Fréttablaðið - 19.11.2022, Blaðsíða 28

mig alveg vel en ég féll alltaf á
mætingu,“ segir hann.
Spurður að því hvort ekki hafi
verið tekið tillit til aðstæðna hans í
skólanum segir hann svo ekki hafa
verið. „Ég fann alveg að fólk var með
mér í liði, fann til með mér og svona,
en það var samt ekki tekið tillit til
þess. Fólk var mikið að segja mér að
ég ætti að gera þetta og hitt og þá
myndi mér líða betur. Ég þyrfti til
dæmis að sofa meira, eins og ég hafi
ekki vitað það,“ segir Hálfdán, en í
mörg ár átti hann í miklum erfið-
leikum með svefn.
„Sama hvað ég gerði þá gat ég
ekki sofið, ég var með áfallastreitu
og kvíða og ég hugsaði endalaust
um þetta og sá fyrir mér,“ segir
hann. „Og þegar maður sefur ekki
þá verður allt annað verra, maður
hættir að átta sig á því hvað er orsök
og hvað er afleiðing, þó að ég hafi
alltaf vitað að ástæðan fyrir því að
mér leið svona var þetta slys, sem
ég áttaði mig ekki strax á að hefði
verið slys.“
Hann segir þó að samtal hans
við einn mann hafi breytt miklu og
hjálpað honum að komast á þann
stað sem hann er á í dag. „Ég hitti
mann sem hafði lent í því sama og
ég. Hann sagði mér að þetta yrði í
lagi, ég gæti lifað góðu lífi,“ útskýrir
Hálfdán.
„Það voru svo margir búnir að
segja mér að þetta yrði allt í lagi og
ég veit að það kom frá góðum stað
en ég hugsaði bara: Þú veist ekkert
um það. En þessi maður vissi það.
Hann var eldri en ég og átti fjöl-
skyldu og lifði góðu lífi, það gaf mér
einhverja von og ég trúði honum,“
segir Hálfdán.
„Ég sá líka að hann gat verið glað-
ur en ég átti svo erfitt með það og
þegar það gerðist þá skammaðist ég
mín fyrir það. Það var eiginlega eitt
það versta við þetta allt. Mér leið
alltaf svo illa en í þessi fáu skipti sem
ég varð glaður eða leið vel, þá hélt
ég að fólk sæi mig og hugsaði bara
með sér hvort ég væri ekki með sál.
Hvernig maður sem hefði gert það
sem ég gerði gæti brosað,“ útskýrir
Hálfdán.
Lifir fyrir þau bæði
Núna er Hálfdán hamingjusamur,
hann á tvö börn, kærustu og tvö
stjúpbörn og nýtur lífsins. Spurður
að því hvað það hafi verið sem
breyttist og varð til þess að honum
fór að líða betur segir Hálfdán það
margþætt.
„Það var auðvitað fjölskyldan mín
og vinir og það sem þessi maður
sem ég nefndi áðan sagði hjálpaði
mér mikið. En annað sem bjargaði
mér var það hvernig foreldrar henn-
ar hugsuðu til mín,“ segir hann, og
á þar við foreldra stúlkunnar sem
lést í slysinu.
„Þau voru svo skilningsrík, ég
sjálfur hef ekki talað mikið við þau
en ég hef heyrt að þau vilji það besta
fyrir mig,“ segir Hálfdán og þakk-
lætið leynir sér ekki. „Það besta sem
ég heyrði var að nú væri ég að lifa
fyrir hana líka og þá væri mikilvægt
að ég ætti gott líf,“ bætir hann við.
„Ég veit að ef þau hefðu brugðist
öðruvísi við þá hefði þetta verið enn
þá erfiðara fyrir mig. Ég var farinn
að geta sagt það út á við að þetta
hefði verið slys, en ég trúði því ekki
sjálfur. Það tók mig mjög langan
tíma að trúa því í alvörunni,“ segir
Hálfdán.
Þá segir hann tónlist hafa átt stór-
an þátt í því að hann lifði af. „Oft gat
ég ekki hitt fólk í marga daga, lokaði
mig bara af og spilaði á bassann. Ég
fann einhverja ró og hugleiðslu í því
að spila og semja tónlist, tónlistin
gaf mér gleði sem ég fann hvergi
annars staðar,“ segir Hálfdán.
„Ég vildi auðvitað mest af öllu
að ekkert af þessu hefði gerst, að
þetta slys hefði aldrei orðið, en það
jákvæða sem kom út úr þessu er að
ég er búinn að læra mikið á sjálfan
mig og lífið. Ég er næmari og er orð-
inn enn betri tónlistarmaður, af því
að ég náði oft að færa tilfinningar
mínar yfir í tónlistina og fá útrás
Háfdán spilar á
bassa og kennir
börnum tón-
list, Hann segir
tónlistina eiga
stóran hluti í
því að hann fann
hamingjuna að
nýju.
MYND/KRISTINN R.
KRISTINSSON
Hálfdán
hefur á árunum
síðan slysið
varð unnið
mikið í sjálfum
sér og segist nú
vera sterkari en
áður og þekkja
sjálfan sig vel.
FRÉTTABLAÐIÐ/
ERNIR
þar,“ segir Hálfdán, en hann er nú á
tónleikaferðalagi um Holland.
Löng refsing
Hálfdán var lengi hjá sálfræðingi,
sem hann ber vel söguna. Hann
segir mikla synd að ekki sé tekinn
frekari þáttur í kostnaði vegna sál-
fræðiþjónustu hér á landi. „Þetta er
svo mikilvægt og var það fyrir mig,
ætti í rauninni að vera frítt,“ segir
hann.
„Ég man alltaf eftir því þegar ég
var einu sinni hjá sálfræðingnum
mínum og ég hafði verið mjög
langt niðri og hún segir við mig:
Hálfdán, þú ert í rauninni búinn að
vera í fangelsi í tíu ár, er þetta ekki
komið gott af refsingu? Menn fara
í fangelsi fyrir að drepa einhvern af
ásettu ráði og eru jafnvel lausir eftir
þennan tíma, af hverju mátt þú ekki
losna?“ útskýrir Hálfdán.
„Þetta setti hlutina í ákveðið sam-
hengi fyrir mig og ég varð tilbúnari
til að takast á við það sem hafði
gerst og vinna úr því af alvöru.“
Þarna fékk Hálfdán tækifæri til
að fara í VIRK og vinna í sjálfum sér,
það tækifæri segir hann eiga hlut í
því að bjarga lífi hans. „Ég hafði eins
og ég sagði ekki getað unnið, og af
því ég gat það ekki þá átti ég lítinn
pening og það er mjög dýrt að vinna
í sjálfum sér og batna af andlegum
veikindum,“ útskýrir hann.
„Þarna fékk ég að vinna við það að
vinna í sjálfum mér, ég fékk pening
og tíma og áður en sálfræðingurinn
benti mér á þetta þá vissi ég ekki að
þetta væri til, ég væri ekki hérna á
þessum stað ef ég hefði ekki fengið
að gera þetta,“ segir Hálfdán.
Var líka fórnarlamb
Alþjóðlegur minningardagur um
fórnarlömb umferðarslysa er á
morgun. Dagurinn er haldinn til
að minnast þeirra sem látist hafa í
umferðinni, leiða hugann að ábyrgð
hvers og eins í umferðinni og þakka
þeim viðbragðsaðilum sem veita
hjálp og björgun. Í ár er lögð sér-
stök áhersla á öryggi óvarinna veg-
farenda, ásamt því að leiða hugann
að þeim sem hafa orðið valdir að
umferðarslysum.
Spurður um mikilvægi þess að
leiða hugann að fólki sem lendir í
aðstæðum eins og hans, segir Hálf-
dán það afar mikilvægt. „Ég fann
alveg að langflestir skildu að þetta
væri slys og ekki mér að kenna,
löngu áður en ég skildi það. Auð-
vitað voru einhverjir sem voru
ótrúlega reiðir út í mig og ég skil
það alveg, ég heyrði seinna af því að
hópur ungra stráka hefði ætlað að
lemja mig,“ segir hann.
„Ég skildi þá vel og vildi helst bara
fara beint til þeirra og láta þá lemja
mig, ég ætti það skilið en núna veit
ég að þetta er ekki svona einfalt. Þeir
elskuðu hana og voru að hugsa vel
til hennar og enginn veit hvernig
maður á að vera í svona aðstæðum,“
heldur Hálfdán áfram.
„Núna veit ég að ég var líka fórn-
arlamb í þessu slysi og ég hefði líka
þurft að fá að heyra það strax. Ég er
sterk manneskja og enn þá sterkari
af því ég lenti í þessu, ég er búinn að
vinna í sjálfum mér og þekki mig
vel,“ segir hann.
Hálfdán á sem fyrr segir tvö börn,
ellefu ára strák og sjö ára stelpu.
„Það að þau viti hvað gerðist getur
kannski útskýrt fyrir þeim af hverju
mitt líf hefur verið eins og það er. Ég
varð lífhræddur eftir þetta. Keyrði
ekki í mörg ár, varð lofthræddur og
rosalega flughræddur, af því ég vissi
hvað gæti gerst, hvernig allt gæti
breyst,“ segir hann.
Hálfdán segist þó reyna að yfir-
færa kvíðann og hræðsluna ekki á
sín börn. „Ég verð bara að passa þau
og kenna þeim að fara varlega. Lífið
er bara svona, allt getur gerst og
maður veit aldrei hvenær eða hvern-
ig. Ég er búinn að vera hálfa ævina
að vinna úr þessu og núna ætla ég að
njóta þess að vera hamingjusamur,“
segir Hálfdán. n
Ef þér eða einhverjum sem þú þekkir
líður illa skaltu leita þér hjálpar.
Píeta samtökin eru opin allan sólar-
hringinn s: 552 2218, einnig Hjálpar-
sími Rauða krossins s: 1717, einnig
er hægt að fá aðstoð í netspjallinu
á 1717.is

Hún segir við mig:
Hálfdán, þú ert í raun-
inni búinn að vera í
fangelsi í tíu ár, er þetta
ekki komið gott af
refsingu?
28 Helgin 19. nóvember 2022 LAUGARDAGURFRÉTTABLAÐIÐ