Strandapósturinn - 01.06.2020, Side 82

81
sumarið. Eins var á selveiðitímanum. Maður kom ríðandi á hesti. Eftir að
hafa borðað nokkur æðaregg hélt hann af stað með selkópa bundna yfir
hnakkinn og teymdi hestinn.
Erfitt er að gera sér fulla grein fyrir, á hverju verðmat hlunninda í
Broddanesi í lok 11. aldar byggði. Þá er Eyjan að stærri hluta vafin töðu-
grasi og án efa töluvert þar af æðarfugli sem gaf af sér egg. Eins var með
lundann og selinn á skerjunum. Slægjur voru langt frá bænum á víð og
dreif um dalinn og þær bestu allt að þriggja tíma lestargang frá bæ, vegur
mjög ógreiðfær víða og á köflum illfær. Þær slægjur sem nær eru lélegar
og seinunnar. Vetrarbeit þar í meðallagi og fjörubeit stopul. Eyjan Vigur
í Ísafjarðardjúpi er álíka stór og Broddanesey og fuglalíf áþekkt á báðum
eyjunum. Vigur er metin á 24 hundruð í Jarðabók Árna og Páls. Vel er
hægt að rökstyðja að við mat á Broddanesi hafi Eyjan og selveiði þar verið
metin á 24 hundruð og landjörðin þá á 36 hundruð en þetta er ómögulegt
að sanna.
Við nýtingu hlunninda í Broddanesi skiptust á skin og skúrir eins og alls
staðar í lífi fólks. Að taka kofu í norðaustan rigningu var eitt versta verk
sem unnið var þar. Eins var að binda og bera sátur í bát eftir norðaustan
stórrigningu. Róður út að Skottum í hvassri norðaustanátt var oft stremb-
inn sem og róður inn að Fannaskeri í suðvestan átt en þá var siglingin til
baka skemmtileg. Eins er það ógleymanlegt að vera úti við Skotta eða inn
við Fannasker um lágnætti í logni og sólskini og sjá sólina hverfa andartak
undir hafsbrún og rísa svo aftur úr hafi.
Miðnætursól á Broddanesi. Séð út Traðarnesvík. Dyrhólmi og Eyjarnar fyrir miðju.
Ljósmynd: Einar Ísaksson