Strandapósturinn - 01.06.2019, Síða 120

119
Rakel Valgeirsdóttir þjóðfræðingur
frá Árnesi
Gunna
fótalausa
Alþýðuhetjan Guðrún Bjarnadóttir fæddist árið 1770 í Sunndal í
Bjarnarfirði, lengst af bjó hún í Árneshreppi og lést þar á nítug-
asta aldursári. Sýning um lífshlaup Guðrúnar er í Minjasafninu
Kört í Trékyllisvík þar sem henni var einnig reistur verðugur
minnisvarði árið 2016.
Þegar Guðrún Bjarnadóttir vaknaði á bænum Brekku í Gils-
firði í marsmánuði 1785 virtist hún eins allslaus og ein manneskja
getur orðið. Þá þegar hafði hún staðið af sér óviðráðanleg öfl því
móðuharðindin og ríki jarðeigandinn voru hvort um sig jafn óá-
rennileg fyrir fátæka 15 ára stúlku og í sameiningu höfðu þau
rænt hana heimilinu, leyst upp fjölskylduna og rifið út úr hönd-
um þeirra lífsviðurværið. Þegar Guðrún gekk í síðasta skipti frá
heimili fjölskyldunnar í Þrúðardal var hún þó ekki allslaus.
Seinna, þegar hún sleit sig frá freðnu líki móður sinnar á Steina-
dalsheiði eftir þriggja daga hamslausan veðurofsa og fann rétta
leið í átt til sjávar, var hún ekki allslaus. Ekki einu sinni þegar hún
skreið uppá bæjarhelluna á Brekku örmagna og kalin. Þegar hún
vaknaði á Brekku virtist hinsvegar frá henni tekin hennar einasta
eign í lífinu, framtíðin. Fæturnir og framtíðin. Því hver var fram-
tíð fótalausrar, fátækrar unglingsstúlku árið 1785? Engin. Engin
önnur en að strita eftir fremsta megni allt sitt líf fyrir aðra, ókunn-
ugt fólk sem tilbúið var að taka hana inn á heimilið fyrir eins litla
meðgjöf og hreppurinn komst upp með. Og í því fólst allsleysið.