Strandapósturinn - 01.06.2019, Qupperneq 117

116
Nú leið að skólalokum hjá fyrsta og öðrum bekk og einnig hjá
þeim í þriðja bekk sem ætluðu að taka gagnfræðipróf. Hinir sem
ætluðu í landspróf voru einum mánuði lengur eða til maíloka. Að
prófi loknu vorum við í nokkra daga að ganga frá; gera skólann
hreinan, pússa alla glugga og eitt og annað. Eitt sinn vorum við
strákarnir eitthvað að dunda út í smíðahúsi hjá Sigurði smíða-
kennara og Erling og var Erlingur nýbúinn að skjóta svartbak sem
var lengst úti á flúrum. Ég hef alla tíð verið dálítið forvitinn og um
haustið áður var ég að leita mér að smíðaefni og rakst á kassa sem
í voru fjórar dínamíttúpur. Nú voru eftir í honum tvær túpur því
hinar tvær voru sprengdar um áramótin með aðstoð Erlings. Nú
sögðum við Sigurði og Erling frá túpunum og hvort þeim finndist
ekki best að eyða þeim svo enginn færi sér að voða við að fikta við
þetta. Erlingur var til í það og var nú fundin góð dós og báðum
túpunum troðið þar í og síðan farið með dósina lengst fram á
flúrur. Síðan skaut Erlingur og þvílíkt dúndur, rúðurnar nötruðu
í smíðahúsinu og sprengingin bergmálaði í öllum fjöllum Hrúta-
fjarðar. Nú leið smá stund, þá kom Guðmundur skólastjóri,
„heyrðuð þið hvellinn?“ spurði hann. Erlingur var sakleysið upp-
málað, „já, já, ég skaut svartbak þarna fram á flúrum og ég notaði
svolítið sterkt skot.“ „Jæja einmitt það“ sagði Guðmundur og svo
labbaði hann í burtu. Skömmu seinna kom Þorsteinn reiknings-
og eðlisfræðikennari. „Jæjar strákar, heyrðuð þið sprenginguna?“
Já, já svöruðum við. „Og vitið þið nokkuð hvað þetta var?“ Erling-
ur sakleysið uppmálað „ég skaut svartbak þarna fram á flúru, ég
notaði extralong skot“. „Grun hef ég um að þetta hafi verið eitt-
hvað meira en extralong“ sagði Þorsteinn og svo labbaði hann í
burtu og þar með var þessu máli lokið.
Þegar landsprófs bekkurinn var einn eftir fannst okkur strákun-
um að við þyrftum að halda einhvern veginn upp á skólalokin og
til þess þyrftum við helst að ná í einhverja brjóstbirtu en þar sem
við þekktum engan í Reykjavík sem gæti útvegað okkur slíkan vökva
þá var eina ráðið að framleiða hann sjálfir. Við vissum hvað þurfti
til slíkrar framleiðslu en það var vatn, strásykur, rúsínur og
pressuger. Þetta var allt til í fórum Péturs bryta úti í geymslu en nú
var bara vandamálið að nálgast þetta. Geymslan var í endanum á
sama húsi og ljósavélarnar og á bakhliðinni var smá gluggi hátt upp
á vegg sem alltaf var hálf opinn og við vorum búnir að finna það út