Fréttabréf Siglfirðingafélagsins í Reykjavík og nágrenni - Oct 2020, Page 5

Siglfirðingablaðið 5
5. atriði
Hann hafði leitað ásjár systra sinna og beðið þær að
útvega sér ráðskonu úr hópi skólasystra þeirra. Hann
valdi svo Önnu af mynd sem hann sá hjá þeim.
Guðbrandur: (Skoðar mynd og þau stinga saman
nefjum. Hann er með hatt.)
„Þessi er alveg gullfalleg. Ætli hún sé ekki fáanleg til
að koma?“
Bogga: „En hún er svo ung!“
Guðbrandur: „Það gerir ekkert til. Sjáðu bara hvað
hún er með mikið og fallegt hár.“
Bogga: „Heyrðu Brandur minn. Ætlarðu ekki bara
að fá þér ráðskonu?“
Guðbrandur: „Hvurslags er þetta eiginlega.“ (Hálf
byrstir sig) „Er eitthvað verra að hún sé sómasamleg í
útliti. Skrifaðu henni strax fyrir mig.“
Þar sem Anna var á lausu vegna þess að Hitler var
í stríði og ekki hægt að fara til Köben, þá sló hún
til. Ákvað að taka þessu tilboði. Það þótti nú ekki
amalegt að vera ráðskona hjá “kaupfélagsstjóra” og
lagði í hann með strandferðaskipinu.
(Anna tekur saman hafurtask sitt í tösku og býr sig af
stað. Hún sönglar og lagar sig til).
Kom til Hólmavíkur þar sem Guðbrandur og Bogga
tóku á móti henni.
(Þau sjást þar sem þau bíða og skyggja með hendi yfir
augu og skima eftir henni. Guðbrandur er auðvitað
með hatt.)
Guðbrandur: „Bogga, Bogga, sjáðu þarna er hún.“
(Hann brosir og skellir sér á lær). „Þetta er hvorki
meira né minna en Anna Eyjafjarðarsól.“
6. atriði
Anna gerðist nú ráðskona kaupfélagsstjórans. Það
þótti hin mesta virðingarstaða í þá daga. Ekki er
ég grunlaus um að þarna hafi verið ást við fyrstu
sýn, enda gerðust hlutirnir nú frekar hratt. Þó með
tilheyrandi aðdraganda.
Anna stússaðist innanhúss og hafði ekki áður haft
úr svo miklu að moða. Ýtrasta sparnaðar hafði verið
gætt á húsmæðraskólanum í öllu. Enda varð allt of
fínt í fyrstu kleinunum hjá ráðskonunni ungu.
(Anna er að bardúsa við eldhússtörf og er glöð og raular
og trallar. Um hárið er skupla og hún er með svuntu.)
Tíminn leið við störf og heimilisstúss en brosin fóru
breikkandi á andliti kaupfélagsstjórans.
(Hann kemur inn og færir henni dýrindis útprjónaða
vettlinga.)
Hjartsláttur jókst og augnaráðið varð eldheitt í hvert
skipti er hann horfði á nýju fallegu ráðskonuna sína.
Það duldist engum að maðurinn var ástfanginn upp
fyrir haus.
(Hér gengur Guðbrandur um sviðið með rautt, stórt
útklippt hjarta úr pappa, til að túlka þetta og skáskýtur
augunum af og til á Önnu.)
En allt á sér tvær hliðar, Anna var ung og bálskotin
í þessum myndarlega manni. Hún hafði ekki vanist
því að eiga peninga og enn síður að eyða þeim og nú
fær hún útborgað heila auðlegð að henni finnst.
(Anna gengur niður í búðina og sér rauða fallega skó
sem hana langar mikið í og segir við sjálfa sig.)