Sjálfsbjörg - 01.07.1966, Síða 21

að vísu feiminn í fyrstu, en það rættist
úr honum, enda kom hann sér til skemmt-
unar. Hann sagði ekki til nafns síns, en
við kölluðum hann Smala. Tíminn leið,
við kvöddum gestinn og héldum áfram
suður og niður. — Brúin á Eldvatninu er
of lágreist fyrir háfermdan bíl, svo að við
fórum niður hjá Ásum og yfir ána þar.
Nú var verið að byggja þarna nýja brú.
Þaðan á svo að liggja þráðbeinn vegur
austur að Hólmi. — Við héldum nú niður
með Kúðafljóti, suður fyrir hið stórfeng-
lega Skaftáreldahraun, austur Meðalland
og Landbrot, yfir Skaftá og að Kirkju-
bæjarklaustri. Þar tryggðum við okkur
gistingu innan húss næstu nótt, og héld-
um síðan austur Síðu og Fljótshverfi,
austur fyrir Lómagnúp. Þar á aurunum
við Núpsá upphófst leit mikil að náttúru-
steinum. En hvorki fannst gull né gim-
steinar, lausnarsteinar né lukkugrjót. Við
urðum því að snúa heim á leið steinafá
og náttúrulítil, að sumra sögn.
Tjaldað í rómantíkinni.
Á Núpsstað skoðuðum við bænhúsið,
eitt elzta guðshús landsins, gamla muni í
gömlum skemmum og hrikalega fjalls-
brún fyrir ofan bæinn. Þá komum við að
Dverghömrtjm, því meistaraverki náttúr-
unnar. — Svo var komið að Kiaustri og
Drukkið miðdegiskaffið.
klöngrast á sláturhússloft. Var full erfitt
að komast þangað upp, en með samhjálp
og samvinnu tókst það. Við fengum tvö
herbergi til umráða, með mjög þröngu
salerni. Var nú eldaður mikill og góður
matur, og var mjög ánægjulegt að sjá
„matmóðurina" breiða sig út yfir gólfið,
eins og ógnarstóra ungamóður með kjúkl-
ingaskarann kring um sig. — Allir borð-
uðu vel, sváfu vel, og auðvitað leið okkur
öllum vel að morgni næsta dags.
Nú var aftur komin rigning, en þurrkur
hafði verið daginn áður, eini þurkdagur-
inn á Síðunni um langan tíma. Við tíndum
farangurinn út á bílinn, og var nú hægara
að koma honum niður en upp áður. Ókum
svo frá Klaustri styztu leið að gömlu brún-
inni yfir Eldvatnið. Bárum af bílnum yfir
brúna og komum öllu aftur upp á bílinn
milli skúra. Það var vel af sér vikið. Við
Laufskálavörðu á Mýrdalssandi urðum við
að fylgja reglunni og byggja vörðu. Var
rifið grjót upp úr sandinum og hlaðin væn
varða og virðuleg, svo að af bar, enda
voru sum okkar ótrúlega handföst við
grjótvinnuna. — Undir Víkurklettum var
safnað melstöng í ausandi rigningu. — I
Vík var farið í verzlanir og síðan ekið
niður í fjörusandinn. Gerðu sumir tilraun
með að vaða út í hafsauga, en urðu frá
að hverfa votir í fætur eins og gamli Nói
forðum daga. Þar var safnað ýmsum
minjagripum svo sem skeljum, Syrtlings-
vikri, spýtum og brimslípuðum blágrýtis-
SJÁLFSBJÖRG 21