Sjómannablaðið Víkingur - 01.02.2017, Síða 36

þá greinilega orðinn vonlítill um að tak-
ast mætti að selja skipið og hann á barmi
gjaldþrots.
Við gerum þetta, sagði Geir við Hall-
grím, þú verður skipstjórinn og færð
3000 krónur af þeim 75.000 krónum
sem skipið er vátryggt fyrir. En þetta
verður að vera „totalforlis“ annars neita
þeir hjá Sjóvátryggingafélagi Íslands að
borga krónu. Skipið verður að farast svo
engu verði bjargað en auðvitað megum
við ekki tefla mannslífum í hættu.
Um þetta voru þeir sammála og raun-
ar lét Geir ekki af tilraunum sínum til að
selja skipið og hafði lækkað verðið niður
í 65.000 krónur áður en yfir lauk. Hann
vildi svo miklu frekar selja en granda
mótorskipinu en einhvernveginn varð að
bjarga fjárhagnum.
En hvernig förum við að, veltu þeir
félagar fyrir sér, og urðu að lokum ásáttir
um aðferð. Þeir ætluðu að bora sex göt á
botn skipsins, reka í þau tappa sem síðan
yrði kippt úr í góðu veðri vestur undir
Jökli.
Kína-lífs-elíxír
Þetta allt sagði Hallgrímur skipstjóri El-
íasi bróður sínum sem færðist undan að
vera með í ráðabrugginu en lét þó að
lokum undan. Að öðrum kosti hefði allt
verið ónýtt fyrir Hallgrími sem átti ekki
að fá nema 3000 krónur hjá Geir en
skuldaði að minnsta kosti 14.000 krón-
ur. Elías var með veitingarekstur og
verslun og það var hann sem átti að
leggja til vörurnar í skipið, þó mest að
nafninu til, tóbaksvörur, Kína-lífs-elexír,
körfustóla og sitthvað fleira. Allt þetta
var fært í viðskiptabókina sem vátrygg-
ingarfélagið heimti frá honum vikulega.
Við það var miðað að hagnaður bræðr-
anna yrði 50.000 krónur.
Borað
Í byrjun nóvember var allt til reiðu. Leo
átti að fara frá Reykjavík og vestur á
fjörðu með varninginn. Þeir bræður
höfðu samráð um að setja farminn í eina
átta eða níu kassa. Þeir voru þó ekki
fylltir með tóbaki og kraftaverkameðal-
inu Kína-lífs-elíxír heldur ýmiskonar
rusli, hálmi og grjóti. Við þennan farm
var bætt 27 körfustólum. Á farmskránni
stóð að 24 kassar, 40 körfustólar og þrjú
koffort væru send verslun Elíasar Hólm á
Ísafirði.
Skipið hafði verið tekið upp að Ziem-
sensbryggju þar sem það stóð á þurru
þegar fjaraði. Þetta var tækifærið sem
þeir biðu eftir. Nú borum við götin í
kvöld, sagði Hallgrímur við Geir en sá
síðarnefndi hafði ekki hugmynd um
ráðabrugg bræðranna né að Elíasi væri
kunnugt um að sökkva ætti skipinu.
Geir lét hins vegar ekki sjá sig um
kvöldið. Mér hraus hugur við þessu öllu
saman, útskýrði hann síðar fyrir rétti.
Hallgrímur var hins vegar ekki á þeim
buxunum að hætta við. Hann sótti Elías
bróður sinn sem hélt vörð á meðan skip-
stjórinn lét sig hverfa ofan í káetu með
sérstakan sponsbor í höndum sem Geir
hafði ráðlagt honum að kaupa. Tveimur
dögum síðar negldi Hallgrímur fjöl yfir
korktappana sem hann hafði rekið í göt-
in. Þannig hugðust þeir koma í veg fyrir
að tapparnir þrýstust út á óheppilegum
tíma.
Veður setur strik í reikninginn
Miðvikudagsmorguninn 10. nóvember
sigldi Leo af stað vestur. Sex manns voru
í áhöfn að meðtöldum skipstjóranum,
Hallgrími Finnssyni. Farþegar voru fimm
talsins og þeirra á meðal Elías Hólm
kaupmaður.
Ég var að senda sjálfum mér vörur til
Ísafjarðar og varð því að fara með til að
vekja ekki grunsemdir, sagði Elías fyrir
rétti, en líka til að standa vörð þegar
36 – Sjómannablaðið Víkingur
Hvaleyrarbraut 27
220 Hafnarfirði
Sími: 564 3338