Skessuhorn - 29.06.2022, Blaðsíða 24

MIÐVIKUDAGUR 29. JÚNÍ 202224
Miðvikudaginn 22. júní renndi
Borgnesingurinn Þorsteinn
Eyþórsson á hjólinu sínu inn í Borg-
arnes og lauk þar með því afreki að
hjóla Vestfjarðahringinn á tíu dög-
um. Þorsteinn lagði af stað 12. júní
síðastliðinn en í fylgd með honum
var Anna Þórðardóttir eiginkona
hans á húsbíl sem þau notuðu sem
áningarstað. Þegar Þorsteinn, eða
Steini eins og hann er gjarnan kall-
aður, kom inn í bæinn fékk hann
heiðursfylgd lögreglu og Slökkvi-
liðs Borgarbyggðar. Hjólreiðagarp-
ar úr Hjólreiðafélagi Vesturlands
fylgdu honum einnig í gegnum
bæinn auk þess að Jóhann Harðar-
son frá Hraunsnefi fylgdi honum á
hjóli frá Svignaskarði. Steina biðu
mikil fagnaðarlæti við Skallagríms-
garð þar sem fjöldi fólks hafði safn-
ast saman til að taka á móti honum.
Slökkviliðið var mætt á svæðið með
þrjá bíla sem biðu með blikkandi
ljós Steina til heiðurs en hann hef-
ur verið félagi í Slökkviliði Borgar-
byggðar í áratugi. Slökkviliðið gaf
Steina brunastút frá Coventry sem
minjagrip í tilefni afreksins. ,,Þetta
er breskur stútur frá Coventry og
er þetta einn af stútunum sem not-
aður var til að slökkva í borginni
þegar Þjóðverjar gerðu ofsafengna
loftárás á Coventry í september
1942. Steini fær að hafa þetta sem
stofudjásn frá okkur félögunum en
hann er vel að þessu kominn,“ sagði
Bjarni Kr Þorsteinsson sem afhenti
Steina stútinn fyrir hönd Slökkvi-
liðs Borgarbyggðar.
Steini segir í samtali við Skessu-
horn að vel hafi gengið að hjóla
Vestfirðina en leiðin er 785 km í
heildina. Hann segist hafa hjólað
svolítið eftir veðri en hann tók einn
hvíldardag í þjóðhátíðardags rign-
ingunni á Ísafirði 17. júní. Lengsta
vegalengdin sem hann hjólaði á
einum degi voru 107 kílómetr-
ar laugardaginn 18. júní: Hjólaði
hann þá frá Ísafirði til Kjálkafjarð-
ar, yfir bæði Gemlufallsheiði og
Dynjandisheiði. Þess má geta að
Steini er 68 ára og byrjaði að hjóla
fyrir átta árum, sér til heilsubótar
en einnig vegna ríkrar umhverfis-
vitundar. Steini hefur áður hjólað
hringinn í kringum Ísland og Snæ-
fellsnesið en hringinn hjólaði hann
árið 2016 til styrktar ADHD sam-
tökunum. Núna hjólaði hann til
styrktar Píeta samtökunum í minn-
ingu tengdasonar síns sem féll fyrir
eigin hendi í vetur.
Steini býr ásamt Önnu eiginkonu
sinni í Borgarnesi og eiga þau þrjár
uppkomnar dætur og tíu barna-
börn. Yngsta dóttirin, Ingibjörg,
var aðal klappstýran í ferðinni og
sá um skipulagningu verkefnisins
ásamt Sigríði Evu Magnúsdóttur
hjúkrunarfræðingi. Blaðamaður
Skessuhorns fékk að kíkja til þeirra
daginn eftir heimkomuna og heyra
ferðasöguna.
Heilsuátak dótturinnar
kom honum af stað
Steini byrjaði að hjóla í vinnunni
en jók hjólreiðakraftinn þegar dótt-
ir hans byrjaði í átaki. ,,Þetta byrj-
aði með því að ég fór að hjóla milli
staða í vinnunni. Svo fór ég að þjálfa
dóttur mína, hún var í einhverju
átaki og ég fór að þjálfa hana. Í ein-
um Hvanneyrarhringnum okkar
segi ég að við ættum kannski bara
að taka landið næst. Það var eigin-
lega upphafið að þessu. Ég sagð-
ist helst þurfa að gera það áður en
ég yrði 65 ára. Svo bara fórum við
árið 2015 og tókum prufu þar sem
við hjóluðum Snæfellsnesið til að
gá hvort við hefðum það af. Hún
ætlaði sem sagt með mér hringinn
en það klikkaði nú aðeins. En hún
hjólaði með mér nokkra spotta á
leiðinni. Svo þegar við komum
heim eftir hringinn benti vinur
minn frá Ísafirði mér á það að Vest-
firðirnir væru hluti af landinu. Svo
þetta er búið að blunda í mér síð-
an,“ segir Steini um tildrög þessa
verkefnis.
Veiktist af Covid f
yrir stuttu
Steini er nýrisinn upp úr Covid
veikindum en hann segist þess
vegna hafa þjálfað sig minna en
hann hafi ætlað að gera. ,,Covi-
dið eyðilagði svolítið fyrir mér. Ég
þurfti endilega að veikjast núna rétt
undir lokin, bara núna í maí. Það
var eftir kosningar, ég man það
því sumir segja að ég hafi smitast
af Framsókn,“ segir Steini kíminn.
,,Ég þjálfaði mig minna en ég ætl-
aði en það virðist ekkert hafa kom-
ið að sök, engin langtímaáhrif en ég
varð hundslappur. Ég varð í staðinn
bara að þjálfa mig í ferðinni.“
Keyptu húsbíl
fyrir ferðina
Anna, eiginkona Steina, fylgdi hon-
um eftir á húsbíl en nýtti tímann
m.a. til að prjóna. ,,Ég fór stundum
seinna af stað eða var komin fyrr á
endastöð dagsins. Ég var stundum
að stoppa til að prjóna og svona.
Mér gekk samt ekki alveg nógu
vel að prjóna, það var alltaf eitt-
hvað vesen á honum,“ segir Anna
glettin en bætir við að hún hafi
náð að klára eina peysu. Steini og
Anna fóru saman hringinn í kring-
um landið en þá með camper. Til
að hafa betri aðstöðu keyptu þau
húsbíl áður en þau lögðu af stað
á Vestfirðina. ,,Ég var til í að fara
með, með því skilyrði að við værum
komin með húsbíl svo það má segja
að við höfum keypt húsbíl sérstak-
lega fyrir þetta en síðast vorum við í
camper og þá var lítið pláss á okkur.
Húsbíllinn gefur meira frelsi,“ seg-
ir Anna. Steini segir mikil þægindi
í húsbílnum og gott að geta stopp-
að, sest inn í húsbíl og fengið sér
bita. ,,Þetta var rosalega þægilegt.
Þegar við hittumst settist ég alltaf
inn, fékk mér smá bita og slappaði
bara af.“
Fall er fararheill
Fyrsta dag Vestfjarða-reisunnar
þurfi Steini að fara styttra en áætlað
var vegna þoku á Holtavörðuheiði.
Það kom þó ekki að sök þar sem
hann kom heim tveimur dögum
á undan áætlun. ,,Ætlunin var að
fara í Staðarskála fyrsta daginn en
svo hætti ég bara við á heiðinni því
umferðin var svo svakaleg og það
var komin kolniðaþoka. Hún bara
datt á um leið og maður kom upp
á heiði og það er náttúrulega bara
hættulegt að hjóla í þeim aðstæðum
svo ég stoppaði þar þennan daginn.
Það kom einmitt einhver náungi og
varaði mig við, hann beið eftir mér
við pípuhliðið en þá var ég ekki far-
in að sjá þokuna einu sinni. Í stað-
inn fór ég 105 km daginn eftir en
ég fór þá lengra en ég ætlaði mér.
Þá stoppaði ég innst í Kollafirði og
við keyrðum til Hólmavíkur en það
var nú aðallega vegna þess að okkur
hafði verið boðið í mat. Við vorum
með barnabarnið okkar með okkur
og afi hennar og amma buðu okk-
ur í mat en þau búa á Hólmavík. En
svo varð ég líka að komast á Kaffi
Riis í bestu pítsur á landinu. Þess
vegna varð ég að vera tvær nætur
þar,“ segir Steini sem varð ekki fyr-
ir vonbrigðum með pítsurnar.
Lengsti dagurinn
107 km
Aðspurður hvort pitsa sé matur
íþróttamannsins segist Steini ekki
leggja mikla áherslu á íþróttamatar-
æði. ,,Sigga Eva sá að mestu um
fæðu hjá mér. Passaði upp á að ég
væri með orkudrykki og orkustykki
meðferðis svo ég væri að fá næga
næringu. Ég fann aldrei fyrir þreytu
eða að það væri erfitt að komast af
stað á morgnana. Við fórum stund-
um af stað klukkan 6 og stundum
seinna. Fór svolítið bara eftir veðri.
Fórum til dæmis af stað tveimur
mínútum fyrir sex frá Ísafirði svo
það væri ekki umferð í göngunum.
Ég sá að ég gæti kannski hjólað á
Flókalund en þegar við komum
þangað sáum við að spáin þar var
mjög slæm daginn eftir svo ég hélt
áfram og fór í Kjálkafjörð. Þann
dag hjólaði ég 107 kílómetra yfir
bæði Gemlufallsheiði og Dynj-
andaheiði. Það var lengsti dagurinn
í ferðinni.“
Erfiðir vegir
á Vestfjörðum
Landslagið er á mörgum stöðum
mikilfenglegt og bratt upp á heiðar
Vestfjarða. ,,Heiðarnar voru aðal-
lega erfiðar fyrst af stað og svo var
það bara þolinmæði og reyna að
hugsa ekki of mikið. Það er gam-
an að renna sér svo niður þegar
það er malbikað en t.d. ekki Dynj-
andisheiðina en Anna fór á undan
mér þar niður. Við hittumst efst á
heiðinni og ákváðum að hún myndi
fara á undan niður. Svo dólaði ég
bara niður og stoppaði meiraðsegja
smá á leiðinni. Svo áður en ég veit
af var ég bara komin í rassgatið á
henni. Anna er búin að skamm-
ast í mér af hverju ég fór ekki hinn
hringinn, þá hefði hún getað keyrt
Dynjandisheiðina innar á veginum
en ekki á brúninni. Svo þegar við
vorum komin þarna niður var hún
bara fegin því, hún hefði sennilega
ekki farið þarna upp,“ segir Steini
en Anna segist lítt hrifin af vegun-
um á Vestfjörðum. ,,Þetta eru nú
ljótu vegirnir, þeir eru margir bara
beint niður þarna á einhverjum
stöðum og ég á eiginlega erfitt með
að skilja að menn keyri þetta t.d. á
vörubílum,“ segir Anna.
Fékk ýmsan búnað
að gjöf
Veðrið var Steina ekki alltaf í vil
en hann segir ýmsan búnað fram-
leiddan til að auðvelda hjólreiðar-
fólki misjafnar aðstæður. ,,Þegar
við fórum Klettshálsinn var rok-
ið og rigningin svo mikil að ég sá
ekki nokkurn skapaðan hlut. Mér
voru gefin svona hlífðargleraugu
en ég tók þau nú ekki með en mér
finnst smá erfitt að nota þau utan
yfir gleraugun mín. Það er allur
búnaður til í dag svo maður get-
ur verið fær í flestan sjó. Svo særð-
ist ég aðeins einn daginn. Ég svitn-
aði svo mikið svo ég fékk vond
nuddsár svona á núningsstöðum.
Ég hefði átt að stoppa og skipta um
föt en það slapp til og þetta lagaðist
fljótt.“ Anna bætir svo við; ,,það er
svo mikið til af búnaði eins og þess-
ar gelbuxur sem margir nota. Mað-
ur sér það alveg í þessu að þetta er
ekki bara snobb þessi fatnaður sem
fólk notar, þetta virkar í alvöru og
segir mikið að vera í réttum bún-
,,Hugurinn kemur manni áfram“
Steini er 68 ára en hjólaði Vestfjarðahringinn á tíu dögum
Anna Þórðardóttir og Steini Eyþórs.
Lokametrarnir í Vestfjarða-reisu Steina, hér rennir hann í Skallagrímsgarð með
heiðursfylgd lögreglu, Slökkviliðs Borgarbyggðar og Hjólreiðafélags Vesturlands.
Við Skallagrímsgarð biðu Steina hlýjar móttökur og fagnaðarlæti.