem lagið „Those were
the days“ í flutningi Mary Hopkin. Vilberg fann orðin og Ragnar
raðaði þeim saman. Ljóðið er svona:
Í Rússlandi við förum brátt að sparka.
Á heimsmeistaramóti er okkar lið.
Í Mílanó er Strandakór að arka.
Við munum standa þétt við þeirra hlið.
Argentína er ekkert mál.
Köllum af lífi og sál,
Áfram Ísland, Ísland hrópum við.
Nú er svaka fjör, og gleðin ræður för
og Argentínu sendum bara heim.
Þetta var sungið á kílómeters fresti á leiðinni og mátti glöggt
greina að spenna og hugur jókst við hvern flutning og þá var til-
ganginum náð. Við komum kl. 12 til Mílanó þar sem öllum var