Skessuhorn - 01.09.2021, Blaðsíða 21

MiðVikUdAgUR 1. SEptEMbER 2021 21
Eva Huld Hafþórsdóttir frá borg-
arnesi lærir dýralækningar í Sló-
vakíu. Hún kláraði fyrsta skólaár-
ið sitt heima á Íslandi eftir heldur
óvenjulegan vetur í ljósi heimsfar-
aldursins sem lagðist yfir heims-
byggðina í upphafi síðasta árs og
fór því þorrinn af náminu henn-
ar fram í fjarnámi sem alla jafnan
hefði farið fram í kennslustofum
í Slóvakíu þar sem hún ætlaði sér
að búa. Skólinn hennar Evu Huld,
the University of Veterinary Me-
dicine and pharmacy, er staðsett-
ur í borginni košice sem er næst-
stærsta borg Slóvakíu og er í aust-
urhluta landsins, nálægt landamær-
um Ungverjalands. Nú styttist í að
Eva Huld hefji annað skólaárið sitt
og segist hún vera spennt að fá að
stunda námið sitt erlendis eins og
planið var upprunalega.
Stefndi ekki á
dýralækningar
„Ég var búin að heyra aðeins frá
þessum skóla og vissi að hann væri
vinsæll hjá Íslendingum. Háskóla-
svæðið er stórt með fallegum göml-
um byggingum og alveg lokað af,
þannig að þetta er eins og lítið sam-
félag,“ segir Eva Huld um háskól-
ann sinn í Slóvakíu. „Það heillaði
mig mikið. Mér fannst líka ótrú-
lega spennandi að fara í land sem
er mjög ólíkt Íslandi, prufa eitthvað
alveg nýtt og kynnast nýrri menn-
ingu,“ bætir hún við.
Eva hefur alltaf elskað að vera í
kringum dýr og hefur ávallt litið
á sjálfa sig sem hálfgerða sveita-
stelpu, sérstaklega þegar hún var
yngri. „Mér finnst þau áhugaverð,“
segir Eva um dýr almennt. „Mér
finnst hljóma svo vel að geta unnið
við að vera í kringum dýr alla daga.
Það heillar mig að geta hjálpað dýr-
unum og verið til staðar fyrir þau.
Ég held að það sé virkilega gefandi
starf.“
Eva segir það hafa verið skyndi-
ákvörðun að fara þessa námsleið
því sjálf hafði hún alltaf ætlað í sál-
fræðina og var með góðan grunn í
því úr menntaskóla þar sem hún út-
skrifaðist af félagsfræðibraut. „Mig
langaði alltaf að vera dýralæknir en
ég stefndi aldrei markvisst á það.
Ég veit hreinlega ekki af hverju
það var. Líklega vantaði mér trúna
eða eitthvað álíka að ég gæti í raun
lært dýralækninn. Eflaust hef ég
ímyndað mér að þetta væri alltof
erfitt nám, fáir komast inn, að þetta
væri dýrt og langt nám, að ég þyrfti
að flytja út og áfram mætti telja.
bara heilt yfir, ímyndaði ég mér að
þetta væri allt saman rosalega erf-
itt,“ rifjar Eva Huld upp hugsi. „En
raunin er sú að þetta er alls ekki
eins ómögulegt og ég hélt, heldur
mjög skemmtilegt nám,“ bætir hún
ánægð við.
Krefjandi nám
„Það var mjög erfitt að vera ekki
með neinn grunn áður en ég fór í
námið. Flestir í bekknum mínum
hafa verið á náttúrufræðibraut og
tekið áfanga á því sviði sem undir-
býr þau betur fyrir námið,“ útskýrir
Eva Huld sem útskrifaðist af félags-
fræðibraut í Menntaskóla borgar-
fjarðar. „Ég tók ekkert þannig svo
það var mjög krefjandi að mæta
í tíma og skilja ekki eins mikið af
námsefninu og aðrir,“ bætir hún
við. Eva tók inntökupróf og fékk
niðurstöðurnar í ágústlok á síð-
asta ári. Í kjölfarið hafði hún hálf-
an mánuð til að flytja út, koma sér
fyrir og hefja námið. „Ég náði ekk-
ert að skipuleggja mig, þannig séð,
heldur bara dreif mig út og í þetta
ævintýri.“ Eva segir það hafa verið
frekar erfitt að mæta í tíma í fyrstu.
„Það gekk erfiðlega að skilja efn-
ið sem var verið að kenna og það
gekk misvel að læra. Stundum var
þetta alveg ótrúlega erfitt en ég var
mjög dugleg að spyrja og biðja um
hjálp. Ég viðurkenni það samt al-
veg að stundum langaði mig að gef-
ast upp. Sem betur fer gerði ég það
ekki, hélt í jákvæðnina, lærði meira
og hafði trú á mér í þessu. Ég náði
öllum áföngum sem var ótrúlega
gaman,“ segir Eva stolt.
Útgöngubann
í ókunnu landi
Eva náði einungis að vera þrjá mán-
uði í Slóvakíu á fyrsta skólaárinu
áður en hún þurfti að flytja heim
vegna heimsfaraldursins. „Ég fann
ekki mikið fyrir Covid fyrst þeg-
ar ég kom. Það var erfitt að venj-
ast grímunum í fyrstu en þá hafði
enginn verið með grímur á Íslandi.
Fyrstu vikurnar úti voru nokk-
uð venjulegar fyrir utan það að ég
fékk smá sjokk þegar ég flutti út og
var að koma mér fyrir í fyrsta sinn í
nýju og ókunnugu landi, en sá hluti
vandist fljótt. Við krakkarnir í skól-
anum vorum duglegir að fara út að
borða, skemmta okkur, stunduðum
námið og vorum dugleg að vera öll
saman. Ég eignaðist fullt af nýjum
vinum á þessum þremur mánuðum
sem ég náði að vera úti og við gerð-
um mikið saman,“ segir Eva.
Stuttu eftir að skólinn var byrj-
aður voru settar strangari reglur á
í Slóvakíu og var nemendum með-
al annars skylt að mæta bara 50%
í skólann. Ekki leið svo á löngu að
það var sett útgöngubann í land-
inu. „Það var mjög óþægilegt að
vera í ókunnugu landi og vita ekki
almennilega hvað myndi gerast
strax, sérstaklega vegna þess að þá
var Covid frekar nýtt fyrirbæri og
enginn vissi almennilega hvernig
allt virkaði. Það var mjög einmana-
legt að vera mikið inni hjá sér í út-
göngubanninu og mega ekki gera
það sem maður vildi gera. Þá þurfti
bara að reyna að hugsa jákvætt.“
Rétt slapp heim
„Ég flaug heim nokkrum klukku-
tímum fyrir lockdown. Ég var
heima hjá vinum mínum þegar ég
fékk símtal klukkan eitt um nótt
þess efnis að ég þyrfti að komast út
úr landinu sem fyrst ef við ætluðum
að ná að fara heim á þeim tíma sem
við vildum fara heim. Ég þurfti að
fara til póllands klukkan sex sama
morgun og ég fékk símtalið, þann-
ig að þarna hafði ég bara fjóra tíma
til að pakka öllu niður í töskur og
ganga frá íbúðinni minni,“ rifjar
Eva upp. „Þetta var hálf óþægileg
tilfinning og í raun óraunverulegar
aðstæður. Mér leið smá eins og ég
væri að flýja,“ bætir hún við.
Þegar Eva kom heim til Íslands
tók við fjarnám. „Það gat verið
mjög krefjandi, sérstaklega vegna
þess að það var svo einmanalegt.
Ég sat ein við tölvuna heima hjá
mér frá ca. klukkan 7-16 alla virka
daga og hlustaði á fyrirlestur eftir
fyrirlestur. Það var líka mjög leiðin-
legt að missa af öllu verklega nám-
inu sem ég hefði annars fengið að
stunda undir venjulegum kringum-
stæðum,“ útskýrir Eva.
Draumurinn að fara
í sérnám
Eva flýgur út til Slóvakíu í sept-
ember og hefst námið á nýjan leik
20. september næstkomandi. Nám-
ið í heildina er sex ár en hver er
draumurinn að námi loknu? „Það
væri ótrúlega gaman að vera með
mína eigin stofu. Mig langar að sér-
mennta mig í einhverju sem er ekki
hér á Íslandi, en ég er ekki alveg
búin að ákveða hvað ég myndi vilja
gera. Ég er mjög opin fyrir fram-
tíðinni og finn að það er margt sem
heillar mig. Ég er alls ekki stressuð
yfir því heldur ætla ég bara að sjá
hvað mun heilla mig mest í nám-
inu,“ svarar Eva. „Ég er ótrúlega
spennt og hlakka til að hitta alla
aftur og byrja í skólanum. Ég við-
urkenni að ég er alveg smá stressuð
um að Covid taki yfir aftur og að
skólinn loki eða eitthvað svoleiðis.
En maður heldur bara í vonina, ég
veit að þetta verður ótrulega gam-
an,“ segir hún full tilhlökkunar fyr-
ir komandi skólaári og segist jafn-
fram hvetja alla til að læra það sem
þá virkilega langar að læra. „Og
prufa að flytja til útlanda. Ég upp-
lifði svo mikið á þessum þremur
mánuðum, þótt það sé mjög stutt-
ur tími. Finnst ég líka hafa þroskast
svolítið við að flytja ein út og vita
ekkert hvað ég var að fara út í,“ seg-
ir Eva Huld að endingu.
glh/ Ljósm. aðsendar.
Hefur alltaf litið á sig sem hálfgerða sveitastelpu
-Rætt við Evu Huld sem er að hefja sitt annað ár í dýralæknanámi
Eva Huld lærir dýralækningar í Slóvakíu.
Eva er spennt að fara út og hefja sitt annað ár í náminu. Hér er hún einbeitt í
verklegu námi.
Evu hefur alltaf þótt dýr áhugaverð.
Heimalærdómsaðstaða Evu í miðju
Covid á síðasta skólaári.