Editiones Arnamagnæanæ. Series A - 01.06.1963, Blaðsíða 26
§4.3.
XXII
Monoftongering af faldende diftonger er gennemfort, ogsa i isl. person-
navne med undtagelse af »audur« = Auðun (177.14). — Stigende diftong er
bevaret i vtmyuka (177.1; 178.1) — Dobbeltskrivning af vokal er sjælden,
men forekommer s&vel for ældre diftong (f.eks. eens 178.6), gammel lang
vokal (f.eks. stoor 178.7; staar 178.9) og ældre kort vokal (f.eks. troskaap
178.6). - Der skrives mekit (178.2) men mykit (178.3). - Dstnordisk bryd-
ning haves i jak (f.eks. 178.2) og hiolt (178.3). - fangit, fanger (178.10) uden
angivelse af runding. - wardher (178.10) med lyd&bning æ>a. - i/e: sik
(177.3), mik (178.2,3), meek (178.6); ikke (178.4,10), eki (178.6). - I »eder«
pers. og poss. pron. bruges altid stammevokalen i. - Svarabhaktivokalen
er e. - a bruges ret ofte i endelser, men kan erstatte og erstattes undertiden
af æ eller e. — u forekommer ikke i udlyd (bortset fra huru), derimod findes
endelsen ugh: kunnukt (177.5) nyttugh (178.11). - For þ bruges th, som
derimod ikke bruges for t. For ð bruges som regel dh men ogs& d, th og t
forekommer. — Der findes ingen tegn pá klusilsvækkelse. - gagn skrives
gagn (177.4), ikke gangn. — Blandt de talrige nedertyske l&neord bemærkes
særlig vmær (178.3), som af Kalkar1 kun er fundet i digtet om Flores og
Blanzeflor (oversat fra svensk), medens der kendes flere andre eksempler
pá omár fra svenske kilder2.
Muligvis har biskop Jón selv skrevet disse to breve, og i sá fald har
han sandsynligvis været svensk, ikke som tidligere antaget norsk
eller dansk3.
4.40. Af norske hreve findes folgende:
4.41. Nr. 92 skrevet pá Hólar 1393. Sprogformen er ostnorsk.
Ey skrives oy i oyrer (92.4) og 0 i hordo (92.10), mens ei overalt skrives
ei og au skrives au i tuau. — Der skrives ollom og monnom i inscriptio (92.1),
medens der i ovrigt bruges former uden u-omlyd: fadur (92.2) og allum
(92.7). — þann skrives þen (92.4) og i overensstemmelse hermed er der op-
lost þet. - e skrives ei i heifuer (92.7), jfr. Seip Nsp. p. 146 og 265. - Svara-
bhaktivokalen er a (f.eks. Ellinghar 92.1), e (f.eks. þorder 92.10) ogi (heidir-
lighom 92.2). — Der skrives fonno for fornu (92.7). - Kasusoplosning spores
f.eks. i till sanzs vittnes burd (92.10).
4.42. Broder og senere biskop Árni Óláfsson er en af udstederne
af transskripterne nr. 128 (Giske [Sunnmore] 1405) og nr. 145
1 Ordbog til det ældre danske sprog (1300-1700) af Otto Kalkar, 4. bind, p.
648.
2 Ordbok öfver svenska medeltids-spráket af K. F. Söderwall, 2. bind, p. 162.
3 Norsk iflg. Biskupatal á íslandi eptir Hannes Þorsteinsson i Biskupasögur
Jóns prófasts Halldórssonar í Hítardal, II. B. (Reykjavík 1911-15), p. 389; Jón Jó-
hannesson: íslendinga saga, II (Reykjavík 1958), p. 162. — Dansk iflg. Jón Sig-
urðsson i Biskupa tal á Islandi i Safn til sögu íslands og íslenzkra bókmenta, I
(Kaupmannahöfn 1856), p. 5; Bjöm Þorsteinsson i Skírnir CXXVII (Reykjavík
1953), p. 139.
1